Pendidikan Palang Merah

dan Bulan Sabit Merah serta

Asas Undang-Undang
Kemanusiaan Antarabangsa
Sejarah Palang Merah / Bulan Sabit
Merah
Sesi 2
2. Sejarah Palang Merah / Bulan Sabit Merah

SESI 2
Sejarah Palang Merah/Bulan Sabit Merah

• Asal usual penubuhan

o Palang Merah/Bulan Sabit Merah,
o Jawatankuasa Palang Merah/Bulan Sabit Merah Antarabangsa (IFRC)

• Jean Henry Dunant dan Peperangan di Solferino

• Buku Kenangan di Solferino

• Persidangan Geneva yang Pertama hingga ke Empat dan Protokol Tambahan Satu hingga Tiga
Asal usual penubuhan

• Persatuan Palang Merah dan Bulan Sabit Merah Antarabangsa adalah sebuah gerakan
kemanusiaan untuk menyelamatkan nyawa dan kesihatan manusia. Walaupun ia satu organisasi
antarabangsa, pertubuhan ini adalah organisasi persendirian. Tiada kerajaan yang mengawal
pergerakan persatuan ini.

• Pada masa kini, persatuan ini dianggotai oleh 160 juta ahli seluruh dunia dengan penyertaan dari
190 buah negara.

• Persatuan ini mempunyai ibu pejabat di Switzerland dan bertindak sebelum, semasa dan selepas
bencana dan kecemasan kesihatan dengan tidak memihak kepada kewarganegaraan, bangsa,
jantina, kepercayaan agama, pendapat kelas dan politik.
Palang Merah/Bulan Sabit Merah

• Gagasan Idea Henry Dunant diterima oleh Gustev Moynier (peguam), pengerusi The Societe
Genevoise d’Utilite Publigue.

• Pada 17 Februari 1863, bersama-sama Guillaume-Henri Dufour, Louis Appia dan Theodore
Mounior – menubuhkan Jawatankuasa Antarabangsa membantu orang yang tercedera.
(International Standing Committee for Aid to Wounded Soldier)

• Kemudian dikenali International Committee of the Red Cross – ICRC pada tahun 1876.

• 26-29 Okt. 1863 – satu persidangan 16 negara Eropah diadakan di Geneva dan kemudian
meluluskan Resolusi Jawatankuasa Geneva

• Bersetuju menubuhkan pasukan perkhidmatan perubatan tentera dengan lambang Palang Merah
• Para pekerja bantuan dan alat-alat bantuan akan dilindungi oleh sebuah lambang khas:
o Palang Merah yang berlatar belakangkan warna putih.

• Pada Februari 1864, lambang ini muncul untuk kali pertama di medan pertempuran antara
Prussia dan Denmark

• ICRC telah menghantar Dr. Louis Appia bertugas dengan tentera Prussia.- menghadapi masalah –
perlu pengiktirafan secara rasmi.

• Ogos 1864 – Kerajaan Switzerland dengan gesaan ICRC telah mengadakan “Persidangan
Diplomatik” yang dihadiri 12 buah negara

• Konvensyen ini cuba memperbaiki keadaan tentera yang cedera di medan pertempuran
• 22 Ogos 1864 – Konvensyen Geneva ditandatangani oleh 12 buah negara – menolong mangsa
perang.

• Konvensyen Geneva pertama ini telah membuka satu lembaran sejarah. Sekaligus menafikan
tanggapan bahawa peperangan dan undang-undang tidak boleh diselaraskan.

• Dalam persidangan tersebut turut mengesyorkan satu rancangan yang istimewa untuk mendapatkan
perlindungan antarabangsa bagi mereka yang tercedera, hospital tentera dan anggota-anggota
perubatan.

• Konvensyen Geneva pertama menjadi asas bagi kerja-kerja kemanusiaan – perang Perancis-Prussia
(1870-71), Sepanyol –Amerika (1898) & Rusia-Jepun (1904)

• Banyak negara telah menubuhkan Palang Merah mereka.

• 1867, Perang Turki-Russia – kerajaan Turki menggunakan lambang Bulan Sabit Merah.

• Selepas 1864, beberapa persidangan telah dijalankan. Paris (1867), Berlin (1869),Geneva (1884),
Karlsrune, Rome (1892),Vienna (1897) dan St.Petersburg (1902)
Jawatankuasa Palang Merah/Bulan Sabit Merah Antarabangsa

• Jawatankuasa Antarabangsa Palang Merah (ICRC) ialah institusi kemanusiaan persendirian yang bertapak di
Geneva, Switzerland.

• Negara-negara yang menandatangani keempat-empat Konvensyen Geneva tahun 1949 dan juga Protokol-protokol
Tambahan tahun 1977 dan 2005, memberi mandat kepada ICRC untuk melindungi mangsa-mangsa konflik
bersenjata antarabangsa serta konflik dalam negeri.

