GGGA 5032

FALSAFAH DAN PERKEMBANGAN PENDIDIKAN DI

MALAYSIA

TAJUK : EKUITI DALAM PENDIDIKAN

PENSYARAH : ENCIK MOHAMMAD ISKANDAR

DISEDIAKAN OLEH

IBNUHAIRI BIN ISRAM (P135209)

SITI FATIMAH BINTI MUHAMAD (P135283)
NICKIE BARINIS (P135230)
FATIMAH ZAHRA BINTI SALEHUDIN (P135312)
NUR ZHARIF BIN MOHAMAD AZALAN (P135351)
HAFIZ AKRAM BIN AZMI (P135314)
SITI NUR AISYAH BINTI MOHD NORUL EFENDI (P135381)
 1

ISI KANDUNGAN

BIL PERKARA HALAMAN

1.0 PENGENALAN 2

1.1 Definisi 3

1.2 Akses kepada pendidikan 5

2.0 CABARAN AKSES PENDIDIKAN 6

2.1 Cabaran Fasiliti Sekolah 6

2.2 Cabaran Guru dan Pengajaran Abad Ke-21 7

2.3 Cabaran Keciciran Murid 8

3.0 CADANGAN PENYELESAIAN 9

3.1 Peranan kerajaan 9

3.2 Peranan pihak swasta 9

3.3 Peranan Guru 10

3.4 Peranan Masyarakat 11

4.0 MINI KAJIAN 12

4.1 Objektif Kajian 12

4.2 Metodologi Kajian 12

4.3 Dapatan Kajian 12

4.4 Perbincangan 18

4.4.1 Masalah yang Dihadapi 19

4.4.2 Jalan Penyelesaian 20

5.0 KESIMPULAN 21

RUJUKAN 22
 2

1.0 PENGENALAN

Pembangunan sistem pendidikan adalah satu proses yang berterusan. Oleh itu, kerajaan di
seluruh dunia sentiasa berusaha untuk meningkatkan kualiti pendidikan bagi memenuhi standard,
harapan dan aspirasi negara. Dalam konteks Malaysia, harapan dan aspirasi yang menjadi asas kepada
keberkesanan pendidikan di negara ini adalah mengenai membina sistem pendidikan bertaraf dunia. Ini
bermakna negara boleh bersaing dengan negara lain terutamanya negara maju. Kedua-duanya adalah
untuk meningkatkan produktiviti negara melalui pembangunan modal insan bertaraf dunia dari segi
kemahiran dan kecerdasan (Kementerian Pelajaran Malaysia, 2015). Berpandukan harapan dan aspirasi
di atas, Malaysia telah mencapai pelbagai pencapaian dalam sektor pendidikan. Pencapaian
membanggakan sistem pendidikan negara telah dipuji dan dijadikan model kepada negara membangun.
Keadaan ini dicontohi dengan usaha kerajaan beberapa negara seperti Arab Saudi memilih Malaysia
sebagai destinasi mempromosikan pendidikan rakyatnya, berbeza dengan Singapura, Jepun, China dan
Korea Selatan. Malah, lebih 50,000 pelajar antarabangsa dari 150 negara kini sedang menuntut di
institusi pendidikan di Malaysia (Kementerian Pendidikan Malaysia, 2019).

Walau bagaimanapun, faktor utama di sebalik perkara hebat ini yang sering diabaikan apabila
membincangkan produk pendidikan ialah pengurusan kewangan. Muhammad Faizal A. Ghani dan
Shahril@Charil Marzuki (2008) bersetuju dengan pendapat ini dengan menyatakan kebanyakan orang
lebih menekankan pemboleh ubah prestasi berbanding pemboleh ubah proses untuk mencapai pemboleh
ubah prestasi. Dalam konteks pengurusan kewangan, aspek bergerak dalam proses yang sering diabaikan
ialah menjalankan pengurusan kewangan secara adil, cekap dan berkesan. Mazoulia Adam, Azraida
Shahdan, Muhammad Faizal A. Ghani, Sharil@Charil Marzuki (2008) mendapati pengurusan sekolah
gagal menguruskan kewangan sekolah dan gagal mendedahkan pengurusan kewangan.Ini disertakan dan
dijelaskan. Penyeliaan staf yang bertanggungjawab menguruskan kewangan sekolah dan gaya
kepimpinan pengetua yang tidak adil, cekap dan berkesan dalam menguruskan kewangan sekolah.
Berdasarkan kepentingan pengurusan kewangan sekolah, artikel ini memperkenalkan konsep ekuiti
pendidikan, prinsip ekuiti pendidikan di Malaysia, trend dalam pembiayaan pendidikan di Malaysia, dan
isu dalam pembiayaan pendidikan dari perspektif ekuiti dan menjelaskan isu-isu tersebut. Ia juga
termasuk penyelesaian kepada masalah dan cabaran yang dinyatakan.
 3

Usaha untuk meningkatkan kualiti pendidikan di Malaysia tidak terhad kepada pengenalan
NKRA Pendidikan. Pelbagai langkah lain telah diambil, seperti pengenalan PERMATA dan Pelan
Pembangunan Pendidikan Malaysia 2013-2015. Pelan yang komprehensif dan demokratik dibangunkan
dengan input daripada pakar pendidikan kebangsaan dan antarabangsa.

Terdapat 11 perubahan yang perlu dilakukan untuk membawa perubahan yang diingini oleh
semua rakyat Malaysia. Salah satu perubahan dalam rancangan pembangunan pendidikan Malaysia.
Salah satu perubahan dalam Pelan Pembangunan Pendidikan Malaysia 2013-2025 adalah memastikan
ekuiti dalam pendidikan berkualiti di peringkat antarabangsa.

1.1 Definisi

Pendidikan merupakan aspek penting dalam pembangunan sesebuah negara. Negara yang maju
adalah negara yang mementingkan pembangunan pendidikan terutamanya dalam bidang sains dan
teknologi sebagai contoh kita dapat lihat kini negara Jepun, New Zealand, Finland,Korea Selatan dan
banyak lagi. Sistem pendidikan di Malaysia telah wujud dan berlaku sejak zaman pemerintahan penjajah.
Pada awalnya, sistem pendidikan yang diperkenalkan adalah tidak formal di mana ia hanya menggunakan
lisan. Selepas negara kita dijajah, sistem pendidikan mengalami perubahan dan diperkenalkan sistem
yang baharu dengan sistem pendidikan formal yang diperkenalkan di sekolah-sekolah Inggeris. Pada
zaman tersebut, sistem pendidikan yang diwujudkan mempunyai jurang dengan menggunakan
pendekatan ‘divide & rule’ bagi menggalakkan kebangkitan semangat patriotik dalam kalangan orang
melayu. Perkembangan pendidikan di Malaysia pada awalnya lebih memberi penekanan dan tertumpu
kepada kemudahan dan peralatan yang baik, guru-guru terlatih serta sumber mencukupi.

