Anda di halaman 1dari 7

Dongeng Si Kancil Dan Buaya

Pada saat itu hawa panas di musim kemarau menyelimuti hutan


yang lebat, semilir angin spoi-spoi membuat seekor penghuni hutan
yang cerdik dan pintar bernama kancil ini ingin sekali merasakan
hawa sejuk di luar hutan, "Wah...panas sekali udara hari ini..!! cari
udara segar dulu ah...!!" kata si kancil, akhirnya keluarlah si kancil
dari hutan, dengan wajah yang dipenuhi dengan wajah lesuh dan
kusam karena haus dan lapar karena dimusim kemarau itu makanan
dan air yang ada dihutan semakin berkurang. "Wow... indah sekali
kilauan air itu, oh air... aku datang....!!" kata si kancil sambil berjalan
mendekati sungai, Terlihat kilauan air bak intan didepan mata di
siang hari itu, tergeraklah sikancil untuk mendatangi kilauan itu yang
berasal dari aliran sungai yang tak jauh dari tempa kancil berdiri.
Karena haus diteguklah air dari sungai untuk menghilangkan rasa
dahaga kancil.
Hari semakin siang dan hawa semakin panas, rasa dahaga kancil
sudah hilang bergantilah rasa lapar yang datang melanda si kancil,
"Hausku sudah terobati, sekarang sudah waktunya makan siang"
kata si kancil, akhirnya si kancil yang cerdik dan pintar itu memiliki
ide untuk berjalan-jalan menyusuri tepi sungai untuk mencari
makanan. Si kancil itu berjalan tidak menjauh dari sungai agar pada
saat haus si kancil tidak perlu jauh-jauh untuk mencari sumber air
untuk di minum. Hari semakin terik dan semakin panas, sudah
sangat jauh sekali si kancil masih berjalan menyusuri tepi sungai tak
lama kemudian ternyata si kancil melihat sebuah ladang dengan
banyak sekali makanan kesukaan kancil. Lalu si kancil menengok ke
kanan dan ke kiri ternyata tidak ada jembatan yang mengubungkan
daerah di sebrang sunngai. kancil pun bingung dan akhirnya si kancil
berjalan lagi menyusuri sungai itu sambil mencari akal untuk bisa
menyebrang sungai itu.
Sambil berfikir dan berjalan santai si kancil kaget bertemu dengan
seekor buaya, akhirnya sang kancil itu berniat untuk menyapa sang

buaya "selamat siang wahai buaya" sapa si kancil, dijawab oleh sang
buaya "selamat siang kancil", pada siang yang terik dan buaya yang
berderet menunggu mangsa akhirnya senang sekali, katanya dalam
hati "Pucuk di cinta ulampun tiba " tak sia-sia buaya menunggu
mangsa akhirnya muncul dengan sendirinya. akhirnya sang buaya
dan teman-temanya yang banyak ingin berniat menjadikan sang
kancil untuk makan siang, Karena si kancil adalah hewan yang
sangat

cerdik

dia

langsung

menggunakan

akal

nya

untuk

mengelabuhi sang buaya, akhirnya sikancil bilang kepada buaya "


hae sang buaya, aku kesini karena utusan raja sulaiman untuk
menyampaikan pesan kepadamu sang buaya" dijawab oleh buaya
"kamu membawa pesan apa dari raja sulaiman sang kancil?" sang
kancil pun menjawab "aku kesini di suruh menghitung berapa jumlah
buaya yang ada di sngai ini yang nantinya akan diberi oleh sang raja
hadiah", sang buaya tidak percaya " kamu adalah binatang yang
sangat cerdik, biasanya kamu berbohong si kancil" akhirnya kancil
mencari akal agar sang buaya percaya pada dia kata si kancil pada
buaya "Benar sang sang buaya aku tidak bohong, kalau aku bohong
aku bersedia kau jadikan makan siangmu hari ini" akhirnya sang
buaya pun percaya dan memanggil teman-temannya.
Setelah beberapa saat kemudian sang buaya dan teman-temannya
berkumpul di hadapan sang kancil, dan buaya itu berkata kepada si
kancil " hae sang kancil sekarang kami sudah berkumpul semua,
cepat kou hitung dan segerahlah kau bertemu dengan Raja
Sulaiman", Jawab sang kancil, "Baiklah,, sekarang kamu dan temantemanmu ber barislah berderet sampai kesebrang sana aku akan
mulai menghitung", buaya dan teman-temanya mulai berbaris dan
akhirnya membetuk barisan sampai kesebrang seperti jembatan
penghubung

