Anda di halaman 1dari 11

Naskah Drama

Kabayan Budak Durhaka

Kelompok :
Azriel Christian Joy 9E/02
Daphnie Zefanya Cahyono 9E/05
Felicia Cesya 9E/08
Matteo Vasili 9E/14
Natasha Sharleen 9E/16
Francisco Trianto 9E/17
William Christian 9E/20

SMP Santo Aloysius


Jl.Sultan Agung no.4
Bandung
2019
Nama pemeran :
Azriel : Ambu, Amang
Daphnie : manager, Tia
Cesya : Mira, pelayan 2
Matteo : Kabayan
Sharleen : Nyi Iteng, pelayan 1
Ciko : Abah
William : Rio

PROLOG
Wilujeung enjing/siang guru sadayana nu aya di ruangan ieu. Abdi sakelompok bade
mentaskeun drama “Kabayan Budak Durhaka”. Ieu carita teh tentang si Kabayan nu durhaka
ka kolot na. Semoga ieu carita teh bisa menghibur. Hatur nuhun.

Kabayan Budak Durhaka


Di hiji desa nu terpencil, nu sama sekali can kenal jeung teknologi. Hiruplah hiji
kulawarga nu miskin. Maranehna ngajalankeun hirup saperti biasa. Isuk-isuk si Kabayan
biasa di bangunkeun ku Abah keur Shalat Subuh. Namun, dina isuk eta teu saperti biasana.
Kusabab si Kabayan kakara ngimpi : manehna papanggih jeung akina mere hiji rahasia
tentang Harta karun rampasan akina nu didapat ti Penjajah heubeul. Peta ka harta tersebut aya
di Abah (Bapana Kabayan) si Kabayan disuruh nyokot petana lamun hayang, jeung akina
mere pesen ambeh ngagunakeun harta tersebut keur kabaikan.

 Abah : Kabayannnn!!! Hudang!!! Ibadat pagi!!! (Bari ngagedor panto kamar Kabayan)

 Kabayan : lima menit deui, Bah! (bari panonna tetep merem)

 Ambu : Ahh, kabiasaan maneh kabayan! Bilang lima menit, paling hudang jam salapan isuk!

 Abah : Bener tah, kabiasaan buruk! Abah ka gereja heulaan! Awas lamun teu ka gereja! (bari
kaluar ka imah rek angkat ka gereja)

 Kabayan : (kaemut mimpina, manehna hudang lalu ngejar Abahna nu geus di luar) Abahhhh,
Abahhhh, Tunggu sakedap!!!

 Abah : (Reuwas) Aya naon Kabayan!!!

 Ambu : (Sama kagetna jeung Abah) Bener, aya naon Kabayan! Ngagetkeun Ambu wae! Nepi
ka jantung Ambu rek copot! Hayang jadi budak durhaka maneh??? (bari nunjuk-nunjuk)

 Kabayan : Ampunnn, Mbu! ulah nyumpahkeun abdi!


 Abah : Maneh oge nu salah!! Eeh, hudang-hudang langsung teriak! (Bari ngusap dada jeung
nunjuk si Kabayan)

 Abah : Aya naon! (Ekspresi keneh ambek, jeung ngaleupaskeun leungeun ti ciuman si
Kabayan)

 Kabayan : Bah, tadi Kabayan ngimpi. Kapanggih jeung aki, manehna bilang lamun Abah
boga peta harta karun nuju ka harta aki nu di pendem dina hiji tempat. Hasil rampasanna ti
penjajah heubeul???

 Abah : Bener, emang Abah boga petana! Hayang?

 Kabayan : Hayang atuh Bah! Manya dibere harta teu hayang?

 Ambu : Ah, si Kabayan wae! Harta hungkul langsung hayang! Pas disuruh naon wae, pasti
nolak!