Seiring dengan perkembangan sistem pendidikan di sekolah,jurang antara pelajar dari segi
kedudukan geografi,jantina atau latar belakang sosioekonomi telah dihapuskan. Sebelum merdeka,
institusi pendidikan dan latihan perguruan di Tanah Melayu banyak dipengaruhi oleh British. Tidak ada
satu sistem pendidikan latihan atau kursus yang sistematik di Malaysia. Latihan atau kursus yang
diberikan adalah sekadar membantu anak wantan boleh membaca,mengira dan menulis sahaja.Latihan
pengurusan di tanah melayu sebelum merdeka menunjukan sistem latihan guru yang dibuat tanpa
perancangan yang sempurna oleh British. Dasar pecah dan perintah turut menjadi barah yang
 4

memusnahkan peluang kaum-kaum di Tanah Melayu untuk bersatu padu dan hidup dalam suasana
perpaduan. Pendidikan guru diasingkan mengikut jenis aliran sekolah melayu, cina dan india. Latihan
perguruan selepas merdeka mula disusun dan diseragam dengan penubuhan BlG. Transformasi
pendidikan yang dilakukan oleh KPM diteruskan dengan Pelan Pembangunan Pendidikan Malaysia
(PPPM)2013-2025. PPPM dilihat sebagai dasar pendidikan yang paling holistik bagi murid dari
prasekolah hingga ke pusat pengajian tinggi, dalam mendatangkan modal insan untuk memacu segala
hasrat pembangunan negara pada masa hadapan.

Sewaktu zaman penjajah British, mereka telah melaksanakan sistem pendidikan yang
berteraskan pendidikan Inggeris, di mana sekolah-sekolah aliran Inggeris ini mengajar mata pelajaran
dalam bahasa Inggeris. Dasar pendidikan terutama sistem persekolahan tidak menghasilkan
keberkesanan yang positif, terutama untuk perpaduan dan pelaksanaanya. Semasa penjajahan British,
pihak Inggeris juga telah mewujudkan sekolah vernakular Melayu, sekolah vernakular Cina, dan sekolah
vernakular India. Kewujudan sekolah vernakular telah menyebabkan masyarakat Melayu, Cina, dan India
dipisahkan mengikut sistem persekolahan dan menyebabkan hubungan mereka semakin renggang.
Sekolah vernakular Melayu,Cina, dan India mempunyai kepentingan tersendiri, terutama untuk kaum
tertentu, iaitu sekolah Melayu untuk kepentingan orang melayu, sekolah Cina untuk kepentingan orang
Cina, dan sekolah india untuk kepentingan orang India. Tetapi British tidak memainkan peranan dengan
adil, terutama dari segi layanan yang setaraf kepada semua bangsa. Contohnya, sekolah vernakular
Melayu dan India hanya terhad untuk sekolah rendah sahaja manakala sekolah vernakular Cina mendapat
keistimewaan melalui sekolah rendah.

Selepas Merdeka 1957,Malaysia merupakan negara baru dan memulakan zaman untuk
mengukuhkan semula pendidikan negara supaya selari dengan matlamat perpaduan nasional. Akta
Pelajaran 1961 pula bukti usaha murni yang dilakukan oleh kerajaan Malaysia bagi mengembalikan
semula kepercayaan rakyat supaya mereka memahami dasar pendidikan yang dilaksanakan kerajaan
demi kepentingan masyarakat yang majmuk. Laporan Razak 1956 boleh dijadikan sebagai batu loncatan
ke atas dasar dan sistem pendidikan pendidikan kebangsaan yang mempunyai perubahan yang positif,
terutama membentuk dan memupuk perpaduan negara (Abu Bakar Nordin, 1994). Menurut Norianti et
al. (2011), ketidaksamarataan dalam pendidikan ialah pandangan,pemikiran dan kepercayaan bahawa
terdapatnya perbezaan anggota atau kelompok etnik dengan kumpulan etnik lain daripada pelbagai aspek
 5

kemudahan, peralatan, peluang kerjaya dan sebagainya.

Sebagai sebuah negara yang sedang melangkah ke arah negara maju, Malaysia perlu
mewujudkan masyarakat yang saintifik dan progresif, yakni masyarakat yang mempunyai daya
perubahan yang tinggi dan memandang jauh ke hadapan serta menjadi menyumbang kepada tamadun
sains dan teknologi masa depan dan merupakan salah satu kemahiran abad ke-21. Salah satu perubahan
yang diperlukan untuk memenuhi keperluan masyarakat sekarang ialah kemahiran abad ke-21 ialah
penggunaan teknologi maklumat dan komunikasi (ICT) yang sejajar dengan perkembangan pendidikan
pada masa sekarang. Sistem pendidikan di Malaysia perlu berubah mengikut keadaan pelajar dan
keperluan setempat (Norfarahzatul et al.,2022). Guru memainkan peranan utama dalam membimbing
dalam memilih perisian yang sesuai dalam mengumpul serta mengulas maklumat. Pembelajaran
berasaskan projek (project-based learning) adalah salah satu pendekatan pengajaran dan pembelajaran
yang boleh memupuk kemahiran abad ke-21.

1.2 Akses kepada pendidikan

Sejak Merdeka, peluang bagi semua kanak-kanak Malaysia mendapat akses kepada pendidikan
merupakan objektif utama dalam sistem pendidikan negara. Terdapat dua elemen penting dalam “akses”:
pertama, memastikan semua murid bersekolah; kedua, memastikan murid kekal bersekolah dalam
tempoh yang ditetapkan bagi mencapai tahap minimum persekolahan. Sistem pendidikan telah mencapai
kejayaan besar dalam meningkatkan tahap akses pendidikan di Malaysia. Setelah mencapai
kemerdekaan, enrolmen di peringkat rendah dan menengah rendah hampir mencapai enrolmen sejagat,
manakala enrolmen di peringkat prasekolah dan pendidikan menengah atas mencapai tahap yang agak
tinggi. Walaupun negara telah menunjukkan kejayaan dalam memastikan murid bersekolah, namun
cabaran masih wujud. Kadar enrolmen di peringkat rendah dan menengah berada pada tahap mendatar,
dan lebih rendah jika dibandingkan dengan sistem pendidikan berprestasi tinggi. Keadaan ini
menunjukkan bahawa lebih banyak usaha perlu dilakukan bagi meningkatkan enrolmen populasi murid
yang paling sukar didekati.

Kementerian berhasrat untuk menjadi hab perdana pendidikan melalui GOL(Globalised Online
Learning ). Lonjakan ini akan menyaksikan peningkatan akses kepada pendidikan berkualiti untuk rakyat
 6

Malaysia dan komuniti global, menyediakan penyampaian kursus yang cekap, membina jenama
pendidikan Malaysia dan meningkatkan kecemerlangan IPT, khususnya dalam bidang tujahan dan
kepakaran (Pelan Pembangunan Pendidikan Malaysia, 2015-2025).