• Mangsa-mangsa tersebut termasuk mangsa kecederaan perang, tawanan, pelarian, orang awam serta mangsa
lain yang tidak turut berperang. [1]

• ICRC ialah sebahagian daripada Pergerakan Palang Merah dan Bulan Sabit Merah Antarabangsa [2] bersama
dengan Persekutuan Antarabangsa dan 186 Persatuan Kebangsaan. [3]

• Ia pertubuhan yang tertua dan paling dihormati dalam Pergerakan tersebut dan juga merupakan salah satu
daripada pertubuhan yang paling diiktiraf di dunia, setelah memenangi tiga Hadiah Keamanan Nobel, pada tahun
1917, 1944 dan 1963.[4]
• The Pergerakan Palang Merah Antarabangsa dan Bulan Sabit Merah adalah antarabangsa
kemanusiaan pergerakan dengan kira-kira 97 juta sukarelawan, anggota dan kakitangan di seluruh
dunia, yang ditubuhkan untuk melindungi kehidupan dan kesihatan manusia, untuk memastikan rasa
hormat terhadap semua manusia, dan untuk mencegah dan mengurangkan penderitaan manusia.

• Dalam tiga organisasi berbeza yang secara sah bebas dari satu sama lain, tetapi bersatu dalam
gerakan melalui prinsip, objektif, simbol, undang-undang dan organisasi asas yang sama, terdapat
Jawatankuasa Palang Merah Antarabangsa (ICRC), itu adalah institusi kemanusiaan swasta yang
ditubuhkan pada tahun 1863 di Geneva, Switzerland, khususnya oleh Henry Dunant dan Gustave
Moynier.

• Jawatankuasa yang dianggotai oleh 25 orang mempunyai kuasa unik di bawahnya undang-undang
kemanusiaan antarabangsa untuk melindungi nyawa dan maruah mangsa konflik bersenjata
antarabangsa dan dalaman. ICRC dianugerahkan hadiah Keamanan Nobel pada tiga kesempatan (pada
tahun 1917, 1944 dan 1963).
• The Persekutuan Palang Merah Antarabangsa dan Bulan Sabit Merah (IFRC) ditubuhkan pada
tahun 1919 dan hari ini ia berkoordinasi antara 190 Palang Merah Nasional dan Persatuan Bulan
Sabit Merah dalam Gerakan, secara antarabangsa dalam kerjasama erat dengan Pertubuhan
Nasional, misi bantuan bantuan yang bertindak balas terhadap kecemasan skala besar.

• Sekretariat Persekutuan Antarabangsa berpusat di Geneva, Switzerland. Pada tahun 1963,

Persekutuan (ketika itu dikenali sebagai Persatuan Palang Merah) dianugerahkan Hadiah
Keamanan Nobel bersama-sama dengan ICRC.
• The Persatuan Palang Merah Nasional dan Bulan Sabit Merah wujud di hampir setiap negara di
dunia. Pada masa ini 190 Pertubuhan Kebangsaan diiktiraf oleh ICRC dan diterima sebagai anggota
penuh Persekutuan.

• Setiap entiti bekerja di negara asalnya mengikut prinsip undang-undang kemanusiaan antarabangsa
dan undang-undang Pergerakan antarabangsa.

• Bergantung pada keadaan dan kemampuan khusus mereka, Persatuan Nasional dapat mengambil
tugas-tugas kemanusiaan tambahan yang tidak ditentukan secara langsung oleh undang-undang
kemanusiaan antarabangsa atau mandat Gerakan antarabangsa.

• Mereka berkaitan erat dengan sistem penjagaan kesihatan nasional masing-masing dengan
menyediakan perkhidmatan perubatan kecemasan di setiap negara.
Rujukan

1. iscover the ICRC". 2007. Dicapai pada 2009-05-12. p.6

2. http://www.redcross.int/
3. http://www.ifrc.org/who/movement.asp?navid=03_08
4. "Nobel Laureates Facts – Organizations". Yayasam Nobel. Dicapai pada 13 Oktober2009.
Jean Henry Dunant dan Peperangan di Solferino

Jean Henry Dunant

• 8 Mei 1828: Dunant dilahirkan di Geneva,
Switzerland

• Bapanya, Jean-Jacques Dunant adalah

seorang ahli perniagaan yang kaya dan
berpengaruh di Geneva.

• Ibunya, Antoinette Dunant-Colladon

merupakan anak kepada seorang Pengarah
Hospital dan bersifat lemah lembut dan kuat
beragama
Jean Henry Dunant (Jean Henri Dunant)
(8 Mei 1828 – 30 Oktober 1910)
• 1849: Dunant bekerja sambil belajar di sebuah bank di Geneva bagi mempelajari selok belok
perbankan.

• Zaman remajanya banyak dihabiskan dengan menyertai beberapa pergerakan dan melibatkandiri
dalam aktiviti keagamaan dan kebajikan.

• Antara pergerakan yang disertai Dunant adalah Kesatuan Kristian dan Yahudi dan League of Alms
yang bertujuan membantu golongan miskin, sakitdan sensara. Dunant selalu melawat ke penjara
untuk menolong memulihkan banduan.