 Abah : Lamun rek petanya aya syaratna : 1. Kudu getol ibadah, 2. Ulah poho jeung Ambu
jeung Abah, 3. Ulah Sombong. Ngan tilu syaratna, lamun ngalanggar engke pasti kena azab!

 Kabayan : Ahh, lamun tilu syarat eta, leutik! (Bari ngadu kuku jempol jeung kelingking)

 Abah : Ya, sukur lamun begitu! Ayeuna ayo ikut ka gereja keur ibadat! Petana isuk engke
dibere ka Kabayan

 Kabayan : Engke bah! rek mandi jeung ganti baju heula. Engke nyusul.

Isukanna, abah angkat ka sawah. Si kabayan nu ti gereja tadi subuh langsung sare deui.
Sanggeus jam sapuluh isuk, si kabayan langsung hudang.

 Kabayan : Ambuuu, si Abah mana??? Tadi subuh ceuk si abah rek ngasih peta ka kabayan!

 Ambu : Si Abah mah, geus ti jam genep isuk ka sawah! maneh, kerjaan ngan sare! Gancangan
nyusul.

 Kabayan : Enya, Ambu!!

Kabayan buru-buru hudang jeung langsung nyusul abahna ka sawah, di tengah jalan
Kabayan nabrak si Iteng, kusabab lumpat buru-buru.

 Iteng : (bruk) Akang,, aya naon??

 Kabayan : Aduh, nyai! hampura, akang keur aya bisnis. Omsetna miliyaran,

 Iteng : Ah, nu bener?

 Kabayan : Bener atuh, manya akang ngabohong ka Nyai.

 Iteng : Ah, akang mah , selalu ngabohong ka Nyai. Iraha akang jujur??

 Kabayan : Nu ieu bener.


 Iteng : Sumpah? Lamun bener awas lamun teu babagi!

 Kabayan : Siap, tapi ayeuna nganteur akang heula ka Sawah.

 Iteng : Ka sawah? Naon hubunganna?

 Kabayan : Ah, engke oge nyaho!

Maranehna berdua oge lumpat ka sawah. Sanggeus nepi ka sawah, si kabayan


gogorowokkan manggilan si abah.

 Kabayan : Abah, Abah!

 Abah : Aya naon Kabayan?

 Kabayan : Peta.

 Abah : Peta naon?

 Iteng : (Bingung) Peta? Bener kata abah. Peta naon, Akang?

 Kabayan : Peta harta karun, Nyai! Tadi isuk, akang ngimpi kapanggih jeung akina akang,
manehna bilang yen manehna boga harta karun hasil rampasanna heubeul ti penjajah.

 Iteng : Oh, jadi bisnis nu omsetna miliyaran teh harta karun si Aki?

 Kabayan : Bener Nyai! Bah, mana petana?

 Abah : Jadi, manggilan abah hayang petana? Tapi, Mimiti abah bere petana, maneh masih
inget syaratna? Coba sebutkeun!

 Kabayan : Syarat nu tadi? nya keneh inget bah, manya poho! 1. Kudu getol ibadah, 2. ulah
poho jeung ambu jeung Abah, 3. Ulah Sombong.

 Abah : Ya, sukur lamun keneh inget! yeuh petana. (Bari mere peta)

 Kabayan : (Bari luluncatan) Hore,, abdi rek jadi kaya!

 Iteng : Ulah poho jeung janjina, akang!

 Kabayan : Tenang we nyai! Ayo urang teangan babarengan,

Si kabayan, mulai terlintas pikiran keur mawa kabur kabeh hartana ka kota. Kusabab
manehna ngedul hirup di kampung. Manehna neangan cara ambeh tiasa neangan hartana
sorangan jeung ngusir si Iteng.

 Kabayan : Nyai, nyai pulang heulaan nya!

 Iteng : Ah, teu nanaon. Kunaon kitu?

 Kabayan : Ieu teh leumpangna jauh, bisi nyai teh kecapean. Tenang we hartana moal
Kabayan mawa kabur!
 Iteng : Tapi, awas nya lamun bohong. Urang musuhan!

