4.

2 Kaedah Eksperimen

Daripada semua kaedah penyelidikan yang ada, kaedah percubaan adalah cara terbaik untuk
membuktikan keberkesanannya. Anda mungkin telah menjalankan eksperimen sains di dalam
makmal atau di lapangan! Kaedah eksperimen pada asalnya digunakan dalam bidang pertanian di
mana eksperimen dilakukan untuk menguji keberkesanan pelbagai jenis rawatan seperti baja, air
dan cahaya matahari pada pertumbuhan tanaman. Kaedah ini digunakan dalam sains perubatan
terutamanya dalam menguji keberkesanan pelbagai jenis ubat, prosedur dan terapi terhadap
pesakit. Kaedah eksperimen digunakan secara meluas dalam pendidikan di mana para penyelidik
melihat kejadian yang terjadi akibat tindakan atau intervensi tertentu.

Penyelidikan eksperimen, yang sering dianggap sebagai "standard emas" dalam reka bentuk
penyelidikan, adalah salah satu yang paling ketat semua reka bentuk penyelidikan. Dalam reka
bentuk ini, satu atau lebih pemboleh ubah bebas dimanipulasi oleh penyelidik (sebagai rawatan),
subjek secara rawak ditugaskan ke tahap rawatan yang berbeza (tugasan rawak), dan hasil rawatan
pada hasil (variabel bergantung) diperhatikan. Kekuatan penyelidikan eksperimen yang unik adalah
kesahan dalamannya

"Ingat lebih banyak dan berfikir lebih cepat dengan BE SMART"

"Mengagumkan prasekolah dengan coklat telah meningkatkan perhatian dalam kelas"

"Pendekatan Kesedaran Mental telah terbukti menjadi cara yang berkesan untuk membantu
perokok melepaskan kebiasaan"

"Terapi kognitif adalah kaedah yang berkesan untuk merawat penagih dadah"

"Meningkatkan harga diri meningkatkan prestasi akademik"

4.1 Pengenalan

4.2 Kaedah Eksperimen

(kausalitas) kerana keupayaan untuk menghubungkan sebab dan akibat melalui manipulasi rawatan,
sambil mengawal kesan palsu pemboleh ubah luar.
Penyelidikan eksperimen paling sesuai untuk penyelidikan penjelasan (bukan untuk penyelidikan
deskriptif atau penyelidikan), di mana matlamat kajian adalah untuk mengkaji hubungan sebab-
akibat. Ia juga berfungsi dengan baik untuk penyelidikan yang melibatkan set pembolehubah bebas
yang agak terhad dan boleh dimanipulasi atau dikawal. Penyelidikan eksperimen boleh dijalankan di
dalam bidang makmal atau bidang. Eksperimen makmal, yang dijalankan dalam makmal (buatan),
cenderung tinggi dalam kesahan dalaman, tetapi ini berpunca dari kos kesahan luar yang lemah
(generalizability), kerana penentuan tiruan (laboratorium) di mana kajian itu dilakukan mungkin
tidak mencerminkan dunia sebenar. Eksperimen lapangan, yang dijalankan dalam tetapan medan
seperti dalam organisasi sebenar, dan tinggi dalam kesahan dalaman dan luaran. Tetapi eksperimen
seperti itu jarang berlaku, kerana kesukaran yang berkaitan dengan memanipulasi rawatan dan
mengawal untuk kesan luaran dalam persekitaran medan.

Percubaan adalah kaedah penyelidikan yang digunakan untuk menentukan keberkesanan tindakan
atau rawatan tertentu pada satu atau sekumpulan organisma. Untuk menunjukkan bahawa rawatan
tertentu mempunyai kesan atau membawa perubahan tertentu, penyelidik harus mengawal semua
faktor lain yang mungkin mempengaruhi berlakunya perubahan tertentu. Kaedah percubaan adalah
kaedah terbaik untuk menunjukkan keberkesanan rawatan tertentu (mis. Kaedah pengajaran,
inovasi kurikulum). Eksperimen sangat sesuai untuk tugas analisis kausal (tuntutan menunjukkan
"sebab dan akibat"). Tiada kaedah siasatan saintifik yang membenarkan penyelidik menyatakan
dengan yakin bahawa "X (memuji pelajar muda) menyebabkan Y (mengulangi tugas) berlaku". Oleh
itu, adalah penting bahawa anda menggunakan perkataan "keberkesanan" dengan teliti, kerana ia
hanya terpakai jika anda menggunakan kaedah eksperimen.