• 30 November 1852: Dunant membantu menubuhkan Kesatuan Pemuda-pemuda Kristian (The

Young Men’s Christian Union YMCU) di Geneva dan dilantik sebagai Setiausaha. Kesatuan ini
bergerak di Switzerland, Perancis dan Belgium. Pergerakan ini yang paling diminati Dunant
• 1853: Dunant dilantik sebagai Pengurus Besar salah sebuah anak syarikat bank di Algeria.
Bagaimana pun, pada tahun itu juga beliau meletak jawatan untuk memulakan perniagaan sendiri.

• 1854: Dunant menjadi wakil Compagnie genevoise des Colonies de Setif di Afrika Utara dan Sicily.

• Ogos 1855: Dunant membantu YMCU bergabung dengan YMCA (Young Men’s Christian Association)
bagi membentuk Kesatuan Sedunia (World Alliance) sewaktu Persidangan Sedunia YMCA yang
pertama di Paris. Ketika itu YMCA aktif di England, Scotland dan Ireland. Persidangan ini dihadiri
oleh 99 deligasi dari 9 negara

• 1858: Dunant menerbitkan buku pertamanya berjudul An Account of the Regency in Tunis.

• 24 Jun 1859: Dunant telah tiba di Solferino dan menyaksikan kesan Pertempuran Solferino
• Keadaan medan perang amat mengerikan di mana dipenuhi dengan 40,000 askar yang terkorban atau cedera.
Pasukan perubatan tentera tidak mampu untuk merawat mereka maka beribu-ribu askar yang cedera dibiarkan
begitu sahaja.

• Dunant bersama penduduk setempat cuba menolong setakat yang boleh bagaimanapun tidak banyak yang
dapat dilakukan kerana tidak terlatih atau berpengalaman.

• Kenangan pahit tersebut telah meninggalkan kesan yang mendalam kepada Dunant. Apabila beliau kembali ke
Geneva, beliau mula memikirkan cara-cara untuk mengelakkan atau mengurangkan kesengsaraan dalam
peperangan

• Berdasarkan pengalaman beliau tersebut, Dunant telah menulis sebuah buku berjudul A Memory of Solferino
(Kenangan diSoferino)

• November 1862: Setelah 3 tahun menulis akhirnya bukutersebut berjaya diterbitkan.

• 9 Februari 1863: Dunant membentangkan idea dan cadangannya kepada Geneva Society for Public Welfare yang
bersetuju menubuhkan International Committee for the Relief of Wounded in time of war (Jawatankuasa
Antarabangsa untuk Perawatan Orang-orang Cedera semasa perang). Jawatankuasa ini lebih dikenali sebagai
“Jawatankuasa Berlima”
• 1863: Dunant menerbitkan buku berjudul Slavery among Mohammedans and in the United States of America

• 26-29 Oktober 1863: Persidangan Antarabangsa Geneva.

• 22 Ogos 1864: 12 negara menandatangani Konvensyen Geneva Pertama sewaktu Persidangan Diplomatik.

• 1866: Dunant menulis brosur Universal and International Society for the Revival of the Orient iaitu cadangan
bagi mewujudkan koloni yang neutral di Palestin.

• 1867: Dunant mengemukakan rancangan perusahaan penerbitan International and Universal Library

• 8 September 1867: “Jawatankuasa Berlima” bersetuju menerima perletakan jawatan Dunant sebagai
Setiausaha dan Ahli.

• Dunant meninggalkan Geneva dan menuju ke Paris di mana beliau sering tidur di bangku awam. Bagaimana
pun beliau dibawa ke Istana Tuileries oleh Maharani Eugenie (María Eugenia Ignacia Augustina de Palafox
Portocarrerode Guzmány Kirkpatrick) bagi memujuk Dunant supaya memasukkan perihal peperangan di laut
ke dalam Konvensyen Geneva.
• Dunant juga dilantik sebagai ahli kehormat bagi Persatuan
Palang Merah diAustria, Belanda, Sweden, Prussia dan Sepanyol.

• 1870: Dunant turut memberi bantuan ketika Paris berada dalam

kepungan tentera Prussia sewaktu Perang Perancis-Prussia
(Franco-Prussian War).Beliau juga memperkenalkan badge
(tanda pengenalan) supaya tentera yangterkorban boleh dikenali
identitinya.

• 1872: Dunant merantau ke London di mana beliau berusaha

menganjurkan Persidangan Diplomatik bagi menubuhkan
Universal Alliance for Order and Civilization yang
membincangkan masalah tawaran perang. Ia mendapat galakan
Tsar Russia tetapi tidak disokong England

• 1 Februari 1875: Atas inisiatif Dunant, Kongres Antarabangsa

bagi Complete and Final Abolition of the Traffic in Negroes and
the Slave Trade dibuka di London
• 1887: Dunant muncul di sebuah bandar kecil bernama Heiden, Switzerland dan menetap di situ.

• 1890: Wilhelm Sonderegger, guru di bandar tersebut menemui Dunant dan memaklumkan dunia
bahawa Dunant masih hidup tetapi berita tersebut tidak mendapat sambutan.

• 1892: Dengan usia yang tua dan kesihatan yang tidak menentu memaksa Dunant tinggal di
hospital di Heiden iaitu dalam bilik bernombor 12 di bawah seliaan Dr. Hermann Altherr.