 Kabayan : Siap,,,

Di perjalanan balik Nyi Iteng kapanggih jeung abah jeung ambu nu keur di sawah.

 Ambu : Iteng, dimana kabayan?

 Abah : Bener!

 Iteng : Tadi, Ceuk si Kabayan manehna kasihan jeung iteng, kusabab jalanna jauh. Jadi,
manehna angkat sorangan jeung janji keur babagi hartana ka Iteng lamun geus dapet hartana,

 Ambu : Sukur lamun kitu! Mudah-mudahan manehna teu poho jeung janjina.

 Abah : Mudah-mudahan oge manehna teu poho jeung syaratna. Lamun nepi ka poho tiasa
dikutuk manehna.

 Iteng : Amin.

Sanggeus berhasil ngusir si Iteng ka kampung, si Kabayan langsung seneng kagirangan.


Rencana manehna keur angkat ka kota akhirna berhasil. Akhirna, manehna berhasil neangan
harta karun kakekna.

 Kabayan : Alhamdullilah, akhirna kapanggih oge maneh harta! (Bari ngambil harta karun)

 Kabayan : (Ngomong sorangan) Rek dipake naon nya? Harta saloba ieu, lamun dibawa ka
kampung. Pasti urang kampung pada menta. Akh, abdi ngusir si Iteng pan rek angkat ka kota
keur hura-hura.

Si kabayan pun angkat ka kota jeung ngagunakeun mobil pick-up ti kampung sabelah, nu
rek ngajual hasil tani. Jeung nyembunyikeun hartana dalam hiji sarung.

 Kabayan : Mang, boleh numpang ka kota?

 Amang : Mangga

 Kabayan : Thanks, Mang

Sanggeus nepi ka kota si Kabayan bingung, rek ka mana tujuanna! Manehna pun kasasar
di monas! Jeung kabingungan bari tatanya ka manehna sorangan!

 Kabayan : Aduh, Kok, tinggi pisan. Terus, ieu ujungna saperti api. Tapi, manya aya api warna
emas? (Bari ngusap-ngusap huluna)

Tingkah laku si kabayan nu super kampungan di tertawakan ku dua sekawan nyaeta:


Mira, dan Tia. Tapi, Kabayan keneh bingung jeung terus ngusap-ngusap huluna jeung ningali
ka puncak monas.

 Mira, Tia: Hahaha ( Tertawa terbahak-bahak)

 Mira : Lihat tuh, Ti! Ada orang kampung nyasar ke Jakarta. Kita kerjain yu?
 Tia : Ayo,

 Mira : Heh babi! (Bari nepak kadua pundak Kabayan)

 Kabayan : Babi, babi! Saya itu manusia bukan Babi.

 Mira, Tia : Hahhh? (Bari reuwas jeuug langsung diskusi)

 Tia : Mir, nih orang ngegas amat. Kalau dilihat-lihat, dia kok seperti orang kampung?

 Mira : Sepertinya, dia super kampungan! Lihat saja dandanannya!

 Tia : Tapi, lihat di sarung yang di gendongnya ada sesuatu!

 Mira : Benar. Ayo kita selidiki.

 Kabayan : Hayo, ieu the pada ngebisikin kabayan ganteng ya? Mirip Ariel Peterpan? Dengar
nih suaranya juga mirip (Bernyanyi) “Dengar laraku, suara hati ini memanggil namamu,
karna separuh aku. Menyentuh laramu, semua lukamu t’lah menjadi miliku, karna separuh
aku dirimu”. Bagai mana neng suara akang, baguskan??

 Mira, Tia : Hahhh (Balik reuwas)

 Tia : (Balik berbisik) Dia kan super gaptek tapi dia tau lagu NOAH?

 Mira : Emang, sungguh aneh! Sudahlah jangan di hiraukan nanti dia semakin tersanjung dan
makin berani sama kita.

