Anda di halaman 1dari 4

Wirausaha

Yola adalah mahasiswi lulusan pertanian yang memilih berwirausaha daripada bekerja kantoran.
Uniknya, yang dia jual adalah produk olahannya sendiri yang dia racik dari penelitian yang dia lakukan di
kampus. Produk yang ia jual adalah sambal dengan campuran rumput laut yang ekonomis dan sehat.

Awalnya dia memasarkan di kalangan teman kuliahnya sampai dosen dan staf kampus. Hasil risetnya
masuk dalam kategori produk riset terbaik tahun 2017. Selain hargannya yang relatif terjangkau sesuai
dengan kantong mahasiswa, produknya juga menyehatkan.

“Yol, apa sih yang membuatmu lebih suka berwirausaha? Padahal kamu termasuk mahasiswa
berprestasi loh, bisa masuk perusahaan manapun dengan mudah bahkan tanpa tes. Apalagi produk
sambalmu itu kamu jual dengan harga terjangkau, bagaimana kamu bisa meraih keuntungan?” Tanya
salah satu temannya penasaran.

“Iya memang, aku bisa saja menjual produkku ini dengan harga tinggi jika aku mau. Pasti juga laku.
Apalagi bagi orang yang paham kesehatan. Aku juga bisa saja bekerja di perusahaan bonafit dengan gaji
tinggi, bisa saja, tapi mohon maaf teman, aku kuliah tinggi- tinggi bukan untuk uang atau balik modal
dari seluruh biaya yang aku keluarkan. Aku bahagia jika pekerjaanku bisa bermanfaat untuk orang lain
baik dari segi biaya dan kesehatan mereka.” Jelas Yola.

Mendengar penjelasan Yola, temannya langsung terdiam

Entre Keusahawanan

Yola minangka siswa lulusan ing tetanèn sing luwih milih wirausaha tinimbang kerja ing kantor. Cukup,
apa sing adol yaiku produk olahan dhewe sing disimpulake saka riset sing ditindakake ing kampus.
Produk sing dheweke adol yaiku sambal kanthi campuran rumpai laut sing ekonomi lan sehat. Wiwitane
dodol ing antarane kanca sakelas marang dosen lan staf kampus. Asil panaliten kalebu ing kategori
produk riset paling apik ing taun 2017. Kajaba rega sing ana regane cukup miturut kanthong siswa,
produk kasebut uga sehat. "Yol, apa sing nggawe sampeyan seneng karo wirausaha? Sanajan sampeyan
minangka siswa sing pinunjul, sampeyan bisa mlebu ing perusahaan sing gampang sanajan tanpa nyoba.
Kajaba iku, produk sambal sampeyan didol kanthi rega sing terjangkau, kepiye sampeyan bisa ngasilake
bathi? "Takon salah sawijining kanca penasaran. "Ya pancen, aku bisa adol produkku kanthi rega sing
luwih dhuwur yen pengin. Kudu uga adol kanthi apik. Khusus kanggo wong sing ngerti kesehatan. Aku
uga bisa kerja ing perusahaan bona fide kanthi gaji sing dhuwur, bisa uga, nanging nuwun kanca, aku
mlebu kuliah ora entuk dhuwit utawa ngasilake modal saka kabeh biaya sing ditanggung. Aku seneng
yen kerjaku bisa migunani kanggo wong liya ing babagan biaya lan kesehatan. "Jelas Yola. Krungu
panjelasan Yola, kancane banjur meneng
Dina iki yaiku dina Minggu, esuk-esuk Hasby lan Irfan arep mlaku-mlaku ing pinggir dalan gede sing ana
ning desane. Irfan seneng banget minangka udara esuk kuwi penak banget kairup, eh ora sengojo Irfan
ndelok ana montor lewat, kenalpotte ngetoake kebul sing nganggu banget.

Irfan : “Hasby delok to kae, esuk-esuk kok uwes ngawe polusi udara to, Jyaaaaan.. wong jaman saiki
kok ora gelem njaga udara supaya ora tercemar.”

Hasby : ”Laiyo kae, nek udara tercemar kan dadine ora nyaman kairup to? lan bahaya
kanggo kesehatan awak dewe...Yo ra Fan?”

Irfan :”Iyolah, susah aku nek ngene carane, yo uwes awak dewe mlaku meneh yoo…”

Irfan lan Hasby banjur mlaku meneh, menyang ing kali sing ora adoh seka dalan gede mau, saktekanne
Irfan lan Hasby ndelok-ndelok ning kali ana iwak sing mati.

Hasby : ”Irfan, delok to kae ana iwak mati, haduh kepiye iki? kok bisa ana iwak sing mati to, mesaake
banget iwak ee..”

Irfan :”Wah iyo, merga opo yo kok iwak e iso mati? Welah By, delok to kae akeh sampah ning pinggir
kali.. mulane iwak-iwak pada mati.. Ayo resiki sampahhe bareng-bareng!”

Hasby :”Yo Ayoo..ayoo!”

Hasby lan Irfan langsung ngresikake sampah-sampah mau lan di buang ning tong sampah.