• Hospital di Heiden yang kini dijadikan sebagai Muzium Henry Dunant

• 1895: Dunant ditemui oleh seorang wartawan, Georg Baumberger yang akhirnya menemuramah
beliau dan menyiarkan berita berkenaan penulis buku Kenangan di Solferino yang
bertanggungjawab mewujudkan Palang Merah masih hidup dan tinggal di hospital.

• 1901: Dunant menerima Hadiah Nobel Keamanan yang pertama dikongsi dengan Frederic Passy,
warga Perancis. Disebabkan keadaan kesihatannya, Dunant tidak hadir ke Majlis Penganugerahan
di Christianal, Sweden.
• 30 Oktober 1910: Dunant meninggal dunia di
dalam bilik nombor 12 hospital di Heiden dengan
hanya meninggalkan 2 perkara yang amat berharga
kepada dunia iaitu Persatuan Palang Merah dan
Konvensyen Geneva.

• Dunant tidak membelanjakan duit anugerah yang

di terimanya tetapi diberikan kepada individu yang
menjaganya dan lain-lain tujuan kebajikan.
HENRY DUNANT DALAM KENANGAN
Pertempuran Solferino

• Pertempuran Solferino merupakan pertempuran terakhir di dalam Perang Kemerdekaan Itali

Kedua

• Pertempuran antara gabungan tentera Perancis dan Sardinia dengan Austria

• Ia berakhir dengan Austria kehilangan sebahagian besar Lombardy kepada Sardinia-Piedmont dan
membawa kepada usaha penyatuan Itali. Sardinia-Piedmont pula menyerahkan Savoy dan Nice
kepada Perancis
• 4 Jun 1859: Setelah tewas dalam • 24 Jun 1859: Kedua-dua pihak bertembung di
Pertempuran Magenta, tentera Austria mula Solferino kira-kira 4 batu keselatan Castiglione
berundur ke arah timur manakala tentera delle Stiviere, Lombardy.
Perancis dan Sardinia mula menyusul.
• Pertempuran Solferino berlangsung kira-kira selama
15 jam.

o Pertempuran bermula kira-kira pada pukul 3

pagi.

o Pada pukul 6 pagi,pertempuran sengit mulai

berlaku.

o Semua unit kedua-dua tentera mulai terlibat

pada waktu tengahari.

o Pada waktu petang pula, unit-unit tentera

Austria mulai berundur dari medan perang.
• Pada malamnya medan perang dipenuhi kira-kira 6,000 mayat dan 40,000 tentera yang cedera.
Pasukan perubatan kedua-dua pihak tidak berkeupayaan untuk merawat semua tentera yang
cedera. Ramai yang ditinggalkan begitu sahaja.

• Tentera yang cedera tetapi masih berkeupayaan untuk berjalan telah menuju kearah bandar
terdekat, Castiglione bagi mencari air, makanan, bantuan dan tempat berlindung. Hanya 9,000
orang yang berjaya sampai.

• Di dalam gereja Chiesa Maggiore di Castiglione, Dunant bersama penduduk tempatan berusaha
membantu tentera yang cedera dan mengembumikan yang terkorban selama 3 hari dan 3 malam.
• Tentera Perancis-Sardinia:
o Dipimpin oleh Maharaja Napoleon III & Raja Victor Emmanuel II
o Kekuatan 130,000 orang
o 15,000 orang terkorban atau cedera
o 2,000 orang hilang atau ditawan

• Tentera Austria:
o Dipimpin oleh Maharaja Francis Joseph I
o Kekuatan 120,000 orang
o 14,000 orang terkorban atau cedera
o 8,000 orang hilang atau ditawan

• Angka-angka ini adalah anggaran dan terdapat pertikaian

Kenangan Di Solferino

“Oh, how valuable it would have been… to have had a hundred

experienced and qualified voluntary orderlies and nurses! Such a
group would have formed a nucleus around which could have
been rallied the scanty help and dispersed efforts which needed
competent.”
• Ditulis oleh Jean Henry Dunant berdasarkan pengalamannya ketika Pertempuran Solferino

• November 1862: Diterbitkan setelah 3 tahun usaha menyiapkannya

• Buku ini mengandungi 3 bahagian:

o Berkenaan pertempuran
o Keadaan medan perang setelah pertempuran berakhir
o Rancangan / Cadangan
 Membentuk pertubuhan sukarelawan yang akan disiapkan di masa aman untuk
menolong para perajurit yang cedera di medan perang
 Mengadakan perjanjian antarabangsa untuk melindungi perajurit yang cedera di medan
perang serta sukarelawan dari pertubuhan tersebut pada waktu memberikan rawatan
Jawatankuasa Berlima

• 9 Februari 1863: Geneva Society for Public Welfare dipengerusikan oleh Gustave Moynier
bersetuju dengan idea Dunant dan menubuhkan satu jawatankuasa 5 ahli

• 17 Februari 1863: kelima-lima ahli tersebut mengadakan mesyuarat pertama maka tertubuhlah
International Committee for Relief of Wounded in time of war (Jawatankuasa Antarabangsa untuk
Perawatan Orang-orang Cedera semasa perang)
• Jawatankuasa ini lebih dikenali sebagai “Jawatankuasa Berlima”

