Anda di halaman 1dari 2

Nama : Nindy Lestarining Tiyas

Kelas: XII-MIPA 2

Absen : 20

 CERITA CERPEN BAHASA INDONESIA

Anak Bermalasan

Hari Minggu adalah hari libur yang paling ditunggu orang yang malas
beraktivitas. Ada yang hanya ingin tiduran dirumah untuk menghilangkan rasa penat
selama satu minggu beraktivitas dan ada pula yang berencana akan berlibur. Banu
memilih opsi pertama, Banu memilih bersantai tiduran dirumah, dan parahnya Banu
akan selalu merasa kurang dengan liburnya.

“Banu bangun sudah siang, nanti kamu terlambat.” Tanya ibunya.

“Bu Banu masih capek, banu bolos sehari ya.” Banu memelas sama ibunya.

“ Jangan begitu, bayaran sekolahmu mahal jangan menyepelekan menuntut ilmu”


Jawab ibunya menyanggah.

“Sehari saja bu, Banu tidur lagi.”

Melihat kelakuan Banu Ibunya geram, hingga ibunya mengajak Banu melihat
anak keterbelakangan di suatu panti asuhan.

“Nah sekarang coba kamu buka mata kamu, mereka ingin sekolah sepertimu, namun
tidak ada orang tua yang akan membiayai mereka bersekolah” Jelas ibunya, mereka
masih di dalam mobil.

Dengan kejadian itu Banu tersadar dan mau berangkat sekolah walau
terlambat. Diperjalanan menuju sekolah Banu melihat seorang anak yang pincang
berseragam sekolah sama dengan nya, dalam hati Banu berkata, aku bersyukur
masih punya fisik yang sempurna untuk bisa menuntut ilmu.
 CERITA CERKAK BAHASA JAWA

Bocah Malesan

Dino Minggu yaiku dino libur sing paling dienteni kanggo wong sing males
kegiatan. Enek sing pengin turu ing omah wae kanggo ngilangi rasa kesel sajrone
seminggu kegiatan lan ana uga sing ngrancang arep plancongan. Banu milih pilihan
pertama, Banu milih santai-santai ing omah lan parahe Banu mesti rumangsa kurang
nalika preinan.

“ Banu tangi wis awan, megko kowe telat.” Takon ibune

“ Bu Banu isih kesel, Banu bolos sedina ya.” Banu ngemis marang ibune

“ Ojo ngono, ragat sekolahmu larang, ojo ngremehne sinau.”

Wangsulane ibune mbantah

“ Mung sedina bu, Banu turu maneh.”

Ndelok polahe Banu ibune nesu, nganti ibune ngajak Banu ndeleng bocah
sing keterbelakangan ing panti asuhan.

“ Saiki jajal bukaken matamu, dheweke kepengin sekolah koyo sampeyan,


nanging ora ana wong tuwo sing bakal mbayar dhweke sekolah” ibune nerangke,
dheweke isih ning mobil.

Karo kedadeyan kasebut Banu sadar lan kepengin sekolah senajan wis telat.
Ing dalan menyang sekolah Banu weruh bocah sing pincang nganggo seragam sekolah pada
karo dheweke, ing ati Banu ngandika, aku matur nuwun banget aku isih duwe fisik sing
sampurna kanggo bisa sinau.

Anda mungkin juga menyukai