DASAR BRITISH DAN

KESANNYA TERHADAP
EKONOMI NEGARA
Soalan 1 :

Faktor-Faktor Kedatangan Imigran Ke

Tanah Melayu

Apakah faktor-faktor yang mendorong kedatangan

imigran dari China dan India ke Tanah Melayu ?
kekurangan buruh dalam sektor pertanian dan
perlombongan
galakan British agar mereka berhijrah ke Tanah
Melayu
penghijrahan mereka tidak ditentang oleh orang
Melayu
wujud hubungan tradisi antara Tanah Melayu dan India
kestabilan politik di Tanah Melayu
kemiskinan di tempat asal mereka
tedapat banyak peluang pekerjaan dalam perusahaan
getah dan bijih timah
kekayaan sumber alam di Tanah Melayu
Nyatakan cara kemasukan imigran China ke Tanah
Melayu dari awal abad ke-19 hingga awal abad ke-20.
sistem tiket kredit
sistem pengambilan kakitangan
sistem pengambilan rumah kongsi
secara berkumpulan
Nyatakan cara kemasukan imigran India ke Tanah
Melayu dari awal abad ke-19 hingga awal abad ke-20.
sistem buruh bebas/merdeka
sistem kontrak
sistem kangani
soalan 1:kesan

kemasukan imigran

china
PENGHIJRAHAN IMIGRAN CINA

Penghijrahan imigran Cina ke Tanah Melayu mengikut pendapat para

sejarawan dikatakan bermula sebelum zaman kegemilangan Melaka
lagi. Namun kemasukan yang agak jelas, bermula pada Zaman
Kesultanan Melayu Melaka manakala kemasukan besar-besaran dan
bersistematik komuniti ini hanya berlaku selepas pendudukan British
di Pulau Pinang dan Singapura pada abad ke 18. Imigran Cina juga
datang ke Tanah Melayu untuk berdagang. Kedudukan Melaka yang
sememangnya strategik dan terletak antara laluan China dan India
membolehkan setiap pedagang Cina untuk datang atau singgah ke
pelabuhan Melaka ketika itu. Mereka datang ke Tanah Melayu untuk
mendapatkan bekalan buah-buahan, bijih timah, gincu, lada hitam,
candu dan ubat akar kayu. Mereka juga memperniagakan barangan
mereka seperti kain sutera, kain benang emas, tembikar, pinggan
mangkuk dan sebagainya. Hubungan perniagaan yang luas dan
mewah ini membuatkan kehadiran kaum Cina ke Tanah Melayu
ketika itu sangat konsisten dan berterusan.

India ke tanah melayu

PENGHIJRAHAN IMIGRAN INDIA

Penghijrahan imigran India secara besar-besaran ke Tanah Melayu
hanya bermula pada tahun 1840 apabila sektor tenaga kerja yang
ramai diperlukan dalam bidang pertanian, khususnya tanaman getah.
Maka oleh sebab itulah jumlah masyarakat India meningkat secara
mendadak di Tanah Melayu. Kerajaan British di Negeri-negeri Selat
tidak banyak menghadapi masalah membawa masuk buruh-buruh itu
ke Tanah Melayu kerana pada ketika itu India berada di bawah
pentadbiran Syarikat Hindia Timur Inggeris (EIC). Ini menyebabkan
semua urusan dapat dikendalikan dengan mudah dan lancar.

Soalan 4: perpaduan kaum dipupuk demi menjamin

keharmonian dan keamanan negara

Dalam mengharungi arus pemodenan, usaha yang efisien harus

dibuat bagi membentuk perpaduan kaum di negara kita. Pihak
keraajaan mempunyai peranan dalam merealisasikan perpaduan
kaum. Usaha kerajaan mengadakan Majlis Rumah Terbuka
peringkat kebangsaan untuk menyambut perayaan kaum utama
Malaysia amat dialu-alukan. Menurut Perdana Menteri kita,
konsep Satu Malaysia dapat dijayakan melalui majlis sebegini.
Semasa
kerajaan
mengadakan
majlis
rumah
terbuka,
sarwajagat negara kita yang tediri daripada pelbagai kaum
memberi komitmen yang tinggi. Mereka menghadirkan diri dan
mengitimkan hubungan mereka dengan masyarakat yang
mempunyai pelbagai kaum dan latar belakang. Interaksi antara