• Ahli “Jawatankuasa Berlima”

– Pengerusi: Jeneral Guillame Henri Dufour, tentera
– Setiausaha: Jean Henry Dunant, peniaga
– Ahli : Gustave Moynier, peguam
– Ahli : Dr. Theodire Maunoir, doktor
– Ahli : Dr. Loius Appia, doktor
• Matlamat Jawatankuasa ini ialah membuat apa sahaja yang boleh untuk melaksanakan dan
mempraktikkan cadangan-cadangan yang terkandung di dalam Kenangan di Solferino
• 25 Ogos 1863: “Jawatankuasa Berlima” mengambil keputusan untuk menganjurkan International
Geneva Conference

(Persidangan Antarabangsa Geneva) bagi mengkaji keperluan dan penambahbaikan

perkhidmatan perubatan tentera.

Jemputan dihantar kepada semua kerajaan di Eropah dan beberapa individu berpengaruh

• 26 – 29 Oktober 1863: Persidangan Antarabangsa Geneva berlangsung di mana:

o 36 deligasi hadir termasuk 14 deligasi kerajaan,
o 6 deligasi pelbagai persatuan dan
o 7 individu
• Persidangan ini telah menerima dan bersetuju melaksanakan 10 resolusi dan 3 cadangan untuk
merasmikan kelahiran Persatuan Palang Merah:

1. Menubuhkan dalam tiap-tiap negara satu Jawatankuasa Bantuan yang boleh membantu
Perkhidmatan Perubatan Tentera di masa peperangan

2. Pengecualian ambulans, hospital tentera dan kakitangan perubatan

3. Mengesahkan satu jenis perseragaman lambang iaitu gelungan tangan (armband) putih
berpalang merah
• November 1863: Persatuan Kebangsaan pertama ditubuhkan di Wurttemburg.

• Ini kemudiannya diikuti oleh the Grand Duchy of Oldenburg, Belgium, Prussia,Denmark, Perancis,
Itali, Mecklenburg-Schwerin, Sepanyol, Hamburg dan Hesse.

• Kejayaan menganjurkan Persidangan Antarabangsa Geneva 1863 memberikanidea kepada

Jawatankuasa Berlima untuk menganjurkan Persidangan Diplomatik (Diplomatic Conference)
pula. Persidangan Diplomatik ini bertujuan mewujudkan konvensyen berkenaan undang-undang
peperangan.
• 1 Februari 1864: Perang Jerman-Denmark (The German-Danish War / Second Schleswig War)
meletus apabila tentera Austria dan Prussia menceroboh Denmark.“Jawatankuasa Berlima”
menghantar 2 orang deligasi ke medan perang untuk membantu yang cedera dan mengkaji
kaedah untuk menerimapakai keputusan Persidangan Antarabangsa Geneva 1863:

o Dr Appia dihantar ke pihak gabungan tentera Austria dan Prussia.

o Kapten Van de Velde ke pihak tentera Denmark.
• 6 Jun 1864: Kerajaan Switzerland menghantar surat jemputan kepada semua kerajaan di Eropah,
Amerika Syarikat, Brazil dan Mexico bagi menghadiri Persidangan Diplomatik anjuran
“Jawatankuasa Berlima”.

• 8-28 Ogos 1864: Persidangan Diplomatik dihadiri oleh 16 negara.

• 22 Ogos 1864: 12 negara menandatangani Konvensyen yang mengandungi 10 artikel yang
dinamakan Geneva Convention for the Amelioration of the Condition of the Wounded in Armies
in the Field (Konvensyen Geneva bagi Memperbaiki Keadaan Anggota-anggotaTentera yang
Cedera di Medan Perang) di dalam Dewan Alabama, Hotel de Ville (City Hall). Konvensyen ini kini
dikenali sebagai Konvensyen Geneva Pertama
• Pada akhir tahun 1864, Konvensyen Geneva ini turut diterima oleh Perancis,Switzerland, Belgium,
Belanda, Itali, Sepanyol, Sweden, Norway, Denmark dan the Grand Duchy of Baden.

• Jun 1866: Ujian kepada Konvensyen Geneva bermula apabila meletusnya Perang Austria-Prussia
(The Austro-Prussian War).
o Pihak yang terlibat iaitu gabungan Prussia dan Itali telah menerima Konvensyen Geneva
tetapi Austria dan beberapa sekutunya belum.
o “Jawatankuasa Berlima ”bertindak supaya pihak Prussia dan Itali supaya mematuhi
Konvensyen Geneva dan berusaha memujuk Austria dan sekutunya supaya menerima atau
mematuhi Konvensyen Geneva tetapi gagal.
o Austria hanya menerima Konvensyen Geneva pada 21 Julai 1866 setelah tewas 3 minggu
sebelumnya.
• 1867: Dunant meletakkan jawatan dalam “Jawatankuasa Berlima”

• 1867: Persidangan Antarabangsa Palang Merah pertama kali diadakan antara “Jawatankuasa
Berlima” dengan Persatuan-persatuan Kebangsaan. Persidangan ini berlangsung tanpa kehadiran
Dunant

