Anda di halaman 1dari 12

SAHABAT SELAMANYA

Karya Monica Sucianto

Disana terlihat dua orang anak perempuan yang kelihatan bahagia. Mereka tertawa
dan bercanda berdua. Ternyata mereka berdua adalah sahabat. Mereka berdua
mernama Adell dan Airin. Mereka takkan terpisahkan. Adell dan airin sudah saling
kenal sejak kecil. Mereka berdua tdk pernah terpisah. Mereka sekelas bahkan satu
bangku.

Pagi harinya di sekolah


Rin sapa Adell. Tapi yang biasanya mereka sangat akrab, sekarang berubah
terbalik. Airin tidak menjawab sapaan Adell. Dia hanya pergi menjauh dari Adell
sambil merintih seperti menangisi sesuatu. Adell sangat bingung, airin adalah
sahabat nya tapi mengapa dia berubah menjauhi Adell.

Dikelas mereka berdua hanya diam diaman. Airin hanya memandangi wajah Adel
dengan mata yang berkaca kaca. Saat Adell menyapanya, dia hanya meneteskan
air mata. Dia gak mau bicara apa masalah nya, padahan Adell itu sahabatnya.
Hingga suatu hari bangku Airin kosong, dia pindah ke bangku dipojok kelas yang
jauh Dari Adell. Apa yang terjadi dengan nya?. Dia bukan Airin yang seperti
biasanya.
Apakah Airin marah pada Adel?. Tapi gak mungkin. Soalnya Adel itu sahabatnya.
Adell gak mau sahabat satu satunya pergi.
Adell takut Airin arah padanya. Adelpun meletakkan secarik surat kecil di depan
rumah Airin. Surat itu tertulis.
Airin.. kamu marah ya sama aku. Kalo aku salah bilang aja aku bakal minta maaf
sama kamu. Sorry ya sebagai sahabat aku gak bias jadi seperti yang kamu inginkan.
Kalo kamu udah gak mau jadi sahabatku lagi aku gak bakal marah, tapi hati kecilku
ini tetap sedih kalo kamu gak mau jadi sahabatku lagi. Kuharap kamu cepat
membalasnya

Dari Adell
Adell selalu memeriksa kotak surat di depan rumah nya, berharap ada surat balasan
dari Airin. Tapi hasilnya selalu nihil. Gak ada satu surat pun di kotak surat tua itu.
Adell sudah tak sanggup menunggu lagi. Dimalam yang dingin ini dia langsung
berjalan cepat menuju rumah Airin. Adell tak bisa berhenti sebelum sampai di
rumah Airin. Tiba tiba langkah nya berhenti mendadak tepat di tujun nya, rumah
Airin. Adell melihat Airin sedang menangis di depan jendela sambil memegang surat
dari Adell. Disitu terlihat Adell kebingungan, kenapa Airin nangis baca surat dari
Adell???.
Airin..teriak Adell dari depan rumah Airin. Tapi disitu Airin malah pergi. Dan tak
terlihat lagi Airin di depan jendela. Adell pun pergi dengan langkah pelannya dan
sekali kali menoleh ke belakang mengharapkan Airin keluar dari rumah nya.

Keesokan harinya, di papan absen tertulis nama Airin. Adell pun menoleh kearah
bangku Airin yang jauh darinya. Ternyata benar, Airin gak masuk. Sekarang di hari
hari Adell udah gak ada canda dan tawa lagi bersama Airin. Mungkin Airin udah
punya sahabat yang lebih baik dari kupikir Adell.
Adell sangat tidak bersemangat melangkah pulang kerumah nya. Biasanya Adell
pulang sama Airin. Sekarang Adell hanya sendrian. Disitu terlihat Adell sudah
hampir meneteskan air mata kesepian.
Sesampainya di rumah, Adell melihat ada surat di dalam kotak surat depam
rumahnya. Adell pun membuka kotak surat tua itu perlahan lahan, dan mengambil
surat di dalam nya. Disitu Adell sangat terkejut, itu surat dari Airin.

Surat itu tertulis


Maaf ya Dell, Aku bukan gak mau jadi sahabat kamu lagi. Cuma setiap aku ngeliat
kamu, rasanya pengen nangis. Aku bakal pergi ke luar kota. Aku sedih setiap ngeliat
kamu, soalnya kita bakal berpisah lama. Mungkin kalo sudah satu tahun aku pergi
kamu bias jemput sku di bandara, itu juga kalo kamu gak lupa sama aku. Bentar lagi
aku mau berangkat ke bandara, selamat tinggal

