Anda di halaman 1dari 4

Kelangan Sing Dak Gadhang Gadhang

Oleh : Eva C.T

Isuk-isuk ing desa ayem tentrem,enom tua,lanang wadon podo ruwet karo
urusane dhewe,ora kari Sarip sing biasane menyang sawah uga ageh ageh tangi
sawise srengenge katon cumlorot saka kamare.Sarip sajake gupuh,jenggelak
mudhun saka dipan langsung menyang jedhing.Adus wae ora kanthi,mung wudhu
banjur sembahyang langsung nyandak kaos sing biasane digae menyang sawah.
Sarip mujudake pawongan sing ora duwe.Gaweyono mung ngopeni sawah
tinggalane Mboke.Ora mokal yen Sarip panggone ngopeni sawah mau sregep
banget amarga penghasilane saka sawah kuwi.Satekane sawah Sarip ngrasa
bungah,sawah sing ditanduri pari iku mau katon apik,ateges ora ono warenge,ijo
royo-royo.Sarip ngopeni sawahe karo ngguyu-ngguyu amerga nyawang tandurane
katon apik.Ora sadar nganti ono adzan Dzuhur,ora suwe Sarip langsung ageh-ageh
mulih.
Saben ning omah Sarip kelingan karo parine,dheweke nganti menehi aran
parine iku mau kanthi sebutan “IJO”.bubar magrib Sarip leyeh-leyeh ing amben
nglangung tandurane “Jo Ijo seneng banget ati iki,senadyan durung bisa ngunduh
nanging kaya kaya weneh pratanda marang aku yen kowe sing bisa tak unduh.”
Pangudorasane Sarip sing ora krasa nganti keturon ing amben ngarep omah.
Sarip sing seneng merga tandurane apik kuwi mau banjur siap-siap arepe
budhal ning sawah.Dumadakan ana Joko mlaku neng ngarep omahe banjur
mampir.
“Rip Rip wes suwe awake dhewe ora dolan,ayo saiki dolan” pangajake
“walah Jok,aku arep ana gaweyan,saiki wancine ngobati pariku” wangsulan
ku
“Walah awake dewe lho wis ora nate dolan bareng,wis ayo ta,ora ketang
mung ngopi neng warunge Mbok Yem karo cangkruk,ngomong ngalor-
ngidul kayak biasane” tambahe Joko karo mekso.
“Yo wes ayo” jawabe Sarif
Sarif sing nampa ajakane Joko iku mau banjur budhal bareng menyang
warunge Mbok Yem.Ora suwe anggone ngopi,udan pating gemrojok campur
angin kedadeyan ing desa.Nalika wing terang,kekarone banjur mulih ning omahe
Sarip.Ora nyono tekan omahe Sarip udan mane melah luwih deres udan sing saiki
ketimbang sing mau.
Sarip minangka tuan rumah weneh pitakonan marang Joko.
“Jok Jok,kowe nginep kene wae lho”
“Piye ya Rip,aku sungkane” wangsulane Joko karo mesem
“Gayamu loh,la nyapo lo kowe sungkan barang,aku lakya kancamu ta,wis
dalu,turu kene wae” Panjaluku marang Joko
“Hahaha,iyo iyo aku turu kene” wangsulane Joko