kaum dalam majlis sebegini dapat memperkasakan hubungan

antara kaum di Malaysia. Tuntasnya, kemajuan negara kita
bergantung kepada perpaduan kaum seperti kata pepatah
bersatu
teguh,
bercerai
roboh.
Perpaduan kaum juga dapat dipupuk melalui aktiviti
kemasyarakatan yang memerlukan setiap kaum mengambil
bahagian dalam setiap aktiviti yang dijalankan. Cara ini dapat
memupuk semangat kerjasama dan saling membantu antara
satu sama lain dengan menghapuskan sikap mementingkan diri
yang tertanam di dalam jiwa masyarakat kini. Namun, sikap
negative masyarakat terutamanya masyarakat yang duduk di
bandar yang hanya bekerja tidak tentu masa dan melakukan
kerja sendiri menyebabkan usaha memupuk semangat
perpaduan sukar untuk diterapkan. Aktiviti memperteguh jalinan
kemesraan harus dijalinkan seperti aktiviti gotong royong yang
memerlukan sumbangan setiap pihak untuk menjayakan aktiviti
tersebut supaya perpaduan secara maksimum dapat dilahirkan.
Pendek kata, aktiviti kemasyarakatan dapat menjadi wadah
yang terbaik bagi memupuk semangat perpaduan yang perlu
ada dalam diri setiap rakyat seiring dengan hasrat negara untuk
mewujudkan masyarakat yang bersatu padu walaupun berlainan
bangsa
mahupun
agama.
Sejajar dengan konteks perbicaraan, dengan menganjurkan
program Hari Keluarga, semangat muhibah antara kaum yang
berbeza di Malaysia dapat disemarakkan. Agenda program ini
bertujuan untuk mewujudkan nilai keakraban dan membendung
sikap diskriminasi. Serentak dengan itu, menerusi program hari
keluarga ini, pelbagai lapisan masyarakat yang hadir dapat
berkomunikasi serta bertukar-tukar idea dan pendapat berkaitan
dengan sesuatu isu. Sebagai contoh, sekolah-sekolah di seluruh
pelosok negara juga dapat melibaatkan diri dalam sambutan
Hari Keluarga. Di samping itu, kerajaan juga boleh mengadakan
sambutan ini khas untuk kakitangan kerajaan. Jelaslah bahawa
usaha-usaha dalam membentuk perpaduan kaum di Malysia
boleh direalisasikan dengan program Hari keluarga yang
berpotensi untuk memperkasakan hubungan antara kaum di
negara
kita.
Seiring dengan itu, system pendidikan merupakan satu jalan
komunikasi yang pintas untuk merealisasikan hasrat ini.
Pengenalan satu system pendidikan yang sama oleh
Kementerian Pendidikan Malaysia telah mewujudkan perpaduan