Lihat Rajah 3.1 yang menunjukkan eksperimen mudah untuk menentukan sama ada mengajar
pelajar muda menggunakan analogi (misalnya peredaran darah seperti sungai dan anak sungai)
"menyebabkan" mereka untuk melakukan akademik yang lebih baik dalam sains ("kesan").
Eksperimen ini melibatkan mentadbir rawatan (Pembolehubah Bebas) seperti sains pengajaran
menggunakan analogi. Ujian Predest (Variable Dependent) diberikan sebelum eksperimen dan ujian
yang sama atau ujian setara yang diberikan selepas eksperimen. Perbezaan antara skor pretest dan
skor pasca ujian akan menentukan sama ada penga

POSTTEST RAWATAN PRETEST (ujian sains) (Pengajaran menggunakan analogi) (ujian sains)

Rajah 4.1 Percubaan Sederhana

Walau bagaimanapun, eksperimen sukar dilakukan. Ramai eksperimen dalam pendidikan berkenaan
dengan menguji keberkesanan campur tangan atau amalan pendidikan tertentu terhadap
pembelajaran pelajar, sikap, persepsi dan sebagainya. Masalah utama dalam menjalankan
eksperimen ialah menentukan kawalan yang sesuai, sehingga perubahan perilaku dapat dikaitkan
hanya dengan perlakuan yang diperkenalkan oleh penyelidik. Kawalan bermakna memutuskan
kemungkinan penyebab lain untuk perubahan tingkah laku subjek (lihat Rajah 3.1). Terdapat banyak
pemboleh ubah luar (faktor yang tidak berkaitan atau tidak berkaitan atau tidak berkaitan) yang
perlu dikawal supaya mereka tidak mencemarkan atau mengganggu penemuan kajian. Sekali lagi,
pemboleh ubah luar yang merayap ke dalam eksperimen, penyelidik tidak dapat lagi membuat
kesimpulan mengenai hubungan kausal yang ada di antara pembolehubah bebas dan yang
bergantung (Christensen, 1988).

Dalam pendidikan, banyak eksperimen dijalankan di dalam kelas (persekitaran semulajadi) dan
banyak faktor yang tidak berkaitan dengan rawatan boleh mempengaruhi prestasi di posttest.
Dengan merujuk kepada Rajah 4.1, sesetengah pelajar mungkin telah berbincang dengan rakan-
rakan mereka di rumah mengenai topik sains, sementara yang lain mungkin melihat program
mengenai topik di TV. Oleh itu, peningkatan prestasi pada posttest mungkin tidak

dikaitkan dengan rawatan tetapi disebabkan pengaruh faktor-faktor lain. Oleh itu, adalah perlu
untuk mengawal pengaruh faktor atau pembolehubah luar ini untuk mencapai kesahan dalaman.

Sesetengah eksperimen mempunyai kumpulan eksperimen dan kumpulan kawalan. Kumpulan

eksperimen terdiri daripada subjek yang terdedah kepada rawatan. Sebagai contoh, sesuatu yang
tertentu Teknik kaunseling digunakan untuk sekumpulan pesalah juvana. Kumpulan kawalan terdiri
daripada subjek yang tidak menerima rawatan (iaitu mereka tidak 'dirawat' dengan teknik
kaunseling). Perbandingan antara kumpulan eksperimen dan kumpulan kawalan menentukan
keberkesanan teknik kaunseling. Dalam sesetengah eksperimen mungkin terdapat lebih daripada
satu kumpulan eksperimen; subjek yang dirawat dengan dua atau tiga kaedah atau teknik atau
prosedur berbeza berbanding dengan kumpulan kawalan yang tidak menerima apa-apa rawatan.
Anda juga boleh membandingkan keberkesanan rawatan berbeza pada pemboleh ubah bergantung.

Reka bentuk Penyelidikan difikirkan sebagai struktur penyelidikan, iaitu ia adalah 'lem' yang
memegang semua elemen dalam satu projek penyelidikan bersama-sama. Dalam penyelidikan
eksperimen, beberapa simbol terpilih digunakan untuk menunjukkan reka bentuk kajian. O =
Pengamatan atau Pengukuran (mis. Skor matematik, skor pada skala sikap, berat subjek, dll.) O1, O2,
O3 ............ On = lebih dari satu pemerhatian atau pengukuran. R = Tugas rawak: subjek secara rawak
ditugaskan kepada pelbagai kumpulan. X = Rawatan yang mungkin merupakan kaedah pengajaran,
teknik kaunseling, strategi membaca, kekerapan mempersoalkan dan sebagainya. 4.3 Kaedah
Eksperimen Dua Kelompok

Kaedah Eksperimen Dua Kumpulan melibatkan satu kumpulan rawatan dan satu kumpulan kawalan,
dan sesuai untuk menguji kesan pembolehubah bebas tunggal yang boleh dimanipulasi sebagai
rawatan. Dua reka bentuk asas dua kumpulan adalah

• Kaedah Kumpulan Kawalan Semula Pasca-Ujian • Kaedah Kumpulan Kawalan Poster-Hanya

Kaedah ini sering digambarkan menggunakan notasi reka bentuk piawai, di mana:

• R mewakili pengkhususan subjek rawak kepada kumpulan, • X mewakili rawatan yang diberikan
kepada kumpulan rawatan, dan
4.3 Kaedah Eksperimen Dua Kelompok

• O mewakili pemerhatian pretest atau posttest pembolehubah bergantung (dengan subskrip yang
berbeza untuk membezakan antara pemerhatian pretest dan posttest kumpulan rawatan dan
kawalan).

Kaedah Kumpulan Kawalan Prestest-Posttest Dalam kaedah ini, subjek secara rawak ditugaskan
kepada kumpulan rawatan dan kawalan, tertakluk kepada pengukuran awal (pretest) pembolehubah
bersandar yang bersangkutan, kumpulan rawatan diberikan rawatan (mewakili pemboleh ubah
bebas yang bebas) , dan pembolehubah bergantung diukur semula (posttest). Notasi reka bentuk ini
ditunjukkan dalam Rajah 4.3.