san

sang

kancilpun

mulai

menghitung

meloncat

kebadan buaya dengan santai seperti tak punya masalah, Setelah


sampai sebrang sungai kancil berkata "hae... hae sang buaya aku
ucapkan terima kasih aku sekarang sudah tahu jumlahnya nanti aku
sampaikan kepada Raja Sulaiman dan kamu pasti akan di beri hadiah

olehnya", kata sang buaya "Baiklah kancil aku akan menunggu


sampai kamu kembali lagi"
Akhirnya si kancil berhasil menyebrang sungai dan rasa lapar yang
tak tertahankan itu terobati dengan banyaknya makanan. dari cerita
itu bisa diambil kesimpulan bahwa dalam keadaan yang bahaya
sekalipun

kita

bisa

menjadikannya

meskipun sedikit berbohong.

sesuatu

yang

bermanfaat

SAKADANG KUYA JEUNG SAKADANG MONYET


NGALA CAU
SAWATARA bulan ti harita, pelak cau Sakadang Kuya th geus baruahan,
malah geus arasak. Mimiti kanyahoanana ku Sakadang Monyt. Atuh
Sakadang Monyt th hariweusweus nyaritakeun tangkal cau ta ka
Sakadang Kuya.
Ieuh, geuning tangkal cau th geus buahan. Buahna og geus
karonng deuih, ceuk Sakadang Monyt
Piraku Sakadang Monyt?
Sumpah. Pan bieu uing ngaliwat ka dinya. Kudu buru-buru diala, bisi
kaburu ku cocodot!
Heug, isukan mah urang ala.
Keun uing anu ngalana mah, urang takan. Sakadang Kuya mah cicing
w di handap, da teu bisa nak. Ngan uing mnta nya, apan uing anu
ngalana, jeung uing deuih anu pangheulana nganyahoankeun geus
asakna og! Kuduna mah dibagi dua.
Sakadang Kuya ukur nyenghl ngadng omongan Sakadang Monyt
kitu th. Teu nmbal.
Peutingna, sor knh Sakadang Monyt geus sar. Jigana mah
capeun, lantaran
beurangna geus liar jauh. Ari Sakadang Kuya mah masih knh nyileuk.
Keur kitu kadng Sakadang Monyt ngalindur, Isukan uing rk ngala

