pagineman drama epos ramayana

wekdal nglampahaken masa pengasingan ing alas . rama lan laksmana ing diparani dening setunggaling tiyang rasaksa
estri, ingkang manjelma dados tiyang estri kang ayu rupane. Tiyang estri menika nggoda sri rama lan laksmana ing
gubukipun

rama : laksmana, sapunika awakdewe meh ngrampungaken pengasingan

laksmana : leres kakang, kula lan panenengan sasaenipun langkung ngati-ati amargi kula gadhah firasat awon

rama : panjenenganleres, janji kula kangge panjenenganlan dewi sinta lebet saderengipun kedah kula gujeng.
(dugi surpanaka)

ing tengah-tengah pacelatonan sri rama lan laksmana. Tiyang estri ayu wau murugi

surpanaka : ( murugi sri rama ) he kangmas bagus, angsal mboten kula nepang panjenengan?

laksmana : kakang sasaenipun ngatos-atos , kadosipun piyambakipun sanes estri limrah.

rama : tamtu mawon laksmana, kula ngertos menawi piyambakipun inggih punika setunggaling rasaksa.

surpanaka : he kangmas bagus sinten asmanipun panenegan?

laksmana : aja mrene, ampun ganggu kakang kula kados puniku

rama : mpun laksmana mboten angsal wicanten kasar [dhateng] setunggaling tiyang estri

surpanaka : tamtu mawon kula mboten ngganggu . punapa kakang bagus puniki kula sampun gadhah garwa?

rama : ngapuntenaken lampahan adhi kula laksmana, nami kula rama kula sampun nggadhahi garwa

surpanaka : teloo, padahal kula [badhe] nglamar panjenengan.

Sarpakenaka abang kupinge krungu sri rama sampun gadahi garwa, nanging dheweke tetep ngeyel kudu entuk rama.
Padahal sri rama sampun wucal yen dheweke sampun kagungan garwa yaiku dewi shinta. Sarpakenaka ora pantang
mundur, sarpakenaka banur nyoba nggoda laksmana.

rama : cobi mawon panjenengangoda adinipun kula, piyambakipun dereng nggadhahi garwa

surpanaka : nggih pun, angsal mboten kula nglamar panjenegan kangge sapisan mawon? ( sarpakenaka rayu
laksmana )

laksmana : mboten, kula mboten remen kalih sampeyan! (dugia sinta)

sarpakenaka kaget amarga dewi shinta tumeka saking gubuk lan nawani dhaharan kagem sri ramal an laksmana.
Sarpakenaka tetep ora trima yen sri rama kagungan garwa lan dheweke meri.

sinta : kakang rama, laksmana , nedha siyang sampun siap, panjenengan panjenengan angsal mlebet dhateng
gubuk.

surpanaka : ( kaget ) dewi, sinten estri hina puniki!?

rama : piyambakipun inggih punika garwa kula, dewi sinta

dewi sinta : laksmana, sinten tiyang estri puniki?, lan kenging punapa piyambakipun nyaketi kakang rama?

laksmana : piyambakipun usaha kangge menggoda kula lan kakang rama

sinta : kirang wucal, wantun panjenengan nggoda garwa kula, tiyang estri kaya punapa panjenengan puniki?!!

surpanaka : ( srengen) panjenenganlah ingkang lepat, amargi sampun mendhet calon garwa kula. ajeng[badhe]
kula bunuh panjenengansapunika ugi ( usaha nyerang sinta, )

rama : ( nglindungi sinta) wahai tiyang estri hina, panjenengan mboten ajeng[badhe] sagampil puniku mejahi
garwa kula.

laksmana : ( melesatkan jemparing kea rah surpanaka ) raosaken puniki, lan mingat saking ngriki!!

surpanaka : panjenengan panjenengan manungsa telo, sekedhap malih] kula wangsuli tumindak panjenengan!!
( sinambi nilaraken gubuk) pagineman sasampunipun surpanaka kesah .

sarpakenaka kawirangan Amarga ora bisa ngentukke sri ramal an di usir saka gubuk. Sarpakenaka lunga banur menyang
negara ngalengka wadul marang kangmas e yaiku rahwana babagan kadadosan punika.

rama : mangga[sumangga] kita enggal dhateng lebet gubuk, bilih kita wonten ing jawi, kathah tiyang tiyang aneh
sami dugi

laksmana : panjenengan leres kakang, mangga[sumangga].