Kaedah Kumpulan Kawalan Prestest-Posttest Dalam kaedah ini, subjek secara rawak ditugaskan
kepada kumpulan rawatan dan kawalan, tertakluk kepada pengukuran awal (pretest) pembolehubah
bersandar yang bersangkutan, kumpulan rawatan diberikan rawatan (mewakili pemboleh ubah
bebas yang bebas) , dan pembolehubah bergantung diukur semula (posttest). Notasi reka bentuk ini
ditunjukkan dalam Rajah 4.3.

Rajah 4.2. Kaedah Kumpulan Kawalan Berasaskan Prestest-Posttest

Kesan E bagi rawatan eksperimen dalam reka bentuk pasca ujian pretest diukur sebagai perbezaan
skor posttest dan pretest antara kumpulan rawatan dan kawalan:

E = (O2 - O1) - (O4 - O3)

Analisis statistik reka bentuk ini melibatkan analisis mudah varians (ANOVA) antara kumpulan
rawatan dan kawalan. Reka bentuk posttest pretest mengendalikan beberapa ancaman kepada
validasi dalaman, seperti pematangan, pengujian, dan regresi, kerana ancaman ini dapat diharapkan
untuk mempengaruhi kedua-dua kumpulan rawatan dan kawalan dalam cara yang sama (secara
rawak). Ancaman pemilihan dikawal melalui tugasan rawak. Walau bagaimanapun, ancaman
tambahan terhadap kesahan dalaman mungkin wujud. Sebagai contoh, kematian boleh menjadi
masalah jika terdapat kadar kecenderungan berlainan antara kedua-dua kumpulan, dan pengukuran
pretest mungkin dapat mengukur ukuran posttest (terutama jika pretest memperkenalkan topik
atau kandungan yang tidak biasa).

Kaedah Kumpulan Kawalan Akhir-Hanya

Kaedah ini adalah versi yang lebih mudah dari kaedah pretest-posttest di mana pengukuran pretest
diabaikan. Notasi reka bentuk ditunjukkan dalam Rajah 10.2.

Rajah 4.3 Posttest hanya reka bentuk kumpulan kawalan

Kesan rawatan diukur hanya sebagai perbezaan dalam skor posttest antara kedua-dua kumpulan: E =
(O1 - O2)

Analisis statistik yang sesuai bagi reka bentuk ini juga merupakan analisa variasi dua kumpulan
(ANOVA). Kesederhanaan reka bentuk ini menjadikannya lebih menarik daripada reka bentuk pretest
posttest dari segi kesahan dalaman. Reka bentuk ini mengawal pematangan, pengujian, regresi,
pemilihan, dan interaksi pretest posttest, walaupun ancaman mortaliti mungkin terus wujud. 4.4
Kesahan Dalaman Eksperimen

Dalam menjalankan eksperimen, anda harus memastikan bahawa reka bentuk anda mempunyai
kesahan dalaman tertinggi yang mungkin. Apakah kesahan dalaman?

Kesahan dalaman percubaan adalah sejauh mana pemboleh ubah luar (pembolehubah tidak relevan)
telah dikawal atau diketepikan oleh penyelidik.

Kesahan dalaman adalah petunjuk bahawa hasil yang anda hasilkan disebabkan oleh rawatan yang
anda uruskan dan bukan beberapa pemboleh ubah atau faktor lain. Sebagai contoh, dalam
eksperimen anda, anda diajar (dirawat) satu kumpulan empat tahun dengan keseluruhan kaedah
membaca dan mendapati bahawa kemampuan membaca mereka meningkat 50% berbanding
dengan kumpulan yang diajar (dirawat) dengan kaedah 'fonik membaca '. Bagaimana anda boleh
yakin bahawa peningkatan dalam skor bacaan kumpulan keseluruhan perkataan adalah DUE
terhadap kaedah yang diajar dan bukan faktor atau pembolehubah lain? Umumnya, percubaan
dengan kesahan dalaman yang tinggi kebarangkalian rawatan itu menyebabkan perubahannya lebih
tinggi. Campbell dan Stanley (1963) menyatakan bahawa eksperimen adalah sah secara sah apabila
kesan yang diperolehi boleh dikaitkan dengan manipulasi pembolehubah bebas. Dalam erti kata lain,
jika kesan (mis. Skor yang lebih baik dalam matematik) yang diperolehi dalam eksperimen hanya
disebabkan oleh keadaan percubaan yang dimanipulasi oleh penyelidik dan bukan kepada
pembolehubah lain (faktor), eksperimen itu mempunyai kesahan dalaman. Dalam mana-mana
eksperimen selalu terdapat beberapa pembolehubah bebas (rawatan) yang boleh mempengaruhi
kesan diperhatikan (pemboleh ubah bergantung). Pembolehubah ini mesti dikenal pasti dan
ditangani atau dipertahankan.

Cook dan Campbell (1979) menyenaraikan beberapa faktor yang boleh mengancam kesahihan
eksperimen. Adalah penting untuk mengetahui ancaman-ancaman ini supaya anda boleh mengambil
langkah-langkah yang diperlukan untuk mengawal pengaruh faktor luar ini untuk meningkatkan
kesahan dalaman.

