crita cekak sing dicekak cerkak iku crita kang ngandharake lelakon utawa kedadean kanthi ringkes,
saka wiwitan nganti pungkasan.
3. Isine nyengsemake utawa nrenyuhake, nyritakake sacuwil prastawa ing panguripane paraga
utama.
Saben-saben pangripta nalika nulis sawijine karangan crita cekak mesthi nduweni tujuan tartamtu
kang awujud pesen (amanat) lan pitutur marang sapa wae sing maca. Pesen (amanat) lan pitutur iku
kalairake lumantar isi critane, pacelathon antarane paraga siji lan sijine, sarta watak-watake saben
paraga.
2) Unsur bahasa, wujud basane teks narasi rupa tembunge, ukarane, lan
b. Tujuan panulisan lan pamacan teks narasi kuwi kanggo panglipur sing bisa
c. Fungsi teks narasi saliyane wujud medhar gagasan lan ide, uga kanggo
Prameswari. Patih Sidapaksa kuwi isih turun Pandhawa, mula saliyane priyantune
Ing padepokan, Patih Sidapaksa ketemu prawan sing ayune banget, solah
bawane alus manuhara, lan nengsemake pandulu. Prawan ayu mau asmane
sejatine Sritanjung lahir saka ibu widodari. Patih Sidapaksa kepencut marang
Sritanjung, kaya tumbu oleh tutup, semono uga Sritanjung. Kekarone banjur
Prabu Sila Hadikrama golek cara piye bisane ngrengkuh Dewi Sritanjung.
minangkani kersaningsun, Prameswari wis waluya jati kaya wingi uni. Ananging
isih ana maneh jejibahan sing kudu koksarirani dhewe, yaiku ngaturake nawala
menyang swargaloka, katur para dewa bukti suka panarimaku marang kabeh
kang kaparingake ing negara Sindureja”, pangandikane Prabu Sila Hadikrama ing
Sang Nata, tanpa ngaweruhi niat satemene saka Prabu Sila Hadikrama sing
kepingin nyingkirake Patih Sidapaksa, amarga kepingin nggonjak Dewi Sritanjung. Sejatine nawala
kang kudu diaturake kagem para dewa mau isine
”Sapa sing nggawa nawala iki arep mbalela maranga para dewa.”
” Yayi Dewi Sritanjung, pun kakang lagi kodheng, amarga kudu ngayahi
jejibahan kang mokal kelakone pindhane ngarep-arep udan ing wayah ketiga,
dewa sakala Patih Sidapaksa diajar lan dipilara amarga dianggep arep mbalela.
Patih Sidapaksa lagi weruh yen isine nawala pancen sengaja kanggo nyingkirake
sambat nyebut para leluhur Pandawa. Para Dewa nembe pirsa yen ta kabeh
mung salah paham amarga saka trekahe Prabu Sila Hadikrama, mula banjur
wis kepancingan setan ora maelu tangise Dewi Sritanjung. malah kepara ndadi.
Ora kanyana Patih Sidapaksa wis rawuh ing taman sari kepatihan, pasuryane
Kagyat sang Prabu Sila Hadikrama, dasar wis kepanjingan watak julig
” He..., Sritanjung ora pantes sliramu urip ing ngalam donya, delahan
boten kados ingkang panjenengan pirsani, kula boten nggadhahi tumindak ingkang nerak kasusilan”.
Dewi Sritanjung nyoba atur pambela diri. Ananging ora
mirengaken atur kawula, kula pasrah jiwa raga, ananging perlu kawuningan lan
tumawa ing raga kula, ingkang muncrat rah ateges kula ingkang lepat, menawi
ingkang muncrat toya angganda arum, punika paring tenger bilih kula boten
lepat lan boten anggadhahi tumidak dursila.” Tanpa ngenteni, sanjata keris
tumacep ing dadane, saking tumamcep sanjata keris medhal toya angganda
arum, Sang Dewi Sritanjung pralaya ing astane Patih Sidapaksa. Resolusi
amarga getun ora kersa nggugu ature garwane. Kawetu pangandikan ,” Besuk
yen ana rejane jaman panggonan sedane Sritanjung iki karan Banyuwangi,
amarga kasiram banyu angganda wangi saka anggane yayi Sritanjung, ya iki