Untuk menghasilkan anjakan pencapaian seperti yang dihasratkan, kita perlu bersandarkan
kemajuan yang telah dizahirkan dalam keseluruhan sistem, menyebarluaskan manfaat kemajuan tersebut
secara lebih menyeluruh, terutamanya kepada kumpulan murid yang terpinggir, dan membantu semua
murid mencapai kejayaan. Kementerian Pendidikan akan menggembleng segala sumber untuk
melakukan perubahan dengan cara yang berbeza terhadap perkara yang paling penting, iaitu kemenjadian
murid. Strategi Kementerian adalah memberikan keutamaan kepada kualiti pengajaran dan pembelajaran,
akses kepada maklumat yang boleh dipercayai dan bermakna, kebertanggungjawaban dan ketelusan,
serta persekitaran dan infrastruktur pembelajaran yang sesuai (Tan Sri Dato’ Haji Muhyiddin bin Haji
Mohd Yassin (PPPM), 2013-2025)

Kementerian akan memantau perkembangan dan impak lonjakan ini berdasarkan penilaian
berasaskan hasil. Pemantauan ini tidak terhad dan boleh ditambah baik. Malaysia terus memperuntukkan
bajet yang tinggi untuk pendidikan. Usaha ini telah meningkatkan akses yang hampir sejagat di peringkat
pendidikan rendah. Pada masa yang sama, akses di peringkat menengah meningkat dengan ketara. Walau
bagaimanapun, masih terdapat ruang untuk menambah baik dari aspek kualiti, ekuiti dan perpaduan.

2.0 CABARAN DALAM AKSES PENDIDIKAN

2.1 Cabaran Fasiliti Sekolah

Menghuraikan tentang isu fasiliti sekolah menurut Zamri dan Anita 2020, masih terdapat
banyak sekolah di pedalaman Sabah, Sarawak dan Semenanjung yang memerlukan pembelaan dari segi
infrastruktur sekolah tersebut. Keadaan sekolah adalah daif berdinding papan dan beralaskan kayu,
dengan keadaan bangunan yang dibina sebelum merdeka lagi. Keadaan ini menyediakan suasana yang
kurang kondusif kepada pelajar. Keadaan bilik darjah yang kurang selesa ini menjadikan suasana
pembelajaran pelajar luar bandar yang tidak sama rata berbanding pelajar bandar. Peluang seorang pelajar
untuk belajar di dalam keadaan yang selamat, selesa dan sesuai dengan keperluan pelajar itu seharusnya
 7

adalah peluang yang dapat dicapai oleh semua anak Malaysia.

Dalam membicarakan dilema yang dihadapi sekolah pedalaman dan luar bandar, tidak
ketinggalan isu yang dihadapi sekolah murid berkeperluan khas yang turut menghadapi ketaksamarataan
akses pendidikan. Selain ketiadaan bilik darjah yang benar-benar sesuai dengan ketidakupayaan para
pelajar Pendidikan Khas, bilik-bilik lain yang digunakan untuk membantu perkembangan dan
pengurusan diri juga tidak disediakan, seperti bilik untuk mata pelajaran pengurusan diri, bilik akses
kendiri, bilik pendidikan moral dan sebagainya (Mohd Razimi et al. 2020)

Walaupun guru cuba menjadi kreatif dengan memberi pelbagai bahan bantu mengajar sebagai
alternatif kurangnya fasiliti di sekolah, Zamri dan Anita 2020 melaporkan berlaku kekurangan guru
dalam bidang kepakaran di SKM turut menyukarkan usaha PdP. Hal ini turut disokong oleh Mohd Izwan
et al 2020 di mana terdapat ruang yang tidak berfungsi sebagai ruang PDPC kerana tiada alat mencukupi
dan kurangnya pengetahuan dan pengalaman para guru dalam melaksanakan aktiviti sesuai. Persekitaran
yang mempunyai ruang bermain, pemilihan aktiviti kendiri dan ruang untuk berkomunikasi dengan rakan
dan guru perlu dirancang untuk memberikan pembangunan yang holistik kepada pelajar.

2.2 Cabaran Guru dan Pengajaran Abad Ke-21

Kedaifan fasiliti sekolah pedalaman juga membawa kesan kepada kurangnya bahan mengajar
digital dan teknologi tinggi. Hal ini dapat disokong melalui kenyataan bahawa pelaksanaan PdPR secara
talian atau memerlukan internet merupakan masalah utama sekolah luar bandar dan pedalaman (Angelia
& Khairul 2022). Ketika negara dilanda wabak Covid-19 membuktikan sekolah-sekolah luar bandar dan
pedalaman di Malaysia mempunyai masalah dalam menyediakan akses kepada capaian internet atau
peranti digital bagi tujuan pendidikan. Sedangkan, dalam gagasan menuju pendidikan yang holistik,
adalah menjadi tugas sekolah menyediakan bilik darjah yang dilengkapi internet dan peranti digital untuk
PdPR abad ke-21.

Masalah akses kepada pendidikan secara digital di sekolah akan menyebabkan pelajar tidak
berkemahiran dengan penggunaan internet dan kurang pengetahuan tentang penggunaan peranti digital.
Terdapat juga faktor kemahiran guru yang terhad dalam pelaksanaan pembelajaran abad ke-21.
 8

Pengetahuan yang tidak mencukupi telah menghadkan amalan pengajaran mereka kepada skop yang
sempit memandangkan mereka tidak mempunyai idea untuk melaksanakan pembelajaran semua topik
dan dalam pentaksiran juga (Norazlin & Siti Rahaimah, 2019). Kekangan menjadi kreatif dan sedia tahu
perkembangan teknologi terkini dalam bidang pendidikan menyebabkan guru tidak tahu bagaimana
mengaplikasikan aktiviti tertentu dalam bilik darjah. Sumber pembelajaran di dalam bilik darjah akan
menjadi terhad tanpa suntikan elemen pembelajaran abad ke-21.

2.3 Cabaran Keciciran Murid

Keciciran murid juga merupakan satu aspek yang mempengaruhi ekuiti dalam sistem
pendidikan Malaysia. Faktor keciciran ini adalah masalah yang kompleks dan seringkali berkait rapat
dengan isu-isu sosial, ekonomi, dan kesihatan. Kekurangan pendapatan ibu bapa menyebabkan
keluarga hidup dalam kemiskinan dan mengabaikan pendidikan anak-anak mereka. Pada masa
yang sama, ibu bapa juga harus mempertimbangkan kewangan untuk keperluan dasar yang
lebih penting iaitu untuk melanjutkan kelangsungan hidup (Kitha, 2021). Pelajar yang tercicir daripada
proses pembelajaran dapat mengalami gangguan pencapaian dan keterpinggiran dalam pendidikan
mereka. Ini boleh mengakibatkan jurang pendidikan yang lebih besar antara pelajar dan mengancam
matlamat pencapaian ekuiti dalam sistem pendidikan negara.

Selain itu, faktor kesihatan seperti jangkitan penyakit atau masalah kesihatan fizikal dan mental
boleh menyebabkan pelajar melewatkan sekolah..Kehidupan ibu bapa B40 sentiasa disibukkan dengan
aktiviti meraih pendapatan untuk kelangsungan hidup keluarga sehingga mengabaikan kesihatan fizikal,
emosi dan mental. Mereka lebih mengutamakan aspek ekonomi berbanding aspek-aspek seperti
pendidikan dan kebajikan anak-anak mereka. Mereka tidak mengambil berat sama ada anak-anak mereka
sudah boleh menulis atau tidak (Arshat et al., 2018; Rohaida et al., 2020) Bagi mencapai ekuiti
dalam pendidikan, penting bagi pihak berkuasa pendidikan dan masyarakat untuk bekerjasama dalam
mengenal pasti dan mengatasi faktor-faktor keciciran ini dan memastikan pelajar mendapat akses kepada
pendidikan yang berkualiti tanpa diskriminasi.
 9

3.0 CADANGAN PENYELESAIAN

3.1 Peranan kerajaan

Dalam menyuntik guru untuk menjadi lebih kreatif dan cakna dengan perkembangan
pembelajaran abad ke-21, kursus pembangunan profesional boleh dilaksanakan. Penganjuran kursus ini
dapat membekalkan kaedah pengajaran yang berguna untuk menambah baik amalan pengajaran dengan
ciri-ciri berpusatkan murid, tidak memberi tekanan, menyeronokkan dan mempunyai integrasi TMK
(Teknologi Maklumat dan Telekomunikasi). Norazlin dan Siti Rahaimah 2019 juga menjelaskan
penyediaan modul yang praktikal untuk guru, supaya guru dapat mengadaptasi dan mengubah suai
aktiviti baru dalam pembelajaran.