Dari Airin
Belum sempat Adell ganti baju, Adell langsung lari ke rumah Airin. Adell lihat, rumah
Airin kosang. Tiba tiba terdengat suara mobil. Suara mobil itu terdengar dari garasi
Airin. Tiba tiba mobil Airin keluar dari garasi dan didalam nya ada Airin yang
melambaikan tangan pada Adell. Selamat tinggal Adell, semoga satu tahun
kedepan kita masih bias bertemu teriak Airin semakin mengecil.
Semejak itu Adell sering terlihat menyendiri. Adell terlihat kesepian tanpa Airin yang
biasa menemani nya. Adell tak sabar satu tahun berlalu. Hingga penantiannya pun
tercapai. Sudah satu tahun berlalu. Tidak lupa Adall segera menuju bandara. Adell
terus menunggu tanpa ada kata lelah. Waktupun terus berjalan, sudah dua puluh
empat jam Adell menunggu, tapi gak ada tenda tanda dari Airin.
Keluarga Adell udah kebingungan mencari Adell. Semua tempat kesukaan Adell
udah di cari, tapi Adell tetap gak ketemu. Orang tua Adell gak berfikir mencari Adell
ke bandara.

Tiga hari tiga malan Adell menunggu. Hingga Akhirnya Adell putus asa. mungkin
Airin udah gak mau kembali lagi pikir Adell. Dengan langkah kecilnya Adell pun
mencoba berjalan pulang. Dengan sedikit tenaga yang Adell miliki, akhirnya Adell
bias pulang. Adell langsung disambut senang oleh keluarganya.
Sayang kamu kemana aja? Kok gak pulang pulang?? Mama ambilin teh ya??
Tanya mama bertubi tubi. Adell hanya bias menganggukkan kepala. Beberapa menit
kemudian mama datang dengan memegang secangkir teh. Tapi, tiba tiba teh itu
terjatuh. Disitu Adell sudah tergeletak di lantai. sayang.sayang bangun kamu
kenapa?ucap mama kebingungan. Ternyata Adell udah gak ada. Adell jangan
tinggalin mama, mama sayang Adellteriak mama sambil menetaskan air mata.

Adell pun di makamkan di sebelah makam mewah. selamat tinggal ya sayang,


semoga kamu tetap inget sama mama. Mama tetap doain kamu, mama bekal terus
sayang kamu walau gak bias mama ucapkan langsung di depan mu mama tetap
selalu ada buat kamu sayang GOOD BYE FOREVER ucap mama di depan makan
Adell. Ternyata makam meweh di sebelah makam Adell itu. Makam Airin. Airin
sudah meninggal karena kecelakaan pesawat. Gak ada yang bisa ngabarin Adell
soalnya semua keluarga Airin tewas dalam kecelakaan pesawat itu. Walau begitu
mereka tetap Abadi menjadi sahabat walau gak dibumi lagi.
**TAMAT**
FRIENDS Forever
Monica dianggo Sucianto

Ana wong loro bocah-bocah wadon, sing katon seneng. Padha ngguyu lan
Bobodoran bebarengan. Pranyata metu loro mau ana kanca. Wong loro mernama
Adell lan Airin. Padha ora bisa dipisahake. Adell lan airin wis dikenal saben liyane
wiwit cilik. Loro-lorone padha gerah tau kapisah. Padha kanca lan malah bench.

Ing sekolah ing wayah esuk ...


"Rin ......" ngandika Adell. Nanging biasane padha banget menowo, saiki nguripake
regane mudhun. Airin ora njawab Salam Adell. Panjenenganipun namung mlaku
adoh saka Adell whimpering kaya nangis liwat soko. Adell banget bingung, airin
punika rncang nanging apa kang nyimpang saka Adell.

Kelas padha loro diaman bisu. Adel Airin mung nggoleki pasuryan karo mata kaca
gilap. Nalika Adell disambut dheweke, dheweke mung ngeculak nangis. Dheweke
ora pengin diajak wong saka masalah kang, padahan Adell ana kang paling kanca.
Sawijining dina, Airin bench kosong, dheweke pindhah menyang bench ing pojok
kelas adoh saka Adell. Apa kedaden kanggo dheweke?. Dheweke ora biasanipun
Airin.
Apa Airin duka ing Adel?. Nanging mokal. Amarga iku kanca Adel. Adell'm ora mung
siji kanca kiwa.
Adell wedi Airin marang wong mau. Adelpun sijine Piece cilik saka aksara ing ngarep
omah Airin. huruf iki ditulis .......
Airin ... .. ya sing panas atimu marang Aku. Yen aku salah aku bakal ngomong mung
apologize karo sampeyan. Sorry ya kanca aku ora condhong dadi sing pengin. Yen
sampeyan wis ora pengin dadi kanca maneh aku ora arep mad, nanging osiking
atiku isih sedih yen ora pengin dadi kanca maneh. Mugi sing cepet reply

