Anda di halaman 1dari 2

Nama : Nabila Sapta Novitasari

Kelas : XI AKL-1
Nomer : 23

Kekancan Sak Lawase

Jenengku Fajar, aku nduwe konco kang jenenge sodiq. Sodiq iku konco ku awet aku
cilik. Sodiq iku uwonge apikan yo setia kawan. Biasane sodiq ngundang aku tukang
ngantukan, tapi aku yo ora duwe roso risih nek di undang ngono kui mungkin wes
biasa dadi yo gak tak gowo ati.

“Duwar…itik-itik suarane sodiq ngageti aku. Kowe lho jhan ngaget-ngageti i aku wae,
nek aku jantungen piye gelem po awakmu tanggung jawab?" Jawabku marang Sodiq.

Ngapurane lah jar, kowe sih ngantukan wae, kae uwis bel masuk, selak di senani
mengko karo pak guru-guru balas sodiq marang aku. Sak uwise iku aku lan sodiq
mlebu kelas bareng-bareng.

Bel bali sekolah uwes di muni’ke, koyo biasane aku karo sodiq bali bareng, naning
tekan setengah perjalanan aku karo sodiq kepisah amergo sodiq lagi arep mampir
mareng tukang jahitan jupuk klambine ibuke. Akhire aku bali dewean, la teko-teko
buku sek tak gowo tibo “buukkkk” ditabrak bocah cilik.

“Sepurane mas aku gak sengojo e'”

“Yo rapopo dek mung buku kok seng gigal, mulakno nek mlaku kui seng ati-ati ya
dek”

“Enggeh mas”

Koyo biasane aku budal sekolah jam setengah pitu, yo koyo biasane aku melu
pelajarane pak guru lan bu guru. Naming kok dino iki ora koyo biasane, sodiq kok gak
ketok sedino kie, dadeake khawatir maring pikiran aku, aku mutuske bali sekolah
maring omahe sodiq. Tekan ngarep omahe tika yo bedo ora koyo biasane suasanane
ki sepi banget koyo gak ono uwong. Terus akhire aku takon marang pak satpam,
jebule sodiq ora nek omah kono alias pindah anyar. Bali seko omahe sodiq aku lagi
kepikiran loh kenopo kok sodiq pindah kok ora neng kono wae? Yo kenopo kok sodiq
gak ngomong karo aku? Kan aku kancane? Malah aku dadi bingung dewe karo sodiq.

Minggu isuk aku pamitan marang ibuk arep nggoleki alamat omahe sodiq sek anyar.
1 jam luih jebule aku muter-muter nglewati dalan sempit-sempit akhire yo ketemu
omahe sodiq batinku. Aku kaget tekan ngarep omahe sodiq seng biasane urip enak
lan kepenak saiki malah urip nek tempat sek kumuh lansempit.

“”Asssalamualaikum..” Aku kang ngucap salam nek ngarep omahe

sodiq “”Waalaikumsalam” Bales sodiq pas buka lawang

Ora basa-basi sodiq langsung ngajak aku mlebu marang omahe. sodiq banjur cerito
marang kabeh kepindahane, jebule keluargane iku nduwe utang marang bank
naming sayange keluargane iku gak sanggup bayar akhire omahe kui dadi di sita karo
pihak bank.

“Yo wes deq gak usah sedih terus, iseh ono aku koncomu kok, aku bakal tetep dadi
koncomu maring kesedihan lan seneng awakmu.” Omongan aku gawe nenangake
sodiq seng gek sedih

“Alhamdulillah jar aku bersyukur banget marang gusti Allah, soale Alah uwes
ngewenehi konco koyo awakmu..”

“Ngene wae diq adewe gawe perjanjian yen dewe kui bakal selalu bareng-bareng ora
bakal kepisah masio adewe adoh amergo jarak”

“Siap,, janji yo kekancan sak lawase jar”

Anda mungkin juga menyukai