• 15 Julai 1870: Perang Perancis-Prussia (The Franco-Prussian War) meletus. Di dalam konfli inilah
“Jawatankuasa Berlima” pertama kalinya mewujudkan International Agency for Aid to wounded
Millitary Personnel dan Information Agency for Families of Wounded or Captured Soldiers
• Sewaktu Perang Perancis-Prussia ini “Jawatankuasa Berlima” menjalankan tugas-tugas yang
akhirnya menjadi tugas teras sehingga kini:
o Menghantar deligasi ke kawasan perang
o Mengumpul senarai nama tawaran perang
o Menghantar pulang orang yang cedera
o Mengesan orang yang hilang
o Menghantar pesanan kepada orang-orang yang terpisah akibat perang
o Memberikan bantuan kepada mangsa konflik
• 1875-1878: Krsis Timur di Baikan, (The Eastern Crisis) bermula apabila pemberontakan terhadap
Empayar Uthmaniah (Ottaman Empire) berlaku di Herzegovina yang kemudiannya di Bosnia dan
Bulgaria. Diikuti dengan pengisytiharan perang terhadap Empayar Uthmaniah oleh Montenegro
dan Serbia. “Jawatankuasa Berlima” berusaha supaya Konvensyen diperakui oleh Montenegro
dan Serbia

• 1867: International Committee for the Relief of Wounded in time of war ditukar nama kepada
International Committee of Red Cross (Jawatankuasa Antarabangsa Palang Merah) – ICRC

• 13 April 1877 – 31 Januari 1878: Perang Russia-Turki (The Russo-Turkish War) berlaku apabila
Russia campur tangan dalam Krisis Timur dan memihak kepada Montenegro dan Serbia.

• 14 November 1885: Meletusnya Perang Serbia-Bulgaria (The Serbo-Bulgarian War). Walaupun

wujudnya Persatuan Kebangsaan di kedua-dua negara tersebut, ICRC telah meminta bantuan
tambahan terutama teknik pembedahan medan dan urusan pertukaran tahanan perang.
• Jawatankuasa Antarabangsa Palang Merah (ICRC) akhirnya menjadi satu jawatankuasa yang amat
berpengaruh di dunia.
Persidangan Geneva yang Pertama hingga ke Empat dan
Protokol Tambahan Satu hingga Tiga
• Konvensyen Geneva atau Persidangan Geneva
(Bahasa Inggeris: Geneva Conventions,
Bahasa Perancis: Conventions de Genève),
mengandungi empat perjanjian yang dibuat di
Geneva, Switzerland, yang menetapkan
piawai bagi undang-undang antarabangsa
berkaitan kemanusiaan.

• Empat perjanjian ini menjadi dasar kepada

undang-undang kemanusiaan di seluruh
dunia.
• Perjanjian ini berkenaan layanan kepada orang yang cedera, orang awam, mangsa nahas kapal
dan tahanan perang.

• Ia tidak melibatkan penggunaan senjata dalam perang yang berada dalam ruang lingkup
Konvensyen Den Haag 1899 dan 1907 dan Protokol Geneva berkenaan penggunaan senjata gas
dan biologi tahun 1925.

• Konvensyen Geneva dibuat hasil daripada usaha Henri Dunant yang mendapat mendapat ilham
daripada kekejaman yang disaksikannya dalam Pertempuran Solferino tahun 1859. Pada tahun
1977 dan 2005, terdapat tiga pindaan berasingan dalam Konvensyen Geneva.

• Penerimaan Konvensyen Pertama diikuti dengan penubuhan Jawatankuasa Antarabangsa Palang

Merah pada tahun 1863.
Konvensyen Geneva

Dalam undang-undang antarabangsa, istilah konvensyen tidak mempunyai makna umum sebagai
perhimpunan orang. Sebaliknya, ia digunakan dalam diplomasi perjanjian antarabangsa, atau
perjanjian.

• The Konvensyen Geneva Pertama "untuk Peningkatan Keadaan Orang Yang Terluka dan Sakit
dalam Angkatan Bersenjata di Lapangan"(pertama kali diadopsi pada tahun 1864,[1] disemak
pada tahun 1906,[2] 1929[2] dan akhirnya 1949);[4]

• The Konvensyen Geneva Kedua "untuk Peningkatan Keadaan Anggota Angkatan Bersenjata yang
Cedera, Sakit dan Bangkai Kapal di Laut"(pertama kali diadopsi pada tahun 1949, pengganti
Konvensyen Hague (X) 1907);[5]
• The Konvensyen Geneva Ketiga "relatif terhadap Perlakuan Tawanan Perang"(pertama kali
diterima pakai di 1929,[6] semakan terakhir pada tahun 1949);[7]

• The Konvensyen Geneva Keempat "berkaitan dengan Perlindungan Orang Awam dalam Masa
Perang"(pertama kali diadopsi pada tahun 1949, berdasarkan beberapa bagian Konvensyen
Hague (II) tahun 1899 dan Konvensyen Hague (IV) 1907).[8]