Ana ing negeri alengka, sarpakenaka wadul ora bener dhateng kangmas e yen dheweke sampun dilecehke marang sri
rama lan laksmana. Rahwana panas atine Amarga krungu pawarta piniku. Banjur rahwana takon marang batire yaiku kara

rahwana : kara. Apa bener surpanaka dilecehkan dening manungsa manungsa telo?

kara : leres , piyambakipun sedaya sacacah 2 tiyang , ingkang asmanipun rama lan laksmana

rahwana : rama lan laksmana. Dheweke seng wes nyelakani lan ngusir rakyat lan prajuritmu ?

kara : leres paduka, lan piyambakipun sedaya sareng setunggaling tiyang putri ingkang elok sanget
rahawana: putri ingkang elok ?

kara : midherek wartos, piyambakipun inggih punika garwa rama, asalipun saking mantili lan asmanipunsinta

rahwana :kepriye yen shinta dadi bojoku, apa cocok ?

kara : hamba manah mekaten . putri puniku cocok sanget kagem kanda, nanging kanda kedah ngatos-atos, amargi
rama lan laksmana puniku sakti sanget

rahwana : hua hahahahaha. ( seram) aja sumelang kara, aku raja sing paling sakti lan akeh akale. Celukna marica,
tak ajak saiki menyang alas kana

kara : ide ingkang sae kanda, sumangga ginemaken rencana puniki sareng marica
rahwana lan kara budal ngundang marica lan

rahwana : hemmm, mangga[sumangga] kita bergegas mrika . sawentawis puniku , ing rimba dandaka, rama dugi
adhi adhinipun saking krajan ayodya ingkang bermaksud kangge mangsulaken tahtah krajan

satrugna : kakang, estu kita mboten nyana , menawi ayahanda ajeng[badhe] wafat kados puniku enggal, lan
sapunika kita kados kapal kaicalan nahkoda

rama : oh ayahanda, ngapuntenaken lah hamba puniki, ingkang mboten sempet manggihi panjenenganing
wanci[wekdal] terakhiripun sampeyan, mugi-mugi ayahanda ing sukakaken {margi, mlampah} ingkang paling sae
dening dewata

baratha : kula nedha kakang kajeng dhateng ayodya kangge nggantosaken piyambakipun

rama : dengarlah adhi kula baratha lan satrugna. kakang mboten mungkin ingkar janji kalih[dhateng] ibunda
kakeyi, langkung sae ing antawis panjenengan- panjenenganberdualah ingkang nggantosaken ayahanda sebagaii
raja ing ayodya barata : menawi estu mekaten keputusan kakang, napa kajengipun kangge sawentawis, adinda
ingkang ajeng[badhe] nggantosaken ayahanda, nanging kita ajeng[badhe] tansah ngentosi kakang wangsul.

rama : terpujilah panjenenganbharata, sapunika , cepatlah wangsul dhateng ayodya pura, amargi rakyat mesthi
meantikan setunggaling tiyang pangageng ingkang bias mengayomi piyambakipun sedaya

satrugna : kita ajeng[badhe] malih kakang, nanging saderengipun , kita nedha donga saking kakang

rama : tamtu mawon, panjenengan-panjenenganajeng[badhe] kula dongakaken kangge dados pamimpin ingkang
sae kados ayahanda kita

bharata : matur nuwun kakang, sapunika kita nedha izin kangge wangsul lajeng rombongan pangeran baratha
wangsul wangsul dhateng ayodya , nanging tanpa dipun ngertosi sintena rahwana lan marica sampun wiwit
mengintai rama saha garwa lan adhinipun.

rahwana : hmmm, estu leres putri puniku elok sanget, pamanah kula dumugi berdebar debar dipundamelipun.
marica !!., cobi panjenenganpancing si sinta puniku supados kepisah kalih[kaliyan] si rama lan laksmana.

