Anda di halaman 1dari 3

GUNUNG PINANG – DAMPO AWANG

Cerite rakyat sing kabup rembang al cerite Sunan Bonang lan Dampo Awang sereng jangkar
kapal Dampo Awang sing sengen tiongkok seren cine sampun dikenal sepertos pedagang sereng pelaut
sing ulung atau utame para utusan kerajaan atanapi para pedagangnya sampun nyebar sedunia utamane se
nusantara gunah ngilari rempah – rempah sereng masarakeun hasil kerajinanne di antawise emas, bahan
sutera, keramik, lukisan sereng lian liane. Jaman sengen rawuh uwong pelaut sereng pedagang sing
kesohor geh puniku mamine Dampo Awang tahun 1405 M (sewu patangatus lime masehi) sereng kapal.
Kapal pengawale katah prajurit kerajaan. Awale uwong niku wong miskin tapi karene pinteranne make
uwong niku diangkat sereng Raja Zhu di jadikakeun utusan kerajaan, pelaut sekaligus pedagang sing
unggul.

Awal dimulai kegiatan perdagangan ning rembang utamine ning sekitar pelabuhan lasem sing
seniki wenten ning Dese Ndasum, ning Dese Lasum niku wenten kali sing lumayan gede geh puniku kali
babagan sing sengen dimanfaatakeun engge senaga jalur transportasi, make boten heran lamun ning
sekitar kali babagan niku ngadeg atau wenten perkampungan pecinan sereng klenteng – klenteng. Che Ho
uwong asing ngelakukaken kegiatan perdagangan lan tinggale sementawis ning lasem, sampun dikenal
hampir bangkit menguasani perdagangan ning pesisir rembang. Diceritaken uwong niku ngederekeni
tempat tinggal sementawis sing cukup gede lan di jage ketat sereng pasukan gajah niku antuk sing negeri
tiongkok. Awale masyarakat mampi Dampo Awang sereng bagus karene kesopanane, tapi lambat –
lambat deweke dados sombong lan congkak kalawe semena mena ning rakyate. Berite nikipun sampe
ning Sunan Bonang sesepuh ning lasem seneng sekitare. Lasem waktu niku sampun dikenal sebagai kota
sing religius sereng Sunan Bonang uwong sing dituekaken.

Lantaran katah sing miring keluhan saking warge sereng santrine Sunan Bonang, ngerawuhi
tempat tinggal Dampo Awang boten lebih sing pelabuhan lasem, maksade ayun letaken perkawis niki,
kesepuhan ngerawuhi ning kaleh santrine. Kesepuhan biase ngengge sorban putih, penampilane sederhane
tapi katingal berwibawa. Sesampune menempuh perjalanan sing pondoke ning dese Bonang lahire Sunan
Bonang rawuh lah ning tempat tinggal Dampo Awang sing mengkoten megah dikelilingi tembok sing
tebel lan duhur. Ning arep gerbang umahe wenten kaleh penjage sing gagah duhur gede ketingal ngebakte
tameng sereng tombak sing runcing.

Penjaga : “ hei sape sire ? wani – wani sire teke ning umah laksamana Agung sing Tiongkok”

Santri : “ kule sing Bonang sereng Sunan (Bonang) ayun kepetuk sedenget sereng Raje Dampo Awang”

Penjage : “ Ha Ha Ha …….. seenake sire arep kependak karo tuan kite, sire meh Cuma rakyat jelate sire
ore bise diijinaken”

Santri : “ Hai hati – hati lamun arep ngomong penjage, sire ore weruh lamun sing diajak ngomong iki geh
puniku kyai sereng ulame gede sing lasem”

Sunan Bonang : “ sampun sampun cukup napik berseteru maleh.. Penjage lamun kule bolen di ijinakeun
lebih boten nape – nape, tapi sampeaken seniki ning raje, kule Sunan Bonang ayun kepetuk”

Penjage : “enggeh …. Seterase salah sios penjaga ngerawuhi Dampo Awang sing lagi sibuk ngitung
sereng ngedata hasil perdagangan”

Penjage : “ ampun tuan kule .. wenten tilu uwong ayun kepetuk sereng tuan … salah sios uwong – uwong
niku geh pun niku Sunan Bonang”
Dampo Awang : “ Sunan Bonang? (Dampo Awang Kaget). Diken uwong niku lebet.. buru – buru sang
penjage balike maleh gerbang umahe Dampo Awang sereng di persilahakeun uwong – uwong
manjing “.

Dampo Awang : “ selamet rawuh dulur, sampun lambat kule boten ngobrol .. katuran lenggeh, katuran
sereng katuran cicipi hidangan sing wenten ning meje”

Sunan Bonang : “ Hatur nuhun Dampo Awang pripun kegiatan perdaganganane”

Dampo Awang : “ Ha Ha Ha …. Angin barat tahun niki wenten seemet menghambat kegiatan berlayar
sereng berdagang”

Sunan Bonang : “ boten napelah Dampo Awang kirane laksamane segede Dampo Awang sampun biase
sereng situasi alam seperti niki”

Dampo Awang : “ Ha Ha Ha … emm selerese wenten nape sampean sunan ayun rawuh ning tempat
tinggal kule, kanjane wenten hal penting”

Sunan bonang : “ Dulur – dulur sedereng kule rawah meriki ende maaf, dede maksud nape – nape, Cuma
antuk miring kalah saking wange lasem perihal Dampo Awang, tentang sikap Dampo Awang
ning pedagang cilik lan penduduk sekitare”

Dampo Awang : “ sikap kule sing pundi sunan?”

