Anda di halaman 1dari 7

Tokoh :

1. Bandung : Taufik Hafit Zakaria (26)


2. Ibu : Salma Dhiyaulhaq (23)
3. Jin : Nandana Abhipraya Al-Hud (19)
4. Patih Gupala : Muhamad Naufal Ammar (18)
5. Jonggrang : Shahra Radiana Utami (24)
6. Dayang : Rafi Rili Pratama (21)
7. Pembaca Ltr : Vincentius Pastica Gunawan (27)
8. Rakyat 1 : Zalfa Athallah Pasha (28)
9. Rakyat 2 : Tahta Wafak Idmamul Uzua (25)
10. Kang Edit : Nawal Rafi Ramadhan (20)

RORO JONGRANG
Jaman biyen, ing sawijining desa sing uripe apik, ana wong wadon sing ditinggal karo
bojone. Dheweke urip karo putrane sing jenenge Bandung.

Bandung :“Bu, nopo ibu mboten kesepian yen kulo kalih ibu manggon teng desa niki
tiang kalih mawon?”
Ibu : “Kesepian ngopo to le?Ibu wis seneng ana kowen neng kene. dewe uwis urip
kecukupan, seneng tanpa ana sing ganggu, arep njaluk sing piye maning..”
Bandung : “Mbok menawi ibu kersa gadah rama ngge kula.”
Ibu : “Kowe ki ngomong opo to. Ora..ora..ibu rapapa urip janda kaya ngene sing
penting ibu duwe kowe”
Bandung : “Lho, estu Bu.”
Ibu : “Kowe sing patut tak takoni koyo ngono kuwi anakku. Kowe iku wis gede,
moso arep dewekan bae”
Bandung : “Ah, menawi kula, mboten usah di pikir bu. Saktemene kula ajeng tanglet
kalih ibu, Nanging kula mboten kepenak,Bu.”
Ibu : “Kowe arep takon opo? Kok nganggo ora kepenak barang. Aku iki ibumu
opo dudu. Arep takon opo to Le?”
Bandung : “Ngeten bu, saestunipun rama kulo menika sinten? Ngantos sakniki kulo
tesih bingung”
Bandung : “Bu,kok mendhel mawon? Wonten penggalih menopo to bu?”
Ibu : “Anakku Bandung. . Kowe saiki wis gede,  ibu ora wedi maneh cerita karo
kowe. Ibu ngerti,kowe mesti iso ngerteni iki.”
Bandung : “wonten nopo ,Bu?”
Ibu : “Bapakmu kuwi sakjane bangsawan ing tlatah adoh kono.”
Bandung : “dados bapak tesih selamet bu?”
Ibu : “Yen kowe pancen pengen nemoni Ramamu, yo ora opo-opo. Golekana
Ramamu kuwi,nanging ibu mung iso pesen. Rungokno  pesen – pesen ibu iki.”
Bandung :  “inggih, Bu.”
Ibu : “Ibu mung iso dongakake apa sing kowe karepake bakal pengin temu. Lek
wis kepetuk ramamu, cepet sujud ing sikile ramamu kanggo tanda
kahormatan. Ing jabakono, pasti akeh wong asing sing bakal kok temui lan
kabeh pasti nduwe niat dhewe-dhewe. Kowe iku lanangan sing isok dipercaya
. Ojo seneng adu otot anakku, iku ora apik. Ojo waton tumindak ing kono, ora
liyo kanggo njaga keslametanmu  dhewe.”
Bandung : “Inggih, Bu.”
Ibu : “Lan siji meneh amanatku (mlebu ing kamar, metu lan nggawa selendang
warna abang). Gawaen selendang iki supaya Ramamu percaya yen kowe iku
anake.”
Bandung : “Matur nuwun Bu, nanging kepripun ibu menawi kula ngembara.  Menapa
ibu aman gesang piyambakan ing bumi ingkang mboten tentu niki .”
Ibu : “ Ibu ora bakal keno opo-opo. Ibu mung iso nyangoni slamet yoanakku sing
tak tresnani.”

Menika Bandung budhal ngembara. Lan dheweke teko ing nggone jin. Dheweke ditekani
karo para abdi dalem saka nggone jin. Bandung bisa nglawan para abdi dalem. Banjur
Bandung nemoni Jin Bondowoso.

Jin : ” Sampean sapa?”