marica : sae paduka marica lajeng ngebahi piyambakipun dados setunggal kidang kencanan, lajeng nyaketi sinta
lan usaha kangge menarik kawigatosanipun. ketiak piyambakipun sedaya saweg beristirahat ing jawi gubuk ing
sonten dinten sinta : tingal. kidang puniku lucu sanget ( sinambi usaha menangkapipun )

sinta : mangga[sumangga] kemarilah kidang manis, kula namung[naming] kajeng[badhe] mengelusipun

panjenengannanging kidang puniku terus mempermainkan sinta , dumugi piyambakipun rumaos nesu . kidang
( mlajeng menghindar )

sinta : mangga[sumangga] kemarilah kidang manis, janganlah panjenenganmenghindar saking kula kidang
puniku terus mlajeng mila sinta rumaos putus asa sinta : kakang rama, kakang rama kemarilah .

rama : nggih , kenging punapa panjenenganmemanggilipun kula?

sinta : cobi tulung tangkap kidang ingkang elok puniku.

rama : tamtu mawon adinda. nanging saderengipun , kula ajeng[badhe] ngengken laksmana kangge menjaganipun
sampeyan. laksmana, laksmana kemarilah laksmana : wonten punapa kakang?

rama : tulung awasi sinta, sampun dumugi panjenengannilarakenipun piyambakan ing wana puniki, kula
ajeng[badhe] madosi kidang ingkang piyambakipun kajengi lan kula ajeng[badhe] enggal wangsul kalih[kaliyan]
mbekta kidang puniku

laksmana : sae kakang. ajeng[badhe] kula estokaken lajeng rama kesah nilaraken gubukuntuk mbujeng kidang
puniku lan kesisahan kangge menangkapipun rama : dhateng pundi kesahipun kidang puniku? lan kasunyatanipun
saya kidang puniku dipunbujeng, saya enggal kidang puniku mlajeng. lajeng rama mlebet dhateng lebet wana
kangge mbujeng kidang ingkang dipunkajengi garwaipun
rama : kirang wucal, kadosipun kidang puniku sanes kidang limrah. kula angsal firasat menawi kidang puniku
kewan jelmaan. lajeng rama mendhet jemparing lan melesatkanipun kearah kidang puniku

rama : tampi puniki kidang sialan marica ( kidang): uaaaaaaaaa ( seram).( ngrontal kesakitan) wantun beraninipun
panjenenganmemanahipun kula !!!

rama : kasunyatanipun panjenengansetunggaling tiyang rasaksa, sapunika ajeng[badhe] kuseret sampeyan, lan
kujatuhkan dhateng lebet jurang saking papan ing pundi sinta wonten, sinta lan laksmana mireng jeritan salah
setunggaling tiyang ingkang atos|sora sanget.

sinta : laksmana . punapa panjenenganmireng jeritan puniku?

laksmana : tamtu hamba mirengipun, suwanten puniku atos|sora sanget sinta: puniku mesthi suwanten kakang
rama, cobi dinda tingal mrika laksmana: hamba raos puniku sanes kakang dewi..

sinta : ( membentak) dados dinda mboten purun mlihat mrika ?

laksmana : mboten mungkin hamba wantun nilaraken kakang dewi piyambakan ing papan angker kados puniki!

sinta: oo. dados dinda bingah menawi kakang rama celaka?. ketahuilaholehipun sampeyan, andaikata kakang
pejah sapisana , kula mboten ajeng[badhe] kajeng bilih mangke panjenengankajeng[badhe] nggantosaken
kedudukan kakang rama dados garwa kula!

laksmana : demi dewata ingkang agung. hamba mboten nate sakedhika nggadhahi pamanah sekotor puniku
kakang dewi!.