Ancaman kepada Kesahan Interval Dalam menjalankan eksperimen, ujian pretest dan posttest
diberikan kepada subjek yang menjalani rawatan. Selang masa antara ukuran pra dan pasca
pemboleh ubah bergantung boleh memperkenalkan faktor luar (lihat Rajah 3.3).
Yang pertama adalah Sejarah yang merangkumi peristiwa yang telah berlaku dalam persekitaran
mata pelajaran 'antara pra-ujian dan posttest yang mungkin menjejaskan skor. Sebagai contoh,
subjek mungkin mengalami peristiwa-peristiwa semasa selang masa yang mempengaruhi sikap
mereka dan ini dapat dilihat dalam beberapa langkah bergantung. Secara amnya, semakin lama
tempoh antara pre- dan posttest, semakin besar kemungkinan sejarah mengancam kesahan
dalaman. Tetapi kelewatan masa yang singkat boleh menjana kesan sejarah.

• SEJARAH • MATURASI • INTRUMENTASI • UJIAN

Posttest pretest

Rajah 4.4 Jangkamasa antara Pretest dan Posttest dan Ancaman kepada Kesahan
Dalaman

• Yang kedua adalah Maturasi di mana subjek boleh berubah antara pra-ujian dan posttest yang
mengakibatkan subjek menjadi lebih matang. Perubahan itu boleh menjadi biologi dan psikologi
seperti umur, belajar, keletihan, kebosanan dan kelaparan yang tidak berkaitan dengan peristiwa
luaran tertentu tetapi berada di dalam individu.

Yang ketiga adalah Instrumentasi dimana pertukaran instrumen yang digunakan dalam pretest dan
posttest boleh menyebabkan perubahan dalam pengukuran. Sebagai contoh, ujian yang lebih mudah
digunakan di posttest akan menghasilkan prestasi yang lebih baik di posttest kerana instrumen dan
bukan rawatan. Sebagai alternatif, dalam pretest anda anda menggunakan ujian multiplechoice
untuk mengukur kesan rawatan. Dalam posttest, ujian esei telah digunakan.

• Keempat ialah Ujian di mana subjek mengingati soalan-soalan dalam pretest dan jika ujian yang
sama diberikan sebagai posttest, kemungkinan mereka boleh skor lebih tinggi di posttest iaitu
mereka telah menjadi "test-wise". Tempoh masa antara pretest dan posttest tidak sepatutnya
terlalu singkat seperti subjek yang boleh ditarik balik.

Ancaman lain untuk kesahan selang Selain empat faktor di atas yang mengancam kesahan dalaman,
terdapat tiga faktor lain.

• Pertama ialah Mortalitas yang kadang-kadang dirujuk sebagai "pergeseran" apabila subjek lepas
dari eksperimen yang dapat mempengaruhi eksperimen. Ini amat serius apabila subjek-subjek ciri
tertentu (mis. Keupayaan tinggi) secara sistematik digugurkan.

• Kedua ialah Bias Seleksi apabila subjek yang dipilih untuk kumpulan eksperimen dan kumpulan
kawalan tidak bersamaan sebelum rawatan yang membawa kepada kesimpulan yang mengelirukan.
Contohnya, jika kumpulan eksperimen terdiri daripada 50% mata pelajaran keupayaan tinggi
manakala kumpulan kawalan terdiri daripada hanya 25% mata pelajaran keupayaan tinggi, prestasi
yang lebih tinggi pada posttest tidak boleh dikaitkan dengan rawatan tetapi kerana subjek yang tidak
bersaingan dari segi kemampuan.
• Ketiga ialah Regresi kepada Rata apabila mata pelajaran dengan skor yang melampau pada ujian
dipilih, terdapat kemungkinan bahawa apabila mereka dibicarakan kemudian pada ukuran yang
dikaitkan dengan ujian pertama, skor mereka akan bergerak ke arah min. Sebagai contoh, pelajar
yang melakukan yang buruk dipilih untuk latihan; skor purata posttest mereka akan lebih tinggi
daripada skor pretest mereka kerana regresi statistik walaupun tiada latihan diberikan.

Kesan Subjek-Eksperimeter yang Dikawal Anda perlu tahu bahawa dalam eksperimen pengeksport
atau penyelidik berinteraksi dengan subjek-subjek. Kami menganggap bahawa subjek yang
mengambil bahagian dalam eksperimen akan mendengar arahan dan melaksanakan semua tugas
mengikut cara anda merancangnya.

Walau bagaimanapun, anda juga tahu bahawa dalam realiti ini ini tidak berlaku kerana subjek anda
mempunyai latar belakang yang berbeza dan mempunyai persepsi dan pendapat mereka sendiri. Ini
boleh menyebabkan subjek bertindak balas kepada eksperimen dengan cara yang berbeza yang
boleh menjejaskan eksperimen yang telah dipanggil sebagai 'kesan subjek-penguji'.

