Muzik klasik India merupakan salah satu muzik yang tertua.

Muzik India bermula kirakira abad ke-2 selepas masihi. Di percayai perkembangan muzik india berlaku selepas
bangsa Arya bermingrasi ke India kira-kira 1500sm. Muzik india terus berkembang dan
menjadi penting pada abad ke 20 selepas merdeka pada tahun 1947 sebagai sibol
keagungan, penghormatan dunia kepada muzik india. Menurut lagenda, muzik India ini
mendapat inspirasi dari pemujaan para dewa dewi. Masyarakat India klasik percaya
bahawa dewa Shiwa yang menciptakan suara,irama, dan tari-tarian lalu diturunkan
olehnya seseorang yang pandai untuk mengajar masyarakat India. Muzik klasik India
merupakan muzik yang berasaskan kepada zikir dan ratib (keagamaan), muzik kuil dan
muzik rakyat contohnya Zikir Rig Veda berumur 3000 tahun hanya 3 not. Muzik India
berkonsepkan melodi dan irama berbeza dari muzik barat yang berkonsepkan kepada
harmoni dan counterpoint. Dalam muzik klasik India, mereka mementingkan improvisasi
dalam struktur lagu. Selain itu, skala dalam muzik India juga berbeza dari muzik barat
dimana terdapat interval yang lebih kecil dari semiton yang dipanggil sruti(microtone).
Dalam satu skala terdapat lebih 20 sruti penggunaan skala dalam muzik India adalah
sukar untuk ditranskripsi mengikut notasi barat. Dalam muzik klasik India, hubungan
antara guru dan shisya amat penting dalam cara mereka mempelajari sesuatu muzik. Bagi
masyarakat India terdahulu mempelajari muzik berkait rapat dengan hubungan hukum
agama, tuhan, falsafah, kerohanian, sosial, ritual dan alam ghaib ini kerana muzik itu
adalah sebagai alat yantra dan bhgavatar (sebagai persembahan tuhan). Muzik
disampaikan secara aural dan imitasi iaitu pelajar meniru segala apa yang diajar oleh guru
dan pendirian guru. Pembelajaran muzik melalui teori dan bacaan tidak dapat memenuhi
kehendak dan hakikat sebenar. Selain itu, pereanan guru (pandit dan ustaz) bukan hanya
mengajar malah membentuk kesedaran yang sepenuhnya terhadap muzik kepada anak
muridnya. Muzik India terbahagi kepada 2 mengikut struktur geografi iaitu hindustani
(utara India) dan karnatak (selatan India). Secara umumnya muzik hindustani di utara
india adalah muzik yang telah mendapat pengaruh luar dari negara islam, persia, turki,
dan afghanistan yang telah membawa kepada perkembangan muzik dan alat muzik baru.
Manakala di karnatak (selatan India) oleh kerana berada dikawasan luar bandar dan tidak
mendapat pengaruh luar, mereka masih mengekalkan keaslian muzik klasik India dan
alat-alat yang digunakan juga berbeza. Dari utara barat hingga ke Poorab, stail dan genre
lagu banyak diperkembangkan melalui sistem gharana secara turun menurun di Agra,
Jaipur, Delhi, Gwa. Secara umumnya, muzik India masuk ke Malaysia semasa imigrasi
orang India di zaman penjajahan dan sebelum zaman penjajahan, buktinya sebelum
kedatangan Islam ke Tanah Melayu, Raja-Raja di Tanah Melayu beragama hindu. Dalam
masayarakat India, agama dan muzik berkait rapat kerana muzik adalah satu unsur
penting semasa upacara keagamaan.

Bentuk muzik klasik india

Muzik India dapat dibahagikan kepada beberapa genre termasuklah Muzik Vokal,
Dhrupad, Thumri, dan Muzik Instrumental.
Muzik Vokal
Dikenali sebagai Khayal (Bahasa Urdu yang bermaksud pemikiran atau imaginasi)
Datang dar Zaman Istana Mohgul.
Wujud kesan dari gabungan Dhrupad dan Qawwali berasaskan Muzik Keagamaan,
Muzik Parsi dan Muzik Sufi.
Dinyanyikan oleh lelaki dan perempuan.
Alat muzik iringan seperti tabla, sarangi, dan harmonium.
Dhrupad

Berasal dari Bahasa Sanskrit iaitu, druva bermaksud struktur.

Muzik Klasik India yang berkaitan dengan Agama Hindu.
Penggunaan not sargam, Sa, re, ga..
Dinyayikan oleh kaum lelaki.
Alat muzik iringan seperti tambura, pakhawai (drum).
Thumri

Poetical Genre (berkaitan dengan tarian)

Dinyanyikan oleh lelaki, bunyi seperti khayal.

Tidak kompleks seperti Khayal dan Dhrupad.
Alat muzik iringan seperti tambura, tabla, dan harmonium.
Muzik Instrumental

Mula popular dalam abad ke-20.

Ravi Shankar, Vilayat Khan, Ali Akhbar Khan dan Amiad Ali Khan merupakan
pemuzik terpenting pada masa tersebut.
Instrumen solo yang digunakan termasuklah Sitar, Sarod, Sarangi, Esrai, Diruba
(bowed).
Instrumen iringan pula seperti tabla, harmonium, dan tambura.

Selain itu, struktur Muzik India dapat dikelaskan kepada tiga bahagian:
Bahagian Alap

Intro muzik yang agak perlahan temponya.