sinta; bilih puniku perkataanipun panjenengan, buktikaken lah sapunika! laksmana : nggih pun kakang dewi. bilih
kakang bersikeras, hamba ajeng[badhe] kesah kangge nyumerepi. nanging saderengipun puniku , hamba
ajeng[badhe] ndamel lingkaran ingkang mboten angsal kakang nglangkungi salami kita dereng wangsul. (sinambi
ndamel lingkaran ngubengi dewi sinta)

sinta :nggih pun, kula ajeng[badhe] menurutinipun. laksmana lajeng meninggakan dewi sinta. lan taklama lajeng
dugi setunggaling tiyang embah kakung ingkang inggih punika jelmaan si rahwana.

rahwana( embah kakung sepuh) : wahai dewi, tolonglah hamba ingkang rekaos puniki. wahai putri sukakaken lah
hamba sakedhik toya lajeng sinta mendhetaken toya lan enggal nyukani piyambakipun

sinta : puniki toya ingkang embah kakung kajengi. mendekatlah kangge mengambilipun , amargi kula mboten
angsal nglangkungi lingkaran puniki. rahwana: nggih pun. lajeng sang embah kakung ( rahwana), nyobi
nglangkungi lingkaran puniku, nanging ndadak piyambakipun terhempas lan mengerang kesakitan.

sinta : (mlajeng murugi embah kakung, lan tanpa sengaja nglangkungi lingkaran)embah kakung, embah kakung,
punapa panjenengansae sae mawon?

rahwana(embah kakung): ( kalih[kaliyan] sigap menangkap tangan dewi sinta) hahahahaha ((seram).
pungkasanipun kula angsal sampeyan, sapunika kula ajeng[badhe] membawanipun panjenengandhateng
istananipun kula, huahahahaha.

sinta : dhasar panjenenganrasaksa , wantun beraninipun panjenengannyulik garwa tiyang, mboten lami malih
garwa kula ajeng[badhe] membunnuhipun sampeyan. rahwana: hahahaha, sapunika garwa panjenengansaweg
kesah tebih, kula ajeng[badhe] membawanipun panjenengansapunika ( kesah sinambi mbekta dei sinta)

sinta : ( berteriak ). kakang rama!! tulung kula kakang 4x mboten lami lajeng jatayu paksi rasaksa mireng jeritan
puniku lan langsung nyerang rahwana.

rahwana : dhasar paksi sialan, wantun beraninipun panjenengannyerang kula , sang panguwaos tigang alam,
ajeng[badhe] kubunuh panjenengansapunika!! lajeng rahwana nyerang jatayu kalih[kaliyan] pisan pukulan , lan
jatayu nggih dhawah lan mboten sadarkan dhiri.

sinta : mboten, sampun bunuh piyambakipun, bunuhlah kula sapunika ugi ! rahwana: hai estri bodoh, kula mboten
mungkin mejahi panjenenganamargi kula ajeng[badhe] ndadosaken panjenenganpermaisurinipun kula hahahahaha

sinta : mboten mboten, langkung sae kula pejah rahwana; hahahahaha, mangga[sumangga] kita enggal dhateng
istananipun kula hahaha ing tengah rimba rama lan laksmana gadhah firasat awon , lan seganten wangsul kangge
manggihi sinta

rama: astaga , dhateng pundi kesahipun dinda dewi?

laksmana: ngapuntenaken hamba kakang, nanging hamba sampun wanti wanti supados kakang dewi mboten
medal saking lingkaran ingkang hamba damel.

rama : mangga[sumangga] dinda, kita enggal madosinipun dhateng lebet wana

laksmana : mangga[sumangga] kakang lajeng rama lan laksmana mengmbara dhateng lebeting wana kangge
madosi dewi sinta. ing perjalanan piyambakipun sedaya sumerep setunggal paksi rasaksa ingkang terkapar ing
antawis rerentahan wit .

laksmana : wahai kakang, tingali, punapa ingkang ndamel paksi rasaksa puniki terkapar?
rama : kula gadhah firasat menawi paksi puniki mboten jahat. kula ajeng[badhe] mendekatinipun kangge
nakekaken punapa-punapa , (nyaketi paksi ) wahai paksi rasaksa, punapa ingkang sampun kedados dhateng
sampeyan, lan kenging punapa pepohonan ing sawentawis ngriki dhawah ?

jatayu : sinten panjenenganpanjenengan, lan kangge punapa panjenenganpanjenengandugi mriki ?