saka Adell
Adell tansah mriksa kothak layang ing ngarep omah kang, wus kanggo balesan saka
Airin. Nanging asil punika tansah nul. Ana ora Aksara siji ing kothak layang lawas.
Adell wis ora saged kanggo ngenteni. kadhemen ing wayah wengi dheweke
langsung mlaku cepet menyang house Airin. Adell ora bisa mungkasi sadurunge
tekan ing ngarep Airin. Dumadakan mandheg dumadakan langkah tengen ing tujun
kang, Airin ngarep. Adell ndeleng Airin nangis ing jendhela, nyekeli layang saka
Adell. Kene katon Adell kebingungan, kok Airin nangis ??? maca layang saka Adell.
"Airin ...... .." Adell kawartakake saka ing ngarep omah Airin. Nanging ana Airin
tinimbang pindhah. Airin lan maneh katon ing jendhela. Adell iki arep kanggo
langkah pelannya malah yen kapandeng bali dikarepake Airin metu saka omahe.

Dina sabanjur, ing Papan absen ditulis ing jeneng "Airin". Adell malih menyang
bench Airin kadohan saka wong-wong mau. Iku bener, Airin ora mlebu. Saiki ing
dina Adell durung ana Lawakan lan ngguyu maneh karo Airin. Mungkin Airin "wis
duwe kanca luwih saka kula" panginten Adell.
Adell banget bungah jumangkah dheweke mulih. Adell biasane mulih ing Airin
padha. Saiki Adell mung sendrian. Kene katon Adell iki meh dipindhah menyang
nangis kasepen.
Ing ngarep, Adell weruh layang ing depam kothak layang kang. Adell uga mbukak
kothak layang lawas alon, lan njupuk ing layang. Adell ana kaget, iku layang saka
Airin.

huruf iki ditulis ......


Dell'm nuwun, Aku ora ora pengin dadi kanca maneh. Cukup saben wektu aku katon
ing sampeyan, iku ngrasa pengin nangis. Aku arep metu saka kutha. Aku sedih
saben Ningali sampeyan, amarga kita lagi arep pisah dangu. Mungkin yen wis taun
aku kow anter jemput Bias SKU ing bandara, iku uga yen sampeyan lagi ora lali
aku. Ing menit aku arep ninggalake kanggo bandara, pamit

saka Airin
Nanging wektu kanggo ngganti sandhangan Adell, Adell Airin mlayu terus kanggo
omah. Adell tampilan, ngarep Airin kosang. Dumadakan terdengat swara mobil.
swara mobil krungu saka Garasi Airin. Dumadakan Airin mobil metu saka Garasi lan
ing Airin pungkasan waving ing Adell. "Goodbye Adell, mugia taun sabanjur kita
isih ketemu" matur Airin wis narrowed.
-oriented Iku Adell asring katon piyambak. Adell katon sepi tanpa Airin sing
digunakake kanggo ngancani dheweke. Adell ora ngenteni taun wis liwati. Nganti
Enteni iki ngrambah. Wis taun wis liwati. Aja lali Adall langsung tumuju kanggo
bandara. Adell katahan nunggu tanpa tembung kesel. Waktupun bocahe, patlikur
jam Adell ngenteni, nanging ora tandha salebetipun saka Airin.
Keluarga looking Adell Adell wis kebingungan. Kabeh Adell papan favorit wis ing
panelusuran, nanging Adell isih ora ketemu. Para ora mikir looking Adell Adell
kanggo bandara.

Telung dina Malan Adell ngenteni. Nganti pungkasan Adell nglokro. "Airin mbok
menawa wis ora pengin bali maneh" panginten Adell. Kanthi langkah cilik Adell iki
nyoba mlampah. Kanthi pasukan kang Adell, Adell pungkasanipun ngarep Bias. Adell
langsung disambut dening para kulawarga seneng.
"Madu ... sampeyan ngendi aja? Apa ora mulih ?? Mama ambilin teh huh ?? "takon
mama terus-terusan insistently. Adell Bias mung manthuk sirahe. A sawetara menit
mengko mama teka munggah karo tuwung saka th. Nanging, dumadakan teh iki
dropped. Adell ana wis lying ing lantai. ".sayang Wake dear ... ngerti apa?" Omonge
mama kebingungan. Dadi Adell durung ana. "Adell ora mama tak tinggal, mama
dear Adell" mama sesambat nangis nalika incubate.