Memperkenalkan raga dan mood lagu.
Improvisasi yang sederhana.
Elastik
Bhagian Jor

Meter permulaan dapat dikesan.

Alat perkusi bermula.
Bahagian Gat

mz lebih agresif.
Improvisasi banyak dan meriah.
Improvisasi dimainkan oleh alat utama.
Merupakan klimak lagu.
Tala merupakan susunanrentak gendang dalam satu kitaran. Terdiri daripada kitaran
rentak yang berulang mempunyai banyak variasi yang kompleks. Variasi tala termasuklah
variasi rentak dan tempo.

Raga pula merupakan warna atau susunan. Ia mempunyai banyak jenis yang berbezabeza. Perbezaan ini dapat dikenali melalui susunan melodinya. Jenis-jenis raga dihasilkan
berdasarkan mood yang tertentu. Mood dalam raga adalah berdasarkan tema lagu

tersebut. Contohnya kedamaian, cinta, dan kepahlawanan. Raga juga berkaitan dengan
Dewa, musim dan perayaan.

Older Posts
erdapat empat keluarga instrumen muzik India iaitu Tantrigad(alat muzik
bertali),Anandha(alat muzik perkusi,Sushir(alat muzik jenis tiupan) dan Ghan(alat muzik
logam).

Vena(Tantrigad)
alat melodi yang hampir
sama dengan sitar
mempunyai 7 tali,terdiri
daripada 4 tali gut dan tiga
tali tarab
ton lebih lembut dari sitar
terdapat 2 sound chamber( bahagian yang diperbuat daripada labu yang telah
dikeraskan)
Bansuri(Sushir)

alat tiup kayu yang diperbuat

daripada bambu.
mempunyai 6 atau 7 lubang
yang ditebuk untuk
menghasilkan pic yang
berbeza.
Dholak(Ananda)

juga dipanggil dholki

mempunyai dua bahagian
muka yang berbezza saiz.
pic tinggi dihasilkan dengan
memainkan bahagian kecil
muka dan pic rendah
dihasilkan dengan memainkan bahagian besar muka.
mengiringi
Qawwali

Dilruba(Tantrigad)

berbeza dengan sitar dan sarangi

mempunyai 18 tali dan fret yang diperbuat daripada logam.
dimainkan dengan menggunakan bow atau penggesek

Esraj(Tantrigad)

gabungan sitar
dan sarangi.
berbunyi seperti
sarangi.
juga dimainkan
dengan
menggunakan
bow.

Mridangam( Anandha)

mempunyai dua muka yang

berbeza.
bahagian muka diperbuat
daripada kulit kambing.
mengiringi ghatam
pic tinggi dihasilkan dengan
memainkan bahagian kecil
muka dan pic rendah
dihasilkan dengan
memainkan bahagian besar
muka.

Pakhwaj(Anandha)

juga dipanggil mardal atau mardala.

mempunyai dua muka yang berbeza saiz.
bahagian muka dihasilkan dengan menggunakan kulit kambing.
mengiringi Drupad
Pungi(Sushir)

terkenal bagi
menjinakkan
ular tedung
diperbuat
daripada labu
dan dua batang
tiub
kayu,biasanya
dari bambu.
mempunyai bunyi melodi dan drone.

Rabab(Tantrigad)

Sarangi(Tantrigad)

alat bertali yang digesek

mempunyai 3 tali gut dan 30 tali tarab
tiada tali chitikari
dianggap sebagai alat muzik daripada golongan kasta rendah.

Sarod(Tantrigad)

jenis lute yang dipetik seperti gitar

tiada fret
pemetik diperbuat daripada tempurung kelapa
mempunyai 4 tali gut,20 tali tarab,2 tali chitikari

Shenai(Sushir)

mempunyai
persamaan
dengan alat
muzik barat
Oboe.
menngunakan
double reed.
berbadan kayu
dan mempunyai
serombong logam.

Sitar(Tantrigad)

jenis lute
berasal dari
Parsi
mempunyai tali
logam
7 tali gut untuk
memainkan
melodi dan
talal(skel)
tali lain berfunsi untuk memainkan drone
terdapat 13 fret yang boleh diubah kedudukan
mempunyai sound chamber
dipetik menggunakan pemetik logam dipnaggil mizrab

Cara persembahan

Semangat muzik diterapkan dalam watak pemuzik. " We view music as a kind of spiritual
discipline that raises one's inner being to divine peacefullness and bliss", oleh Ravi
Shankar (b. 1920), salah satu daripada pemuzik India yang terpenting. Muzik Selatan
India terdapat pengaruh agama. Damal muzik india, konsep 'guru' amat ditinggikan
sebagai wakil Tuhan. Untuk menerima pelajar atau murid yang ingin mempelajari muzik

india, satu upacara khas akan diadakan. Penurunan ilmu kepada murid berlaku secara oral
dan bukanlah bertulis. Walaupun muzik klasik India mempunyai banyak sistem notasi,
namun mereka hanya memberi melodi dan irama asas sahaja.
Salah satu teknik yang digunakan dalam persembahan muzik kalsik India ialah
Improvisasi. Teknik tersebut amat penting dalam muzik India. Dibimbing dengan melodi
dan irama yang kompleks di mana akan menguasai ton, hiasan, dan irama sesuatu lagu.
Improvisasi merupakan satu teknik yang sukar dan memerlukan masa bertahun-tahun
untuk menguasainya. Improvisasi biasanya dipersembahkan oleh soloist dan pemain
drum.