Dalam sebuah kenyataan media oleh Kementerian Pendidikan Malaysia (KPM 2023),
pengumuman Belanjawan 2023 memperuntukkan sebanyak RM920 juta untuk menaiktaraf sekolah
pedalaman khususnya Sabah dan Sarawak. Jumlah ini tak termasuk peruntukan untuk sekolah khas dan
penambahbaikan infrastruktur sekolah lain. Turut disebut sejumlah peruntukan untuk alatan digital agar
pengajaran segera beradaptasi dengan teknologi. Peruntukan dana akan menjadi nadi dalam menyuntik
sumber membangunkan sekolah mundur dan kekurangan alat bantu mengajar di sekolah, dan
memastikan tiada keciciran pelajar berlaku sekaligus mengurangkan jurang di antara pelajar bandar dan
luar bandar.

3.2 Peranan pihak swasta

Badan-badan alumni dan syarikat swasta telah diberi peluang untung berkolaborasi dengan
KPM dalam sebuah inisiatif Kerjasama Awam-Swasta. Menurut laman web rasmi KPM, inisiatif ini
meliputi 3 kategori utama iaitu Program Sekolah Amanah , Program Sekolah Angkat dan Tajaan
Berbentuk One-Off. Bantuan berbentuk dana dan fasiliti sekolah yang lebih selesa sudah tentu memberi
peluang sama rata yang lebih tinggi dalam akses pendidikan berkualiti. Penambahan bilangan sekolah
dan guru membantu memberikan peluang kepada pelajar mendapat tempat untuk pembelajaran. Peluang
mendapatkan tajaan biasiswa daripada agensi swasta turut mengurangkan beban pelajar cemerlang yang
berpeluang mendapatkan pendidikan di ruang yang terbaik.
 10

Selain bantuan yang telah disebutkan, pihak swasta boleh mengangkat kepentingan pendidikan
dan memberi pendedahan kepada masyarakat melalui kerjasama program dengan sekolah tempatan,
memasukkan elemen kepentingan pendidikan dalam iklan dan temuramah malah memberi peluang untuk
menaja peranti teknologi untuk bilik darjah. Keterlibatan pihak swasta akan lebih mewarnai arena
pendidikan dan lebih menekankan kepada rakyat betapa pentingnya sektor ini kepada pembangunan
negara.

3.3 Peranan Guru

Peranan guru dalam menjana ekuiti dalam pendidikan adalah amat signifikan dalam konteks
pembangunan pendidikan yang inklusif dan adil. Guru perlu mengintegrasikan teknologi dan sumber
digital dalam pengajaran mereka dengan penuh kesedaran terhadap keperluan pelbagai lapisan pelajar.
Dengan cara ini, teknologi bukan sahaja menjadi alat yang memajukan pengajaran, tetapi juga menjadi
faktor penyamarataan peluang pendidikan, memastikan bahawa semua pelajar, tanpa mengira latar
belakang sosioekonomi, mempunyai akses kepada sumber-sumber pembelajaran yang berkualiti.
Persyaratan dan peraturan, termasuk kualifikasi, kompetensi, dan kesejahteraan guru, penting dalam
menjamin kualiti pendidikan. Kompetensi guru dalam pengajaran dan interaksi juga penting, sementara
peraturan memberikan jaminan pendidikan yang adil.(Yasin, I., 2022).

Selain itu, guru juga harus berperanan sebagai pembimbing personal yang peka terhadap
keperluan individu pelajar. Pemahaman yang mendalam mengenai minat, potensi, dan kebolehan pelajar
membolehkan guru menyesuaikan pendekatan pengajaran dan sokongan yang sesuai. Kemahiran guru
adalah gabungan pengetahuan, kebolehan, dan tindakan bijak serta bertanggungjawab dalam mengajar.
Guru perlu menjadi kreatif dalam mencipta cara pembelajaran yang sesuai untuk pelajar dan memilih
cara yang betul berdasarkan apa yang perlu diajar (T.Darmansah, 2022) Ini adalah langkah penting untuk
mengikis jurang ekuiti dalam pendidikan, kerana setiap pelajar menerima perhatian dan bimbingan yang
bersesuaian dengan keperluan mereka. Guru juga perlu menjadi pentaksir holistik yang mampu menilai
pencapaian dan perkembangan pelajar dari segi akademik dan aspek-aspek sosioemosi, dan moral. Ini
adalah untuk memastikan bahawa evaluasi pendidikan adalah seimbang dan tidak hanya berfokus pada
pencapaian akademik semata-mata. Dengan melakukan ini, guru dapat membantu mengenal pasti
cabaran atau isu yang mungkin mempengaruhi pelajar dan memberikan sokongan yang sesuai untuk
 11

mengatasi masalah tersebut. Keseluruhannya, peranan guru dalam memastikan ekuiti dalam pendidikan
adalah sentral dalam usaha kita untuk mencapai masyarakat yang lebih inklusif, adil, dan berkecukupan
di masa depan.

3.4 Peranan Masyarakat

Peranan masyarakat dalam memastikan ekuiti pendidikan di Malaysia adalah penting dan harus
ditekankan sebagai komponen integral dalam usaha untuk mencapai pendidikan yang lebih adil dan
inklusif. Masyarakat memainkan peranan utama dalam memupuk kesedaran dan penyedaran mengenai
isu-isu pendidikan yang berkaitan dengan ketidaksetaraan dan keperluan untuk meluaskan akses kepada
pendidikan berkualiti.Masyarakat yang kompleks terdiri dari kelompok-kelompok kecil dengan ciri-ciri
kolektif yang dimilikinya, mempunyai harapan yang berbeda-beda terhadap kebijaksanaan sekolah,
seperti sasaran, tujuan, kurikulum program, dan lain-lain.(Munirwan Umar, 2016). Dalam aspek ini,
masyarakat berperanan sebagai agen perubahan yang memahami dan menyuarakan keperluan pelajar
yang berada dalam lapisan masyarakat yang kurang bernasib baik, serta yang menghadapi cabaran
tertentu dalam akses kepada pendidikan. Masyarakat juga boleh berperanan dalam menyediakan
sokongan langsung kepada pelajar-pelajar ini dengan menyumbangkan peralatan, buku teks, atau
menyelenggarakan program-program pembelajaran tambahan yang boleh membantu mereka dalam
pencapaian akademik.