Adell iki dimakamake makam kemewahan. "Goodbye ya dear, Mugi sing isih
ngelingi mama. Mama isih Doain sampeyan, Penyetor mama terus tresna sampeyan
senadyan ora bias mama ngomong mama langsung ing ngarepe sampeyan isih
tansah ana kanggo sampeyan dear dah apik ing salawas-lawase "ngandika mama
sadurunge mangan Adell. Dadi kuburan meweh jejere kuburan Adell iku ..........
kuburan Airin. Airin iku mati amarga kacilakan ing bidang. Boten saged ngabarin
Adell Airin amarga kabeh kulawarga iki matni ing kacilakan bidang. Malah supaya
padha isih Abadi dadi kanca sanajan ora ing bumi maneh.
** END **

MUSUH DALAM SELIMUT PERSAHABATAN


Cerpen Karya Febby Reani

Mulai dari film-film, cerita, dongeng, cerpen, bahkan legenda menceritakan tentang
cinta. Sebuah kata misterius namun penuh makna. Sebenarnya aku baru tau
tentang cinta sesungguhnya namun aku tak pernah kenal dekat dengan makna
cinta sesungguhnya.

Sebuah kata cinta mudah sekali di ucapkan oleh banyak orang. Banyak cara yang
dilakukan seorang pria bahkan wanita menyatakan kata cinta pada pasangan
masing-masing. Namun mereka tak mengerti makna dari sebuah kata misterius itu.

Sebuah kalimat yang aku dapat setelah aku mengenal seorang laki-laki, "cinta, cinta
itu tak memandang ketidaksempurnaan dia dan ketidaksempurnaan itu menjadi
sempurna".

"Sis, kapan kamu move On?" Tanya Zahra tiba-tiba sambil menggertak Ku yang
sedang bersedih.

Aku hanya menggeleng, tak menjawab pertanyaan itu namun air mata Ku tiba-tiba
menetes. Rasa sedih, kesal dan marah Ku rasa hari itu. Dalam hati aku bertanya,
"adakah seorang laki-laki seperti ayah? Yang sedih melihat Ku menangis, yang
bijaksana dan bertanggung jawab".

Air mata Ku makin jatuh saat hatiku mengingat kak Risky. Zahra hanya bisa
menghapus air mata Ku, menghibur dengan tingkah bodoh yang sebenarnya tak
membantu sedikitpun sedih di hati.
Semua ini berawal saat aku baru masuk sebuah perguruan tinggi negeri. Hari itu,
hari pertama ospek sebagai mahasiswa baru. Di suasana malam yang belum
bertemu pagi, aku datang dengan tampilan bodoh. Saat memasuki pintu gerbang
semua mahasiswa baru telah berbaris di tengah lapangan, seorang kakak tingkat
tersenyum padaku dari post satpam yang terletak di sebelah kiri gerbang. Saat itu
aku hanya berfikir ia menertawakan penampilan Ku yang layaknya penghuni RSJ.

Waktu berlalu begitu cepat, sampai akhirnya ospek selesai dengan banyak
kenangan indah bersama kak Risky. Hari pertama ospek adalah hari dimana kak
Risky tersenyum pertama kali pada ku. Hari kedua adalah saat kak Risky menyapa
Ku pertama kali dan mengajak berkenalan. Hari ketiga adalah hari terakhir ospek
dan hari ini hari dimana kak Risky meminta nomor telepon Ku.

Kak Risky sebenarnya bukanlah pria yang sama seperti ayah, orang yang selalu aku
jadikan panutan. Namun tak tau mengapa hatiku selalu bergetar saat aku
melihatnya, muka Ku selalu memerah saat aku tau ia memperhatikan Ku dan aku
merasa malu setiap kali melihat nya. Jujur aku baru pertama kali merasakan ini,
sebelumnya aku tak pernah mengenal laki-laki lain selain ayah karna aku selalu di
sekolahkan di sekolah putri dan disana gak ada satupun laki-laki yang aku kenal,
bukan hanya itu aku adalah anak tunggal dan gak ada saudara. Sehari-hariku selalu
disibukkan dengan kegiatan belajar dan mengejar prestasi.

Malam itu cuaca lagi tak bagus, seperti biasa aku selalu memandangi hujan dari
jendela kamar. Suasana dingin malam itu disambut sebuah kehangatan dari
perasaan cinta. Sebuah SMS datang yang berisi sebuah pesan dari kak Risky. Malam
itu aku bagai terbang ke langit ke tujuh, seorang yang aku suka memuji aku dengan
kata-kata cantik dan ia meminta Ku untuk tersenyum saat melihatnya karna ia
bilang senyumku melukiskan senyum seorang bidadari.