Dengan dua Konvensyen Geneva yang disemak dan diadopsi, dan yang kedua dan keempat
ditambahkan, pada tahun 1949 keseluruhan kumpulan disebut sebagai "Konvensyen Geneva 1949"
atau hanya "Konvensyen Geneva". Biasanya hanya Konvensyen Geneva tahun 1949 yang disebut
sebagai Konvensyen Geneva Pertama, Kedua, Ketiga atau Keempat. Perjanjian 1949 disahkan,
secara keseluruhan atau dengan tempahan, oleh 196 negara.[9]
• Walaupun panjang dokumen ini, dokumen tersebut didapati tidak lengkap. Sebenarnya,
hakikatnya konflik bersenjata telah berubah dengan permulaan Perang Dingin era, menyebabkan
ramai yang percaya bahawa Konvensyen Geneva 1949 menangani kenyataan yang hampir pupus:
[19]
o di satu pihak, kebanyakan konflik bersenjata telah menjadi perang dalaman,
o atau perang saudara,
o sementara di sisi lain, kebanyakan perang menjadi semakin meningkat tidak simetri.

• Lebih-lebih lagi, konflik bersenjata moden menimbulkan jumlah orang awam yang semakin tinggi,
yang menyebabkan perlunya memberi orang awam dan objek perlindungan yang nyata pada
masa pertempuran, sehingga membawa kemas kini yang sangat diperlukan kepada Konvensyen
Hague tahun 1899 dan 1907.
• Mengingat perkembangan ini, dua Protokol diadopsi pada tahun 1977 yang memperluas syarat-
syarat Konvensyen 1949 dengan perlindungan tambahan.

• Pada tahun 2005, Protokol ringkas ketiga ditambahkan yang menjadikannya tambahan tanda
pelindung untuk perkhidmatan perubatan, Kristal Merah, sebagai alternatif kepada mana-mana
Palang Merah dan Bulan Sabit Merah lambang, bagi negara-negara yang menganggapnya tidak
menyenangkan.
Protokol

Konvensyen 1949 telah diubah dengan tiga pindaan protokol:

• Protokol I (1977) berkaitan dengan Perlindungan Korban Konflik Bersenjata Antarabangsa[10]

• Protokol II (1977) berkaitan dengan Perlindungan Korban Konflik Bersenjata Bukan

Antarabangsa[11]

• Protokol III (2005) yang berkaitan dengan Penerapan Lambang Khas Khas.[12]
Usulan yang dipersetujui dalam persidangan

Konvensyen pertama dan kedua

1. Anggota tentera yang sakit dan cedera (yang tidak bersenjata) tidak boleh diserang. Mereka hendaklah
dilayan dengan baik. Jika ditawan, mereka hendaklah dijaga dengan baik seperti pihak musuh menjaga
anggota mereka sendiri yang cedera.

2. Pihak-pihak yang bersengketa hendaklah mengambil tindakan seberapa daya yang boleh mencari dan
mengumpul mereka yang cedera dan sakit serta melindungi mereka daripada dianiaya.

3. Jika boleh, mereka yang mati hendaklah dikumpul dan dikebumikan atau dibakar dengan penuh
penghormatan. Butir-butir diri mereka hendaklah diberi kepada agensi-agensi yang berkenaan supaya
saudara mara mereka boleh dihubungi. Barang kepunyaan mereka tidak boleh dicuri.

4. Anggota-anggota perubatan, sama ada berkhidmat dengan tentera, Palang Merah, atau mana-mana
organisasi bantuan yang lain, tidak dianggap sebagai kombatan. Mereka tidak boleh diserang. Mereka
dibenarkan merawat orang-orang yang sakit atau cedera tanpa gangguan.
5. Pasukan tentera boleh menahan anggota perubatan tentera dan guru agama tentera supaya
mereka boleh digunakan untuk memberi rawatan perubatan atau keperluan agama tawanan
perang. Mereka tidak dianggap sebagai tawanan perang, dan hendaklah dibebaskan bila
khidmat mereka tidak diperlukan lagi.

6. Semua bangunan dan unit perubatan seperti hospital, ambulans dan kapal hospital hendaklah
menggunakan lambang Palang Merah atau Bulan Sabit Merah supaya dikenalpasti. Mereka
tidak boleh diserang, dimusnah atau dihalang daripada menjalankan operasi mereka.

7. Salah guna lambang Palang Merah atau Bulan Sabit Merah adalah salah dari segi undang-
undang.
Konvensyen ketiga
1. Semua tawanan hendaklah memberi nama, pangkat, tarikh lahir dan nombor pengenalan.
Maklumat ini hendaklah dihantar kepada pihak-pihak berkuasa yang berkenaan supaya mereka
dapat dikesan oleh kerajaan mereka.

2. Tawanan perang tidak boleh diseksa untuk mendapatkan maklumat. Mereka tidak boleh diancam
(seperti dikurung, tidak diberi makanan) untuk mendapatkan maklumat.

3. Tawanan perang hendaklah sentiasa diberi layanan yang baik. Mereka tidak boleh didera atau
digunakan dalam eskperimen perubatan atau sains.