Selain itu, masyarakat juga boleh memainkan peranan dalam menekankan pentingnya pendidikan
berkualiti dan ekuiti melalui penyampaian maklumat, penglibatan dalam dialog awam, dan melibatkan
diri dalam usaha-usaha pembaharuan pendidikan. Masyarakat perlu menyedari isu-isu seperti jurang
pendapatan dan kebolehcapaian serta memahami impak sosial dan ekonomi yang timbul akibat
ketidaksetaraan dalam pendidikan. Dengan menyokong program-program keusahawanan sosial dan
inisiatif yang mengutamakan akses kepada pendidikan, masyarakat dapat membantu mencipta
persekitaran yang lebih inklusif dan adil bagi generasi pelajar masa depan. Ini akan membolehkan setiap
individu meraih peluang pendidikan yang sama tanpa mengira latar belakang sosioekonomi mereka, yang
pada gilirannya akan menyumbang kepada pembangunan negara yang lebih saksama dan berkeadilan.
 12

4.0 MINI KAJIAN

4.1 Objektif Kajian

1. Menilai kesan dan keberkesanan tindakan kerajaan dalam meningkatkan fasiliti sekolah dan
mengurangkan keciciran pelajar di sekolah.
2. Mengkaji peranan syarikat swasta dalam sumbangan kepada peningkatan fasiliti sekolah dan
pengurangan keciciran pelajar.
3. Menganalisis penggunaan teknologi oleh guru dan pengaruh sokongan dan penyertaan
masyarakat tempatan dalam pembinaan fasiliti, pengurangan keciciran pelajar, serta sokongan
kepada guru dalam pengajaran dan pembelajaran

4.2 Metodologi Kajian

Metodologi kajian ini akan menggunakan reka bentuk kuantitatif dalam usaha untuk mengkaji
ekuiti dalam pendidikan bagi membantu mempertingkat ekuiti dalam pendidikan anak-anak miskin
bandar di Malaysia. Sampel kajian akan dipilih secara rawak daripada seramai responden yang terdiri
daripada guru-guru sekolah. Data akan dikumpul melalui soal selidik yang akan mengumpul pandangan
responden mengenai peranan pihak kerajaan, swasta, guru dan masyarakat dalam meningkatkan ekuiti
dalam pendidikan sekolah-sekolah di Malaysia. Kesahan dan kebolehpercayaan instrumen kajian akan
diuji dan pematuhan kepada etika penyelidikan akan diutamakan. Hasil kajian akan disusun dalam
laporan kajian yang memberikan pandangan yang komprehensif tentang inovasi dalam pembelajaran dan
bagaimana ia mempengaruhi persekolahan di Malaysia.

4.3 Dapatan Kajian

Dapatan kajian yang diperoleh adalah selari dengan objektif kajian iaitu sejauh mana peranan
kerajaan dalam meningkatkan ekuiti dalam pendidikan di Malaysia, peranan pihak swasta dalam
meningkatkan ekuiti dalam pendidikan di Malaysia, peranan guru dalam meningkatkan ekuiti dalam
pendidikan di Malaysia dan peranan masyarakat dalam meningkatkan ekuiti dalam pendidikan di
Malaysia. Pemahaman mendalam mengenai perkara ini akan membolehkan penyelesaian yang lebih
berkesan untuk meningkatkan ekuiti dalam pendidikan. Kajian ini memberikan panduan yang lebih baik
 13

untuk pemangku kepentingan dalam pembuatan dasar pendidikan yang lebih inklusif dan adil, serta
menyumbang kepada perkembangan pendidikan yang lebih mampan dalam jangka masa panjang.
Dengan usaha kolektif yang berlandaskan maklumat daripada kajian ini, ia dapat memperjuangkan sistem
pendidikan yang memberi peluang yang sama kepada semua individu, menjana inovasi, dan merangsang
pertumbuhan ekonomi negara. Dapatan kajian daripada 50 responden adalah seperti Jadual 4.3 di bawah.

Jadual 4.3 Demografi Responden

Bil. Soalan Kajian Nisbah Peratus (%)

Sangat Tidak Tidak Setuju Sangat

Tidak Setuju Pasti Setuju
Setuju

1. Sejauh mana anda bersetuju bahawa

kerajaan telah berjaya meningkatkan 2 8 40 42 8
fasiliti sekolah anda dengan cara yang
memadai untuk semua pelajar?
2. Sejauh mana anda percaya bahawa
dasar-dasar kerajaan telah membantu 2 4 38 50 6
mengurangkan keciciran pelajar di
sekolah anda?
3. Sejauh mana anda bersetuju bahawa
kerajaan telah menyediakan sokongan 2 12 40 42 4
yang mencukupi kepada guru dalam
memastikan kualiti pengajaran di
sekolah anda dalam keadaan yang
terbaik?
4. Sejauh mana anda percaya bahawa
kerajaan telah memperluaskan akses 4 12 40 40 4
kepada teknologi pendidikan untuk
semua pelajar di sekolah anda?
 14

5. Sejauh mana anda bersetuju bahawa

syarikat swasta telah menyumbang 12 34 38 14 2
kepada peningkatan fasiliti sekolah
anda?
6. Sejauh mana anda percaya bahawa
sumbangan kewangan dan sumber
daya dari pihak swasta telah
10 36 36 12 6
membantu mengurangkan keciciran
pelajar di sekolah anda?
7. Sejauh mana anda bersetuju bahawa
kerjasama dengan pihak swasta telah
memperkukuhkan kepakaran guru 8 26 40 22 4
dalam pengajaran dan pembelajaran di
sekolah anda?
8. Sejauh mana anda bersetuju bahawa
guru di sekolah anda telah berjaya
mengurangkan keciciran pelajar 0 10 24 56 10
melalui usaha-usaha pengajaran yang
berkesan?
9. Sejauh mana anda percaya bahawa
guru di sekolah anda telah
menggunakan teknologi dalam 0 8 24 56 12
pengajaran mereka untuk
meningkatkan prestasi pelajar?
10. Sejauh mana anda bersetuju bahawa
sokongan dan penyertaan masyarakat
tempatan telah membantu
meningkatkan fasiliti sekolah,
mengurangkan keciciran pelajar, dan 0 12 30 48 10
memperkukuhkan sokongan kepada
guru dan teknologi pendidikan di
sekolah anda?
 15

Daripada jadual di atas menurut soalan kajian 1, 2% daripada 50 responden sangat tidak bersetuju
bahawa kerajaan telah berjaya meningkatkan fasiliti sekolah mereka dengan cara yang memadai untuk
semua pelajar. 8% daripada mereka tidak bersetuju bahawa kerajaan telah berjaya meningkatkan fasiliti
sekolah mereka dengan cara yang memadai untuk semua pelajar. 40% daripada mereka tidak pasti
bahawa kerajaan telah berjaya meningkatkan fasiliti sekolah mereka dengan cara yang memadai untuk
semua pelajar. 42% daripada mereka bersetuju bahawa kerajaan telah berjaya meningkatkan fasiliti
sekolah mereka dengan cara yang memadai untuk semua pelajar. 8% daripada mereka sangat bersetuju
bahawa kerajaan telah berjaya meningkatkan fasiliti sekolah mereka dengan cara yang memadai untuk
semua pelajar. Ini bermakna kerajaan telah berjaya dalam meningkatkan fasiliti sekolah-sekolah di
Malaysia dengan cara yang memadai untuk semua pelajar.