Malam indah itu berganti dengan pagi cerah dengan kenangan indah lain. Dari
kejauhan, aku melihat seorang laki-laki berdiri di depan gerbang bersama seorang
wanita. Semakin mendekat aku mengenali laki-laki itu, ya itu kak Risky bersama kak
Venny, mahasiswi terpintar dan sombong yang aku kenal saat ospek. Jujur hati Ku
berdetak seperti ada yang melempar batu ke pintu hati yang kecil, aku hanya
terdiam tak sedikitpun senyum Ku beri saat melintas di dekat kak Risky. Namun kak
Risky tetap tersenyum padaku. Dan aku pikir itu adalah akhir dari perkenalan 3 hari
yang lalu namun aku salah hati Ku sudah untuknya dari 3 hari yang lalu.

"Zahra", seorang wanita tiba-tiba mendekat dan mengajak kenalan. Dengan


senyum aku menjawab, "Siska Yolanda Putri".

"Yolanda, itu nama Ku", seorang wanita datang lagi dengan senyuman agak sinis
dan nada bicara sombong. Namun Zahra dan Yolanda akhirnya menjadi teman
dekat bahkan sahabat Dan disini lah awal persahabatan yang penuh dengan
keegoisan.

Pukul 8 lewat 15 menit, seorang wanita dengan kacamata dan senyum manis
menyapa, "pagi nak, selamat ya sudah jadi mahasiswa di sini". Dari situ proses
belajar dimulai. Waktu tak terasa telah menunjukkan pukul 1.00 dan karna hari itu
hari pertama proses belajar mengajar, dan pelajaran kami selesai. Aku berjalan
bersama Zahra dan Yolanda. Seorang yang mengendarai motor stop di depan kami.

"Dek Siska, pulang bareng kakak ya", sahut pengendara motor itu. Aku hanya
terdiam gak tau mau bicara apa dan aku menatap mata pengendara motor itu.

"Ayo naik, kita pulang", kaki Ku yang berat serasa mengantarku naik ke atas motor.

"Kak Risky gak bareng sama pacar nya apa?" Sahut Ku dengan perkataan halus dan
sedikit takut.

"Ini lagi bareng sama pacar kakak", jawabnya seakan bermain. Aku tersenyum malu
mendengarnya, jantung Ku berdetak kencang, wajahku memerah.

"Ehm, cie cie", sahut Yolanda tiba-tiba. Wajahnya seakan bersorak, Zahra
tersenyum dan membentuk sebuah pola hati dari jarinya. Muka Ku makin merah.

"Duluan ya dek", sahut kak Risky pada Zahra dan Yolanda.


Diperjalanan aku hanya diam, tak tau ingin bicara apa dan rasa malu makin
menjadi.

Awalnya masa PDKT berjalan lancar tak ada masalah yang membuat kacau dan
persahabatan baru di kampus baru pun berjalan sempurna. Namun awal nan indah
tak seindah akhir. Banyak masalah kecil dalam hubungan persahabatan kami dan
cinta itu adalah masalah yang membuatnya makin berbelit.

Andai saja aku tak pernah mendapat seorang teman yang egois, tak mencari
perhatian, dan jujur, tak berbicara dari belakang. Yolanda awalnya itu sahabat yang
baik tapi ternyata ia "musuh dalam selimut" mungkin kata-kata itu terlalu menusuk
jika ia mendengarnya tapi itulah yang Ku rasakan saat itu.

Semua berawal saat hubunganku dengan kak Risky makin dekat saat itu Yolanda
tiba-tiba saja berkata, "apa sih yang kamu liat dari kak Risky. Perasaan biasa aja".

Dengan simpel aku menjawab,"cinta yang sebenarnya datang bukan karna


kesempurnaan nya tapi belajar menerima kekurangannya menjadi kesempurnaan".
Dengan spontan Zahra tertawa mendengarnya, aku pun tersenyum namun Yolanda
kelihatan biasa saja.

Tingkah jelek Yolanda makin menjadi saat ada tugas dan kerja kelompok, ia begitu
egois. Ia seakan ingin mengerjakan semuanya sendiri dan saat tugas selesai ia
memaki kami seakan kami tak mau membatu dan saat kami membatu mengerjakan
tugas, kami malah tak di hargai sedikit pun. Kesal marah dan kecewa yang kami
rasakan tapi ya kami adalah teman dekat, hal itu bukan masalah besar bagi kami.
Semakin hari berjalan kesabaran tak tertahankan lagi. Bagai api kecil ingin di
padamkan namun api membara dengan besar dan merusak semuanya.
Persahabatan yang mulanya berjalan lancar menjadi retakan retakan dimana mana.

Beriringan dengan keretakan persahabatan kami, di sana juga terdapat keretakan


hubungan Ku dengan kak Risky. Entah bagaimana cara Yolanda mendapat nomor
handphone kak Risky. Yolanda sering sekali smsan sama kak Risky, awalnya aku
percaya pada Yolanda. Ia gak mungkin jahat padaku. Tapi semua dugaan Ku salah.
Hari itu aku gak sengaja membuka handphone Yolanda dan membuka galeri foto
nya. Terkejut dan sedih banget saat ngeliat nya. Sebuah foto mereka berdua yang
kelihatan begitu dekat. Dan mulai hari itu aku menjauhi kak Risky.

