Anda di halaman 1dari 4

Tembang gambuh 35 pada

Pada 1
Samengko ingsun tutur,
Sembah catur supaya lumuntur, Pada 6
Dihin raga, cipta jiwa, rasa, kaki, Yen ta jaman rumuhun,
Ing kono lamun tinemu, tata titi tumrah tumaruntun,
Tandha nugrahing Manon. bangsa srengat tan winor lan laku
batin,
Pada 2
dadi ora gawe bingung,
Sembah raga punika, kang padha nembah Hyang Manon.
Pakartine wong amagang laku,
Susucine asarana saking warih, Pada 7
kang wus lumrah limang wektu, Lire sarengat iku,
wantu wataking wawaton. kena uga ingaranan laku,
dihin ajeg kapindhone ataberi,
Pada 3
pakolehe putraningsun,
Inguni-uni ersua, nyenyeger badan mwih kaot.
Sinarawung wulang kang sinerung,
lagi iki bangsa kas ngetok-ken Pada 8
anggit, Wong seger badanipun,
mintoken kawagnyanipun, otot daging kulit balung sungsum,
sarengate elok-elok. tumrah ing rah memarah antenging
ati,
Pada 4
antenging ati nunungku,
Thithik kaya santri Dul, angruwat ruweting batos.
Gajeg kaya santri brahi kidul,
Saurute Pacitan pinggir pasisir,
Ewon wong kang padha nggugu, Pada 9
Anggere guru nyalemong. Mangkono mungguh ingsun,
ananging ta sarehne asnafun,
Pada 5 beda-beda panduk panduming
dumadi,
Kasusu arsa weruh, sayektine nora jumbuh,
cahyaning Hyang kinira yen karuh, tekad kang padha linakon.
ngarep-arep urup arsa den kurebi,
Tan wruh kang mangkoko iku, Pada 10
akale keliru enggon.
Nanging ta paksa tutur,
rehning tuwa tuwase mung catur,
bok lumuntur lantaraning reh sing sapa temen tinemu,
utami, nugraha geming Kaprabon

bangsa anggit yen ginigit nora dadi,


Marma den awas den emut,
Pada 11 mring pamurunging lelakon
Samengko sembah kalbu,
yen lumintu uga dadi laku,
laku agung kang kagungan Pada 16
Narapati,
Samengko kang tinutur,
patitis tetesing kawruh,
sembah katri kang sayekti katur,
meruhi marang kang momong.
mring Hyang Sukma sukmanen
Pada 12 sehari-hari,
arahen dipun kecakup,
Sucine tanpa banyu, sembah ing Jiwa sutengong.
mung nyenyuda mring ersuasi
kalbu, Pada 17
pambukane tata, titi, ngati-ati
Sayekti luwih prelu,
atetetp talaten atul,
ingaranan pepuntoning laku,
tuladhan marang waspaos.
kalakuan kang tumrap bangsaning
Pada 13 batin,
sucine lan Awas Emut,
Mring jatining pandulu, mring alame alam amot.
panduk ing ndon dedalan satuhu,
lamun lugu ersuasi reh maligi, Pada 18
lageane tumalawung,
Ruktine ngangkah ngukut,
wenganing alam kinaot.
ngiket ngrukut triloka kakukut,
jagad agung gimulung lan jagad
Pada 14 cilik,
Den kandel kumandel kulup,
Yen wus kambah kadyeku, mring kelaping alam kono.
sarat sareh saniskareng laku,
kalakone saka eneng, ening, eling, Pada 19
Ilanging rasa tumlawung,
kono adile Hyang Manon. Keleme mawa limut,
kalamatan jroning alam kanyut,
Pada 15 sanyatane iku kanyatan kaki,
Gagare ngunggar kayun, Sajatine yen tan emut,
tan kayungyun mring ayuning sayekti tan bisa awor.
kayun,
Pada 20 lamun yitna kayitnan kang
mitayani,
Pamete saka luyut, tarlen mung pribadinipun,
sarwa sareh saliring panganyut, kang katon tinonton kono.

Pada 21 Pada 25
Nging away salah surup, Meloke ujar iku,
kono ana sajatining Urub, yen wus ilang sumelang ing kalbu,
yeku urup pangarep uriping Budi, ersu kandel kumandel ngandel
sumirat sirat narawung, mring takdir,
kadya kartika katongton. iku den awas den emut,
den memet yen arsa momot.
Pada 22
Pada 26
Yeku wenganing kalbu,
kabukane kang wengku winengku, Pamoring ujar iku,
wewengkone wis kawengku neng kudu santosa ing budi teguh,
sireki, sarta sabar tawekal legaweng ati,
nging sira uga kawengku, trima lila ambeh sadu,
mring kang pindha kartika byor. weruh wekasing dumados.

Pada 23 Pada 27
Samengko ingsun tutur, Sabarang tindak-tanduk,
gantya sembah ingkang kaping tumindake lan sakadaripun,
catur, den ngaksama kasisipaning ersua,
sembah Rasa karasa rosing dumadi, sumimpanga ing laku dur,
dadine wis tanpa tuduh, ersuasiv budi kang ngrodon.
mung kalawan kasing Batos.

Pada 24
Kalamun ersua lugu,
aja pisan wani ngaku-aku,
antuk siku kang mangkono iku kaki,
kena uga wenang muluk,
kalamun wus pada melok.
Pada 28
Pada 32
Dadya wruh iya dudu,
Nggonira mrih tulus,
yeku minangka pandaming kalbu,
kalaksitaning reh kang rinuruh,
ersua buka ing kijab bullah agaib,
ngayanira mrih wikal warananing
sesengkeran kang sinerung,
gaib,
dumunung telenging batos.
paranta lamun tan weruh,
Pada 29 sasmita jatining endhog.

Rasaning urip iku


krana momor pamoring sawujud, Pada 33
wujuddullah sumrambah ngalam
Putih lan kuningpun,
sakalir,
lamun arsa titah teka mangsul,
lir manis kalawan madu,
dene nora mantra-mantra yen ing
endi arane ing kono.
lair,
Pada 30 bisa aliru wujud,
kadadeyane ing kono.
Endi manis endi madu,
yen wis bisa nuksmeng pasang Pada 34
semu,
Istingarah tan metu,
pasamaoning hebing kang Maha
lawan istingarah tan lumebu,
Suci,
dene ing njro wekasane dadi njawi,
kasikep ing tyas kacakup,
raksana kang tuwajuh,
kasat mata lair batos.
aja kongsi kabasturon.
Pada 31
Pada 35
Ing batin tan keliru,
Karana yen kebanjur,
kedhap kilap liniling ing kalbu,
kajantaka tumekeng ersua,
kang minangka colok celaking
tanpa tuwas yen tiwasa ing dumadi,
Hyang Widi,
dadi wong ina tan wruh,
widadaning budi sadu,
dheweke den anggep dhayoh.
pandak panduking liru nggon.

Anda mungkin juga menyukai