• Kesan Subjek - persepsi subjek apabila mereka memasuki eksperimen boleh mempengaruhi
bagaimana mereka bertindak balas terhadap tugas yang diperlukan oleh mereka. Persepsi mereka
mengenai tujuan percubaan, tugas yang diperlukan dan khabar angin yang mereka dengar mengenai
eksperimen dapat menyebabkan mereka bertindak dengan cara yang berbeza. Sebagai contoh,
subjek yang menyedari bahawa percubaan itu adalah tentang kelajuan pembelajaran dan
kepintaran. Terdapat kecenderungan untuk belajarbahan yang dibentangkan secepat mungkin untuk
muncul pintar. Begitu juga, jika tugas mencadangkan sesuatu tentang kestabilan emosi, subjek
mungkin bertindak balas dengan cara seperti yang kelihatan paling stabil secara emosi.

Sekiranya terdapat kumpulan eksperimen dan kumpulan kawalan, kecenderungan untuk subjek
dalam kumpulan eksperimen untuk menyerah kepada kesan keberkesanan kerana rawatan yang
diberikan adalah berbeza daripada apa yang digunakan. Subjek cenderung bersemangat
terutamanya pada permulaan yang mungkin hilang kerana rawatan berterusan.

Kesan eksperimenter Penguji mempunyai motif untuk menjalankan eksperimen. Dia cuba
mendedahkan undang-undang perilaku manusia melalui percubaan. Ke arah matlamat ini,
pengeksport menjangka subjek menjadi responden yang sempurna yang akan bekerjasama dan
mengikut arahan dengan teliti. Penguji mungkin terlalu berminat untuk mendapatkan penemuan
yang mengesahkan hipotesis dan hasrat ini disampaikan secara tidak sadar kepada subjek. Isyarat
halus yang dibentangkan oleh pengeksperimen diambil oleh subjek dan mempengaruhi prestasi
mereka ke arah yang dikehendaki oleh penguji. Atribut tertentu penguji telah menunjukkan
pengaruh kepada subjek. Sebagai contoh, dalam beberapa eksperimen kanak-kanak kecil bertindak
balas dengan lebih mudah kepada penguji wanita berbanding rakan sejawat lelaki mereka.

KEGIATAN PEMBELAJARAN
Seorang penyelidik berusaha untuk menentukan keberkesanan kerja kumpulan mengenai
pemerolehan konsep sains di kalangan pelajar yang berkemampuan tinggi dan rendah kemampuan
pelajar sekolah menengah. Ujian (pemerolehan konsep sains) diberikan sebelum rawatan manakala
ujian yang sama diberikan pada akhir rawatan. Pelajar secara rawak ditugaskan ke dua kumpulan.

Beri tajuk untuk kajian ini. 1. Apakah pembolehubah bebas? 2. Apakah rawatannya? Huraikan
rawatan. 3. Apakah pretest dan posttest? 4. Nyatakan DUA penyelidikan hipotesis untuk kajian di
atas. 5. Apa yang masih boleh mengancam kesahan eksperimen dalaman?

4.5 Penyerah Rawak

Isu penting apabila menjalankan eksperimen adalah bagaimana subjek diberikan kepada kumpulan.
Ini penting kerana ia menentukan sama ada kajian anda adalah percubaan sebenar atau percubaan
kuasi eksperimen. Tugasan rawak bermaksud setiap unit sampling (misalnya pelajar, guru, kelas, dll)
mempunyai peluang yang sama untuk dipilih dalam eksperimen. Dalam merekabentuk eksperimen,
anda harus memastikan tugasan rawak kerana ia adalah teknik terbaik yang tersedia dalam
menentukan bahawa dua atau lebih kumpulan bersamaan. Bersamaan dengan itu, subjek-subjek
dalam dua kumpulan atau lebih mempunyai ciri-ciri yang serupa, seperti tahap keupayaan yang
sama, sikap yang sama, bilangan lelaki dan wanita yang sama, pengalaman serupa, latar belakang
sosioekonomi yang serupa dan sebagainya. Jika subjek tidak ditugaskan secara rawak, terdapat
kemungkinan bahawa anda mungkin mempunyai subjek keupayaan tinggi yang tidak seimbang
dalam satu kumpulan. Sekiranya mereka menjaringkan tinggi selepas rawatan, ia mungkin dikaitkan
dengan lebih banyak subjek keupayaan yang tinggi daripada rawatan. Teknik popular yang
digunakan untuk memastikan tugasan rawak adalah menggunakan Jadual Nombor Rawak. Katakan
anda mempunyai 70 subjek yang akan diberikan kepada dua kumpulan (lihat Rajah 4.5). Berikan
nombor 1 hingga 70 kepada mata pelajaran.

Teknik popular yang digunakan untuk memastikan tugasan rawak adalah menggunakan Jadual
Nombor Rawak. Katakan anda mempunyai 70 subjek yang akan diberikan kepada dua kumpulan
(lihat Rajah 4.5). Berikan nombor 1 hingga 70 kepada mata pelajaran.

4.5 Penyerah Rawak

13
 Rajah 4.5 Penyerahan Rawak Subjek kepada Dua Kelompok

Kemudian, rujuk Jadual Rawak (lihat Jadual 4.1) dan pilih titik permulaan, katakan bahawa anda
mengambil lajur ketiga yang mempunyai nombor 26, 54, 37, 98, 39 dan sebagainya. Anda akan
memilih subjek tidak. 26 yang diberikan kepada Kumpulan 1 diikuti dengan subjek no. 54 diberikan
kepada Kumpulan 2. Sudah tentu anda akan mengabaikan nombor 98 kerana ia berada di luar 70
subjek. Anda akan meneruskan prosedur ini sehingga kesemua 70 subjek telah diberikan kepada
kedua-dua kumpulan.

