NASKAH DRAMA BAHASA SUNDA 9E

KELOMPOK SENIN

NAMA ANGGOTA : -Cantik Puspitasari

-Restu Novalianti
-Keyla Nada Rizki
-Sandra Dwi Oktovia
-Abil Firmansyah
-Bayu Firmansyah
-Raffi Alif Ramadhan
-Rendy Ramdhani

Judul :Ulah Angkat

Tema :Persobatan

Tokoh : Cantik - Amelia

Restu - Rere
Keyla - Keysha
Sandra - Susan
Bayu - Bagas
Abil - Alif
Raffi - Rakha
Rendy - Rehan
 Dikisahkeun aya sakumpulan barudak anu sobatan. Namina teh aya Amelia, Rere, Keysha,
Susan, Bagas, Alif, rejeung Rehan. Tapi, Amelia sareng Rere asana lain ti Sunda, Amelia teh
asana ti Malaysia. Ari Rere asana ti Jatim (Jawa Timur). Ari Keysha boga Aa namina Rakha
bedana ngan sataun.

Keysha : “Eh aranjeun apal teu?Aa Rakha boga babaturan ti Jepang. Seneng pisan, Aa
Rakha meunang rupa-rupa hadiah.”
Bagas : “Abdi mah hoyong babaturan jeung jelema nu asalna ti negara anu kulitna barodas
Alif : Emang bisa kitu bahasana orang ditu?”
Bagas : “Of course.” (“pasti”)
Keysha : “Hebat hebat hebat.”
Rere : “Pinter pisan Bagas.”
Amelia : “Hai teman-teman. Rere ayo kita main masak-masakan, saya punya mainan
masak-masakan yang baru.”
Rere : “Eh Amelia, lain kali we mainna, ayo kadieu gabung.”
Keysha : “Saur Aa Rakha, arurang kudu rajin nulis jeung ngabales surat.”
Rakha : “Leres, ku cara kitu persobatan bakal bertahan lami.”
Amelia : “Teman-teman ngomongin apa?”
Rere : “Arurang nuju ngobrolkeun ngeunaan manggihan sobat kalam, sobat luar negeri.”
Amelia : “Emm, saya mau ngomong sesuatu…saya-”
Alif : “Abdi teu paduli babaturan ti mana mana oge.”

(Anu lain asik nyalira, Amelia teu dianggep)

Amelia : “Saya pulang dulu yaa..”

*enjingna sauihna sakola, Amelia nyampeurkeun guru jang masihan surat ti Bapana

Amelia : “Bu Guru.”

Bu Guru : “Muhun, aya naon?”
Amelia : “Ini ada surat dari Bapa saya”
Bu Guru : “Surat naon Amel?”

*Bu Guru maca surat anu dipasihan ku Bapana Amelia, Bu Guru ngarasa sedih saatos
maca surat ti Bapana Amelia

Bu Guru : “Oh…Bapana Amel atos rengse damel di Indonesia, jadi Amelia bakal uih ka
Malaysia, sareng moal uih ka Indonesia deui?”
Amelia : “Muhun Ibu, libur sekolah ini Amelia bakal pulang ke Malaysia. Amelia mau ngucapin
terimakasih buat Bu Guru, karna telah mengajari Amelia selama ini.”
Bu Guru : “Muhun, Ibu harep Amelia tetep jadi budak anu bageur, pinter, rajin belajar, sareng
disiplin. Ulah lupakeun Ibu sareng babaturan nya?”
Amelia : “Muhun, Bu Guru dan teman-teman selalu dihati saya.”
Bu Guru : “Rerencangan Amelia atos tarerangeun teu acan?”
Amelia : “Belum, nanti Amel beri tahu.’
Bu Guru : “Pasti rerencangan Amel bakalan rindu ka Amel.”
Amelia : “Ya, Amel juga.”

*tarnyata, obrolan anu diobrolkeun ku Bu Guru sareng Amelia kakuping ku Rere

Rere : “Amelia moal balik kedieu deui…”

*ditempat biasana barudak ulin

Rere : “Kumaha ieu? Amelia…”

Bagas : “Tapi, Amelia teu nyarios nanaon ka arurang.”
Rehan : “Heeh, Amel teu nyarios soal anjeunna bakal uih ka Malaysia.”
Susan : “Saur abdi, anjeunna teu apal kumaha carana masihan terang ka arurang, ku sabab
anjeunna alim ngabuat arurang sedih.”
Rehan : “Bener oge.”
Alif : “Astagfirullah, heran, heran…Rere anu sobat dekeutna oge teu apal? Kumaha ieu
teh?”
Rehan : “Alif!!”
Rere : “Abdi sanes sobat anu bageur .”
Keysha : “Maneh mah!” *nyiwit si Alif
Alif : “Aw nyeuri!”
Rakha : “Saur abdi mah, Amel bade masihan terang ka arurang, tapi arurang teu merdulikeun
Amel.”