4. Tawanan perang tidak boleh dihantar atau ditempatkan dalam kawasan yang terdedah kepada
pertempuran. Keadaan hidup mereka (seperti makanan, perlindungan, pakaian) hendaklah sama
baiknya dengan anggota-anggota tentera pihak musuh.
5. Pakaian, makanan dan peraturan kesihatan hendaklah dijaga dengan baik supaya tawan perang
berada dalam keadaan yang selesa.

6. Tawanan perang hendaklah dibenar mengamalkan suruhan agama mereka.

7. Tawanan perang hendaklah dibenarkan beriadah, membaca dan bersukan.

8. Tawanan perang yang sihat boleh ditugaskan membuat kerja yang ringan dan tidak merbahaya
serta tidak mempunyai tujuan ketenteraan. Mereka hendaklah dibayar dengan bayaran
berpatutan atas tugas yang mereka lakukan.

9. Tawanan perang hendaklah dibenar menerima dan mengirim surat dan juga menerima
bungkusan barang (seperti makanan, pakaian, buku dll).
10. Tawanan perang hendaklah dibenar membuat aduan mengenai keadaan hidup mereka atau
hal-hal lain kepada wakil ICRC. Ini hendaklah dilakukan tanpa saksi, dan oleh seorang wakil yang
dipilih oleh tawanan-tawanan perang.

11. Tawanan perang yang tidak berdaya, sakit tenat atau sakit jiwa hendaklah dihantar pulang.

12. Tawanan perang hendaklah dihantar pulang selepas tamat peperangan

Konvensyen keempat
1. Mereka yang cedera, orang tua, kanak-kanak dan ibu mengandung hendaklah dipindahkan dari
kawasan pertempuran.

2. Hospital awam dan anggotanya hendaklah dilindungi daripada serangan dan dibenarkan
menjalankan tugas mereka tanpa gangguan.

3. Laluan bebas hendaklah diberikan kepada peralatan dan bekalan perubatan dan juga keperluan
bagi tujuan keagamaan.

4. Tindakan harus diambil oleh pihak bermusuhan untuk menentukan bahawa kanak-kanak yatim
berusia 15 tahun ke bawah atau mereka dengan keluarga akibat peperangan diberi makanan,
pelajaran, tempat tinggal dan pendidikan.
5. Orang awam mestilah diberi layanan yang baik. Agama, adat dan kepercayaan mereka
hendaklah dihormati. Wanita tidak boleh dirogol, diserang atau dipaksa menjadi pelacur.

6. Adalah dilarang menggunakan paksaan terhadap orang awam untuk mendapatkan maklumat.

7. Mencuri harta awam atau mengambil tebusan adalah dilarang.

8. Orang awam yang membuat kesalahan hendaklah dibicarakan di mahkamah.

Rujukan

1. ICRC. "Konvensyen untuk Memperbaiki Keadaan Orang-orang yang Terluka dalam Tentera di Lapangan. Geneva,
22 Ogos 1864". Diperoleh 5 Mac 2017
2. "Konvensyen untuk Peningkatan Keadaan Orang Yang Terluka dan Sakit Tentara di Lapangan. Geneva, 6 Julai
1906". Jawatankuasa Palang Merah Antarabangsa. Diperoleh 20 Julai 2013.
3.  ICRC. "Konvensyen untuk Peningkatan Keadaan Orang Yang Terluka dan Sakit Tentera di Lapangan. Geneva, 27
Julai 1929". Diperoleh 5 Mac 2017.
4.  ICRC. "Konvensyen (I) untuk Peningkatan Keadaan Orang Yang Terluka dan Sakit dalam Angkatan Bersenjata di
Lapangan. Geneva, 12 Ogos 1949". Diperoleh 5 Mac 2017
5.  ICRC. "Konvensyen (II) untuk Peningkatan Keadaan Anggota-anggota Angkatan Bersenjata yang Tercedera, Sakit
dan Kapal di Laut. Geneva, 12 Ogos 1949". Diperoleh 5 Mac 2017
6. ICRC. "Konvensyen berkaitan dengan Perlakuan Tawanan Perang. Geneva, 27 Julai 1929". Diperoleh 5 Mac 2017.
7. https://treaties.un.org/doc/Publication/UNTS/Volume%201125/volume-1125-I-17512-English.pdf
8. Pihak / Penandatangan Negara: Konvensyen Geneva pada 12 Ogos 1949". Undang-undang Kemanusiaan
Antarabangsa. Jawatankuasa Palang Merah Antarabangsa. Diperoleh 22 Januari 2007
Rujukan

9. Kolb, Robert (2009). Ius dalam bello. Basel: Menolong Lichtenhahn. ISBN 978-2-8027-2848-1.
10. https://treaties.un.org/doc/Publication/UNTS/Volume%201125/volume-1125-I-17512-English.pdf
11. treaties.un.org: "Protokol tambahan kepada Konvensyen Geneva pada 12 Ogos 1949, dan berkaitan
dengan perlindungan korban konflik bersenjata bukan antarabangsa (Protokol II)", berunding pada Julai
2014
12.  "Protokol tambahan pada Konvensyen Geneva pada 12 Ogos 1949, dan berkaitan dengan penggunaan
lambang khas tambahan (Protokol III)", berunding pada Julai 2014