23 34 26 91 73 93 83 59 50 51 76 79 54 45 65 13 11 56 91 27 68 57 37 38 45 45 04 85 66 12 45 25 98
63 52 23 03 36 06 08 89 3 39 34 91 94 12 39 13 31 90 26 83 26 21 34 82 07 34 67 23 61 64 65 37 06
54 26 29 75 87 82 51 02 95 64 62 35 96 49 90 71 25 86 62 39 53 49 48 52 12 38 67 09 67 31 45 40 28
31

Jadual 4.1 Jadual Nombor Rawak

Sasaran Penduduk

Subjek dipilih secara rawak (N = 70)

Kumpulan 1: Pelajar yang diajar oleh rakan-rakan mereka (n = 35)

Kumpulan 2: Pelajar yang diajar oleh

4.6 Teknik lain untuk Kumpulan Enusre adalah bersamaan

Salah satu tugas yang sukar untuk seorang penyelidik yang menggunakan kaedah eksperimen adalah
mendapatkan dua atau lebih kumpulan bersamaan. Bayangkan kesukaran mencari dua orang yang
sama pada setiap ciri seperti IQ, sikap, kebolehan, keupayaan matematik dan sebagainya. Seperti
yang disebutkan sebelumnya, tugasan rawak adalah cara yang ampuh untuk memastikan bahawa
mata pelajaran yang diberikan kepada pelbagai kumpulan akan mempunyai ciri-ciri yang lebih
kurang sama. Terdapat teknik lain yang digunakan untuk meningkatkan kebarangkalian subjek dalam
dua atau lebih kumpulan bersamaan.

Pencocokan Tentukan faktor tertentu, sebagai contoh, prestasi akademik yang dapat diukur dan
dikategorikan sebagai Tinggi dan Rendah. Daripada sampel, pilih dua subjek Keupayaan Tinggi dan
serahkan secara rawak ke kumpulan kawalan dan kumpulan eksperimen. Seterusnya, pilih dua
subjek Keupayaan Rendah dan serahkannya secara rawak ke kumpulan kawalan dan eksperimen.
Teruskan melakukan ini sehingga semua subjek telah diberikan dan dua kumpulan anda dipadankan
dari segi prestasi akademik.
Teknik lain yang sepadan adalah untuk memberi pretest dan berdasarkan pada skor yang diperoleh
subjek diberikan kepada kumpulan kawalan dan kumpulan eksperimen. Walau bagaimanapun, anda
harus memastikan skor purata atau markah min ujian yang sepatutnya sama untuk kedua-dua
kumpulan. contohnya. dua mata pelajaran dengan min 23; dua mata pelajaran dengan min 30; dua
mata pelajaran dengan min 34 dan sebagainya.

Memegang satu atau lebih pemboleh ubah yang berterusan kaedah lain adalah untuk memegang
pemalar pemboleh ubah tertentu. Sebagai contoh, dalam eksperimen anda mengalami kesukaran
memastikan kumpulan kawalan dan eksperimen mempunyai jumlah yang sama dengan subjek
sosioekonomi tinggi dan sosioekonomi yang tinggi. Anda hanya boleh mengambil subjek
sosioekonomi rendah dan memberikannya secara rawak kepada kumpulan kawalan dan kumpulan
percubaan jika anda tidak berminat untuk membandingkan subjek sosioekonomi tinggi dan rendah
(lihat Rajah 3.3). Apa yang telah anda lakukan ialah menghapuskan faktor sosioekonomi atau
pembolehubah dengan hanya mengambil subjek sosioekonomi rendah; iaitu mengendalikan dengan
memegang kendalian sosioekonomi di kedua-dua kumpulan yang anda bandingkan.

Memegang satu atau lebih pemboleh ubah yang berterusan kaedah lain adalah untuk memegang
pemalar pemboleh ubah tertentu. Sebagai contoh, dalam eksperimen anda mengalami kesukaran
memastikan kumpulan kawalan dan eksperimen mempunyai jumlah yang sama dengan subjek
sosioekonomi tinggi dan sosioekonomi yang tinggi. Anda hanya boleh mengambil subjek
sosioekonomi rendah dan memberikannya secara rawak kepada kumpulan kawalan dan kumpulan
percubaan jika anda tidak berminat untuk membandingkan subjek sosioekonomi tinggi dan rendah
(lihat Rajah 3.3). Apa yang telah anda lakukan ialah menghapuskan faktor sosioekonomi atau
pembolehubah dengan hanya mengambil subjek sosioekonomi rendah; iaitu mengendalikan dengan
memegang kendalian sosioekonomi di kedua-dua kumpulan yang anda bandingkan.