Bandung : ”Aku Bandung”
Jin :  “Ono kaperluan opo sampean mrene.”
Bandung : “Aku arep nggolek Ramaku, opo kowe iso bantu aku nggoleki Ramaku?”
Jin : ”Wani piro?”
Bandung : “Yen aku wis dadi raja ing Pengging kowe isok njaluk opo wae sing kowe
karepake.”
Jin : ”Wokey, gawe bantu kowe aku wenehi tigo panyuwunan.”
Bandung : ”Sing kasiji aku pengen nemoni Ramaku.”
Jin : ”Oke” (ngilang)
Amarga Bandung bisa nakluake Jin Bondowoso, akhire jenenge Bandung diwenehi
jeneng Bondowoso. Dadi saiki jenenge Bandung Bondowoso. Jin Bondowoso ngabulake
panyuwunane Bandung Bodowoso. Deweke banjur dadi Raja ing Pengging. Bandung
Bondowoso saiki dadi sombong lan serakah. Dheweke pingin nguwasai kerajaan Pengging
lan kerajaan Prambanan. Dheweke pingin perang karo Prabu Boko, rajane
Prambanan.Prabu Boko direwangi Patih Gupala perang karo Bandung Bondowoso.
Bandung Bondowoso nggawe panjalukan sing keloro marang Jin Bondowoso ben iso
menang ngelawan Prabu Boko. Akhire Jin Bondowoso lan Bandung Bondowoso menang
nglawan Prabu Boko. Prabu Boko mati tapi Patih Gupala Slamet . Patih Gupala muleh
karo ngetokake getih lan kelaran.

Patih Gupala : ” Nyuwun sewu Putri.”


Jonggrang : “Ana apa Patih. Kok njenengan wis bali saka peperangan, ana ngendi
Ramaku?”
Patih Gupala : (menundukkan kepala dan menyembah) ”Nyuwun sewu Roro.” (mikir-mikir)
”Prabu Boko…”
Jonggrang : ” Rama!? Ana apa karo Rama? Opo panjenengan duwe kabar sing ora ke
penak Patih?”
Patih Gupala : “Inggih Roro.”
Jonggrang : “Ana ngendi Ramaku?” (bingung lan arep nangis)."Cerita karo aku Patih.
ana ning ndi ramaku?”
Patih gupala : ” Prabu Boko gugur ing peperangan menika, Roro.”
Jonggrang : ” HA? Apa bener ngendikanmu kuwi. Opo panjenengan boten goroh Patih?”
Patih Gupala : ” Saestu ndoro. Kula ingkang ngertosi piyambak, Bandung Bondowoso
nusukkaken kerisipun.”
Jonggrang : ” Rama… (nangis)”

Wektu nangis iku patih Gupala mati lan Bandung Bondowoso teka ing ngarepe Rara
Jonggrang. Bandung banjur mikir-mikir, sapa Ratu ayu ing ngarepe iku?Apa selire Prabu
Baka sing dak pateni mau?

Bandung : ” (mlaku nyedeki Roro). Kena apa kowe duh cah ayu?”


Jonggrang : ” Sapa kowe wani teka ing kerajaan iki?”
Bandung : ” Hahaha…Sopo aku? Opo kowe ora ngenali aku, raja ing Kerajaan
Pengging, lan saiki sing duweni kerajaan sing gede  iki” (ngomong karo
sombong), Bondowoso. Hahaha… Ayu tenan kowe. Apa kowe gelem dak
dadekake garwaku!
Roro Jonggrang bingung arep menehi jawaban apa.

Jonggrang : (mbatin) Bandung iku wong sing sekti.Ra mungkin aku wani nolak. Nanging
atiku ora tresna. Kenal wae durung, kok njaluk aku dadi bojone. Penak tenan.
Saya maneh, uwong iki sing gawe aku kelangan Rama tercintaku.
Bandung : ”HALAH!!!, trimo ae, Aku ngganteng kok. Kena apa kowe ora gelem? Opo
kowe isin karo aku?Hem? (karo nggoda)”
Jonggrang : “Ngene wae, yen kowe pancen pengen duweni aku, syarate sitik-sitik wae.
Gawekno 1000 candi ing wektu sakmalem. Yen kowe kasil, aku gelem tok pek
bojo.”
Bandung : “Weh..weh..weh..Wah, kowe ki lucu banget lho!!Sewu candi   wektu
sewengni? 10 candi wae, apa mending kowe njaluk syarat liyane.
Sekarepmulah.. Moso kon gawe 1000 candi. Arep tok nggo ngopo candi iku.”
Jonggrang : ” Kula tetep pengen digawekke sewu candii. Iku panjalukku. buktekno yen
kowe tresna aku Bandung.”
Bandung : “Wis, sakiki ngene wae. Pase,njalukmu piro?”
Jonggrang :  “Aku nyuwun sewu candi!!” (karo arep nglungani)
Bandung : “Yowes..yo wes.. Aja mutung to! Kanggo buktekake tresna ku karo
kowe, bakal tak gawekake sewu candi.”(janji)

Bandung nggawe panyunuwunanne saka jin sing terakhir.

Bandung : ”jin, aku isik nduwe panyuwunan sing terakhir kan?”