Sebuah perasaan bodoh mungkin bisa merusak semuanya seketika namun aku tau
persahabatan lebih baik dibandingkan seorang pacar. Aku tak marah sedikitpun
pada Yolanda walau sebenarnya kak Risky terus mencari Ku dan berusaha
menjelaskan semuanya. Namun nasi sudah jadi bubur, aku adalah seorang wanita
aku tau Yolanda suka sama kak Risky.

Walau sebuah cinta tak bersatu tapi aku yakin persahabatan kami akan membaik
namun sekali lagi keinginanku seakan rumah kayu yang diterpa angin topan dan
hancur seketika. Yolanda dan Zahra mempunyai masalah. Yolanda bilang Zahra
memanfaatkan nya sebagai teman dalam mengerjakan tugas. Padahal sebuah
persahabatan tak mengenal kata memanfaatkan atau dimanfaatkan. Sebuah
persahabatan bukanlah sebuah prinsip ekonomi yang selalu mengharap
keuntungan. Sebuah persahabatan terbentuk karna saling membutuhkan satu sama
lain.

Masalah inilah yang menghancurkan semuanya. Aku tak tahan melihat Zahra yang
selalu mengalah dan aku akhirnya mencoba menyatukan mereka tapi sebuah piring
yang sudah pecah gak akan bisa balik utuh seperti baru. Hati Zahra yang ter lanjur
terluka gak bisa balik seperti dulu. Hari demi hari berjalan dan kami tak berjalan
bersama lagi namun sebuah perpecahan bukan berarti permusuhan dan sebuah
pertemuan bukan untuk mendapat musuh. Jauh bakal lebih wangi dan dekat akan
tercium baunya. Mungkin dengan ia menjauhi kami semua akan lebih baik dan
permusuhan gak bakal terjadi namun dalam hati kami selalu ingin bersama seperti
dulu tanpa saling menjauh.

Ingatlah sebuah pertemuan bukan untuk mencari permusuhan. Dan sebuah


permasalahan tak selamanya menjadikan kita musuh. Friendship doesn't come by
the perfect friend. Ya sahabat datang bukan dari teman yg sempurna tapi sahabat
itu datang dari ketidaksempurnaan yang disatukan untuk menjadi sempurna
layaknya metamorfosis pada kupu-kupu.

Mungkin gak ada yang namanya persahabatan yang sempurna tapi yakin lah
ketidaksempurnaan itu akan membentuk sebuah kesempurnaan di masa
mendatang.

Dan cinta itu adalah sebuah perasaan yang gak bisa dipaksakan. Mungkin saat ini
hubungan Ku telah selesai dengannya tapi aku yakin waktu akan menjawab
hubungan kita kelah. Teman, sahabat atau sepasang kekasih yang memang di
takdirkan Allah untuk bersatu.

Mungsuh kemul Persahabatan


Crita cekak Dianggo Febby Reani

Miwiti saka film, crita, dongeng, crita cekak, malah legenda ngandhani cinta. A
words aneh nanging kebak makna. Bener, aku mung ngerti bab katresnan bener,
nanging aku tau menowo karo makna saka katresnan bener.

A tembung cinta sapisan ngandika dening akeh wong. Akeh cara kang wong malah
wara-wara wadon ing katresnan karo partner sing. Nanging padha ora ngerti
tembung aneh.

A ukara sing aku tau bisa aku njaluk ngerti wong, "katresnan, tresna iku ora katon
ing imperfections lan imperfections dadi sampurna dheweke".

"Sis, nalika sira mindhah On?" Tanya Zahra dumadakan, usil sing ana sedih.

Aku mung guncang sirah, ora njawab pitakonan sing nanging nangis dumadakan
dripping. Sumelang, upset lan duka dina sing sandi rasa. Aku kepingin weruh, "ana
wong kaya bapa? Sing sedih kanggo ndeleng aku nangis, wicaksana lan tanggung
jawab".

nangis Kula tiba luwih nalika ngelingi kak Risky atiku. Zahra mung bisa mbusak
nangis sandi, nglipur karo prilaku bodho sing durung bantuan ing kabeh sedih ing
ati.

Iku kabeh diwiwiti nalika aku wis tekan ing sawijining universitas negara. Dina iku,
pisanan dina ospek minangka tiyang anyar sing. Ing swasana wengi sing wis ora
ketemu esuk, aku teka kanggo katon bodho. Senadyan ngetik lawanging kabeh
mahasiswa anyar wis diantrekake munggah ing tengah lapangan, a senior saka
esem ing kula saka njaga kirim dumunung ing kiwa gapura. Ing wektu iku aku mung
panginten kang iki ngguyu katon sing befits padunung rumah sakit.

