Anda di halaman 1dari 1

Kanca Saklawase

Jenengku Fafa, aku nduwe konco kang jenenge andini. Andini iku konco ku awet aku

cilik. Andini iku uwonge apikan yo setia kawan. Biasane andini ngundang aku tukang

ngantukan, tapi aku yo ora duwe roso risih nek di undang ngono kui mungkin wes

biasa dadi yo gak tak gowo ati.

“Duwar...itik-itik suarane andini ngageti aku. Kowe lho jhan ngaget-ngageti i aku wae,

nek aku jantungen piye gelem po awakmu tanggung jawab? Jawabku marang andini. Ngapurane lah faa,
kowe sih ngantuka wae, kae uwis bel masuk, selak di senani

mengko karo pak guru-guru balas andini arang aku. Sak uwise iku aku lan andini

mlebu kelas bareng-bareng.

Bel bali sekolah uwes di muni’ke, koyo biasane aku karo Andini bali bareng, naning

tekan setengah perjalanan aku karo andini kepisah amergo andini lagi arep mampir

mareng tukang jahitan jupuk klambine ibuke. Akhire aku bali dewean, la teko-teko

buku sek tak gowo tibo “buukkkk” ditabrak bocah cilik.

“Sepurane mas aku gak sengojo e'” “Yo rapopo dek mung buku kok seng gigal, mulakno nek mlaku kui
seng ati-ati ya dek” “Enggeh mas” Koyo biasane aku budal sekolah jam setengah pitu, yo koyo biasane
aku melu pelajarane pak guru lan bu guru. Naming kok dino iki ora koyo biasane, andini kok gak ketok
sedino kie, dadeake khawatir maring pikiran aku, aku mutuske bali sekolah maring omahe sodiq.

Tekan ngarep omahe fifi yo bedo ora koyo biasane suasanane ki sepi banget koyo gak ono uwong. Terus
akhire aku takon marang pak satpam, jebule andini ora nek omah kono alias pindah anyar. Bali seko
omahe andini aku lagi kepikiran loh kenopo kok andini pindah kok ora neng kno wae? Yo kenopo kok
andini gak ngomong karo aku? Kan aku kancane? Malah aku dadi bingung dewe karo andini.

Minggu isuk aku pamitan marang ibuk arep nggoleki alamat omahe andini sek anyar.

1 jam luih jebule aku muter-muter nglewati dalan sempit-sempit akhire yo ketemu.

Anda mungkin juga menyukai