Tentara Hastina wis kelangan panglima perang amarga matine Prabu Salya
neng tangan Yudistira. Dursasana mlayu mlebu alas amarga keweden nganti kubu Kurawa
kocar-kacir tanpa pangarep. kewisane, para tentara Kurawa nggeret awak menyang
perkemahan.
Seminggu nuli tanpa ana kemempengan tempur meneh. Kubu Pandawa sabenere sanuli siaga
karo balatentarane. Bima isih mimpin peleton penggempur karo Arjuna neng suwiwi tengen
lan Nakula Sadewa neng suwiwi kiwa. Nanging, ing kubu Kurawa ora katon ana prajurit kang
siaga kanggo peperangan.
Tekaning Pandawa ora ditanggepi Dursasana dadi katekanan mungsuh. Dursasana bingung
kaya wayang linglung, lan wektu ditakoni apa sing dheweke lakoke, dheweke ngaku lagi
mikiri sedulur-sedulure sing wis pati ndhikiti awake dhewe.
Dursasana malah mbeberake rencana sing bakal dheweke lakoni. “cik-mben, Dhampar
Keprabon di wenehake Yudistira wae. Sakwisene,arep dak buwang awakku dhewe menyang
alas kaya Pandawa, ngiras pantes dadi balesan.”
lagi Arjuna wis mesti dudu mungsuh sing oleh dipileh amarga kesaktian lan pusakane cukup
kanggo ngentekane jero sakedhep. Lagi Nakula-Sadewa, lincah lan pinter ndolan kepedhang
lan panah. “entek aku diiris-iris dadi sate saka panah dekne kabeh,” pungkas Dursasana.
dina ngeser esuk lan Pandawa jaga neng Kurusetra ngenteni ketekan Dursasana. Saben
wayang katon nggawa senjata komplet kajaba Yudistira. Dheweke katon lembeyan tenang
tanpa gaman neng tangan.
ora suwe Dursasana katon. Dheweke gagah karo senjata gada. Teka uga sawong panengah,
Prabu Baladewa sing jujur-adil-lan ora memihak.
“aku pileh Bima. dheweke paling akeh mateni sedulurku Kurawa. Dheweke ngirup
getih Dursasana lan nyuwek cangkem pak-lik Sangkuni,” ngono sebabe.
Bima, sing jebule uga ngarep-arep dipileh cepet maju nggawa gada.
sadurung ngongkon dianyake adon-adon, Baladewa ngelingna ben tandhing kuwi dadi adon-
adon lorok satria ora ana pihak ketelu. Kapindho pihak sepakat.
Dursasana nandhing mati-maten karo panarepan ngrajani Hastina. Dheweke ora katon
pengecut sabaenene. Ning jeromu barang sasi kuluk Dursasana dadi ancur kena gada Bima.
Ngusul banjur awak Dursasana sing kegebug. Dursasana terlempar lan tiba.
ora dinyana, Dursasana sing kedelok kalah isih bisa tangi meneh tanpa nunjukake kelaran.
gebugan-gebugan gada Bima mbalen-balen menghantam Dursasana meneh lan
mbalangke meneh lan tiba meneh. Dursasana mbalen bangkit-bangkit meneh lan akhire Bima
sing keselen.
wektu Bima lengah amarga kesel, kuluke kedadeyan dihantam gada Dursasana. Kuluk kuwi
hancur.
Arjuna, amarga wedi arep kaslametan sedulure nyedhaki Sri Kresna. “geneya Dursasana ora
bisa dikalahake Bima?" bisik nyapa masaran.
“Dursasana dhisik, sak-uga bayi, tau adus banyu suci. Aja heran yen awake atos mungguhna
wesi. digebug pun krasa lara ning cepet mari karo cepet,” padhang Sri Kresna.
“dheweke dhisik ora adus karo sempurna. Pupu kiwane ketutup selembargodhong
wektu adus, dadi nengkono apa ngapesanene.”
Mula Arjuna sacepete menehi kode nang Bima. Dheweke tepuk-tepuk pupu kiwa kanggo
ngomongi Bima lan dheweke faham pangarah Arjuna. dheweke pun ngetoke aji Bayubraja,
dihantame pupu kiwa Dursasana lan Dursasana ngguling kelaran.
Wektu kuwi Dursasana ora bisa bangkit meneh. Bima ngendhegake tempuhane amarga
Dursasana wis ora berdaya meneh. Kanggo Bima, ksatria ora dibenerke nempuh wong sing
wis ora berdaya.
dibenke kelaran tanpa dienteki, Dursasana mbengok-bengok jaluk dibuyarke. lan Sri Kresna
mituduhi Bima ben ngakhiri urip Dursasana ben ora dadi cacat tanpa guna sadawa hayat.
Manut Kresna, justru dadi ksatria Bima kudu ngajeni ksatria liya karo ngakhiri uripe,
dudu nyikso jero cacat.
Bima cepet nyedhaki Dursasana lan misi uripe karo hantaman gada neng endhas. ya, tepat
neng endhas.
Baladewa cepet maju menyang tengah arena. Dheweke endhegake adon-adon karo
ngomongke kemenangan Bima. Bharatayuda wis buyar karo kemenangan Pandawa.
Amanat :
1. Sesakti saktine wong iku mesti nduweni kalemahan kang bisa dikalahake dening wong liya
2. Aja ngrasa kuat karo kaluwihan sing diduweni, amarga ing walik kaluwihan mesti ana
kakirangan
3. Aja nganti nyombongake awakmu dhewe, amarga kasombongan bisa ngancurake awakmu
dhewe
4. Ing panguripan saben manungsa nduweni kakurangan lan kaluwihan dhewe – dhewe, lan
dadekna kakurangan iku dadi kakuwatan