2 TAHUN KEMUDIAN
(NATALI MASUK)
NATALI: “Udah lama bener, anak gua kaga pulang pulang. Kemane ya die...”
(ALDI MASUK)
ALDI: “Nyalu, dari kemaren gua liat-liat gelisah amat mikirin si Rahman” (SAMBIL DUDUK)
NATALI: “Emang abang kaga ade khawatirnye ape sama anak?”
ALDI: “Khawatir mah khawatir, lah cuman gua kaga tau kudu begimane”
NATALI: “Yaa kite susul aje ke Kota”
ALDI: “Ntar kalo nyampe di Kota mau kemane lu, kite aje kaga tau si Rahman dimane”
NATALI: “Pokonye Aye mau menyusul si Rahman ke Jakarta”
(NATALI KELUAR)
ALDI: “Punya bini ngapa batu bener ya”
(ALDI KELUAR)
SCENE WARUNG
(NATALI DAN ALDI MASUK. NATALI DAN ALDI AGAK JAUH DARI ORANG DI WARUNG)
NATALI: "Mpok Mpok, Aye mau tanya, tau orang di foto ini kaga, anak aye ini"
ALIP: "Ini mah mirip ama tuan Rahman, tuh yang rumahnya gedongan"
INDI: "Ah gue kaga yakin kalo emanye, paling cuma ngaku ngaku" (NGOMONG BISIK BISIK)
ALIP: "Itu bu yang rumah nya gedongan yang di pinggir jalan"
NATALI: "Ohhh yaudaa dah makasi ya mpok"
(FAYYAZ MASUK)
(DIKA KELUAR)
(NIA MASUK)
NIA: “Ada apa si bang rame rame bener”
FAYYAZ: “Eh bini, sini lu duduk, kaga tadi ada pengemis ngaku-ngaku jadi orang tua abang”
NIA: “Dih parah banget itu orang, abang kan sebatang kara”
FAYYAZ: “Iye makanye, ngaku ngaku aja itu orang”
(BIMA MASUK)
(NIA BANGUN)
NIA: “Apa?! Pabrik kebakaran, kite jadi orang miskin dong bang, aye mau cere aja dari
abang”
(NIA KELUAR)
FAYYAZ: “Udah masalah pabrik, biar gua urusin nanti, lu balik dulu dah sono”
BIMA: “Baik Tuan”
(BIMA KELUAR)
(FAYYAZ KELUAR)
(FAYYAZ MASUK LAGI JADI ORANG GILA. NATALI DAN ALDI MASUK SAMBIL DIALOG)
SELESAI.