Ing sawijining dina, Joko ngampiri Kadir menyang griyane. Joko arep ngejak Kadir
mancing nyang kali.
Joko : Dir.. Kadir, ayo mancing
Kadir : iyo ayo!
Sakwise teka, Joko lan Kadir langsung lenggah nek ngisore wit pelem karo mancing
iwak.
Joko : Dir.. Kadir, kok mbonten ana iwak yo?
Kadir : mboh! Paleng iwak e padha mlayu nyawang rupa sampeyan
Joko : rupaku elek ye,Dir?
Kadir : ora-ora.. rupamu wi ra elek kok Ko, nalika rupamu saitik ngedeni wong.
Makane mboten ana iwak dina iki
Joko : lak mu ngelokne lo, Dir!
Kadir : hehee yo wes mendingan awakdewe balik ae
Joko : iyo, Dir
Sak mulihe saka mancing, Joko lan Kadir ketemu Siti lan Kholis ning ndalan.
Siti
: iyo. Lha wong aku karo Kholis nyang kali ndek wingi ae. Ambune wes
nggak karu-karuan
Kholis : ambu sampah!
Joko : layakno, dina iki mbonten wonten iwak
Kholis : lha piye neh? Tiyang kampung iki ae padha kandel kupinge
Kadir : terus ngeneki, awakdewe kudu nglakoni opo?
Kholis : kerja bakti!
Joko : aku males! Aku ora melu kerja bakti
Siti
: ra oleh ngono! Awakdewe iku kudu guyub rukun, ojo mentengne awak ae!
: sami-sami
Kadir : kanggo ngrayakne adus kringet awak dewe dina iki. Piye nek salah sijine
iwak iki dibakar bareng?
Kholis : nggeh.. selak luwe aku!
Siti
: amit-amit jabang bayi.. sampeyan iku mau kan wes mangan to? Kok sik
luwe ae?
Kadir : Kholis kan weteng karet! Haha..
Kholis : yowes ben!
Joko : Wes-wes, ayo saiki adewe balek. Terus mangan iwak bakar bareng-bareng.
Siti, Kholis, Kadir: AYO !!
Akhire kali ning desa iku wis resik maneh. Banyu ne ora mambu, bening rupane, lan
akeh iwak sing gawe warga desa seneng. Saiki, Kadir lan Joko wis ora bingung
nggolek iwak ning kali.