Tengah wengi Sarif kelingan marang tandurane,leyeh-leyeh ing dipan dumadakan


nglangun tandurane “Jo Ijo mugo-mugo ora ana apa apa karo awakmu,udan deres
mau ndadeake aku kepikiran karo kowe” batine Sarip.
isuk-isuk Sarip arep budal menyang sawah,nanging amargo dheweke
ketamon,minangka tuan rumah,Sarip ngopeni Joko kanthi apik banget.
“Wis dak sawang-sawang srengenge saya dhuwur,hawa saya panas,aku
mulih disik yo,mengko lek aku mulih sore dak khawatirno udan maneh,bisa
bisa aku nginep omahmu maneh” Joko pamit mulih
“Iyo Jok ati-ati neng dalan yo” wangsulane Sarip
Ora nunggu suwe,Sarip sing kepikiran tandurane banjur gemregah ganti klambi
menyang sawah.Satekane sawah mak plas!! Sarip kaget,Sarip njumbul tandurane
sing ijo royo-royo,sing digadhang-gadhang ngelest kacup banyu.
“kowe sing tak ramut kanthi apik,saben dino kowe tak endhangi,Jo Ijo…
kowe sing tak gadhang gadhang jebule koyo ngene,nanging aku sadar kabeh kuwi
sing gawe Gusti,aku wes ngupaya ngramut kowe kanthi apik,dhene saiki kari
ngunduh malah ngeleset kacup banyu,aku bisa apa,aku mung menungso,ana sing
luwih utawa ngatur kelire dunya,aku pasrah.”
Kehilangan Yang Saya Bangga Banggakan
Oleh: Eva C.T
Pagi hari di desa itu damai, tua dan muda, laki-laki dan perempuan sibuk
dengan urusan mereka sendiri.Tidak lupa,Sarip yang biasanya pergi ke sawah juga
bangun setelah matahari menyinari kamarnya.Sarip tergesa-gesa bangun dari
tempat tidur langsung ke kamar mandi,mandi saja tidak sempat,hanya wudhu lalu
sholat,langsung segera ambil baju yang biasa digunakan ke sawah.
Sarip adalah orang yang biasa.Pekerjaanya hanya mengurusi sawah yang
ditinggalkan Ibunya. Sarip mengurusi sawah dengan giat karena pnghasilannya
hanya dari sawah itu.Sepulangnya dari sawah Sarip merasa Bahagia,sawah yang
ditanami padi itu terlihat bagus,tidak ada hama dan hijau segar.Tidak sadar hingga
dating adzan dzuhur,tidak lama kemudian Sarip segera bergegas pulang.
Setiap kali di rumah Sarip teringat dengan padinya, dia bahkan memberikan
julukan pada padanya dengan nama "IJO". Setelah magrib Sarip beristiraat di
Kasur sambil berkata “Jo Ijo,senangrasanya hati ini,meskipun belum bisa
memanin namun rasanya seperti ada tanda bahwa akan cepat panin” kata Sarip
yang tidak terasa hingga tertidur di Kasur depan rumah.
Sarip yang senang karena tanamannya yang indah dan kemudian bersiap
untuk pergi ke sawah,tiba-tiba Joko berjalan di depan rumahnya dan mampir.
"Rip Rip, kita sudah lama tidak main, ayo pergi main sekarang," ajaknya
“Loh Jok,aku mau pergi ada pekerjaan,sekarang saatnya untuk memberi
obat padiku” jawabku
"Kita ini sudah jarang main Bersama, ayo pergi,hanya ngopi di warung
Mbok Yem sambil nngkrong,ngomong ngomong seperti biasanya" jawab
Joko dengan paksa.
"Yasudah ayo" jawab Sarif
Sarif yang menerima ajakan Joko lalu pergi bersamanya ke warung Mbok Yem.
Tidak lama setelah itu,hujan turun dan angin bertiup kencang.Ketika sudah
terang, mereka berdua kembali ke rumah Sarip. hujan dating lagi bahkan lebih
deras dari sebelumnya.
Sarip sebagai Tuan Rumah bertanya kepada Joko.
"Jok Jok, kamu menginap di sini saja"
"Gimana ya Rip,aku malu" jawab Joko sambil tersenyum
"Gayanya loh,kenapa malu segala,aku kan temanmu, ini juga sudah malam, tidur
saja di sini" pintaku pada Joko
"Hahaha iya ya aku tidur disini" jawab Joko

Di tengah malam, Sarip teringat dengan tanamannya, berbaring di tempat tidur


lalu berkata "Jo Ijo, semoga tidak terjadi apa apa, hujan deras tadi membuatku
memikirkanmu" pikir Sarip.
Pagi hari Sarip akan pergi ke sawah, tetapi karena dia mempunyai tamu,
sebagai tuan rumah, Sarip memperlakukan Joko dengan sangat baik.
"Tidak terasa sinar matahari sudah naik, cuaca panas, saya akan pulang lebih
awal, nanti ketika saya pulang di malam hari saya khawatir akan hujan lagi, bisa-
bisa saya menginap lagi" kata Joko pamit pulang
"Ya, hati-hati di jalan," kata Sarip
Tidak menunggu lama, Sarip yang sedang memikirkan tanaman itu
kemudian bergegas berganti pakaian dan pergi ke sawah.Sesampainya di
sawah,Deg!!.. Sarip kaget,Sarip melihat tanamannya yang hijau segar,yang
dibanggakan rusak tergenang air.
“Kamu sudah aku rawat,setiap hari aku pandangi, Jo Ijo… kamu yang aku
banggakan ternyata seperti ini, tapi aku sadar semua ini Tuhan yang buat, aku
sudah berusaha menjagamu dengan baik, dan sekarang tinggal panin malah
dirusak air, saya bisa apa….saya hanya manusia, ada yang mengatur jalannya
dunia,saya pasrah. ” (???)

Anda mungkin juga menyukai