rama : wahai paksi rasaksa, kita putra prabu dasaratha, kula rama lan puniki adhi kula laksmana, kula saweg
madosi kebradaan garwa kula, punapa panjenengannyumerepi?

jatayu : matur nuwun dewata, panjenengansampun ngabulaken pangajeng-ajeng kula kangge kepanggih
kandaipun kula.. laksmana; punapa ingkang panjenengankatakana wahai paksi ?

jatayu : nami kula jatayu, kula inggih punika mitra ayahipun panjenengan( sinambi terengah engah), kula , kula
kados puniki amargi usaha un kangge milujengaken garwa panjenenganingkang dipunbekta lolos dening rak
rasaksa saking saking..

rama : jatayu panjenengansae sae mawon. ?

jatayu : pangapunten[nuwun sewu] kanda, rasaksa puniku sampun ndamel kula kados puniki. rasaksa puniku
asalipun, asalipun saking saking krajan aleng aleng….
. laksman : jatayu !!!

rama : laksmana, piyambakipun sampun berpulang, piyambakipun ajeng[badhe] dianugrahi {margi, mlampah}
ingkang terbaiik inggil usahanipun milujengaken garwa kula.

laksmana : nanging kakang, punapa panjenenganngertos krajan aleng ingkang piyambakipun maksudkan?

rama : mboten kakang, langkung sae kita pados ngertos mawon,

laksmana : mangga[sumangga] kakang kita lajengaken perjalanan kita dinten demi dinten , rama lan laksmana
mencar -i pados dewi sinta, nanging mboten wonten tanda tanda kebradaanipun . lan sasampunipun semanten
lami, piyambakipun sedaya kepanggih setunggal wanara naminipun hanoman, lajeng rama nedha tulung hanoman
kangge madosi ngertos kawontenan dewi sinta ing alengka hanoman: hemm, dados puniki krajan para rasaksa
puniku, nanging ing pundi keber adaan dewi sinta ingkang kanda maksud? lajeng hanoman ngebahi wujudipun
dados kera mungil lan nglajengaken pados-an . sawentawis puniku , ing setunggaling papan naminipun taman
asoka, dewi sinta saweg ngentosi keajaiban supados piyambakipun saged kesah saking krajan alengka, lan ndadak
dugia setunggal kera mungil

sinta : astaga, kenging punapa wonten kera mungil ing krajan para rasaksa? hanuman: ngapuntenaken dugi hamba
ingkang tanpa wartos puniki.

sinta: wahai dewa, punapa panjenenganmonyet ajaib?

hanuman: sanes dewi, nami hamba hanuman, hamba ing utus dening kanda rama kangge mbekta wangsul kanda
dewi sinta: mboten mungkin, rama ingkang perkasa mboten mungkin ngintun utusan kangge milujengaken kula

hanuman: menawi kanda dewi tadak pitados. sesupe puniki inggih punika bukti menawi hamba dipun-utus
langsung dening kanda rama

sinta : ( mendhet sesupe puniku kalih nangis). bilih leres ingkang panjenengansanjangaken, kembalilah lan sukani
ngertos rama kangge menjemputipun kula langsung, kula kajeng[badhe] piyambakipun ingkang menyelatkan
kula , lan sukani kalung puniki, dados bukti bilih kula ingkang nyukani kengkenan puniki.

hanuman: bilih mekaten kekajengan kanda, kula ajeng[badhe] enggal wangsul dhateng papan asalipun kula sinta:
kula nedha panjenenganenggal nyukani tahunipun , amargi kula rekaos sanget ing ngriki

hanuman : nggih pun dewi , kula nedha dhiri

sinta : ing berkatilah sampeyan, mugi-mugi panjenengantansah dilindung dening dewata mekaten lah criyos
ramayana ingkang tertera lebeting kitab kaping tiga epos ramayana inggih punika aranyakakang, bilih kedados
kelepatan peran, saha pagineman kita nedha pangapunten[nuwun sewu] ingkang saageng agengipun , akhir
tembung , kita tutup kalih[kaliyan]