4.6 Teknik lain untuk Kumpulan Enusre adalah bersamaan

15

Penyerah Rawak

Rajah 4.6 Kawalan dengan Memegang Variable Constant

Termasuk Pembolehubah Berbeza dalam Reka Bentuk Penyelidikan Anda boleh mengawal pemboleh
ubah dengan memasukkannya dalam reka bentuk dan menjadikannya pembolehubah bebas yang
lain. Sebagai contoh, anda merekabentuk eksperimen untuk menguji keberkesanan untuk
mendapatkan pelajar untuk menentukan konsep menggunakan kata-kata mereka sendiri mengenai
prestasi dalam ekonomi (lihat Rajah 4.6). Walau bagaimanapun, anda merasa sukar untuk mengawal
pengetahuan terdahulu dalam ekonomi di kalangan subjek anda. Anda boleh memasukkan hanya
orang-orang yang mempunyai pengetahuan terdahulu yang rendah berdasarkan ujian pada ekonomi
yang anda keluarkan atau anda dapat mengkategorikan pengetahuan terdahulu sebagai Tinggi,
Sedang dan Rendah berdasarkan skor ujian dan merawat tahap pengetahuan sebelumnya sebagai
pemboleh ubah bebas. Walau bagaimanapun, anda harus menggunakan teknik ini hanya jika anda
berminat terhadap pengaruh pengetahuan terdahulu tentang prestasi. Apa yang anda lakukan
adalah mengawal pengaruh pengetahuan terdahulu terhadap pemboleh ubah bebas yang lain
dengan memasukkannya dalam reka bentuk penyelidikan
 Rajah 4.7 Termasuk Pembolehubah Berbeza dalam Reka Bentuk

Contoh subjek dari status sosioekonomi rendah

Kumpulan 1

Kumpulan 2

Contoh Subjek dengan Pengetahuan Ekonomi Terdahulu yang berbeza

Peringkat Tahap Pengetahuan Terdahulu

Tahap Purata Pengetahuan Terdahulu

Tahap Rendah Pengetahuan Terdahulu

4.7 Ujian Hipotesis

Dalam Topik 1, kita membincangkan mengenai hipotesis secara ringkas. Hipotesis adalah ramalan
(meneka atau spekulasi) mengenai hubungan yang diandaikan antara pembolehubah. Mengapa
anda harus menyatakan hipotesis? Mengapa tidak teruskan dan menjawab soalan? Hipotesis adalah
penting kerana ia berasal dari pengetahuan yang diperoleh dari kajian literatur eksperimen, teori,
dan sebagainya. Pengetahuan seperti itu berfungsi sebagai asas untuk hipotesis. Eksperimen boleh
mengesahkan hipotesis atau tidak mengesahkan hipotesis. Terdapat dua jenis hipotesis: Hipotesis
Arah dan Null.

Hipotesis Terarah HYPOTHESIS DIRECTIONAL menyatakan hubungan antara pemboleh ubah yang
dikaji atau perbezaan antara rawatan yang diharapkan oleh penyelidik. Sebagai contoh, berikut
adalah hipotesis berarah:

• Pelajar yang rendah kemampuan yang menerima latihan dalam strategi kognitif akan menjaringkan
skor yang lebih tinggi dalam geografi • Kanak-kanak mengajar aritmetik menggunakan kaedah
siasatan akan membuat keuntungan yang lebih besar dalam aritmetik daripada kanak-kanak
setanding yang diajar menggunakan kaedah didaktik.

Hipotesis Null Berlawanan dengan Hipotesis Berarah adalah NULL HYPOTHESIS yang menyatakan
bahawa tidak ada bukti bahawa rawatan (contohnya pendekatan induktif) mempunyai kesan
(contohnya, kemampuan pemikiran kreatif yang dipertingkatkan). Dalam erti kata lain, apa-apa
perbezaan yang wujud antara kumpulan percubaan dan kumpulan kawalan adalah disebabkan oleh
peluang. Hipotesis Null menyatakan bahawa tidak ada perbezaan antara kedua-dua kumpulan dan
dalam istilah statistik ia adalah seperti berikut:
 [Ho = notasi untuk Hipotesis Null. Anda boleh mempunyai H1, H2, H3 dan
sebagainya; yang hanya bererti Hipotesis 1, Hipotesis 2, Hipotesis 3 dan sebagainya]

Ho: M1 ˃ M2 (Persamaan A)

Ho: M1 - M2 = 0 (Persamaan B)

M1 = Maksud untuk Kumpulan 1

M2 = Maksud untuk Kumpulan 2

• Untuk Persamaan A, markah min bagi Kumpulan 1 adalah lebih daripada skor min Kumpulan 2.
Tetapi tidak ada perbezaan penting statistik, maka hipotesis Null DIKECUALIKAN.

• Untuk Persamaan B, purata Kumpulan 1 min min min 2 adalah sama dengan 0, menunjukkan tiada
perbezaan yang signifikan dan Hipotesis Null di ACCEPTED.

