ANGKARA

Nama Anggota :

1. Ahmad Zakariya (02) minangka Pak Kardi

2. Amelia Diva Irawan (05) minangka Raya Larasati
3. Arif Kurniawan (09) minangka Pieter Brouwer
4. Febi Dena Fera Elisia (13) minangka Elieza Van Dijk
5. Mohammad Daffa Ramadani (23) minangka Hendrick Roberto
6. Nafisa Pradita Aliftiya (25) minangka Rina Larasati
7. Rimba Budi Nata Reksa (30) minangka Meneer Johnson
Van Dijk
8. Yesicha Hanny Dhea Pertiwi (34) minangka Pranata busana,
Properti
9. Zenica Putri Wahyu Arifiani (35) minangka Scriptwriter
(penulis skenario),
Kameramen, Sutradara,
Produser

Ing sawijining dina, ana sedulur sing manggon ing panti ing komplek omah sing
arsitekture kaya bangunan jaman kolonial Walanda. Kayane dudu wong asli kutha,
ana koper sing digawa kaya-kaya asale saka omahe lawas.

Raya : halo pakdhe pripun kabare panjenengan?

Pakdhe : alhamdulillah apik, pie kabare awakmu lan keluwwarga ing kunu nduk?

Raya : alhamdulillah sae sedoyo, nuwun sewu nggih pakdhe, kula rencana badhe
tinggal wonten panti panjenengan nalika kula kuliah wonten Sukabumi, saestu mboten
ngrepoti njenengan?

Om : mesthi ora Nak, anggepen kaya omahmu dhewe

Raya : matur nuwun sanget pakdhe, enjing kula badhe miwiti perjalanan kaliyan Rina

Esuke wis tekan panggonan sing dituju sing ora liya yaiku panti wenehe pakdhene
dhewe kang mung dienggoni nalika pakdhe lan keluargane preian ing Sukabumi.

Rina : akhire tekan kene mbak, terakhir tekan kene pas isih SD yaa
Nanging Raya ora ngomong apa-apa, ora nggatekake omongane adhine, amarga
fokuse dipindhah menyang wanita ayu mau. Lamunane banjur kasil disingkirake
dening adhine,

Rina : Mbak lagi ngapa neng kono, delok opo?

Dumadakan Raya kaget lan noleh marang Rina

Raya : eh ora apa-apa Rin

Rina : Muga-muga sampeyan ora tumindak aneh maneh sawise pindhah menyang
kene

Raya mung manthuk-manthuk amarga ora gelem gawe kuwatir adhine, banjur adhine
ngeculke dhisik mlebu menyang panti kasebut.

Sawise mlebu omah, Rinaa seneng banget karo kaendahan arsitektur omah kasebut,
amarga dheweke seneng seni lan sejarah. Kajaba iku, ana Raya sing wis krasa aneh
nalika ngliwati perangan omah. Kajaba iku pandangane Raya natap foto keluarga sing
koyo foto lawas, dheweke kepengin banget karo wanita sing pisanan ditemokake ing
kaca ngarep.

Pak Kardi : wis suwe ning kene?

Raya : hah.... Pak Kardi niki menika namung kaget, kados pundi kabaripn njenengan?

Pak Kardi : kunci kamar ing saben slot aku wis nyiapake, yen ana sing butuh aku ana
ing mburi.

Pak Kardi minangka penjaga panti asuhan pribadi duweke pamane Raya lan Rina,
wiwit wiwitan dheweke pancen misterius kaya nyimpen akeh rahasia. Sawise
rampung kabeh, Raya mutusake kanggo nulis novel sing dadi hobine. Raya mulai
menet mesin tik kui. sela-sela ngetik, ujug-ujug wadah potlote tiba buyar amarga
disenggol tangane dhewe, sawektu ngrapikno kaya-kaya ana sikil mlaku ing mburi
meja ngetik, Raya masthekake karo ngucek-ngucek mripate, nalika arep jejeg maneh
krasa ana wong mlaku, nanging wektu iki wis ing mburine.

Raya : sapa neng kunu?

Nanging ora ana sing mangsuli

Raya : Rin.. kowe ta? lagi ngapa?

Hening..

Raya neruske ngetik, nanging kali iki kertase entek, banjur digoleki nang laci mejane.

Raya : ya ampun aku lali nggowo kertas ketik, ah njajal tak goleki nang laci meja iki,
mbok ana sisane pakdhe.

Raya : alhamdulillah, pakdhe nylametake nyawaku, yen mesin ketik iki ora ana
kertase, aku bisa jenuh tanpa nulis.

Nalika arep njupuk tumpukan kertas ing ndhuwur, jebul ana kothak ing ngisore Raya
penasaran banget babagan kothak kasebut, dheweke duwe kesempatan kanggo
ndeleng, lan tanpa mikir dheweke langsung mbukak kothak kasebut, isine barang-
barang saka kulawarga Van Dijk, rada asing karo Raya, saengga dheweke kepengin
ngerti. liyane teka ing atine.