Menurut soalan kajian 2, 2% daripada 50 responden sangat tidak bersetuju bahawa dasar-dasar
kerajaan telah membantu mengurangkan keciciran pelajar di sekolah mereka. 4% daripada mereka tidak
bersetuju bahawa dasar-dasar kerajaan telah membantu mengurangkan keciciran pelajar di sekolah
mereka. 38% daripada mereka tidak pasti bahawa dasar-dasar kerajaan telah membantu mengurangkan
keciciran pelajar di sekolah mereka. 50% daripada mereka bersetuju bahawa dasar-dasar kerajaan telah
membantu mengurangkan keciciran pelajar di sekolah mereka. 6% daripada mereka sangat bersetuju
bahawa dasar-dasar kerajaan telah membantu mengurangkan keciciran pelajar di sekolah mereka. Ini
bermakna dasar-dasar kerajaan telah membantu mengurangkan keciciran pelajar di sekolah-sekolah di
Malaysia.

Menurut soalan kajian 3, 2% daripada 50 responden sangat tidak bersetuju bahawa kerajaan telah
menyediakan sokongan yang mencukupi kepada guru dalam memastikan kualiti pengajaran di sekolah
mereka dalam keadaan yang terbaik. 12% daripada mereka tidak bersetuju bahawa kerajaan telah
menyediakan sokongan yang mencukupi kepada guru dalam memastikan kualiti pengajaran di sekolah
mereka dalam keadaan yang terbaik. 40% daripada mereka tidak pasti bahawa kerajaan telah
menyediakan sokongan yang mencukupi kepada guru dalam memastikan kualiti pengajaran di sekolah
mereka dalam keadaan yang terbaik. 42% daripada mereka bersetuju bahawa kerajaan telah menyediakan
sokongan yang mencukupi kepada guru dalam memastikan kualiti pengajaran di sekolah mereka dalam
keadaan yang terbaik. 4% daripada mereka sangat bersetuju bahawa kerajaan telah menyediakan
sokongan yang mencukupi kepada guru dalam memastikan kualiti pengajaran di sekolah mereka dalam
 16

keadaan yang terbaik. Ini bermakna bahawa kerajaan telah menyediakan sokongan yang mencukupi
kepada guru dalam memastikan kualiti pengajaran di sekolah-sekolah di Malaysia dalam keadaan yang
terbaik.

Menurut soalan kajian 4, 4% daripada 50 responden sangat tidak bersetuju bahawa kerajaan telah
memperluaskan akses kepada teknologi pendidikan untuk semua pelajar di sekolah mereka. 12%
daripada mereka tidak bersetuju bahawa kerajaan telah memperluaskan akses kepada teknologi
pendidikan untuk semua pelajar di sekolah anda. 40% daripada mereka tidak pasti bahawa kerajaan telah
memperluaskan akses kepada teknologi pendidikan untuk semua pelajar di sekolah anda. 40% daripada
mereka bersetuju bahawa kerajaan telah memperluaskan akses kepada teknologi pendidikan untuk semua
pelajar di sekolah anda. 4% daripada mereka sangat bersetuju bahawa kerajaan telah memperluaskan
akses kepada teknologi pendidikan untuk semua pelajar di sekolah anda. Ini bermakna bahawa kerajaan
telah memperluaskan akses kepada teknologi pendidikan untuk semua pelajar di sekolah-sekolah di
Malaysia.

Menurut soalan 5, 12% daripada 50 responden sangat tidak bersetuju bahawa syarikat swasta
telah menyumbang kepada peningkatan fasiliti sekolah mereka. 34% daripada mereka tidak bersetuju
bahawa syarikat swasta telah menyumbang kepada peningkatan fasiliti sekolah mereka. 38% daripada
mereka tidak pasti bahawa syarikat swasta telah menyumbang kepada peningkatan fasiliti sekolah
mereka. 14% daripada mereka bersetuju bahawa syarikat swasta telah menyumbang kepada peningkatan
fasiliti sekolah mereka. 2% daripada mereka sangat bersetuju bahawa syarikat swasta telah menyumbang
kepada peningkatan fasiliti sekolah mereka. Ini bermakana bahawa syarikat swasta kurang menyumbang
kepada peningkatan fasiliti sekolah-sekolah di Malaysia.

Menurut soalan kajian 6, 10% daripada 50 responden sangat tidak bersetuju bahawa sumbangan
kewangan dan sumber daya dari pihak swasta telah membantu mengurangkan keciciran pelajar di sekolah
mereka. 36% daripada mereka tidak bersetuju bahawa sumbangan kewangan dan sumber daya dari pihak
swasta telah membantu mengurangkan keciciran pelajar di sekolah mereka. 36% daripada mereka tidak
pasti bahawa sumbangan kewangan dan sumber daya dari pihak swasta telah membantu mengurangkan
keciciran pelajar di sekolah mereka. 12% daripada mereka bersetuju bahawa sumbangan kewangan dan
sumber daya dari pihak swasta telah membantu mengurangkan keciciran pelajar di sekolah mereka. 6%
 17

daripada mereka sangat bersetuju bahawa sumbangan kewangan dan sumber daya dari pihak swasta telah
membantu mengurangkan keciciran pelajar di sekolah mereka. Ini bermakna bahawa sumbangan
kewangan dan sumber daya dari pihak swasta kurang membantu mengurangkan keciciran pelajar di
sekolah mereka.

Menurut soalan kajian 7, 8% daripada 50 responden sangat tidak bersetuju bahawa kerjasama
dengan pihak swasta telah memperkukuhkan kepakaran guru dalam pengajaran dan pembelajaran di
sekolah mereka. 26% daripada mereka tidak bersetuju bahawa kerjasama dengan pihak swasta telah
memperkukuhkan kepakaran guru dalam pengajaran dan pembelajaran di sekolah mereka. 40% daripada
mereka tidak pasti bahawa kerjasama dengan pihak swasta telah memperkukuhkan kepakaran guru dalam
pengajaran dan pembelajaran di sekolah mereka. 22% daripada mereka bersetuju bahawa kerjasama
dengan pihak swasta telah memperkukuhkan kepakaran guru dalam pengajaran dan pembelajaran di
sekolah mereka. 4% daripada mereka sangat bersetuju bahawa kerjasama dengan pihak swasta telah
memperkukuhkan kepakaran guru dalam pengajaran dan pembelajaran di sekolah mereka. Ini bermakna
bahawa kerjasama dengan pihak swasta kurang memperkukuhkan kepakaran guru dalam pengajaran dan
pembelajaran di sekolah mereka.

Menurut soalan kajian 8, 0% daripada 50 responden sangat tidak bersetuju bahawa guru di
sekolah mereka telah berjaya mengurangkan keciciran pelajar melalui usaha-usaha pengajaran yang
berkesan. 10% daripada mereka tidak bersetuju bahawa guru di sekolah mereka telah berjaya
mengurangkan keciciran pelajar melalui usaha-usaha pengajaran yang berkesan. 24% daripada mereka
tidak pasti bahawa guru di sekolah mereka telah berjaya mengurangkan keciciran pelajar melalui usaha-
usaha pengajaran yang berkesan. 56% daripada mereka bersetuju bahawa guru di sekolah mereka telah
berjaya mengurangkan keciciran pelajar melalui usaha-usaha pengajaran yang berkesan. 10% daripada
mereka sangat bersetuju bahawa guru di sekolah mereka telah berjaya mengurangkan keciciran pelajar
melalui usaha-usaha pengajaran yang berkesan. Ini bermakna bahawa guru di sekolah mereka telah
berjaya mengurangkan keciciran pelajar melalui usaha-usaha pengajaran yang berkesan.