Jin : ”iyo aku iling. Panyuwunanmu apa ?”
Bandung : ”aku njlauk tulung digaweake 1000 candi.”
Jin : ”wokey, mari panyuwunanmu kuwi mau urusanku karo kowe wis mari, dadi
aku ora pingin bantu kowe maneh.”
Jonggrang : “Kepriye iki, apa Bandung bisa gawe candi okehe semono.”
Dayang : “La kepripun to Putri. Bandung menika lak nggeh tiyang sekti to
Putri, miterat pamikir kula, kok panyuwun panjenengan, bisa di tepati. La
wong samenika taksih jam kalih,anggenipun bangun candi sampun badhe
kelar to Putri.”
Jonggrang : “La terus apa sing kudu tak  lakokake.aku ora gelem rabi karo Bandung.”
Dayang : “Lajeng kepripun?”
Jonggrang : “Wis, saiki ngene wae. Dayang, tulung tangekake kabeh rakyat Prambanan,
kongkon wong wadon numbuk pari, lan bakar jerami. Sing ana ing kandange
pitik. Awak dewe gawe suasana bengi iki seakan isuk uwis teka.Lek wis ngono
jin-jin sing lagi kerja ngira lek isuk wis teko, jin-jin padha mlayu. Lan ojo lali
naburake kembang-kembang.”
Dayang : “Ide ingkang bagus,Putri. Karongono, Bandung pasti ora bias marikak
gawean kuwi.”  
Jonggrang : “Iya. Dayang, cepet dewekmu tangikne wong wong!.”
Dayang :  “Inggih ndara.nyuwun sewu.”

Dayang iku mau banjur nangikne para wadokan ing ndesa iku. Wedokan mau dikonkon
numbuk padi lan pemuda-pemuda dikonkon mbakar jerami ben pitik pitik dikongkon
nguruk.

Rakyat 1 : Onten Nopo ndoro putri?

Jonggrang : Bakarna jerami ing wetan Prambanan ben katon srengenge wis munggah

Rakyat 2 : Menawi kulo ken nopo ndoro?

Jonggrang : Nutuo lumpang nganggo alu ben pitik pitik nguruk

Rakyat 1&2 : Nggih ndoro putri, titah panjenengan kulo laksanakan

Jin : ” Wah, Srengenge wis nyilau ing kono! awakdewe kudu cepet  ngaleh iki.Yen


ora,awake dhewe engko iso angus!Weleh..weleh. Tapi,piye karo penggawean
iki. Candi sing didekno kurang siji engkas. Bandung ya ing endi iki?”

Para jin-jin pada mlayu lan ninggalake gaweanne .Ora suwe maneh Bandung Bondowoso
teko karo. Dhalu sing rame, srengenge wis muncul , pithik jago , para wadon wis mulai
numbuk pari lan jin-jin pada ngilang kabeh.Ndeleng keaadan kuwi Bandung
Bondowoso. Ing esuk, Bandung nekaniJonggrang.

Bandung : “Jonggrang, panjalukmu uwis dak turuti, saiki rabio karo aku.”


Jonggrang :  “Oh ya?sing bener? Apa kowe wis bisa gaweanke aku sewu candi?”
Bandung : “Tentu wae tresnoku?”
Jonggrang : “Aku ora percaya.”
Bandung : “kowe ora percaya? Dhelengen iki itungen candi-candi kuwi.”
Jonggrang : “oke. Tapi iling janjimu, yen candi kuwi kurang teko sewu, berarti kowe
batal ngolehake aku, Bandung.”

  Jonggrang ngitung candi-candi kuwi.Mari bolak-balik ngitung Jonggrang ngomong.


Jonggrang : “sepurane Bandung, uwis dak itung, candi sing kok gawe kurang siji.”
Bandung :  “Hah?sing tenan.kowe pasti salah ngitung.”
Jonggrang : “aku uwis bola bali ngitung, nanging hasile pada. Jumlah candi iki
mung 999 .”
Bandung : “yawis, kan mung kurang sak buah, uwis ana 999 buah. Engko bakal dak
gawekake maneh. Tapi sak uwise kowe rabi karo aku.”
Jonggrang :“ora, Bandung. Janjine dudu kaya ngono! Kowe uwis gagal menuhi
janjimu. Dadi minggato saka uripku. Ojo nyideki aku. Utawa aku sing bakal
minggat.”
Bandung : “Ha?sak wise aku nggawe 999 candi, apa mung iki balesanmu Jonggrang”
Jonggrang : “Iyo.kowe pingin apa maneh!! (nyentak) akonono yen kowe uwis kalah
wong elek.”
Bandung : “Jonggrang!!wanine kowe ngenyek aku!”
Jonggrang : “pancen ngono toh nyatane!”
Bandung : “Jonggrang!! Kowe wis nggawe aku ngamuk! Ket mau aku wis nyobak gawe
sabar gawe ngentukake kowe , tapi percuma ae pengorbananku iki. Ora papa
aku ora ngentukne awakmu! Candi iki pancen kurang siji, lan sakjane sing
pantes ngelengkapi ya mung kowe tok! Dadi kowe Candi Jonggrang dadio
hiasan kanggo kerajaanku!
Jonggrang : “Aaaaahhh !!!!!!!!!!”

Moro-moro Jonggrang berubah dadi Patung.

Anda mungkin juga menyukai