Wektu liwat supaya cepet, nganti ospek rampung karo akeh kenangan apik
bebarengan Kak Risky. Ing dina kapisan iku dina ngendi kak ospek Risky pisanan
mesem ing kula. Ing dina kapindho nalika kak Risky disambut kula pisanan lan
njupuk kenalan. Dina katelu suwene dina ospek lan dina iki dina sing Kak Risky
takon nomer telpon.

Kak beboyo bener ora wong padha Rama, kang tansah bisa sinau saka. Nanging aku
ora ngerti kok atiku tansah goyang nalika aku weruh Panjenengan, pasuryan
tansah flushed nalika aku sumurup kang mirsani kula, lan aku rumangsa isin saben
wektu aku weruh dheweke. Jujur aku wis pisanan felt iku, sadurunge aku tau
sumurup wong liyane saka rama amarga aku tansah pikantuk ing sekolah bocah-
bocah wadon 'lan ana ora wong siji aku ngerti, ora mung sing aku mung anak lan
ora sadulur , saben dinten tansah sibuk karo aktivitas learning lan nguber prestasi.

wengi sing cuaca ora apik maneh, minangka biasanipun aku tansah mirsani udan
saka jendhela saka kamar. Atmosfer wengi kadhemen disambut dening anget saka
raos cinta. A pesen SMS sing amot pesen sing asal saka kak Risky. wengi aku kaya
mabur menyang langit kapitu, siji sing aku memuji karo tembung ayu lan takon kula
kanggo eseman nalika dheweke weruh eseman amarga kang ngandika
nggambarake eseman Angel.

Beautiful wengi iki diganti dening esuk padhang karo asih pengeling-eling wong.
Saka kadohan, aku weruh wong ngadeg ing ngarepe gapura karo wong wadon.
Njupuk nyedhaki aku dikenali wong, ya iku kak kak Risky bebarengan s, mahasiswa
smartest lan arrogant sing aku ngerti yen ospek. Jujur atiku ngantem kaya ana
uncalan watu kanggo lawang ing atimu cilik, aku mung ngadeg eseman
imperturbable maringi kula minangka liwati near kak Risky. Nanging Kak tetep Risky
esem ing kula. Aku panginten sing ana ing mburi lan pambuko telung dina
kepungkur, nanging aku ana salah kanggo dheweke saka atiku wis telung dina.

"Zahra", wong wadon dumadakan nyedhaki lan ngajak kenalan. Aku mangsuli karo
mesem, "Siska Yolanda Putri".

"Yolanda, iku jeneng kawula," wong wadon teka maneh karo eseman rodo cynical
lan muni arrogant. Nanging Zahra lan Yolanda pungkasanipun dados kanca cedhak
malah kanca Lan kene iki awal saka kancan kapenuhan selfishness.

Ing 8 liwat 15 menit, wong wadon karo kaca tingal lan eseman manis ngandika,
"esuk nak, Sugeng sing wis mahasiswa ing kene". Saka ing kono, ing proses learning
wiwit. Jam wis ditampilake 1:00 lan amarga dina iki dina pisanan saka proses
learning, lan kita rampung pawulangan. Aku mlaku bebarengan karo Zahra lan
Yolanda. A mandeg ing Pit motor ing ngarep kita.

"Ing kelompok Siska, mulih karo sedulur ya", ngandika ing montor kang. Aku mung
meneng ba ora ngerti apa aku pengin diajak mata montor kang.

"Ayo numpak, kita mulih," sikil felt heavy ndamel munggah ing Pit motor.

"Kak Risky ora padha karo dheweke pacar apa?" Ku ngandika tembung nggoleki lan
sethitik wedi.

"Iku padha maneh karo cak pacar kula," wangsulane kaya muter. Aku mesem
sheepishly krungu, atiku iki ketukan, pasuryan flushed.

"Inggih, cie cie", ngandika Yolanda dumadakan. raine ketoke bengok, Zahra mesem
lan mbentuk pola manah. pasuryan njupuk abang.

"Ya pisanan kelompok", ngandika kak Risky ing Zahra lan Yolanda.
Diperjalanan Aku mung meneng, ora ngerti arep diajak apa-apa lan kawirangan
saya dadi.

Kaping pisanan wektu PDKT mlaku lancar ora ketompo sing ndadekake kekacoan lan
friendships anyar ing kampus anyar iki mlaku sampurna. Nanging ora minangka ayu
pungkasan awal ayu. Kathah masalah cilik ing sesambetan paseduluran kita lan
tresna iku masalah sing ndadekake luwih rumit.