*flashback

Amelia : “Ya, sebernarnya aku pengen kasih tau kalian…”

Alif : “Teu kudu mere beja..”

*flashback off

Sadaya : “Bener!”
Susan : “Tidak!, arurang kabeh saralah.”
Alif : “Kumaha ieu?”
Susan : “Amelia!”
Rakha : “Ayeuna, arurang pikirkeun, hadiah naon anu bakal arurang pasihan ka Amelia.”
Rehan : “Arurang kudu pasihan anu bisa dijadikeun kenangan ku Amelia.”
Rere : “Abdi apal!”
Susan : Alus, alus.”
Amelia : “Apa yang bagus?”
Alif : “Alusna, arurang atos apal anjeun bakal uih ka Malaysia salamana.”
Rehan : “Nyaan?”
Amelia : “Bagaimana kalian bisa tahu?”
Rehan : “Rere teu ngahaja ngadangu obrolan Amel sareng Bu Guru.”
Rere : “Enya, aurang teh sobat dekeut, tapi anjeun teu mere beja abdi. Tega pisan!”
Keysha : “Nya, arurang tos lami jadi babaturan. Kunaon nyimpen rahasia?”
Amelia : “Kalian jangan marah..saya sudah berulang kali berusaha untuk kasih tahu kalian.
Tapi, kalian gak peduli! Kalian sibuk dengan teman dari luar negeri.”
Bagas : “Amel, alim gaduh sobat luar negeri?”
Amelia : “Aku sudah punya banyak.”
Sadaya : “Hah, seeur?”
Alif : “Saha wae seeur teh?”
Sadaya : “Nya, saha?”
Amelia : “Kalian semua adalah sahabat luar negeri saya. Sahabat dari Indonesia.”
Susan : “Bener.”
Amelia : “Jadi, aku ini siapa?”
Rakha : “Amel, nyaeta sobat luar negeri arurang, ti Malaysia.”
Amelia : “Ya, seharusya begitu. Tapi, kalian gak melihat saya sebagai sahabat.”

*Amelia lumpat ninggalkeun babaturanna

Rere : “Amelia!”

*enjingna disakola, Amelia nuju ceurik di bangkuna

Rakha : “Amel, arurang minta hampura ku sabab atos nganyeuri hatekeun. Arurang salah.”
Rere : “Abdi bakal rindu pisan ka Amel.”
Bagas : “Abdi oge bakal rindu ka Amel.”
Rehan : “Anjeun rindu ka Amel?.”
Amelia : “Saya juga bakal rindu sama kalian.”
Bu Guru : “Atos, ulah saredih. Papanggih jeung perpisahan geus jadi kabiasaan manusa.
Leungit dina panon, tapi tetep inget dina hate.”
Rere : “Ieu aya hadiah ti arurang sadayana.”
Amelia : “Terimakasih, teman-teman. Saya pasti akan rindu kalian.”
Bu Guru : “Ibu?”
Amelia :”Iya, Bu Guru juga.”

*enjingna disakola

Bu Guru : “Wilujeung enjing, sadayana. Kunaon baeud wae?’

Rere : “Arurang sadayana, rindu Amelia.”
Bu Guru : “Bu Guru gaduh kejutan kanggo sadayana.”
Sadaya : “Kejutan?”
Bu Guru : “Mangga lebet.”

*ujug-ujug aya anu lebet ti tukangeun panto kelas, nyaeta Amelia

Sadaya : “Amelia!”
Amelia : “Saya gak jadi pindah. Ayahku akan kembali bekerja disini lagi.”
Rere : “Wilujeung sumping deui, babaturan abdi Amelia.”
Keysha : “Anjeun oge babaturan arurang jeung babaturan salamina.”

Amanat : Arurang kudu ngahargaan sareng ngahormatan babaturan, arurang oge kudu jaga
ucapan supaya teu nyerihatekeun batur

~TAMAT~