Irfan :”Wah wes resik ki, ayem tenan”

Hasby :”Nah nek ngenekan kepenak di delok, nyaman,ora ngawe iwak-iwak podo mati”

Hari ini adalah hari Minggu, di pagi hari Hasby dan Irfan berjalan-jalan di sepanjang jalan raya utama
desa. Irfan sangat senang karena udara pagi sangat menyenangkan, dia tidak berharap melihat mobil
yang lewat, dia tahu suara itu sangat menjengkelkan.

Irfan: "Hasby melihatmu, di pagi hari kenapa kamu harus melakukan polusi udara, Jyaaaaan .. orang hari
ini tidak ingin menjaga udara agar tidak tercemar."

Hasby: "Kamu tahu, bukankah udara tercemar sehingga kamu tidak nyaman di dalamnya? dan bahaya
bagi kesehatanmu sendiri ... Yo ra Fan? ”

Irfan: "Ayolah, sulit bagiku bagaimana kabarmu, tetapi kamu berjalan ..."

Irfan dan Hasby berangkat lagi, ke sungai tidak jauh dari jalan raya, ketika Irfan dan Hasby melihat
seekor ikan mati.
Hasby: "Irfan, lihat ikan mati, bagaimana ini? bagaimana bisa ikan mati, begitu banyak ikan .. "

Irfan: “Nah, menurut Anda mengapa ikan bisa mati? Ngomong-ngomong, lihat sampah di tepi sungai ..
dan ikannya mati. Ayo kita bersihkan sampahnya! "

Hasby: "Yo Ayo..ayoo!"

Hasby dan Irfan segera membersihkan sampah dan membuangnya ke tempat sampah.

Irfan: "Tidak apa-apa, tidak apa-apa"

Hasby: "Ini tampilan yang bagus, nyaman, tidak memakan ikan mati."

Sore iku udan riwis-riwis, Pandu lan Yudhi lungguhan lincak ngarep omah sinambi udud klepas klepus,
dikancani kopi ginastel lan tela goreng karo ngobrol ngalor ngidul penak tenan. Pandu sing sedhela
maneh arep dadi manten sajak pingin ngentekna wektu legane karo kanca kenthele sing wis dikenal saka
cilik mula.

“Piye Pan, wis rampung kabeh urusanmu?” takone Yudhi

“Lumayan wis meh rampung iki yo, mumet tenan aku, jebule dadi manten ki akeh syarate. Suk kowe lak
ngrasakna dhewe” Jawabe Pandu

“Wadhuh, mbok ojo meden-medeni ngono to Pan” Jawabe Yudhi, Pandu sing nyawang kancane dadi
pucet malah ngguyu ngakak.

Lagi gayeng olehe guyon, ujug-ujug Pras adine Pandu metu saka omah, lan melu nrambul obrolane
kangmase.

“Ojo wedi mas , sapa ngomong dadi manten syarate akeh, tak kandani yo nek kanggo mas Yudhi iku dadi
manten syarate namung kalih” Pras ngomong karo masang tampang serius

“Wah..sotoy kowe Pras, sok tahu” Yudhi njenggung sirahe adine kancane karo guyon

“Lho ra ngandel tenan iki karo cah cilik, syarate dados manten niku namung kalih mas” Pras mesam
mesem nggoda Yudhi

“Opo wae kuwi Pras?” Yudhi dadi penasaran

“Kalih sinten” jawabe Pras karo mlipir mlebu omah sakdurunge dikudang karo Yudhi ….
Pada sore hari hujan turun, Pandu dan Yudhi duduk di halaman depan rumah sambil merokok, ditutupi
dengan kopi gourmet dan kain goreng dengan cahaya yang berceloteh. Panduan singkat untuk
pernikahan adalah menghabiskan waktu bersama teman dekat yang sudah dikenal sejak kecil.

“Bagaimana kabar Pan, semua urusanmu?” Tanya Yudhi

“Sudah hampir selesai, aku benar-benar kecewa, jadi ini adalah pernikahan yang banyak hubungannya
dengan itu. Tidakkah Anda merasakannya sendiri? ”Kata pemandu

"Wow, kamu mungkin takut pada Pan," jawab Yudhi, pemandu yang memandang temannya pucat dan
tertawa.

Bangga lelucon, Tiba-tiba Pras keluar dari rumah, dan terlibat dalam obrolan sendiri.

"Jangan takut dengan emas, siapa pun yang mengatakan itu adalah upacara pernikahan, aku katakan
padamu untuk pergi ke Yudhi adalah pernikahan dua orang," kata Pras dengan tatapan serius.

"Baiklah .. kamu pras, kamu tahu," Judhi menganggukkan kepalanya dengan lelucon.

"Kamu benar-benar percaya ini dengan seorang anak, aturannya adalah menikah hanya dengan dua
emas," Pras tersenyum pada Yudhi

"Apakah itu benar-benar Pras?" Yudhi penasaran

"Siapa itu," jawab Pras dengan pandangan licik ke rumah sebelum Yudhi ...

Anda mungkin juga menyukai