Anda di halaman 1dari 4

Ing zaman kepungkur, ing setunggaling kayangan wonten krajan ingkang dipun pangangeng

dening setunggaling raja asmanipun prabu gajah batok lan garwanipun asmanipun ratu tapas.
piyambakipun sedaya kagungan lare estri 7 widadari menika : nawang sari, nawang wulan,
nawang abrit, nawang bombay, nawang ron , lan nawang kucai.
Nawang sari : (memberi hormat) “Ayahanda, amargi jawah sampun mantun kita
sedaya nuwun pamit nglampahaken kalimrahan kita kagem siram wonten bumi nggih?”
Prabu Gajah Batok : “Iyo, ayahanda olehke. Nanging eling!, kowe kabeh kudu ngati-ati
amarga wedi ana manungsa kang jail”
7 Nawang : “Nggih ayahanda, kita sedaya tindhak rumiyin”
Pungkasanipun, kaping pitu widadari menika mandhap dhateng bumi kagem siram kados
limrah. piyambakipun sedaya mandhap leres wonten setunggaling telaga ingkang toyanipun
tenang lan bening.
Nawang Putih : “Hey, deloken! aire bening banget, aku wis ora sabar kanggo adus.
Wis seminggu awake dhewe ora adus”
Nawang Daun : “bener banget, awakku wis gatal-gatal. nggarai ing kayangan kan ora
ana banyu”
Nawang Sari : “yen mangkono, ayo awake dhewe cepet cepet adus. mengko keburu
sore, pelangine ilang lan awake dhewe ora bisa mulih menyang kayangan”
Kaping pitu widadari menika enggal siram lan nguculi selendangipun. saking katebihan,
wonten setunggaling tiyang nem-neman asmanipun jaka tarub mendel-mendel ngintip
kaping pitu widadari ingkang siram menika. wonten bebatuan celak lepen kasebut, wonten
selendang para nawang. lajeng, tiyang kasebut mendhet salah setunggal selendang kasebut
lan didhelikake dening panjenenganipun.
(Setelah para bidadari selesai mandi)
Nawang Wulan : (kebingungan mencari cari sesuatu)
Nawang Sari : “Geneya lan, opo seng mbo goleki?”
Nawang Wulan : “Selendang......selendangku ilang!!!!”
6 Nawang : “opo....ilang??”
Nawang Putih : “menowo sampeyan lali dhelehe”
Nawang Kucai : “Iyo, Nawang Wulan kan lalian”
Nawang Wulan : “oraa... aku persis ndeleh ndek kene. Aku ora mungkin lali”
Nawang Bombay : “yen mangkono, awake dhewe arep ngrewangi nggolekki”
(Semua Nawang membantu mencari selendanag Nawang Wulan. Namun, setelah lama
mencari-cari tidak ditemukan juga)
Nawang Sari : “ wulan, ora ana siji wae saka awak dhewe sing nemu selendangmu.
aku dadi putri mbarep pengin nyuwun pangapurane amarga awakdhewe ora bisa ngrewangi
kowe kanggo nemu selendang iku ”
Nawang Wulan : “nanging......”
Nawang Putih : “amarga dina wis sore, awak dhewe kabeh kudu mulih ”
Nawang Wulan : (Menangis)
Nawang Bombay : “sapisan maneh, awak dhewe nyuwun pangapura wulan”

banjur jaka tarub metu saka persembunyiane tanpa disadari nawang wulan sing lagi bersedih
lan bingung.
Jaka Tarub : “Sedang apa kamu disini sendiri?”
Nawang Wulan : “ Siapa kamu? Tolong jangan ganggu saya! Pergi kamu!”
Jaka Tarub : “Tenang, saya orang baik-baik. Saya hanya ingin menolong kamu
yang sore sore ini dihutan sendiri”
Nawang Wulan : “ Saya percaya kalau kamu manusia baik. Perkenalkan nama saya
Nawang Wulan”
Jaka Tarub: “Perkenalkan saya Jaka Tarub. Sebenarnya bagaimana asal usul anda?”
Nawang Wulan : “ Sebenarnya saya seorang bidadari dari Negeri Rempah yanh
tempatnya di kayangan. Saya turun bersama 6 saudara saya. Tetapi ketika hendak pulang,
selendang saya hilang sehingga saya tidak bisa kembali ke kayangan. Akhirnya tinggallah
saya sendiri disini”
Jaka Tarub : “Jika bersedia, kamu bisa ikut kerumah saya daripada kamu sendiri
disini. Rumah saya tidak jauh dari sini, kok”
Nawang Wulan : “Baiklah jika kamu tidak keberatan”
Jaka Tarub : “ Mari ikut saya”

