Drama Bahasa Jawa
Drama Bahasa Jawa
Wonten salah satung galing desa inggih menika Desa Makmur, wonten keluarga ingkang gesangipun
rukun lan sae inggih menika keluarga Bapak Wahono. Bapak Wahono kagungan putra naminipun Prima.
Prima bocah ingkang sopan lan alus anggenipun ngendika, ananging amargi srawung kaliyan bocah
ingkang mboten jelas, unggah-ungguhipun Prima sampun benten.
Ibu : “Ora iso ngono kuwi Pak, cah enom sakiki wes akeh gek do ora reti unggah-ungguh, ojo nganti
Prima melu-melu.”
Kunto: “Prima….!”
Prima: (mlayu mekdal saking griya) “Weh sipek yo brow aku njupuk kunci motor dipek.”
Prima lajeng mlebet kamaripun mbakyune badhe nyambut kunci motor, amargi motoripun badhe
dingge mancing.
Prima: “Mancing.”
Prima banjur metu saking kamaripun mbakyune, lajeng pamit kaliyan ibuipun.
Lia : “Ibu,,,,”(sinambi ndelik wonten wingkingipun ibu) “Tapi aku mengko digawakke iwakke gek
gedheeeeeeeeeee banget. Yo mas yo?”
Prima: “Yo!”
Prima lajeng mancing kaliyan kanca-kancanipun. Saking penakke mancing prima ngantos kesupen
wekdal.
Prima: “Waduh, aku sipek yo. Motore arep dinggo mbakyuku je.”
Dereng ngantos dijawab, Prima lajeng lunga. Nalikanipun madosi kunci wonten sak, dompetipun
kecer. Ananging Prima mboten mangertos amargi kesesa.
Saksampunipun Prima lunga, onten Nilam ingkang lewat dalan menika saking tumbas bumbu
masak.
Nilam: (Mendhet dompetipun Prima) “Dompete sopo yo iki? Ah yo wes go mulih wae.”
Saksampunipun wonten griya, Nilam lajeng nyaoske bumbu masakipun dhumateng ibu Nisah.
Ibu: “Ow yo. Duite peken wae Nok, nek tok nggo tuku LKS.”
Nilam: “Mbotensah bu, kula sampun nabung kok kangge tumbas LKS.”
Nilam:(sinambi ningali foto wonten dompet) “Sopo yo iki? Ganteng tenan.” (mesam-mesem)
Wonten dalemipun Prima, Prima bingung madosi dompetipun. Prima tanglet kaleh
keluarganipun.
Ibu: “Sampeyan ki ngopo to Le? Ket mau kok mubeng-mubeng, opo gek ilang?”
Prima: “Yo neng sak, tapi mau tak tilekki wes orak eneng.”
Zulfah: “Dompet opo to? Wong yo duwe dompet dewe-dewe kok yo rebut.”
Ibu: “Oalah….mulakno nek deleh dompet ki ora sak nggon-nggon. Neng omah iki rak eneng gek jupuk
dompetmu.”
Prima: “Dek..dek…”
Prima: (Bentak Mifta) “Rasah ngapusi! Tok nggo dolanan neng ngendi dompetku, heh?”
Ibu: “Karo adhine ki ora kasar-kasar ngono kuwi. Karo sing luwih tuo ora boso, karo adhine mbentak-
mbentak. Gek lelakon opo iki….” (ngelus dada)
Mifta: “Pak Bapak….mau mas Prima natali atu kalo ibu kalo mbak Zulfah.”
Bapak: “Yo wes rak popo. Jenenge we lagi kelangan dompet. Wajar nek muring.”
Zulfah: “Pak, menawi Prima dipunleske matematika wonten nggene Bu Nisah pripun?
Bapak: “Yo wes nek ngono. Zul, mengko ajaken Prima neng gone Bu Nisah!”
Prima dipun ajak Zulfah wonten gone Bu Nisah. Ananging Prima dereng mangertos badhe dipun
ajak mbakyunipun wonten pundi.
Nilam lajeng mekdal. Ananging Nilam kaget lan campur seneng amargi ketemu Prima inggih
menika tiyang ingkang wonten Foto.
Nilam banjur mlebet nyepakkaken wedhang saha camilan kangge Zulfah lan Prima.
Prima: Kaget, ananging badhe nolak mboten wani amargi sek mertamu.
Nilam lajeng mekdal nyuguhke wedang lan camilan lajeng mlebet malih.
Nalikanipun Prima nembe dolan kalih kanca-kancanipun, Prima nyritakaken kedadean menika.
Rita: “Wakedewe ki anak punk men! Suwe-suwe kriting rambutmu nek les matematika. Mosok anak
punk rambute kriting. Hahaha….”
Prima: “Tak kiro mbakyuku arep ngewangi aku goleki dompet. Eh….jebule kuthuk marani sunduk.”
Rita: “Yo wes brow….aku lan Kunto bakal ngewangi goleki dompetmu kok.”
Prima: “Tenan loh cah… wah sampeyan kabeh pancen sohibku paling josss!”
Dinten Minggu sampun kalampahan, sakniki dinten Senin. Dinten ingkang dipuntunggu Nilam
kangge mbalekaken dompetipun Prima. Prima les matematika wonten dalemipun Bu Nisah.
Ibu: (Mriksa garapanipun Prima) “Iki wes bener, kurang nulis rumuse neng duwure. Yo wes, gandeng
wes sore sakiki dipungkasi wae.”
Ibu lan Prima maos Basmalah. Prima lajeng pamit kalih Bu Nisah.
Prima: “Assalamualaikum.”
Ibu: “Waalaikumussam Nalikanipun Prima metu omah Nilam sampun ngenteni wonten jobo.
Nilam: “Prima,,.”
Prima: “Eh, Nilam, ono opo?”
Prima: “Yo.”
Prima: “Ow iyo..aku lagi kelingan nek aku dek emben mancing.”
Nilam: (Maringke dompetipun marang Prima) “Maaf geh, wingi aku urung sempet menehke dompet
kuwi.”
Nilam: “Nggeh.”
Nilam lan Prima lajeng mantuk. Saksampunipun mangertos menawi Nilam ndemenakaken, Prima
dados bocah ingkang demenakaken ugi. Kanca-kancanipun ingkang badhe ngewangi goleki dompetipun
Prima malah mboten ketemu lan Prima mboten srawung kalih kanca-kancanipun ingkang mboten sae
rumiyin