Pada 1
Samengko ingsun tutur,
Sembah catur supaya lumuntur, Pada 6
Dihin raga, cipta jiwa, rasa, kaki, Yen ta jaman rumuhun,
Ing kono lamun tinemu, tata titi tumrah tumaruntun,
Tandha nugrahing Manon. bangsa srengat tan winor lan laku
batin,
Pada 2
dadi ora gawe bingung,
Sembah raga punika, kang padha nembah Hyang Manon.
Pakartine wong amagang laku,
Susucine asarana saking warih, Pada 7
kang wus lumrah limang wektu, Lire sarengat iku,
wantu wataking wawaton. kena uga ingaranan laku,
dihin ajeg kapindhone ataberi,
Pada 3
pakolehe putraningsun,
Inguni-uni ersua, nyenyeger badan mwih kaot.
Sinarawung wulang kang sinerung,
lagi iki bangsa kas ngetok-ken Pada 8
anggit, Wong seger badanipun,
mintoken kawagnyanipun, otot daging kulit balung sungsum,
sarengate elok-elok. tumrah ing rah memarah antenging
ati,
Pada 4
antenging ati nunungku,
Thithik kaya santri Dul, angruwat ruweting batos.
Gajeg kaya santri brahi kidul,
Saurute Pacitan pinggir pasisir,
Ewon wong kang padha nggugu, Pada 9
Anggere guru nyalemong. Mangkono mungguh ingsun,
ananging ta sarehne asnafun,
Pada 5 beda-beda panduk panduming
dumadi,
Kasusu arsa weruh, sayektine nora jumbuh,
cahyaning Hyang kinira yen karuh, tekad kang padha linakon.
ngarep-arep urup arsa den kurebi,
Tan wruh kang mangkoko iku, Pada 10
akale keliru enggon.
Nanging ta paksa tutur,
rehning tuwa tuwase mung catur,
bok lumuntur lantaraning reh sing sapa temen tinemu,
utami, nugraha geming Kaprabon
Pada 21 Pada 25
Nging away salah surup, Meloke ujar iku,
kono ana sajatining Urub, yen wus ilang sumelang ing kalbu,
yeku urup pangarep uriping Budi, ersu kandel kumandel ngandel
sumirat sirat narawung, mring takdir,
kadya kartika katongton. iku den awas den emut,
den memet yen arsa momot.
Pada 22
Pada 26
Yeku wenganing kalbu,
kabukane kang wengku winengku, Pamoring ujar iku,
wewengkone wis kawengku neng kudu santosa ing budi teguh,
sireki, sarta sabar tawekal legaweng ati,
nging sira uga kawengku, trima lila ambeh sadu,
mring kang pindha kartika byor. weruh wekasing dumados.
Pada 23 Pada 27
Samengko ingsun tutur, Sabarang tindak-tanduk,
gantya sembah ingkang kaping tumindake lan sakadaripun,
catur, den ngaksama kasisipaning ersua,
sembah Rasa karasa rosing dumadi, sumimpanga ing laku dur,
dadine wis tanpa tuduh, ersuasiv budi kang ngrodon.
mung kalawan kasing Batos.
Pada 24
Kalamun ersua lugu,
aja pisan wani ngaku-aku,
antuk siku kang mangkono iku kaki,
kena uga wenang muluk,
kalamun wus pada melok.
Pada 28
Pada 32
Dadya wruh iya dudu,
Nggonira mrih tulus,
yeku minangka pandaming kalbu,
kalaksitaning reh kang rinuruh,
ersua buka ing kijab bullah agaib,
ngayanira mrih wikal warananing
sesengkeran kang sinerung,
gaib,
dumunung telenging batos.
paranta lamun tan weruh,
Pada 29 sasmita jatining endhog.