 Tia : Bener.

 Mira : (Bicara ka Kabayan) Bener kamu mirip Ariel NOAH, tapi setelah ariel jatuh dari lantai
10 dan mukanya duluan! Hahaha

 Kabayan : Ah, si eneng suka bercanda!

 Tia : Bang mau apa ke ibukota? Abang kan kampungan mana mungkin punya uang?

 Kabayan : Eith, jangan macam-macam lihat nih duit akang. (Bari mere ningali uang nu aya di
sarungna).

 Mira, Tia : Hahhhh (Kali ieu manehna balik kaget jeung rek pingsan)

Lamun rek jatoh pingsan untunglah aya Rio batur sakampus maranehna jeung teteriakan
sehingga manehna berdua balik sadar.

 Rio : Miraa, Tia, Kalian kenapa? Pasti di ganggu sama orang kampung yang jelek ini ya? (Rio
langsung ngadorong si Kabayan)

 Rio : Ehh, loe jangan berani sama perempuan dong! Sini lawan gue, (Ngepalkeun tinjuna)

 Mira, Tia : Riooo, apa-apaan kamu!


 Rio : Melawan dia, (Bari nunjuk Kabayan) beraninya sama cewe.

 Mira : Gue dan Tia, ga di apa-apain sama dia.

 Rio : Terus kenapa kalian sampai mau pingsan begitu?

 Tia : Gak, kenapa-napa! Sini gue bisikin!

Mira jeung Tia pun ngabisikin ka Rio lamun urang kampung eta boga uang banyak.
Jeung maranehna berencana keur nipu manehna.

 Tia : Sini, gue bisikin sesuatu. Tapi kami berdua berdiri dulu.

 Rio : (Maranehna berdua te berdiri) Apa?

 Tia : Dia mempunyai uang yang sangat banyak, sampai-sampai kami berdua mau pingsan
melihatnya.

 Rio : Ah, yang bener? Dimana dia menyembunyikan uangnya?

 Mira : Di dalam sarungnya!

 Rio : Kalau gitu gue harus minta maaf sama dia, supaya dia tidak curiga.

Manehna pun ngadeukeutan si kabayan jeung narik leungeunna jeung menta maaf.

 Rio : (Narik Leungeun Kabayan) Sorry bro! gue gak tau kalau loe mempunyai banyak uang!
Ehh, salah kalau loe gak ngapa-ngapain mereka. Maklum mereka emang punya penyakit
kagetan.

 Rio : By The Way, nama loe siapa?

 Kabayan : Nama saya teh Kabayan. Orang paling ganteng di kampung saya. (Bari ngulurkeun
leungeun keur salaman)

 Rio : Nama gue Rio Mahpudeen. Panggil aja gue Rio. Loe udah kenal sama mereka berdua?
Mereka berdua adalah teman kampus gue. (Bari nunjuk Mira jeung Tia)

 Kabayan : Belum, mereka berdua suka bercanda! Dari tadi mereka ngebercandain saya!

 Mira : Kenalin, nama saya Mira.

 Kabayan : Nama saya kabayan. Aduh neng Mira, eta tanganna teh keliatannya halus pisan.
Jarang di dapur ya?

 Mira : Apaan sih. Jelas lah gue jarang di dapur!

 Kabayan : Aduh, si eneng meuni galak. Yang satu lagi namanya siapa?

 Tia : Nama saya Tia.

 Kabayan : Tau gak neng kepanjangan Tia?


 Tia : Gak bang, emang apa?

 Mira : Heh! Awas ya lu kalo gombalin sahabat gue.

 Kabayan : Ampun neng, sadis amat.

 Rio : (Ngalihkeun topik) By The Way Kamu mau ngapain ke Ibukota?

 Kabayan : By The Way teh apa?

 Rio : Masa gak tau? Kamu dari pelosok kampung terdalam ya? BTW adalah ngomong-
ngomong!

