Ing Betawi biyen ana satriya jenenge Pitung. Dheweke iku putrane Bang Piun lan Mpok Pinah.

Dheweke asring diarani Bang Pitung.

Bang Pitung iku satriya kang apikan, taat marang agama, lan tansah tetulung marang liyan.

Bang Pitung uga nduweni kekuwatan gaib sing luar biasa. Iku kebal kanggo senjata.

Tanggane Bang Pitung urip mlarat. Bang Pitung uga rumangsa getun.

Apamaneh wong sugih tambah sugih, ora preduli wong mlarat.

“Aku kudu nindakake apa-apa kanggo mbantu masyarakat,” ujare Bang Pitung.

Bang Pitung uga ngumpulake para mudha ing desane. Padha ngrampok barang-barange wong sugih.
Kasugihan banjur diedum-edum marang wong-wong miskin.

Sanadyan Bang Pitung seneng ngrampog, dheweke ora seneng karo begal sing ngrampok kanggo
kepentingan pribadi. Dheweke tansah ngajari wong-wong mau.

Tumindak Bang Pitung pungkasane dirungokake dening perusahaan Walanda sing nguwasani wilayah
kasebut.

“Kita kudu ngendhegake Pitung, supaya perusahaan Walanda ora keganggu karo eksistensine,” ujare
Kapolres perusahaan Walanda.

Various efforts padha digawe. Nanging, Bang Pitung tansah bisa oncat saka pasukan kompeni Walanda.
Kaping pirang-pirang perusahaan Walanda nyoba nembak dheweke, nanging Pitung ora tatu babar pisan.
Kepala perusahaan Walanda meh ora duwe pangarep-arep.

“Kepriye carane nyekel Pitung? Apa dheweke ora duwe kekirangan?” pitakone lurah kompeni Walanda
krasa jengkel.

Akhire ketemu gurune Pitung, Haji Naipin. Rumangsa uripe diancam, Haji Naipin uga mbocorake
kekirangane Si Pitung.

"Akhire aku ngerti kekiranganmu Pitung!" kandhane kepala Kumpeni Walanda nesu.

Sawise sawetara wektu, perusahaan Walanda ngerti papan pandhelikane Si Pitung. Tanpa mbuwang wektu,
dheweke langsung nyergap Pitung. Kompeni Walandi sing wis ngerti kekirangane Pitung, gampang lumpuh
Pitung, yaiku kanthi njupuk jimat nalika adus ing kali.

Akhire Pitung tilar donya amarga tatu tembak saka peluru emas. Sawise Si Pitung seda, kuburane dijaga
dening prajurit amarga percaya yen Si Pitung bakal tangi saka kuburan.