Menurut soalan kajian 9, 0% daripada 50 responden sangat tidak bersetuju bahawa guru di
sekolah mereka telah menggunakan teknologi dalam pengajaran mereka untuk meningkatkan prestasi
pelajar. 8% daripada mereka tidak bersetuju bahawa guru di sekolah mereka telah menggunakan
 18

teknologi dalam pengajaran mereka untuk meningkatkan prestasi pelajar. 24% daripada mereka tidak
pasti bahawa guru di sekolah mereka telah menggunakan teknologi dalam pengajaran mereka untuk
meningkatkan prestasi pelajar. 56% daripada mereka bersetuju bahawa guru di sekolah mereka telah
menggunakan teknologi dalam pengajaran mereka untuk meningkatkan prestasi pelajar. 12% daripada
mereka sangat bersetuju bahawa guru di sekolah mereka telah menggunakan teknologi dalam pengajaran
mereka untuk meningkatkan prestasi pelajar. Ini bermakna bahawa guru di sekolah mereka telah
memanfaatkan teknologi dalam pengajaran mereka untuk meningkatkan prestasi pelajar.

Menurut soalan kajian 10, 0% daripada 50 responden sangat tidak bersetuju bahawa sokongan
dan penyertaan masyarakat tempatan telah membantu meningkatkan fasiliti sekolah, mengurangkan
keciciran pelajar, dan memperkukuhkan sokongan kepada guru dan teknologi pendidikan di sekolah
mereka. 12% daripada mereka tidak bersetuju bahawa sokongan dan penyertaan masyarakat tempatan
telah membantu meningkatkan fasiliti sekolah, mengurangkan keciciran pelajar, dan memperkukuhkan
sokongan kepada guru dan teknologi pendidikan di sekolah mereka. 30% daripada mereka tidak pasti
bahawa sokongan dan penyertaan masyarakat tempatan telah membantu meningkatkan fasiliti sekolah,
mengurangkan keciciran pelajar, dan memperkukuhkan sokongan kepada guru dan teknologi pendidikan
di sekolah mereka. 48% daripada mereka bersetuju bahawa sokongan dan penyertaan masyarakat
tempatan telah membantu meningkatkan fasiliti sekolah, mengurangkan keciciran pelajar, dan
memperkukuhkan sokongan kepada guru dan teknologi pendidikan di sekolah mereka. 10% daripada
mereka sangat bersetuju bahawa sokongan dan penyertaan masyarakat tempatan telah membantu
meningkatkan fasiliti sekolah, mengurangkan keciciran pelajar, dan memperkukuhkan sokongan kepada
guru dan teknologi pendidikan di sekolah mereka. Ini bermakna bahawa sokongan dan penyertaan
masyarakat tempatan telah banyak membantu meningkatkan fasiliti sekolah, mengurangkan keciciran
pelajar, dan memperkukuhkan sokongan kepada guru dan teknologi pendidikan di sekolah mereka.

4.4 Perbincangan

Perbincangan kajian ini akan mengkaji sejauh mana peranan guru, kerajaan, sektor swasta, dan
masyarakat dalam membantu mencapai ekuiti dalam pendidikan. Kajian ini akan meneroka aspek penting
yang berkaitan dengan masalah yang dihadapi seperti pembahagian sumber, akses, dan sokongan dalam
pendidikan, serta bagaimana kerjasama di antara semua pihak boleh meningkatkan kesaksamaan
pendidikan dalam masyarakat kita.
 19

4.4.1 Masalah yang dihadapi

4.4.1.1 Fasiliti Sekolah yang Kurang Mencukupi

Majoriti yakin bahawa kerajaan belum berjaya meningkatkan fasiliti sekolah dengan mencukupi.
Ini merupakan masalah yang mungkin mempengaruhi pengalaman pembelajaran pelajar dan perlu
mendapat perhatian serius.

4.4.1.2 Masalah Keciciran Pelajar yang Belum Selesai

Walaupun majoriti responden setidak-tidaknya sebahagian bersetuju bahawa dasar-dasar kerajaan

telah membantu mengurangkan keciciran pelajar, masih terdapat beberapa yang meragukan
keberkesanannya. Keciciran pelajar boleh menjadi isu yang lebih besar dalam sistem pendidikan.
4.4.1.3 Kualiti Pengajaran dan Sokongan kepada Guru

Terdapat ketidakpastian berkaitan sejauh mana kerajaan memberikan sokongan yang mencukupi
kepada guru dan sejauh mana kerjasama dengan syarikat swasta memperkuatkan kemahiran guru. Ini
boleh mempengaruhi kualiti pengajaran dan pembelajaran di sekolah.

4.4.1.4 Akses kepada Teknologi Pendidikan

Walaupun majoriti responden setidak-tidaknya sebahagian bersetuju bahawa kerajaan telah

memperluaskan akses kepada teknologi pendidikan, masih terdapat keraguan di kalangan responden. Di
era digital, akses yang merata kepada teknologi adalah penting untuk memastikan pembelajaran yang
berkesan.

4.4.1.5 Peranan Syarikat Swasta dan Masyarakat Tempatan

Responden mempunyai pandangan yang berbeza tentang sejauh mana syarikat swasta dan
masyarakat tempatan telah menyumbang dalam peningkatan fasiliti sekolah dan mengurangkan keciciran
pelajar. Ini boleh mencerminkan ketidakpastian tentang peranan sektor swasta dalam pendidikan.
 20

4.4.2 Jalan Penyelesaian

4.4.2.1 Pelaburan dalam Fasiliti Sekolah

Kerajaan perlu memberi keutamaan kepada pelaburan dalam pembangunan dan peningkatan fasiliti
sekolah yang memadai. Ini melibatkan perancangan yang teliti dan peruntukan bajet yang mencukupi.

4.4.2.2 Program Anti-Keciciran yang Berkesan

Kerajaan perlu menilai dan memperbaiki program-program yang bertujuan mengurangkan

keciciran pelajar, dengan mengambil kira faktor-faktor seperti motivasi pelajar, sokongan sosial, dan
akses kepada pendidikan.
4.4.2.3 Sokongan dan Latihan Guru

Sokongan yang mencukupi kepada guru termasuk latihan berterusan dan sumber daya yang
mencukupi. Kerjasama dengan syarikat swasta perlu diperkuatkan untuk memastikan sokongan yang
lebih berkesan.

4.4.2.4 Akses kepada Teknologi yang Merata

Kerajaan perlu bekerjasama untuk memastikan akses yang merata kepada teknologi pendidikan di
semua sekolah. Ini boleh melibatkan kerjasama dengan sektor swasta untuk menyediakan peranti dan
akses internet yang berpatutan.