kaun. Selain itu, sekolah wawasan yang menempatkan tiga jenis

sekolah yakni sekolah kebangsaan, sekolah jenis kebangsaan
cina dan sekolah jenis kebangsaan tamil juga mempercepat
proses perpaduan kaum. Sebagai contoh, aktiviti kumpulan yang
dijalankan dapat memperkasa hubungan kaum di peringkat
sekolah. Selain itu, penggunaan bahasa Malaysia iaitu bahasa
rasmi negara kita sebagai bahasa perantaraan di sekolahsekolah kebangsaan turut membolehkan pelbagai kaum
berinteraksi antara satu sama lain seperti slogan bahasa jiwa
bangsa. Izharnya, memang tidak boleh kita nafikan bahwa
sistem pendidikan negara kita menjadi pemangkin dalam proses
memperkasa
hubungan
sesama
kaum.
Dari kaca mata yang lain, penerapan nilai-nilai budaya dan
warisan juga merupakan salah satu langkahh dalam mendekati
matlamat dan harapan para pemimpin kita dalam mencapai
perpaduan kaum. Negara Malaysia terdiri daripada pelbagai
kaum yakni Melayu, Cina dan India. Rakyat boleh
mengaplikasikan budaya kaum mereka dari aspek pemakanan,
pemakaian, dan peradaban serta berkongsi dengan kaum-kaum
lain. Sebagai contoh, semakin ramai wanita bukan Melayu yang
memakai baju tradisional orang Melayu iaitu baju kurung ke
majlis-majlis dan kuliah-kuliah. Makanan India seperti roti canai
dan tose juga semakin diminati oleh kaum yang lain. Oleh itu,
kemasukan nilai-nilai budaya dan warisan berbilang kaum ini
dapat menimbulkan rasa hormat antara satu sama lain dan
seterusnya mengeratkan lagi perpaduan kaum dalam negara.
Sekiranya isu ini diperinci secara mendalam, kerajaan telah
mewajibkan remaja yang berumur 17 tahun ke atas menyertai
Program Latihan Khidmat Negara (PLKN). Modul kenegaraan
PLKN sememangnya bertujuan untuk melahirkan semangat
perpaduan dalam sanubari remaja daripada masyarakat majmuk
yang merupakan bakal pemimpin negara. Selaras dengan modul
kenegaraan, para remaja berbilang kaum berpeluang untuk
bekerjasama bagai aur dengan tebing dan seterusnya perpaduan
dapat disemai melalui aktiviti-aktiviti berkumpulan yang
dilaksanakan dalam PLKN. Sesungguhnya, tidak dapat disangkal
bahawa PLKN turut memainkan peranan dominan dalam iltizam
membentuk
perpaduan
kaum.
Sebagai intiha, dapatlah disimpulkan bahawa keamanan dan
kemakmuran sesebuah negara perlulah bergantung kepada
perpaduan kaum di Malaysia. Pelbagai pihak harus bergerak

sederap, seia sekata dalam iltizam mencapai hasrat

keharmonian dan perpaduan negara bak kata pepatah bulat air
kerana pembetung, bulat manusia kerana muafakat. Perpaduan
kaum merupakan suatu misi yang amat penting agar Malaysia
dapat mengorak langkah menuju ke arah pembentukan negara
bangsa dan menjadi sebuah negara yang mampu berdiri sama
tinggi, duduk sama rendah dengan negara-negara maju. Rakyat
adalah aset negara yang paling bernilai dalam pembinaan
negara yang berbilang kaum demi visi Wawasam 2020.
Dalam mengharungi arus pemodenan, usaha yang efisien harus
dibuat bagi membentuk perpaduan kaum di negara kita. Pihak
keraajaan mempunyai peranan dalam merealisasikan perpaduan
kaum. Usaha kerajaan mengadakan Majlis Rumah Terbuka
peringkat kebangsaan untuk menyambut perayaan kaum utama
Malaysia amat dialu-alukan. Menurut Perdana Menteri kita,
konsep Satu Malaysia dapat dijayakan melalui majlis sebegini.
Semasa
kerajaan
mengadakan
majlis
rumah
terbuka,
sarwajagat negara kita yang tediri daripada pelbagai kaum
memberi komitmen yang tinggi. Mereka menghadirkan diri dan
mengitimkan hubungan mereka dengan masyarakat yang
mempunyai pelbagai kaum dan latar belakang. Interaksi antara
kaum dalam majlis sebegini dapat memperkasakan hubungan
antara kaum di Malaysia. Tuntasnya, kemajuan negara kita
bergantung kepada perpaduan kaum seperti kata pepatah
bersatu
teguh,
bercerai
roboh.
Perpaduan kaum juga dapat dipupuk melalui aktiviti
kemasyarakatan yang memerlukan setiap kaum mengambil
bahagian dalam setiap aktiviti yang dijalankan. Cara ini dapat
memupuk semangat kerjasama dan saling membantu antara
satu sama lain dengan menghapuskan sikap mementingkan diri
yang tertanam di dalam jiwa masyarakat kini. Namun, sikap
negative masyarakat terutamanya masyarakat yang duduk di
bandar yang hanya bekerja tidak tentu masa dan melakukan
kerja sendiri menyebabkan usaha memupuk semangat
perpaduan sukar untuk diterapkan. Aktiviti memperteguh jalinan
kemesraan harus dijalinkan seperti aktiviti gotong royong yang
memerlukan sumbangan setiap pihak untuk menjayakan aktiviti
tersebut supaya perpaduan secara maksimum dapat dilahirkan.
Pendek kata, aktiviti kemasyarakatan dapat menjadi wadah
yang terbaik bagi memupuk semangat perpaduan yang perlu
ada dalam diri setiap rakyat seiring dengan hasrat negara untuk
mewujudkan masyarakat yang bersatu padu walaupun berlainan
bangsa
mahupun
agama.