 Kabayan : Ngomong-ngomong teh apa?

 Rio : Aduhhhh, Golok mana golok! Lama-lama gue bisa bunuh diri ngomong sama dia!

 Mira : Sabar Bro, ngomong sama orang kampung harus sabar


.
 Rio : Bener Mir!

 Rio : Ngomong-ngomong kamu mau ngapain ke ibu kota? (Nanya kekabayan)

 Kabayan : Saya mau hura-hura karena saya mendapat uang harta karun yang banyak dari
kakek saya.

 Rio, Mira, Tia : Hahhhh

 Tia : Biasanya orang kampung ke Jakarta mau mencari pekerjaan atau kuliah.

 Kabayan : Euleuh, buat apa cari pekerjaan atau kuliah. Saya mah punya banyak uang? Kalian
mau gak nemenin saya hura-hura?

 Mira : Ayooo, masa ada yang ngajak happy di tolak.

 Kabayan : Pertama, kita kemana?

 Rio : Aduh, perut gue lapar nih. Kita ke Restoran yuk?

Manehna opatan pun angkat ka Restoran terdekat jeung ngagunakan mobil Ferarri Rio.
Sanggeus nepi ka restoran sunda maranehna opatan pun mesen kadaharan paling mahal di
retoran eta.

 Tia : Pelayan!

 Pelayan 1 : Ya, mau pesan apa?

 Tia : Kami berempat mau pesan makanan dan minuman paling mahal di restoran ini!

 Pelayan 1 : Tunggu sebentar ya!


Tia nyusul ka dapur, keur bere ubar nyeri beuteung ka kadaharan si Kabayan ambeh si
Kabayan engke ka toilet. Jeung maranehna ngalancarkeun aksina.

 Tia : Saya mau izin ke toilet dulu ya!

 Kabayan : Oh, Silahkan! By The Way kalian berdua sudah bekerja atau masih kuliah?

 Rio : Wes, baru tau kata tadi saja sudah di pamerin. Kami bertiga, kan sudah tadi gue bilang
kami masih kuliah.

 Kabayan : Biar kelihatan gaul dong.

Sanggeus kitu datanglah pelayan. Bareng jeung Tia.

 Pelayan 1 : Mbak, Mas ini pesanannya! Selamat menikmati.

 Rio : Terima kasih! Ayo, kita makan.

Baru saja makan makannan sesuap, kabayan langsung sakit perut karena makanananya
telah di beri obat.

 Kabayan : (Megangan beuteung) Aduh, nyeri ieu beuteung!

 Tia : Kenapa kamu kabayan? (Pura-pura bertanya)

 Kabayan : Tidak tau! Baru sesuap sudah sakit perut!

 Mira : Buruan ke toilet gihh, nanti keburu keluar di sini. Kan gak enak!

 Kabayan : Dimana toiletnya?

 Mira : Itu ada pintu, langsung belok kanan!

 Kabayan : Titip ini sarung!

 Rio : Sini, (Sambil mengambil sarungnya) tenang aja gak akan di bawa kabur.

 Kabayan : Awas ya kalau kalian kabur!

 Tia : Tenang.

Sanggeus si Kabayan ka toilet, maranehna tiluan pun mulai ngalancarkeun aksina,


maranehna ngambil sarung jeung ninggalkeun hiji kertas bertuliskan : “Kabayan Terima
kasih kamu baik, telah memberikan semua uang kamu! Dan atas kebodohan kamu, yang
percaya kepada orang yang baru di kenal. Tolong bayarin kita semua, kan tadi janji mau
Traktir. hahahahahaha” TTD, Rio, Mira, Tia.

 Tia : (Ngobrol tiluan) Dasar, bodoh! Mau saja di bodohin. Masa uang segini banyak gak kami
bawa.

 Mira : Bener, dasar orang kampung.


 Rio : Udah, ayo kita pergi nanti dia keburu kembali.

