Sugeng rawuh, para tamu sedaya monggo pinarak mirsani ludruk kita, ludrukan
niki seni Indonesia asli, seni budaya klompok 1, monggo mirsani.
Bagas : “Ing pasar minggu tuku lenga gas
Mlaku mlaku ketemu wong gagah
Iki aku sing jenenge Bagas
Arek ngganteng dewe sak SMA 3”
“Awan-awan tuku es wawan
Bima iku cekelane gadha
Perawan memang menawan tapi janda lebih menggoda”
“Nggolek watu sing kathah
Digawe nyawati gajah
Ayo dulur pada sekolah
Sinau nulis lan maca buku
Sinau nulis lan maca buku
Sinau nulis lan maca buku”
Zefaki : “Aku pingin sekolah, mbesuk gede dadi dokter. Aku yen gak
sekolahmbesuk gede dadi wong gendeng.”
Bagas : “Woy!!! Awakmu iku lapo ngadhep papan iku. Ngadep o nang
ngarep kunu loh, arek kok utek e rodok kuwalik.”
Zefaki : “Karepku se ya, mau penontone nang kene kok. (nunjuk-nunjuk
papan)”
Bagas : “Matamu kok deleh ndi, le? (mumetno zefaki ning arah
penonton)”
Zefaki : “Oh ancene, awakmu sing mindah-mindah penonton.”
Bagas : Lha awakmu iku lapo nyanyi karo nari gak jelas ngunu iku karo
ngadhep papan.”
Zefaki : “Lho, matamu sing kok deleh ndi. Wong aku ket mau nguwasno
papan. Deloken iki lha ana rumus e Matematika, aku iki sinau
Matematika ben pinter.”
Bagas : “Lha awakmu nyanyi iku gunane gawe apa? Ana ta hubungane
nyanyi ambek ngapalno rumus Mateatika iku. Utek kok di deleh
dengkul”
Zefaki : “Lho arek iki gak ruh. Iki praenane wong pinter,Kowe gak eruh
aku iki anak e Isac Newton ke-130. Mbasio aku nyanyi ngangkang
karo ngapalno rumus yo tetep isa garap soal.”
Bagas : “Masak ana Isac Newton duwe anak 130. Lak ya jebol”
Zefaki : “Lho temen iki. Awakmu roh ta gak mbahku iku ahli fisika Albert
Einstein. Aja ngenyek awakmu iku”
Bagas : “Halah praenanmu gak jelas kok isa dadi turunane wong pinter
koyok ngunu iku. Seh tak badek i. 10+28x39+1:3x24x25x18-
78:100x0 piro?
Zefaki : “Sek tak mikir, Siji tambah siji iku telu terus?”
Bagas : “Wis ketoro ngawurmu.”
Zefaki : “Lho sek ta lah aku sek ngitung. Penake ngitung iku gawe
calculator”
Bagas : “Halah ngomong kalkulator ae calculator. Sing bener iku
kalkulator”
Zefaki : “Salah, sing bener calculator”
Bagas : “Ya gak ta lah. Sing tepak iku Klakulator.”
Zefaki : “Ya awakmu sing goblik. Wis bener-bener kalkulator kok di salah
salahno”
Bagas : “Lah iso ngunu loh ngomong kalkulator.Oh ancen anake uwong”
Zefaki : “ Ancen aku anake uwong. Masak ya aku anake kadal ndas ula?.”
Bagas : “Gak, awakmu iku anake singa ndas curut”
Zefaki : “Eh ngopi sek gak ngurusi praenanmu. Hee.. Ngopi apa ngopi,
diem - diem bae.”
Bagas : “Ohhh. Goblik. Ngalih o ngalih o”
Livinda : “Nangis”
Bagas : “Lhealah, onok ae maneh. Lapo awakmu teka-teka nangis iku
he?”
Livinda : “Iku bapakku”
Bagas : “Lah ya kenek apa bapakmu?”
Livinda : “Sik talah sikk, tak kandani” (mbisiki tangane bagas)
Bagas : “He! Iki tanganku lapo kok bisiki iku? Nyoh iki kupingku nang
kene. Wis kesuwen ngomongo langsung ae!”
Livinda : “Bapakku keceklaklaan”
Bagas : “Lho ya apa se sing temen lek ngomong iku.”
Livinda : “Iya temenan bapakku keceklaklaan”
Bagas : “Lho arek iki rodok miring. Sing bener iku kecelakaan. Wis
diplayukno nang rumah sakit ta bapakmu?”
Livinda : “Ogak, bapakku nang omah tenguk-tenguk karo rokokan”
Bagas : “Lho aja ngejak gelut, Masak ana kecelakaan isa tangi-tangi
dewe, moleh dewe, iki tambah tenguk-tenguk ambek rokokan. Ya
apa lak ngunu?.”
Livinda : “Sek talah aku gurung mari ngomong, bapakku iku mari liwat
nang tikuaan sing ana tulisane rawan kecelakaan”
Bagas : “Ealah koncoku pada kempel kabeh, iku rambu-rambu lalu lintas
goblikk. Wis ngaleho”
Livinda : “Yeee bapakku gak sido matiiii”
Bagas : “Wis kono muliho ae”