Sejajar dengan konteks perbicaraan, dengan menganjurkan

program Hari Keluarga, semangat muhibah antara kaum yang
berbeza di Malaysia dapat disemarakkan. Agenda program ini
bertujuan untuk mewujudkan nilai keakraban dan membendung
sikap diskriminasi. Serentak dengan itu, menerusi program hari
keluarga ini, pelbagai lapisan masyarakat yang hadir dapat
berkomunikasi serta bertukar-tukar idea dan pendapat berkaitan
dengan sesuatu isu. Sebagai contoh, sekolah-sekolah di seluruh
pelosok negara juga dapat melibaatkan diri dalam sambutan
Hari Keluarga. Di samping itu, kerajaan juga boleh mengadakan
sambutan ini khas untuk kakitangan kerajaan. Jelaslah bahawa
usaha-usaha dalam membentuk perpaduan kaum di Malysia
boleh direalisasikan dengan program Hari keluarga yang
berpotensi untuk memperkasakan hubungan antara kaum di
negara
kita.
Seiring dengan itu, system pendidikan merupakan satu jalan
komunikasi yang pintas untuk merealisasikan hasrat ini.
Pengenalan satu system pendidikan yang sama oleh
Kementerian Pendidikan Malaysia telah mewujudkan perpaduan
kaun. Selain itu, sekolah wawasan yang menempatkan tiga jenis
sekolah yakni sekolah kebangsaan, sekolah jenis kebangsaan
cina dan sekolah jenis kebangsaan tamil juga mempercepat
proses perpaduan kaum. Sebagai contoh, aktiviti kumpulan yang
dijalankan dapat memperkasa hubungan kaum di peringkat
sekolah. Selain itu, penggunaan bahasa Malaysia iaitu bahasa
rasmi negara kita sebagai bahasa perantaraan di sekolahsekolah kebangsaan turut membolehkan pelbagai kaum
berinteraksi antara satu sama lain seperti slogan bahasa jiwa
bangsa. Izharnya, memang tidak boleh kita nafikan bahwa
sistem pendidikan negara kita menjadi pemangkin dalam proses
memperkasa
hubungan
sesama
kaum.
Dari kaca mata yang lain, penerapan nilai-nilai budaya dan
warisan juga merupakan salah satu langkahh dalam mendekati
matlamat dan harapan para pemimpin kita dalam mencapai
perpaduan kaum. Negara Malaysia terdiri daripada pelbagai
kaum yakni Melayu, Cina dan India. Rakyat boleh
mengaplikasikan budaya kaum mereka dari aspek pemakanan,
pemakaian, dan peradaban serta berkongsi dengan kaum-kaum
lain. Sebagai contoh, semakin ramai wanita bukan Melayu yang
memakai baju tradisional orang Melayu iaitu baju kurung ke
majlis-majlis dan kuliah-kuliah. Makanan India seperti roti canai