Sunan Bonang : “ Kule ende maaf sepisan maleh, dede maksud kule memfitnah sampean, uwong –
uwong katah cerite soal sikap sombong sampean sereng sewenang – wenang sampean ning pedagang
cilik ning sekitar pelabuhan lasem”

Miring ucapan sunan bonang niku Dampo Awang mulai marah gede, Dampo Awang marah lan
tersinggung saking ucapan Sunan Bonang akhire ngomong :

Dampo Awang : “ Sunan Bonang… kule sampun tersinggung sereng ucapan sampean niku.. pengawal
usir sekabeh sing niki”

Santri : “ Dampo Awang sire sampean bersikap boten sopan ning kesepuhan lasem, keterlaluan sampean,
ingatlah sampean Cuma uwong pendatang, kule bangkit ngusir sampean sing lasem”

Miring ucapan niku Dampo Awang nyangkin marah gede seterase deweke ngomong :

Dampo Awang : “ koten nape lamun mengkoten meh kule boten wedos ning sampean.. hei Sunan Bonang
isuk rawuhlah sereng serombongan santri – santri, hadapi kule sereng pasukan kule, sinten sing
paling hebat ning riki sereng sinten sing berhak ngusir kule sing tanah lasem niki”

Sunan Bonang : “ kule selerese boten ayun nyelesaiaken niki sereng kekerasan tapi niku ke ayunan
sampean .”

Seterase Sunan Bonang mantuk, sorene ngesungi uning ning santri santrine ucapan Dampo
Awang, sedanten santri bersedie mikut perang ngusir kesombongan Dampo Awang sereng pasukane.
(pondok pesantrene Sunan Bonang sampun diyakini wenten ning sekitar pasujudan Sunan Bonang sampe
seniki katah di kunjungi peziarah). Maler isuk sampun wenten kapal – kapal gede Dampo Awang sampun
ketingali nyender ning pantai Bonang pedek pondok Sunan Bonang. Dampo Awang sereng pasang
wenten lengkap tameng tombak sereng pedang. Ning pinggir pantai Sunan Bonang ngadeg paling arep
sereng santri – santrine sampun siap menghadapi pasukan Dampo Awang. Sunan Bonang sereng santrine
nganggo pakean putih lang nganggo sorban putih sembari nyekel tasbih sembari dzikir ning Allah SWT,
Dampo Awang langsung nabuh gendering perang, akhire perang dimulai.

Barisan Dampo Awang sing dulur kapal nembak peluru – peluru meriem santri Sunan Bonang
katah sing padem. Santri – santri akhire bangkit manek ning duhur kapal make terjadi perang sing sampun
katah korban saking kekaleh pihak, Dampo Awang sereng Sunan Bonang berhadapan saking ngandelaken
ilmu kanoragan, peperangan ning udare antare ke kaleh lawan ketingali seimbang karene pade – pade
sakti mandra guna Dampo Awang balik maleh modem ning kapal gede, Sunan Bonang justru mabur ning
duhur bukit Bonang, ning duhur bukit Sunan Bonang medalaken aji – aji kanoragane, tepat kene ning
kapal Dampo Awang akhire hancur lah kapal sing semingku gedene sereng isine acak – acakan pade
mental lebih sekitar 15 km sampe ning rembang, layare ngebatu seniki dados bukit layar ning dese
Bonang kecamatan Lasem, jangkare sing gede mental sampe ning pantai kartini Rembang, tiang kapale
nancep ning pedek pasujudan Sunan Bonang ning dese Bonang.

Lambung kapale nangkup sing sepuni dados gunung bugel (lereng gunung lasem) antanawis
Lasem sereng kecamatan pancur. Lantaran ning petarung niki boten wenten sing kalah boten wenten sing
menang, akhire Sunan Bonang nyetop duel ning ndare niku sampe ning pesisir dese pandean rembang.

Sunan Bonang : “ Dampo Awang ilmu kule niki rupane seimbang pripun lamun kule bertarung ngangge
cara liane”

Dampo Awang : “ Ha Ha Ha … Sunan Bonang ayun ngelawan kule sereng care nape maleh sampean”

Sunan Bonang : “ cobe tingali jangkar kapal sampean niku, coba tebaklah nape jangkar niku ayun
tenggelam atanapi terapung (ngambang)?”

Dampo Awang : “ hei lamun cume nebak bocah cilik geh bise, jelas jangkar beri kuen (tenggelem)”

Sunan Bonang : “ aje salah Dampo Awang jangkar niku ayun ngambang lantaran pade – pade sakti. Niku
sekabeh ngucap karem tenggelem jangkar iku ayun tenggelem lan ngambang jangkar niku ayun
ngambang (terapung).”

Ke kaleh omongan kerem sereng kemambang pade – pade ngucap akhire jangkar dados tenggelem sereng
terapung.

Akhire jangkar besi sing gede niku kemambang (ngambang) akhir Sunan Bonang menang ning
pertarungan niku, make Dampo Awang sereng balad balade (pasukane) bersedie linggar saking lasem
sereng pindah ning semarang, ning jero ati Sunan Bonang ngomong saking base jawe “Wewengkon kang
jambar pinggir segoro nangin isih kebak alas iki tak wenehi aran REMBANG supoyo ing reja – rejaning
jaman wong biso reti lan iling ono prastawa kang ghede ing jamanku iki”. (wilayah sing luas pinggir laut
tapi maler wenten hutan lebat niki kule sungi aran REMBANG, supados waktu ning peeradaban bangkit
rame uwong – uwong bangkit uning lan inget pernah wenten kedadosan sing keliwat gede ning jaman
kule niki)

Anda mungkin juga menyukai