Raya : lhoo, wajahe wong wadon iki ketok gak asing gawe aku

Dumadakan nalika ndemek foto, dheweke langsung weruh kedadeyan kepungkur,

kaya-kaya mlebu dimensi kasebut

Adegan Flashback (adegan kepungkur)

Pieter: Meneer Johnson, dina iki dina terakhir awakmu dadi pimpinan, wilayah iki
saiki wis ono ing tanganku

Johnson : hou je mond je bent niets meer dan een klootzak (tutup mulutmu, kau tidak
lebih dari seorang pecundang) //bahasa Belanda aku ora bakal nyerahake kekuwatanku
marang tanganmu sing kotor iku

Pieter : hahahaha, je praat is onzin (omong kosong) //bahasa Belanda, negara iki bakal
maju ing pimpinanku, serahno surat  iku utawa awakmu bakal mati ing tanganku

Mulai mau katon wong wadon anggun lan nengsemake sing wis ngintip, weruh
bapake wiwit diancam, akhire Elieza Van Dijk wani nyedhaki sekutu kasebut.
Dheweke nyuwun marang pimpinan tertinggi Meneer Pieter Brouwer lan asistene
Hendrick Roberto supaya ora mateni Romone.

Eliza : Nee Tuan Brouwer, kula nyuwun supados bapak kula mpun dipateni, beliau
tiyang sepuh kula siji-sijine
Pieter : awas minggir, kowe ngerti apa bab urusanku, kowe mung cah cilik sing ora
ngerti apa-apa!

Johnson : kowe aja wani ngenyek putriku

Pieter : Henrick tembak dheweke kanthi cepet

Henrick : Siap Meneer

Pak Johnson Van Dijk nyoba nggayuh gegaman kanggo ngreksa awake dhewe
nanging cepet-cepet dikalahake dening asistene Pak Brouwer. Nanging ora sengaja
Elieza mlayu nyedhaki bapake lan ngelindungi saka ngarep, akhire Elieza dadi wong
pertama sing keno tembak ditampani karo Romone, Meneer Pieter Brouwer akhire
spontan njupuk bedhil neng tangane ajudane lan langsung nembak Meneer Johnson
Van Dijk, akhire loro lorone mati. Meneer Brouwer lan ajudan e nyeret loro - lorone
lan dikubur ing mburi omah kuwi.

(Adegan sakmarine Flashback)

Tanpa disadari Raya wis njerit lan nangis kaya-kaya ngrasakake apa sing dirasakake
ing jaman kepungkur. Raya digugah Rina

Rina : mbakk mbakk..., sadar mbak, ana kedadean apa

Raya : (nyenyes karo nyoba nyetabilake kahanane) Aku wis mlebu kahanan kuwi

Rina : kahanan apa? ngendi?

Raya : neng kene (menehi foto keluarga Walanda)

Rina : kowe mesti halusinasi

Raya : ora Rin, iki nyata kok kowe sok-sok ragu karo kekuwatanku

Rina : cukup mbak, arep sampek kapan samean ngene, saiki tenangno awakmu sek

Rina pancen wis ora percaya marang mbakyune, ora jarang dheweke uga gelisah
ngadhepi Raya sing dumadakan kesurupan. Dheweke bali menyang kamar kanggo
nerusake turu

Rina : Lha piye trusan mengarepe nek mbakku terus halusinasi kaya kiye

Suara : (Dheweke ora halusinasi) ....

Rina noleh nang mburine, tapi ora ono wong, pas ndelok ngarepe ndelok Elieza
mbengok-mbengok, Elieza nyekik Rina karo ngomong, kowe kudu nampa kelebihane,
sing diomongke kuwi nyata!!

Rina spontan tangi saka turune karo ambegan sesak, dheweke langsung tangi lan
nggoleki mbakyune

Rina : mbakyu, nyuwun pangapunten

Raya : ana apa Rin, kok nangis

Rina : aku wis keterlaluan, kudune aku percaya karo kowe, dheweke teka ing impenku

Ray : sapa iku?

Rina : Eliza!! dheweke nyekek aku lan ngomong yen apa sing sampeyan omongake
pancen nyata, saiki aku ngerti yen urip bebarengan ing donya iki, saiki aku percaya

Raya : delok mripatku, mung merga awakmu ora ndelok ora berarti gak kelakon Rin.
Matur nuwun wes nyoba kanggo ngerti aku, aku ngapura sampeyan

Akhire Raya lan Rina saiki wis dadi pelengkap uripe, ora ana alangan maneh sing
ngalangi Rina percaya marang sing ora katon, kabeh wis dibangun maneh, mulai
mbukak lembaran anyar kanthi membiasakan urip bebarengan.

- TAMAT -