Kontrak Sosial Thomas Hobbes

Thomas Hobbes ialah ahli falsafah terkenal , beliau berada dalam situasi inggris mengalami

rasuah berada pada kurun ke - 17. Manakala Locke , ahli falsafah sulit yang diklasifikasikan

pada kumpulan tertentu . Beliau adalah salah seorang empirikal namun Locke berbeza dengan

ahli empirikal lain . Beliau sungguh teruja dengan kaedah ilmu matematik yang murni mahupun

sistemnya ( Russel 2007. 717 ) . Keterujaan ini menyebabkan Hobbes juga dilihat sebagai

seorang yang rasional ( Suhelmi, 2001 . 169 Sham 2007 . 117 ). Pada awalnya , Hobbes

membandingkan orang dengan jam. Orang boleh berjalam dan bekerja kerana orang ialah peranti

mekanikal. Selain itu , Hobbes mula berfikir bahawa yang menggerakkan orang ialah

keghairahannya. Keinginan yang tinggi dalam diri orang ialah keinginan untuk mempertahankan

diri ( Fibriamayusi 2013 . 97 . Selaras oleh perkara di atas, Magnis Suseno ( 1992 . 72 ) berfikir

“dia ( Hobbes ) melihat orang sebagai alat tanpa kebebasan dan alasan, tiada hati nurani dan

tanggungjawab….. dia membina susunan sosial yang melihat semua penduduk sebagai

mekanisma yang perlu berdisiplin”. Namun , Hobbes nampaknya telah banyak terpengaruh

dengan Galileo Galilei. Sekirabta Galileo berhujah bahawa semesta ini adalah seperti alat gergasi

dan orang tidak lebih daripada alat kecil oleh itu , Hobbes menambah orang sebagai alat berfikir

( Suhelmi, 2001 . 170 ) . Andaian-andaian inilah kemudiannya dikembangkan dalam kontrak

social . Dengan bersetuju kuasa akal dan keghairahan ia berusaha cari jalan keluar dari masalah

penduduk . Kehidupan orang sebelumnya pembentukan tempat disifatkan sebagai fitrah .

Kehidupan orang hanya mengejar yang berterusan dalam memuaskan keinginan diri dan mencari

ketenangan dan menjauhi perkara yang tidak disukai . Intipati semulajadi ini akan membawa

orang berebut antara satu sama lain dan bersaing kuasa . Orang saling berlawan sesama orang

lain . Ketiga faktor menyebab mereka bertarung adalah ( 1 ) keterujaan untuk meraih

kemantapan diri ( 2 ) faktor kesamarataan orang dan ( 3 ) faktor agama ( Suhelmi, 2001 . 171 ) .

Oleh sebab itu , mereka melakukan apapun menurut mereka ia menjamin keberlangsungan
hidup sendiri , tanpa melihat apakah hal yang akan menyakiti yang lain ataupun bertentangan

dengan hukum ilahi ( Fink , 2010 , 49 ) . Situasi semula jadi , bagi Hobbes, tiada siapa yang

boleh menjamin bahawa dia tidak dibunuh malah dirompak keperluannya atau pasangannya .

Situasi semula jadi adalah dalam keadaan perang . Tiada apa oleh menghalang manusia daripada

membunuh, mencederakan, malah merompak orang yang lain . Hal ini , mengusahakan tanah itu

tidak penting, ini berlaku kerana belum pasti siapa yang akan menuai. Keperluan utama manusia

ialah jauh dari situasi semula jadi ( Fink , 2010 . 50 ) . Naluri untuk menegakan kehidupan ini

yang menyebabkan Hobbes beranggapan bahawa orang boleh diatur sekiranya keinginan mereka

terhad. Manusia sangat memerlukan kuasa sama bagi mengelak pertumpahan darah .

Kebersatuan ( kontrak dan perjanjian social ) mengubah manusia membentuk suatu tempat atau

kedaulatan ( Suhelmi, 2001 . 176 . Hobbes menyedari bahawa orang adalah sama tetapi adalah

individu. Mereka bersetuju bahawa kerajaan mendesak mereka menjadi bahan social . Para

penguasaan diberi kuasa bagi mencipta perbezaan dikalangan masyarakat ( Fink , 2010 . 59 ) . Di

samping itu , apabila mereka bersetuju , semua keperluan mereka tamat harus mesti mematuhi

segala peraturan pemerintah ( Hadiwijono , 1980 , 34 – 35 ) . Oleh kata lain , masyarakat melalui

penduduk mempunyai peranan paling asas dalam mengawal selia pergaulan manusia . Pegangan

Hobbes ingin membina sebuah tempat adalah berasaskan kuasa mutlak (pemerintah memerintah

ke atas kuasa perundangan , perlaksana , dan kehakiman ). Magnis Suseno ( 1995 . 11 ) ,

kemudiannya, meringkaskan andaian falsafah negara Hobbes, dalam: “ ( 1 ) negara mesti kuat

tiada tandingannya supaya pastikan ketaatan anggota masyarakat terhadap peraturan yang

dibuatnya dan ( 2 ) negara harus menyatakan perintah undang-undang bahawa tiap – tiap orang

yang mengingkarinya akan dihukum mati .” Yang menariknya , pemerintahan bukan berdasarkan

kesahihan ilahi tetapi daripada rakyat. Dia bimbang manusia perlu kembali kepada keadaan

semula jadi mereka. Namun, kalau raja tidak begitu kuat bagi mempertahankan undang-undang

oleh itu , tidak ada satu pun alasan boleh menghalang mereka diperintah bagi menjatuhkan
pemerintah . Mereka mesti bersetuju untuk menggulingkan raja mereka berbanding pilihan lain,

iaitu kematian ( Fink , 2010 . 53 ) . Warga negara tidak memiliki hak apa - apa terhadap negara

ini . Mereka berikan pelbagai hak yang ada pada negara . Negara pula melalui undang-undang

menetapkan nilai-nilai moral yang diguna pakai . Hobbes memnidakkan kemungkinan warga

negara naik banding terhadap kehendak warganegara berdasarkan keadilan atau tuntutan moral .

Apa yang adil ialah kehidupan bernegara ditentukan oleh negara . Keadilan merujuk apa yang

sesuai dengan undang - undang, betapa buruknya . Jika negara bertindak bertentangan dengan

undang - undang, warganegara akan kehilangan dorongan untuk bersikap taat kepadanya

( Magnis - Suseno, 1995 . 11 ) . Negara yang ideal menurut Hobbes tidaklah jelas. Suhelmi

( 2001 . 178 – 9 ) melalui pandangannya bahwa bagi Hobbes semua bentuk negara yang baik ,

asalkan kekuasaan dalam negara ini tidak terbelah bahagi dan kekuasaannya itu harus mutlak.

Dalam kes di England, beliau bersetuju bahawa parlimen harus memerintah oleh sebab pada

masa yang selalunya raja tidak seharusnya berkuasa atau tertentu . Fink ( 2010 . 52 ) berkata

bahawa Hobbes menginginkan susunan pemerintah lelaki daripada pemerintah wanita. Hobbes

kelihatan begitu suka terhadap susunan sosial dicipta oleh system bangsa British. Sememangnya,

jika dia kemudian memberikan pemerintah yang sebaliknya dalam diri William yang menakluk

( William I atau William dari Normandy ) .