 Rio : Pelayan!

 Pelayan : Ya, Mas.

 Rio : Ini semua di bayar sama teman kami yang tadi! Kami ada keperluan.

 Pelayan : Baik Mas!

Maranehna angkat ngagunakeun mobil, sanggeus si Kabayan balik ti toilet alangkah


terkejutna eta si Kabayan sanggeus ningali babaturanana teu aya jeung sarungna dibawa.
Jeung ngan ningali hiji kertas jeung ngabacaan eta surat.

 Kabayan : (Kaget) Kamana maranehna tiluan? Kunaon maranehna teu aya jeung… sarung
abdi nu eusina uang leumgit?

 Kabayan : (Ngambil kertas jeung langsung maca) [BACA KERTAS] Dasar penipu!

 Pelayan 2 : Mas, ini tagihannya Rp.650.000

 Kabayan : Hahh, mbak saya te habis di rampok! Masa mbak te tega sama saya?

 Pelayan 2 : Saya panggil dulu manager saya!

 Kabayan : Mbak Manager, saya baru kerampokan bagaimana saya bisa bayar?

 Manager : Saya tidak mau tau, itu bukan urusan saya. Yang penting saya gak rugi gimana
caranya!

 Kabayan : Euleuh… Gimana dong?

 Manager : Ya sudah kamu bawa semua piring di ruangan ini dan cuci.

 Kabayan : Baik Mbak.

Kabayan pun kapaksa ngomehan kabeh piring jeung perasaan galau. Sanggeus beres
ngomehan piring, si kabayan pun angkat bari neangan sagala cara ambeh si Abah, Ambu,
jeung Iteng teu ambek. Manehna pun boga ide, lamun harta karunna teu katimu manehna
nyalahkeun si Abah. Manehna pun balik ka kampung jeung numpang deui mobil. Sanggeus
kitu balik ka kampung.

 Kabayan : (Ngagorowok) Abah, abah!! Abah bohong nya ka Kabayan?

 Abah : Bohong naon? Mana Harta karunna?

 Kabayan : Harta karunna teu aya!

 Abah : Manya harta karunna teu aya? maneh nu bohong kali!

 Kabayan : Lamun Kabayan bohong artina Kabayan ngalanggar syarat jeung Kabayan rek
dapat azab jeung ayeuna teu terjadi?
 Abah : Sukur lamun maneh teu bohong!

Datanglah Ambu jeung Nyi Iteng, manehna langsung nanyakeun tentang harta karunna,

 Ambu : Kabayan, sukur maneh geus balik! Mana harta karunna?

 Iteng : Bener kang! Akang kan geus janji rek babagi hartana!

 Kabayan : Teu aya ambu, hartana teu katimu! Nyai kan akang bilang lamun aya hartana karek
dibabagi.

 Iteng : Iraha atuh babagina?

Ujug-ujug tubuh kabayan kaku jeung langsung jadi Emas,

 Iteng : Akang!!! Akang kunaon???

 Abah : Pasti si kabayan berbohong! manehna kena azab ti Allah kusabab ngalanggar syarat!

 Ambu : Kabayan, Kabayan (Bari megangan patung emas kabayan jeung ngagerakkeun
patungna)

 Abah : Geus, ambu budak durhaka ieu ulah urang hiraukeun! Urang jual we lumayan keur
urang keur hirup sapopoe.

 Iteng : Terus iteng kumaha?

 Abah : Nya… balik weh ka imah. Ulah mikirkeun eta budak durhaka. Eta patung urang jual
weh.

Akhirna maranehna ngajual patung Kabayan jeung ngagunakeun uangna keu kaperluan
maranehna.

EPILOG
Hatur nuhun ka nu geus nyaksikeun ieu drama. Abdi sakelompok menta maaf lamun aya
kasalahan dina drama. Sekian ti kelompok urang. Hatur nuhun.

Anda mungkin juga menyukai