4.4.2.5 Peningkatan Penglibatan Syarikat Swasta dan Masyarakat Tempatan

Peranan syarikat swasta dan masyarakat tempatan dalam menyokong pendidikan perlu
diperkuatkan. Ini boleh melibatkan program-partnership yang lebih kukuh dan usaha-usaha sosial
tanggungjawab syarikat.
 21

5.0 KESIMPULAN

Dalam rangka mengkaji dengan lebih mendalam keadaan pendidikan di Malaysia, mini kajian ini
telah membentangkan penemuan yang penting dalam aspek-aspek utama sistem pendidikan negara.
Penemuan ini menggariskan beberapa masalah penting yang memerlukan perhatian serius dan tindakan
segera. Pertama, isu fasiliti sekolah yang tidak mencukupi merupakan kebimbangan utama dengan
majoriti responden meragui usaha pemerintah dalam meningkatkan fasiliti sekolah untuk pelajar. Dalam
konteks ini, perlu adanya pelaburan yang lebih besar dalam pembangunan infrastruktur pendidikan untuk
memastikan kualiti pengajaran dan pembelajaran yang lebih baik. Selain itu, isu keciciran pelajar juga
adalah isu yang kritikal yang masih belum diselesaikan sepenuhnya, walaupun sebahagian besar
responden bersetuju bahawa dasar-dasar pemerintah telah membantu dalam mengurangkan keciciran.
Untuk mengatasi masalah ini, diperlukan strategi yang lebih efektif dalam memotivasi pelajar dan
menyediakan sokongan yang diperlukan.

Kedua, dalam memandang kualiti pengajaran dan sokongan kepada guru, terdapat ketidakpastian
yang jelas berkaitan dengan sejauh mana pemerintah menyokong guru dalam memastikan kualiti
pengajaran yang terbaik. Dalam konteks ini, penting untuk meningkatkan latihan guru dan memastikan
mereka memiliki sumber yang mencukupi. Selain itu, akses kepada teknologi pendidikan juga perlu
ditingkatkan untuk memenuhi tuntutan zaman digital. Sektor swasta dan masyarakat tempatan juga perlu
bekerjasama dengan memberi sumbangan dalam pendidikan. Kesimpulannya, mini kajian ini
menggambarkan beberapa aspek penting dalam sistem pendidikan Malaysia yang memerlukan tindakan
segera untuk memastikan pendidikan yang lebih berkualiti dan relevan dalam era moden.
 22

RUJUKAN

Abu Bakar Nordin. (1994). Reformasi Pendidikan dalam menghadapi Cabaran 2020. Kuala Lumpur:
Penerbit Fajar Bakti Sdn. Bhd.
Angelia Nicholas Batan dan Khairul, Jamaludin. 2022. Cabaran Mengaplikasi Kaedah E-
pembelajaran di Sekolah Luar Bandar Semasa Pandemik Covid-19: Dari Perspektif Guru. Jurnal
Dunia Pendidikan 4(3): 1-15.
Arshat, Z., Pai, F. S., & Ismail, Z. (2018). Keluarga B40: Tekanan dan kekuatan (B40 family:

Stress and strength). Journal of Advanced Research in Social and Behavioural Sciences Journal
Homepage, 10(1), 91–102. www.akademiabaru.com/arsbs.html

Kementerian pendidikan Malaysia. (2013) Pelan Pembangunan Pendidikan Malaysia . Kuala Lumpur.
Percetakan Nasional Berhad (PNB).
Kementerian Pendidikan Malaysia. 2023. Kenyataan Media – Belanjawan 2023 Kementerian
Pendidikan Malaysia.
Kitha Anjali. (2021). Keciciran dalam pendidikan di Malaysia
htps://www.academia.edu/23788053/Keciciran_Dalam_Pendidikan_MalaysiaKementerian
Pendidikan Malaysia. (2013). Pelan Pembangunan Pendidikan Malaysia 2013-2025.
Putrajaya: Bahagian Pembangunan Kurikulum.
Laman Web Rasmi KPM. 2019. Informasi Umum. https://www.moe.gov.my/penglibatan-sektor-
swasta-menu/informasi-umum [10 Oktober 2023.
Mohd Izwan Mahmud. Abu Yazid Abu Bakar. Dharatun Nisa Fuad Mohd Karim. 2020. Pendidikan
Teras Kesejahteraan Komuniti. Penerbit Universiti Kebangsaan Malaysia.
Mohd Razimi bin Husin, Muhammad Farhan bin Suhaimi, Suhailah binti Md Hamil, Nor Balqis binti
Kamaruddin, Nur Izzsufi binti Hamizi, Nurul Zulaikha binti Ismawi. 2020. Masalah
Pembelajaran untuk Pelajar Pendidikan Khas : Dana dan Prasarana. International journal of
Humanities, Management and Social Science 3(1): 1-10.
Munirwan Umar, 2016, Manajemen Hubungan Sekolah dan Masyarakat.
http://dx.doi.org/10.22373/je.v2i1.688.
Norazlin Mohd Rusdin dan Siti Rahaimah Ali. 2019. Amalan dan Cabaran Pelaksanaan
Pendidikan Abad Ke-21. Proceedings of The International Conference on Islamic Civilisation
And Technology Management. 2231:26-24
 23

Norianti A.Rashid, B.P. (2011). Budaya dan Pembelajaran . Shah Alam : Oxford Fajar Sdn . Bhd.

Norfarahzatul Asikin ,Mohamad Zuber Abd . Majid & Muhammad Hussin. (2022). Keciciran Murid
Sekolah di Malaysia: Suatu Pemerhatian Awal. Malaysian Journal of Social Sciences and
Humanities (MJSSH), 7(2), e011288. http://doi.org/10.47405/mjss.v7i2.1288

Nurul Natasha binti Azmi, Nurul Umaira Juliana binti Roslid, Nur Nabilah binti Zainal,Zamri Mahamaod

dan Anita, Abdul Rahman. 2020. Kesamarataan Akses Pendidikan. Bangi. Penerbit Universiti
Kebangsaan Malaysia

Pelan Pembangunan Pendidikan (2013-2025). Akses kepada pendidikan, Prestasi Semasa, Dokumen
Pelan Pembangunan Pendidikan. https://www.moe.gov.my/dasarmenu/pelan-pembangunan-
pendidikan-2013-2025

Shahril@Charil Marzuki (2005). Mengurus dan membiayai pendidikan di Malaysia. Kuala Lumpur:

PTS Professional Shahril@Charil Marzuki (2008). Dasar kewangan pendidikan. Kuala Lumpur:
PTSProfessional.https://books.google.com.my/books?id=D9a0F3SzJHsC&printsec=frontc
over#v=onepage &q&f=false
T. Darmansah, 2022, Pengawas Pendidikan, Kepala Sekolah dan Profesionalisme Guru :Vol. 2 No. 1
(2022): Vol. 2 No. 1 Januari-Juni 2022

Tan Sri Dato’ Haji Muhyiddin bin Haji Mohd Yassin (2013-2015), Dokumen Pelan Pembangunan
Pendidikan. https://www.moe.gov.my/dasarmenu/pelan-pembangunan-pendidikan-2013-2025

Yasin, I. (2022). Guru Profesional, Mutu Pendidikan dan Tantangan Pembelajaran. Ainara Journal

(Jurnal Penelitian Dan PKM Bidang Ilmu Pendidikan), 3(1), 61–66.

https://doi.org/10.54371/ainj.v3i1.118