Kisah sang Kerbau, sang kacil dan sang Buaya.

Di dalam hutan rimba terdapat banyak haiwan yang tinggal. Semua haiwan hidup dan tinggal di sana, mencari makanan, mencari pasangan dan hidup berkeluarga. Pada suatu hari yang indah sang kerbau hendak minum air di sungai . Kerbau itu berjalan dan berjalan melalui satu lorong menuju ke sungai. Sang Kerbau merasa sangat kehausan setelah makan rumput di hutan. Setelah kerbau sampai ke sungai, kerbau mendapati sungai itu sangat tenang. Sang kerbau itu mengharungi air itu. aahh..terasa nyaman sekali.. sang kerbau pun menuju ke tengah-tengah sungai kerana air di bahagian tengah sungai itu lagi jernih. Sedang kerbau minum air di sungai itu, dia terdengar suara haiwan meminta tolong.

Buaya : tolong...! tolong...! tolong...! Kerbau : eh..engkau rupanya buaya. Macam mana pokok kayu ni boleh berada di atas badan kau? Buaya : tolonglah aku kerbau, pokok kayu tu hempap badan aku. Aku tak mampu tahan dah ni...pokok kayu ni berat sangat la kerbau. Kerbau : kalau kau pun tak mampu menahan pokok kayu yang menghempap kau, macam mana aku nak tolong kau. Sudah tentu aku tak mampu mengangkatnya. Buaya : eh..kau mesti boleh punya kerbau. Aku tengok badan kau tegap, kaki kau kuat, tanduk kau boleh angkat sebuah rumah. Aku tengok kau macam.... Kerbau : macam apa?? Buaya. : err...macam....macam...raja rimba... Kerbau : hah? Raja rimba?

Buaya : iya..macam raja rimba. Jadi, tolonglah aku kerbau. Kau tak kesian ke kat aku ni.. sudah berapa jam pokok kayu ni hempap badan aku.. Kerbau : ok..aku tolong kau...ehh...tapi kalau aku tolong kau nanti kau makan aku. Buaya : kau jangan risau lah kerbau, aku dah makan kancil pagi tadi, perut aku dah kenyang. Takkan lah aku sanggup makan kau..kau kan sahabat aku. Kerbau : baiklah, aku tolong kau.

Pencerita : Kerbau pun membantu buaya mengangkat pokok kayu itu, kerbau tidak tahu yang sebenarnya buaya mempunyai helah lain. Kerbau..kerbau..kenapalah engkau mudah ditipu.

Kerbau : eh, kenapa kau gigit kaki aku? Buaya : hahaha..akhirnya kau menjadi makananku. Kerbau : sampai hati kau buaya , kau dah janji takkkan makan aku. Buaya: ada aku kisah Kerbau : tolonglah aku buaya, kasihankanlah aku. ( kerbau mengangis)

Pencerita : Sang kacil yang sedang berjalan-jalan di hutan terdengar suara kerbau menangis. Sang kancil mencari arah suara itu dan sang kancil mendapati buaya sedang mengigit kaki kerbau. Mereka berada di tebing sungai.

Kancil : eh kerbau, kenapa kau menangis. Kerbau : tolonglah aku kancil, buaya nak makan aku. Padahal aku yang menolongnya tadi. Kancil: menolong? Kau menolong buaya? Buaya: eh..tidaklah kancil. Mana ada kerbau tolong aku. Kancil : habis tu..macam mana kau boleh dapat kerbau? Buaya : aku nampak kerbau sedang makan rumput tadi, jadi, aku yang kuat lagi pantas ni terkam lah kerbau dari belakang. Hahaaha.. hebat tak aku kancil? Kerbau : eh, kau tippuu... bukan kau yang tangkap aku. Tapi aku yang tolong kau angkatkan pohon kayu tu tadi. Kancil : eh..betul ke buaya.. Buaya : hehehe.... Kancil : tapi aku tak percayalah...takkan lah buaya ni boleh tahan kena hempap pohon kayu yang berat tu dan aku tak percaya kalau kerbau boleh angkat kayu tu. Kerbau : eh,,kau tak percaya pada kami? Kancil : iyaa..memang aku tak percaya...daripada aku buang masa baik aku pergi cari makanan..hehe.. bye..bye.. Buaya : kaanncccciiiillll.....nanti dlu.. oo,,kau tak percaya yang aku boleh tahan kena hempap kayu ni. Kerbau..mari kita buktikan pada kancil..kita tunjukkan pada dia yang kita tak bohong!!! Kancil : hmmm..baiklah..aku nak tengok.

Pencerita : kerbau dan buaya pun menunjukkan semula aksi bagaimana buaya dihempap oleh kayu dan kerbau membantu mengangkat kayu tersebut. Adik adik tahu apa yang berlaku seterusnya? Mari kita saksikan apa

yang sang kancil lakukan kepada sang buaya dan kerbau.

Kerbau : hah...kau tengok kancil..kan aku dah kata..aku boleh angkat kayu berat ni.. Buaya : hah hah..kerbau kerbau..cepatlah letakkan kayu kat badan aku ni..aku kuat...aku takkan mati... hah..lihat kancil,,kau tengok aku boleh tahan walaupun kayu ni menghempap badan aku.. kuat kan aku...hahah Kerbau : amacam kancil..sekarang kau dah percaya yang kami tak tipu kan.. Buaya : hei kerbau, cepatlah angkat kayu ni balik..boleh mati aku kalau lama-lama dihempap pohon kayu ni. Kerbau : maaf..maaf..ok..aku nak angkat la ni. Kancil : emm....kerbau kerbau..ape yang kau nak buat tu Kerbau : nak angkat pohon kayu ni la..kalau aku tak angkat nanti buaya mati. Kancil : oo..lepas tu? Kerbau : lepas tu, aku bagi la balik buaya ni gigit kaki aku. Kancil : kau nak mati? Kerbau : eh..iya kan... hah..padan muka kau buaya..biar kau mati di hempap kayu berat ni. Buaya : kerbau..aku minta maaf aku takkan buat lagi. Tolonglah aku..angkat balik kayu ni dari badan aku..aku boleh mati kalau lama begini. Kancil : biarkanlah dia kerbau. Buat apa membantu orang yang dah mungkir janjinya. Biar buaya mati. Biar dia belajar dari kesilapannya.

Kerbau : terima kasih kancil, kau telah menyelamatkan ku. Mari kita pergi cari makanan. Kancil : mari Buaya: tolong..jangan tinggalkan aku sendiri (menangis )

Pencerita : sang kancil yang bijak dan sang kerbau pun berjalan meninggalkan sang buaya yang jahat itu. Tinggallah buaya sendirian menahan kesakitan kerana badannya dihempap oleh pohon kayu itu. Ingatlah adikadik jangan sesekali kita mungkir janji dan kita haruslah membalas semula kebaikan kepada orang yang telah menolong kita. Sekian, terima kasih..

INSTITIUT PENDIDIKAN GURU, KAMPUS KENT, TUARAN SABAH

PEREKEMBANGAN KREATIVITI KANAK-KANAK (PRA3106)

PERSEMBAHAN BONEKA
TAJUK : SANG KANCIL, SANG KERBAU DAN SANG BUAYA KUMPULAN :4

AHLI KUMPULAN : ELLYCHIA ASON JOHN HILL ANAK HARIP PAUL DING LAH SITI RAHIM ZULAIKHA BT ABDU