6 Nawang tadi pun sudah sampai di kayangan. Mereka pulang tanpa Nawang Wulan.
Prabu Gajah Batok : “Kalian sudah pulang. Bagaimana tadi, apakah menyenangkan?
(melirik lirik tetapi tidak ada satupun yang menjawab). “Loh, kenapa diam saja. Kok ini
hanya ada 6. Siapa yang tidak ada disini?”
Nawang Putih : “Nawang Wulan, ayahanda”
Prabu Gajah Batok : “Loh, kenapa dengan dia? Nawang sari, kenapa kamu tidak bisa
menjaga adikmu?”
Nawang sari : “Maafkan saya ayahanda. Selendang Nawang Wulan hilang, jadi dia
tidak bisa kembali ke kayangan”
Prabu Gajah Batok : “kulegen isa ilang? Saiki kowe kabeh dihukum”

raja pun omeh banget lan dheweke pun nggoleki macem-macem cara supaya nawang wulan
isa ulih menyang bumi. ing mubarang wektu raja kayangan pun njaluk bantuan tumeka raja
bintara kanggo nulung putrinya iku karo jaminan dheweke isa rabeni para bidadari. keesokan
dinane, raja bintara lan prajuritnya mudhun menyang kayangan kanggo nggawa nawang
wulan ulih menyang kayangan.
Prabu Gajah Batok : “raja bintara, kula nedha bantuantuanipun sampeyan. putri kula,
nawang wulan wonten ing bumi lan mboten saged wangsul dhateng kayangan amargi
selendangipun hilang”
Raja Bintara : “oke, kula badhe nulungi putrinipun sampeyan. sesuk kula badhe
mudhun menyang bumi nggoleki nawang wulan”
sakwise beberapa taun, nawang wulan jebulna anyak nyaman lan tiba demen marang jaka
tarub. dekne kabeh pun rabi lan urip bahagia neng bumi. sajrone kuwi pun, dadine raja
bintara nemu keanan nawang wulan. raja bintara pun menyamar dadi pemuda lan nyeraki
nawang wulan kanggo nglakokake rencananya
Raja Bintara : “he, Nawang Wulan”
Nawang Wulan : “siapa sampeyan, kados pundi saged ngertos nami kula?”
Raja Bintara : “Iku gampang kanggo kula.Tinimbang mlaku dhewe ana ing tengah
alas, keparenga aku ngancani kowe”
dina demi dina, raja bintara terus nyedhaki nawang wulan nganti dheweke kabeh dadi kanca
kang cedhak. bab iku nggawe jaka tarub keganggu. meneng-meneng, jaka tarub nemoni raja
bintara.
Jaka Tarub : “Hei siapa sebenere kowe?”
Raja Bintara : “ Kowe sapa, dumadakan teka ngomong kaya ngono?”
Jaka Tarub : “ Saya Jaka Tarub, suami Nawang Wulan. Sepertinya kamu terlalu
dekat dengan istri saya dan saya tidak menyukainya. Jauhi istri saya sekarang juga”
Raja Bintara : “Apa yen sampeyan bojone? Aku seneng karo Nawang Wulan lan aku
ora peduli”
Jaka Tarub : “Wanine Kowe”(Jaka Tarub bertengkar dengan Raja Bintara)
sawise pira-pira wektu dheweke kabeh tukar padu, raja bintara uga kalah. banjur jaka tarub
ninggalake raja bintara lan raja bintara uga bali menyang kayangan.
siji wektu, nawang wulan lagi ngresiki omah. dumadakan piyambake nemu selendange ing
siji papan.
Nawang Wulan : (Menemukan selendang) “ Inikan selendangku. Kenapa bisa ada
disini. Jaka Tarub.... jadi selama ini kamu sudah memmbohongiku? Jadi selama ini kau yang
menyembunyikan selendangku?”
Jaka Tarub : “Nawang Wulan, tidak begitu. Dengarkan penjelasanku terlebih
dahulu”
Nawang wulan : “ Sudahlah, aku kecewa padamu Jaka Tarub. Sekarang, aku akan
kembali ke kayangan”
Jaka Tarub : “ Tidaakk Nawang Wulan.... Maafkan aku....”
Setelah Nawang Wulan mendapatkan selendangnya kembali, Nawang Wulan meninggalkan
Jaka Tarub. Ia pun kembali ke Kayangan dan hidup bersama keluarganya kembali.

Anda mungkin juga menyukai