Nama : Imroatus Sa’adah(15)

Kelas : XI IPS 2

Desa Wangandowo yaiku salah sawijinig desa ing Kecamatan

Bojong,Kabupaten Pekalongan. Asal usul Desa Wangandowo diwiwiti saka Syeh
Syamsudin utawa umume dikenal minangka Ki Wangandowo sing bukak alas
banjur gawe saluran irigasi saka wonopringo menyang wangandowo sing ngliwati
wonomeri lan sampeh.
Dina pertama Ki wangandowo bukak alas dhewe banjur terus ngresiki alas.
Ingkang dina terakhir Ki Wangandowo ketemu karo KI Supo saka Kerajaan Islam
Mataram.Lan Ki Supo menehi pitulung marang Ki Wangandawa.
Ki Supo:"Ki Wangandowo apa sing sampeyan lakoni ning alas sanadyan
srengenge durung munggah."
Ki Wangandowo:" Kula sampun biasa wektu yahmene amarga kula isih gawe
irigasi kangge kemakmuran tlatah iki."
Ki Supo:" Kepriye nek dhewe gawe bareng"
Ki Supo:" Matur suwun ki supo:"
Akhire Ki Supo lan Ki Wangandowo bukak alas bareng. Ki wangandowo gawe
pedang suwedang(pusaka) nalika Ki Supo ngrendem pedang suwedang kui ning
sawijing rawa dadine banyu rawa kasebut dadi mambu. Amarga banyu rawa
kasebut mambu akhire disebut rawa mambu.
Sakwise sawetara dina ki wangandowo weruh wangan sing dawa banget
dijenengi bendungan sudi kampir sing dawane kurang luwih 2500 meter. Wangan
kasebut gawean manungso dudu amarga alam sing digawe masa kerja paksa
tahun 1939 ing wektu kasebut diwenehi jeneng Wangan Anyar. Wangandowo
nerusake lelungan ingkang weruh wangan maneh dijenengi Wangan sudi kampir
sing dawane kurang luwih 2000meter. wangan kasebut yaiku wangan alam sing
ora digawe manungso. Amarga ana loro wangan sing dawa banget banjur tlatah
kui dijengei desa Wangandowo.
Sakwise sawetara taun akeh sing urip ing desa kasebut akhire desa kasebut
diperang wonten enem dukuh yaiku dukuh sabrang,dukuh lor,dukuh wetan,dukuh
cokrab kampir,dukuh sabaran,lan dukuh ndeso.
 Dijenengi dukuh sabrang amarga ing jaman biyen durung ana jembatan.
Masyarakate ing kegiyatan kasebut kudu nyabrang kali supaya wilayah kasebut
diarani dukuh sabrang.
Ingkang kaping loro,Dusun Wetan amarga lokasi dukuh yaiku sisih wetan kali.
Dadi daerah kasebut diarani dukuh wetan.
Sing nomer telu yaiku dukuh lor amarga ana ing sisih lor. Dadi wilayah
kasebut diarani Dusun Lor.
Ingkang kaping papat yaiku dusun dukuh cokrah ingkang ing jaman rumiyin
dikenal utawa diarani sudi kampir amarga ing jaman biyen Syeh Syamsudin lan
Mpu Suto nalika mbukak hutan mandheg ing papan kasebut lan pungkasane
dheweke menehi jeneng wilayah kasebut minangka dusun dukuh sudi. Nanging
saiki luwih dikenal minangka Dusun Kampir Cokrah.
Kaping lima yaiku ddeso. Jaman biyen ing sisih kulon sisih kulon ana dukuh
dukuh sing pendhudhuk utawa sumber daya manungsa kurang sithik, banjur
digawe moyoki wong rustis lan pungkasane dukuh dijenengi dukuh rustik.
Sing paling pungkasan yaiku dukuh ora sabar. Wiwitane ana wong loro sing
jenenge Kyai Sabar lan Nyai Sabar. Dheweke manggon ing sisih kulon
Bendungan Dudi Sudi. Ing sawijining dina, Kyai Sabar nggawe pusaka. Sawijining
wektu ana pendudukan Walanda, mula dheweke kepengin njupuk pusaka Kyai
Sabar. Nanging sadurunge Kyai Sabar wis sinau manawa Walanda bakal njupuk
utawa nyolong pusaka sing ditindakake. Pungkasane, Kyai Sabar bebarengan
karo Nyai Sabar pindah ing sisih wetan bendungan dudi sudi. Jaman biyen,
Dusun iku hutan. Banjur ngresiki hutan utawa nolak alas saka belig menyang
omah sing dikuwasani cadus lan menehi jeneng wilayah kasebut ora sabar.
Banjur Kyai Sabar urip kanthi tenang ing wilayah kasebut. Nanging ora suwe
ana prajurit Walanda sing ngerti ing ngendi Kyai Sabar lan Nyai Sabar tetep sing
kepengin njupuk pusaka Kyai Sabar.
Kyai Sabar uga nggawe dhukungan dadi sabar, saka belig tekan omah sing
saiki dikuwasani para kadus, lan kanthi sabar kyai sumpah manawa sapa wae
sing duwe kuwasa ing pamrentahan sing ngliwati belig bakal ditarik utawa mati.