dan tose juga semakin diminati oleh kaum yang lain. Oleh itu,
kemasukan nilai-nilai budaya dan warisan berbilang kaum ini
dapat menimbulkan rasa hormat antara satu sama lain dan
seterusnya mengeratkan lagi perpaduan kaum dalam negara.
Sekiranya isu ini diperinci secara mendalam, kerajaan telah
mewajibkan remaja yang berumur 17 tahun ke atas menyertai
Program Latihan Khidmat Negara (PLKN). Modul kenegaraan
PLKN sememangnya bertujuan untuk melahirkan semangat
perpaduan dalam sanubari remaja daripada masyarakat majmuk
yang merupakan bakal pemimpin negara. Selaras dengan modul
kenegaraan, para remaja berbilang kaum berpeluang untuk
bekerjasama bagai aur dengan tebing dan seterusnya perpaduan
dapat disemai melalui aktiviti-aktiviti berkumpulan yang
dilaksanakan dalam PLKN. Sesungguhnya, tidak dapat disangkal
bahawa PLKN turut memainkan peranan dominan dalam iltizam
membentuk
perpaduan
kaum.
Sebagai intiha, dapatlah disimpulkan bahawa keamanan dan
kemakmuran sesebuah negara perlulah bergantung kepada
perpaduan kaum di Malaysia. Pelbagai pihak harus bergerak
sederap, seia sekata dalam iltizam mencapai hasrat
keharmonian dan perpaduan negara bak kata pepatah bulat air
kerana pembetung, bulat manusia kerana muafakat. Perpaduan
kaum merupakan suatu misi yang amat penting agar Malaysia
dapat mengorak langkah menuju ke arah pembentukan negara
bangsa dan menjadi sebuah negara yang mampu berdiri sama
tinggi, duduk sama rendah dengan negara-negara maju. Rakyat
adalah aset negara yang paling bernilai dalam pembinaan
negara yang berbilang kaum demi visi Wawasam 2020.
Dalam mengharungi arus pemodenan, usaha yang efisien harus
dibuat bagi membentuk perpaduan kaum di negara kita. Pihak
keraajaan mempunyai peranan dalam merealisasikan perpaduan
kaum. Usaha kerajaan mengadakan Majlis Rumah Terbuka
peringkat kebangsaan untuk menyambut perayaan kaum utama
Malaysia amat dialu-alukan. Menurut Perdana Menteri kita,
konsep Satu Malaysia dapat dijayakan melalui majlis sebegini.
Semasa
kerajaan
mengadakan
majlis
rumah
terbuka,
sarwajagat negara kita yang tediri daripada pelbagai kaum
memberi komitmen yang tinggi. Mereka menghadirkan diri dan
mengitimkan hubungan mereka dengan masyarakat yang
mempunyai pelbagai kaum dan latar belakang. Interaksi antara
kaum dalam majlis sebegini dapat memperkasakan hubungan
antara kaum di Malaysia. Tuntasnya, kemajuan negara kita

bergantung kepada perpaduan kaum seperti kata pepatah

bersatu
teguh,
bercerai
roboh.
Perpaduan kaum juga dapat dipupuk melalui aktiviti
kemasyarakatan yang memerlukan setiap kaum mengambil
bahagian dalam setiap aktiviti yang dijalankan. Cara ini dapat
memupuk semangat kerjasama dan saling membantu antara
satu sama lain dengan menghapuskan sikap mementingkan diri
yang tertanam di dalam jiwa masyarakat kini. Namun, sikap
negative masyarakat terutamanya masyarakat yang duduk di
bandar yang hanya bekerja tidak tentu masa dan melakukan
kerja sendiri menyebabkan usaha memupuk semangat
perpaduan sukar untuk diterapkan. Aktiviti memperteguh jalinan
kemesraan harus dijalinkan seperti aktiviti gotong royong yang
memerlukan sumbangan setiap pihak untuk menjayakan aktiviti
tersebut supaya perpaduan secara maksimum dapat dilahirkan.
Pendek kata, aktiviti kemasyarakatan dapat menjadi wadah
yang terbaik bagi memupuk semangat perpaduan yang perlu
ada dalam diri setiap rakyat seiring dengan hasrat negara untuk
mewujudkan masyarakat yang bersatu padu walaupun berlainan
bangsa
mahupun
agama.
Sejajar dengan konteks perbicaraan, dengan menganjurkan
program Hari Keluarga, semangat muhibah antara kaum yang
berbeza di Malaysia dapat disemarakkan. Agenda program ini
bertujuan untuk mewujudkan nilai keakraban dan membendung
sikap diskriminasi. Serentak dengan itu, menerusi program hari
keluarga ini, pelbagai lapisan masyarakat yang hadir dapat
berkomunikasi serta bertukar-tukar idea dan pendapat berkaitan
dengan sesuatu isu. Sebagai contoh, sekolah-sekolah di seluruh
pelosok negara juga dapat melibaatkan diri dalam sambutan
Hari Keluarga. Di samping itu, kerajaan juga boleh mengadakan
sambutan ini khas untuk kakitangan kerajaan. Jelaslah bahawa
usaha-usaha dalam membentuk perpaduan kaum di Malysia
boleh direalisasikan dengan program Hari keluarga yang
berpotensi untuk memperkasakan hubungan antara kaum di
negara
kita.
Seiring dengan itu, system pendidikan merupakan satu jalan
komunikasi yang pintas untuk merealisasikan hasrat ini.
Pengenalan satu system pendidikan yang sama oleh
Kementerian Pendidikan Malaysia telah mewujudkan perpaduan
kaun. Selain itu, sekolah wawasan yang menempatkan tiga jenis
sekolah yakni sekolah kebangsaan, sekolah jenis kebangsaan