cau. Cauna rk dibawa kabur, Sakadang Kuya mah moal dibr. Bongan
tuda, basa ta g nangka dibakkeun ku sorangan.
Tayohna mah Sakadang Monyt th neuteuli soal nangka ta, nepi ka
kababawa ngalindur.
Ngadng kitu, Sakadang Kuya ngahuleng. Mikiran kumaha carana
sangkan isukan cauna henteu dibawa kabur ku Sakadang Monyt.
Manhna manggih akal. Belenyh seuri sorangan. Manhna nyokot
koja. Tuluy ta koja th dibolongan handapna. Anu bolongna th
dianyamkeun deui, tapi anyamanana padu nmpl, nepi ka teu
katingali geus dibolongan.
Geus kitu mah, dug ba Sakadang Kuya sar.
Isukna, kira-kira wanci haneut moyan, Sakadang Monyt ngajak ngala
cau ta ka Sakadang Kuya.
Sakadang Kuya, hayu urang ngala cau ta!
Hayu. Tah, bawa atuh kojana ku Sakadang Monyt, keur wadahna. Pan
anjeun anu rk ngalana og, uing mah teu bisa nakna.
Heueuh, ka dieu urang bawa ku uing, ceuk Sakadang Monyt. Koja
th disalindangkeun.
Duanana leumpang antar naker. Sakadang Monyt mah katnjona th
bungah pisan.
Paromanna marahmay, malah mak jeung hahariringan sagala. Boga
rasa, manhna bakal meunang milik anu kacida lobana. Sakadang Kuya
mah moal dibr.
Barang tepi ka nu dijugjug, enya ba cau th geus arasak. Komo
seuhangna mah, geus karonng. Anu katnjo hjo knh th, butitina
w.
Teu ngadagoan dititah heula, kalacat w Sakadang Monyt nak kana
tangkal cau. Tuluy ba metikan cau anu geus arasakna. Sanggeus
dipetik, terus diadupkeun kana koja. Atuh puguh w cau th murag,
lantaran handapna geus dibolongan ta ku Sakadang Kuya. Cau anu
murag th disanggap ku Sakadang Kuya. Sanggeus dibuka cangkangna,
belewek ba didahar.
Sakadang Monyt mah tonggoy ba metikan cau. Petik, sup kana koja,
pluk murag. Kitu jeung kitu ba. Sakadang Monyt teu nyahoeun, da
teu rurat-rrt ka handap. Bakating ku hayang buru-buru anggeus ngala
cauna.

Bari ngaweswes ngadaharan cau, Sakadang Kuya api-api ngurihit mnta


cau ka Sakadang Monyt.
Jang, cik atuh mnta cau th. Hijiii w. Uing mah meni hayang
ngasaan!
Sakadang Monyt teu nmbalan. Malah teu ngalieuk-lieuk acan.
Emh, Sakadang Monyt mah teu inget w ka uing th!
Sakadang Monyt hare-har.
Barang cau anu arasakna geus bak, Sakadang Monyt tuturubun turun
tina tangkal cau.
Maksudna rk mawa kabur cau arasak, anu pangrasana mah aya dina
kojana. Deregdeg ba lumpat, trkl nak kana tangkal anu jangkung.
Cl diuk dina dahanna anu luhur.
Leungeunna ngodok koja rk nyokot cau. Cauna euweuh. Barang eusina
diilikan, Sakadang Monyt ngajrwt kagt, lantaran kojana kosong.
Beuki kagt barang ningali koja th handapna bolong.
Rt ka handap, katingali Sakadang Kuya keur nyarand kana tangkal
cau

bari

nyekelan

beuteung.

Kamerekaan

lantaran

loba

teuing

ngadahar cau. Di sabudeureunana cangkang cau meni ngabayak.


Sakadang Monyt buru-buru turun tina tangkal, tuluy nyampeurkeun
Sakadang Kuya.
Sakadang Kuya, mnta cauna atuh!
Tah, aya hiji deui! ceuk Sakadang Kuya bari nuduhkeun kana cau anu
ngagolr.
Maenya ngan hiji! ceuk Sakadang Monyt nyereng.
Ih, apan anu nakna g Sakadang Monyt, uing mah ngan mulungan
anu

maruragna

wungkul,

tmbal

Sakadang

Kuya,

bari

angger

ngusapan beuteungna anu mutiktrik.


Cau th dicokot, tuluy didahar ku Sakadang Monyt. Puguh ba
ngeunah, cau raja cer, asak dina tangkal deuih.
Sakadang Monyt kacida keuheuleunana ka Sakadang Kuya.
Sakadang Kuya mah kawas lain jeung sobat ba! pokna bari terus
indit.
Sakadang Monyt pundung deui. Indit ka jero leuweung, ninggalkeun
Sakadang Kuya.

Anda mungkin juga menyukai