1.

Rungokna pamacane crita iki, banjur wangsulana pitakon-

pitakone!
RADEN ARJUNA
Raden Arjuna utawa Janaka iku panengahe Pandhawa.
Diarani Pandhawa tegese kadang lima lanang kabeh. Nalika
lair, Raden Arjuna karawuhan bathara Endra ngant
kapundhut putra lan dijenengake Endratanaya. Raden Arjuna
kasatriyane Madukara lan taman sarine aran Maduganda.
Watake Raden Arjuna alus, lembah manah, jatmika,
tandang tandukesarwa ngenaki sapadha-padha, seneng
tetulung, lan paring pangayoman marang kang ringkih. Yen
lagi nesu Raden Arjuna nyokot lambe. Raden Arjuna iku sekt
mandraguna lan prigel olah gegaman.
Raden Arjuna duwe pusaka lan aji-aji kayata Keris
Kalanadhah, Panah Pasopat, Panah Ardhadhedhali, Panah
Sangkali, Panah Cundhamanik, Pulanggeni lan Sarotama.
Aji-ajine, umpamane Panglimunah bisa ngilang,
Tumengenmaya bisa nyipta banyu, Mayabumi bisa ngalahake
mungsuh.
Putrane Raden Arjuna akeh banget, antarane Raden
Abimanyu, Bambang Sumitra, Bambang Irawan, Raden
Wisanggeni, Pregiwa, Pregiwat.

2. Rungokna pamacane crita iki, banjur wangsulana pitakon-

pitakone!
 NGOYAK UCENG KELANGAN DHELEG
Lik Seman, tanggaku, wonge pancen utun. Kajaba
nanduri sawahe kang ora pat amba, dheweke uga duwe
samben liya yaiku golek bangsane manuk.
“Saking pundi, Lik?” pitakone Slamet nalika ketemu ing
dalan.
“Saka tuku batrei,” Lik Seman wangsulan.
“Ajeng kesahan menapa?”
“Ora. Arep dakenggo nyuluh manuk.”
“Manuk menapa? Wong sampun boten wonten manuk
ngaten, kok.”
“Manuk ceblek. Ngomonge Mas Moko, manuk iku saiki
payu diedol.”
“Gek sing ajeng tumbas nggih sinten, Lik? Sing ngingu
napa boten kangelanangsale makani?” Slamet sajak kurang
percaya.
Lik Seman nerusake tndake. Slamet mulih menyang
omahe.
Wayah wengi Lik Seman wiwit nyuluh manuk. Lik
Seman banjur marani wit mlinjo. Lampu sentere disorotake
ing pang-pang wit kuwi. Ing sawijining pang, katon ana
manuk ceblek papat turu jejer.
Alon-alon Lik Seman menek. Tangan tengene gondhelan
pang. Tangan kiwane nyekeli senter. Nalika pancikan, pange
 tugel. Lik Seman tba. Lik Tino kaget krungu swara mau. Lik
Tino banjur metu saka omahe.
“Adhuh......adhuh!” Lik Seman sambat. Lik Seman
pringisan karo ngelus-elus ugel-ugele.
“Iki mau piye? Gek endi sing tatu?” Lik Tino bingung.
Krungu swara rame-rame, tangga teparo padha teka.
Padha nggawa senter, lampu uga obor. Lik Seman digotong
menyang omahe. Sambate ngaruara. Sikile kesleo,
bangkekane kecethit, tangane barut-barut.
“Karepe mono arep golek tukon uyah, kok,” gunemane
Lik Misdi.
“Tuku uyah ora entuk, malah kelangan dhuwit nggo
tamba,” Pak Nit nyambung.
“Nek ngeten niki jenenge rak ngoyak uceng kelangan
dheleg,” Lik Tino nyambung ukarane Pak Nit.
“Nggih, niki kangge pengalaman mawon. Napa ta
dosane manuk ceblek kok dadak dijupuki. Wong sajane
manuk niku migunani dhumateng kula panjenengan. Sebab
sing dimangsa bangsane ama-ama taneman,” Pak Sunu melu
ngendika.