cina dan sekolah jenis kebangsaan tamil juga mempercepat

proses perpaduan kaum. Sebagai contoh, aktiviti kumpulan yang
dijalankan dapat memperkasa hubungan kaum di peringkat
sekolah. Selain itu, penggunaan bahasa Malaysia iaitu bahasa
rasmi negara kita sebagai bahasa perantaraan di sekolahsekolah kebangsaan turut membolehkan pelbagai kaum
berinteraksi antara satu sama lain seperti slogan bahasa jiwa
bangsa. Izharnya, memang tidak boleh kita nafikan bahwa
sistem pendidikan negara kita menjadi pemangkin dalam proses
memperkasa
hubungan
sesama
kaum.
Dari kaca mata yang lain, penerapan nilai-nilai budaya dan
warisan juga merupakan salah satu langkahh dalam mendekati
matlamat dan harapan para pemimpin kita dalam mencapai
perpaduan kaum. Negara Malaysia terdiri daripada pelbagai
kaum yakni Melayu, Cina dan India. Rakyat boleh
mengaplikasikan budaya kaum mereka dari aspek pemakanan,
pemakaian, dan peradaban serta berkongsi dengan kaum-kaum
lain. Sebagai contoh, semakin ramai wanita bukan Melayu yang
memakai baju tradisional orang Melayu iaitu baju kurung ke
majlis-majlis dan kuliah-kuliah. Makanan India seperti roti canai
dan tose juga semakin diminati oleh kaum yang lain. Oleh itu,
kemasukan nilai-nilai budaya dan warisan berbilang kaum ini
dapat menimbulkan rasa hormat antara satu sama lain dan
seterusnya mengeratkan lagi perpaduan kaum dalam negara.
Sekiranya isu ini diperinci secara mendalam, kerajaan telah
mewajibkan remaja yang berumur 17 tahun ke atas menyertai
Program Latihan Khidmat Negara (PLKN). Modul kenegaraan
PLKN sememangnya bertujuan untuk melahirkan semangat
perpaduan dalam sanubari remaja daripada masyarakat majmuk
yang merupakan bakal pemimpin negara. Selaras dengan modul
kenegaraan, para remaja berbilang kaum berpeluang untuk
bekerjasama bagai aur dengan tebing dan seterusnya perpaduan
dapat disemai melalui aktiviti-aktiviti berkumpulan yang
dilaksanakan dalam PLKN. Sesungguhnya, tidak dapat disangkal
bahawa PLKN turut memainkan peranan dominan dalam iltizam
membentuk
perpaduan
kaum.
Sebagai intiha, dapatlah disimpulkan bahawa keamanan dan
kemakmuran sesebuah negara perlulah bergantung kepada
perpaduan kaum di Malaysia. Pelbagai pihak harus bergerak
sederap, seia sekata dalam iltizam mencapai hasrat
keharmonian dan perpaduan negara bak kata pepatah bulat air

kerana pembetung, bulat manusia kerana muafakat. Perpaduan

kaum merupakan suatu misi yang amat penting agar Malaysia
dapat mengorak langkah menuju ke arah pembentukan negara
bangsa dan menjadi sebuah negara yang mampu berdiri sama
tinggi, duduk sama rendah dengan negara-negara maju. Rakyat
adalah aset negara yang paling bernilai dalam pembinaan
negara yang berbilang kaum demi visi Wawasam 2020.