• Untuk Persamaan C, cara kedua-dua kumpulan adalah berbeza dan terdapat perbezaan statistik,
maka anda MENGURUS hipotesis nol

4.8 Ujian Penting

Untuk membolehkan anda menolak hipotesis nol, adalah perlu untuk menganalisis data secara
statistik. Mengapa ini perlu? Sebagai contoh, dalam percubaan anda, anda memperoleh yang
berikut:

Kepada orang naif, dia mungkin menyimpulkan bahawa kumpulan eksperimen dilakukan lebih baik
daripada kumpulan kawalan kerana skor min lebih tinggi sebanyak 2.0 dan sehingga rawatan itu
berkesan. Ini mengelirukan kerana kemungkinan perbezaan di antara kumpulan eksperimen dan
kumpulan kawalan mungkin terjadi secara kebetulan. Agar anda menerima atau menolak hipotesis
nol, anda perlu menganalisis data secara statistik kerana anda ingin memastikan bahawa rawatan
yang diberikan menghasilkan kesan nyata. Bagaimanakah anda menentukan bahawa perbezaan
antara kedua-dua kumpulan ini disebabkan oleh rawatan dan bukan pemboleh ubah luar biasa lain?
Anda boleh mengulang percubaan dan melihat jika anda mendapat hasil yang sama yang akan
memberikan keterangan kebolehpercayaan penemuan yang diperoleh. Bagaimanapun, ini bukan
pendekatan yang ekonomik dan untuk tujuan ini ujian statistik lebih disukai. Ujian penting
membolehkan seseorang untuk menentukan sama ada jumlah perbezaan antara kedua-dua
kumpulan adalah disebabkan oleh peluang atau kerana rawatan. Adakah perbezaan yang besar
antara skor min kumpulan percubaan dan kawalan menunjukkan bahawa perbezaannya adalah
nyata? Walaupun perbezaan besar boleh berlaku secara kebetulan, walaupun kebarangkalian
kejadian ini akan sangat rendah. Amalan yang paling biasa adalah untuk menyatakan tahap penting
yang mesti dicapai; yang merupakan pernyataan kebarangkalian bahawa perbezaan diperhatikan
adalah perbezaan peluang. Tahap utama yang paling biasa adalah .05 dan .01; tidak kira sama ada
anda menggunakan ujian t, F-test atau chi-square.

Jika anda membuat keputusan dari permulaan percubaan bahawa tahap kepentingan 0.05 akan
digunakan, ini bermakna bahawa anda akan menerima sebagai perbezaan sebenar hanya satu yang
begitu besar yang mungkin berlaku secara kebetulan hanya 5 kali dalam 100 (iaitu 95% bukan kerana
peluang). Sekiranya tahap kepentingan .01 dipilih, maka perbezaannya dijangka hanya berlaku 1 kali
dalam 100 secara kebetulan (iaitu 99% bukan disebabkan oleh peluang). Purata sisihan piawai

Kumpulan Eksperimen 30.0 3.7 Kumpulan Kawalan 28.0 4.1

4.8 Ujian Penting

a) Selain rawak, apakah tiga teknik meningkatkan kebarangkalian subjek dua atau lebih kumpulan
bersamaan? b) Terangkan perbezaan antara tiga teknik ini.

18

Kepada orang naif, dia mungkin menyimpulkan bahawa kumpulan eksperimen dilakukan lebih baik
daripada kumpulan kawalan kerana skor min lebih tinggi sebanyak 2.0 dan sehingga rawatan itu
berkesan. Ini mengelirukan kerana kemungkinan perbezaan di antara kumpulan eksperimen dan
kumpulan kawalan mungkin terjadi secara kebetulan. Agar anda menerima atau menolak hipotesis
nol, anda perlu menganalisis data secara statistik kerana anda ingin memastikan bahawa rawatan
yang diberikan menghasilkan kesan nyata. Bagaimanakah anda menentukan bahawa perbezaan
antara kedua-dua kumpulan ini disebabkan oleh rawatan dan bukan pemboleh ubah luar biasa lain?
Anda boleh mengulang percubaan dan melihat jika anda mendapat hasil yang sama yang akan
memberikan keterangan kebolehpercayaan penemuan yang diperoleh. Bagaimanapun, ini bukan
pendekatan yang ekonomik dan untuk tujuan ini ujian statistik lebih disukai. Ujian penting
membolehkan seseorang untuk menentukan sama ada jumlah perbezaan antara kedua-dua
kumpulan adalah disebabkan oleh peluang atau kerana rawatan. Adakah perbezaan yang besar
antara skor min kumpulan percubaan dan kawalan menunjukkan bahawa perbezaannya adalah
nyata? Walaupun perbezaan besar boleh berlaku secara kebetulan, walaupun kebarangkalian
kejadian ini akan sangat rendah. Amalan yang paling biasa adalah untuk menyatakan tahap penting
yang mesti dicapai; yang merupakan pernyataan kebarangkalian bahawa perbezaan diperhatikan
adalah perbezaan peluang. Tahap utama yang paling biasa adalah .05 dan .01; tidak kira sama ada
anda menggunakan ujian t, F-test atau chi-square.

KEGIATAN PEMBELAJARAN

Kumpulan Umur Berterusan Mean Mean Posttest -------------------------------------------- -------------------

--------------- Male 52.4 57.2 Perempuan 53.1 64.5 * --------- -------------------------------------------------- -----
-------------- note: * penting pada p <.05

Jadual di atas menunjukkan ujian pretest dan posttest pada ujian kemahiran berfikir kritis. Subjek
diajarkan kemahiran berfikir kritis satu tempoh (40 minit) seminggu selama enam minggu.

1. Berikan tajuk untuk kajian ini. 2. Nyatakan DUA hipotesis nul berdasarkan data di atas. 3.
Nyatakan DUA kesimpulan berdasarkan dapatan. 4. Apakah pembolehubah bebas dan pemboleh
ubah bergantung? 5. Memberi definisi operasi untuk rawatan.