Aku pengin aku tau kanca sing egois, ora looking kanggo manungsa wa, lan jujur,
ora wani ngomong maneh. Yolanda pisanan ana kanca apik nanging diaktifake metu
wong iki "mungsuh internal" bisa dadi tembung banget tindikan yen krungu nanging
sing roso ing wayahe.

Iku kabeh diwiwiti nalika sandi hubungan karo kak Risky Yolanda nyedhaki banjur
dumadakan ngomong, "Apa ing neraka sampeyan lempung saka kak Risky. Koyo
saka aja biasa".

Miturut prasaja aku mangsuli, "katresnan nyata rawuh ora amarga saka sempurno
sawijining nanging sinau kanggo nampa shortcomings sawijining dadi sempurno".
Zahra spontan ngguyu, aku mesem nanging Yolanda nyawang cukup biasa.

Yolanda prilaku elek tambah dadi nalika ana tugas lan karya grup, panjenengan
dadi egois. Panjenenganipun ketoke kanggo pengin nggawe kabeh piyambak lan
nalika tugas wis rampung kang scolded kita yen kita ora pengin fosil lan petrified
nalika kita nindakake karya, kita padha ora malah ing bab slightest. Upset duka lan
kuciwa kita aran nanging ya kita kanca cedhak, iku ora masalah sing amba kanggo
kita. Ing dina liyane sabar lumampah unbearable. Kaya geni cilik nanging arep sijine
metu geni kepulan asap karo gedhe lan spoil kabeh. Persahabatan pisanan tindak
lancar menyang retak retak nang endi wae.

Ing podo karo retak Persahabatan kita, ana uga borot karo kak Risky. Piye wae
nomer telpon kak Yolanda tak Risky. Yolanda asring smsan kak padha Risky,
wiwitanipun kula pitados ing Yolanda. Dheweke uga ora ateges kanggo kula.
Nanging kabeh panyokro bowo palsu sandi. Dina aku sengaja kabuka ing telpon
Yolanda lan kabuka gallery foto. Cingak lan susah banget dipikir ing wektu iku. A
foto saka loro mau nyawang dadi cedhak. Lan ing dina iku aku lunga Kak Risky.

A kroso bodho bisa spoil kabeh bebarengan, nanging aku ngerti paseduluran luwih
saka gendakan. Aku ora duka ing kabeh ing sanadyan kak Yolanda tetep Risky
nggolki Aku lan nyoba kanggo nerangake kabeh. Nanging barang wis dadi bubur,
aku wong wadon aku ngerti kaya kak padha Yolanda Risky.

Senajan katresnan ora united aku yen Persahabatan kita bakal nambah nanging
banjur maneh kepinginan minangka omah kayu-kayuan diunekake mudhun dening
angin topan lan numpes enggal. Yolanda lan Zahra duwe masalah. Yolanda marang
dheweke kanca Zahra nggunakke ing mengkono tugas. Dn Persahabatan ora
ngerti tembung nggunakke utawa digunakke. A Persahabatan ora asas ekonomi sing
tansah nyana MediaWiki. A Persahabatan kawangun amarga sing perlu kanggo
saben liyane.

masalah iki kang ngrusak kabeh. Aku ora bisa ngadeg ningali Zahra sing tansah
menehi lan pungkasanipun nyoba kanggo nyawiji nanging piring sing wis bejat ora
bakal bali utuh minangka anyar. ati Zahra sing tatu ter protracted ora bisa malik
sapisan ana. Dina sawise dina mlaku lan aku ora lumaku bebarengan maneh,
nanging ing pamisah ora ateges sesatron lan rapat ora kanggo njaluk mungsuh.
Adoh luwih fragrant lan bakal rauh bakal smelt. Mbok karo adoh saka kita kabeh
dadi luwih apik lan memungsuhan ora arep kelakon, nanging ing ati kita tansah
pengin bebarengan kaya sadurunge tanpa loro.

Elingi ora kanggo ngupaya patemon memungsuhan. Lan masalah ora tansah
nggawe kita mungsuh. Persahabatan ora teka dening kanca sampurna. Ya kanca
saka kanca sing teka ora sampurna nanging tekan kanca imperfection padha sijine
bebarengan kanggo dadi sampurna kaya metamorfosis saka kupu ing.
Mungkin ana ora bab kayata Persahabatan sampurna nanging manawa ana
imperfections sing bakal mbentuk sempurno mangsa.

Lan katresnan iku koyo sing ora bisa dipeksa. Mungkin wektu iki wis rampung sandi
hubungan karo wong aku yen wektu bakal njawab complaint kita sesambetan.
Kenalan, kanca utawa penyayang sing pinesthi dening Gusti Allah kanggo nyawiji.

Anda mungkin juga menyukai