Anda di halaman 1dari 13

Mburu Kidang Lumayu

. NASKAH DRAMA ( PAK BAYAN GAGAL NYALEG )

Tema : Sosial Politik Topik : Kegagalan seorang bayan dalam pemilu legislatif

Judul : Pak Bayan Gagal Nyaleg

Tokoh : - Pak bayan - Bu bayan - Janet - Melcy - Tukang sayur - Bu Ijah - Bu Imah - Bu Mina - Mas Joko
( Tim Sukses ) - Dukun - Orang Gila - Bu Rejeng - Dokter - Suster – Dan pemain figuran sebagai tokoh
masyarakat

“ Pak Bayan Gagal Nyaleg ” Iki drama tentang kehidupan sing terjadi ing jaman saiki. Kehidupan ing
ngendi kabeh wong dolanan ing lingkup politik sing nyesatkake. Kauripan Bayan yang bernama Junaedi
Makbrul sing mimpin desa sing kasebut Desa Rodokapik. Pak bayan yaiku wong sing terkenal sugih sing
lemahe wis berhektar hektar nanging wonge pelit bin medhit. Deweke nduweni bojo sing jenenge
Nyining Duma lan nduweni anak siji sing jenenge Janet Arum Linggarwati Sarasningduma.

Babak 1 isuk iki pak bayan disibukkake deneng amplop isine kertas abang sing perlu diitung.

Pak bayan : Siji, loro, telu, papat, limo, enem, duhh, siji loro, siji, loro.. Bu bayan : Pak...! pakkk....! Pak
bayan : Heeeeee? ( kaget dan langsung menyembunyikan jutaan uangnya )

Bu bayan : Geloo, emasku wes teyengen, panci wis borot kabeh, benges ku wis entek, pupur yo wis
mbluduk opo kon dempulan nganggo gamping piye ? Aku ki tumbasno to pak pak, sekali kali nyenengne
atine bojone!

Pak bayan : Opo to buk buk, ngerti bojone lagi sibuk mbok yo digawekne teh teh kono, malah teko teko
ngaget ngageti wae. Bapak kerjo dingge sinten ? njenengan kan ?

Bu bayan : Wis mesti, bojo njaluk setaun pisan wae ora dituruti, wis mangan aspal wae kono. Ra arep
masak pokok e ! ( Bu bayan mutung )

Pak bayan : Yo ojo ngono to buk buk, yen ora kowe sing masakne, bapak maem opo ? krikil ? yowis
ngene wae, sesuk yen longgar ayo ning pasar golek benges.

Bu bayan : Opo? Pasar ? keren sitik to pak pak, Neng Blitar Square ngono.

Pak bayan : Yo.. yo Sekuwer opo kui manut. Gek ndang kono bapak dimasakne.

Bu bayan : Yowis nggih, bu bayan masak riyin. Monggo kangmas. ( pergi memasak meninggalkan pak
bayan ) Pak bayan melanjutkan kesibukannya untuk menghitung uang dan tiba tiba anaknya datang.

Pak bayan : Ealah, bojo lagi siji, lagi siji wae wis koyo bledek.Mbendino enek e mung ngumnyeng wae.
Opo meneh loro hahahaha.

Janet : Pak, aku pengen tuku kae pokok e tukokne !


Pak bayan : Wis kae opo meneh, anak siji wae yo podo mbok e.

Janet : Aku tukokne leptop sing enek gambar e apel di krowak kae pak, lagi jaman ngono kui. Terus kui
barang aku pengen Hp sing enek bbm e.

Pak bayan : Omong opo ? Pak e lagi sibuk, sokmben tukune ! Kowe kui sinauo ben pinter koyo bapak mu
iki lo.

Janet : Alaaaah pak, ojo medit medit. Sibuk ngopo wong ngitung abang abang kui. Mbok aku diciprati
siji, ning ping sepuluh. Pak bayan : Duit ...duit opo ? mudeng mudeng men duit. Wis ora !

Janet : looo pak, neknu aku wegah yen mbok kongkon njabuti uwan mu !

Pak bayan : hsssssss. Nyoooo ( memberikan uang 10 ribu an )

Janet : asikk. Lo kok sepuluh ewu. Aku gelem e sing abang.

Pak bayan : Lha kui wernane opo ? abang to ? wis kono bapak sibuk.

Janet : Abang pinginku sing atusan. Pelit pak pak. Yowis aku lungo.

 Babak 2 dina sesoke, isih isuk sing cerah, ning perempatan kompleks wes rame deneng ibu-ibu sing
ngrumpi.

Bu bayan : Jeng jeng jeng..

Bu Mina : Eh, bu bayan

Bu bayan : ehm, ( sambil menggoyangkan tanganya yang berisi gram graman emas sekedar pamer )
sringggg, sayurnya seger seger wahhh, aku arep jangan opo nganti bingung.

Bu Ijah: ehemm, uapikk e cah.

Bu bayan : Napa buk ? (tertawa jahat ) wis suwe niki buk.

Bu Mina : Tumbaas pundi niku ?

Bu bayan : Aaa mboten bu, niki oleh oleh buk.

Bu Ijah : aaalah tenane lho bu ?

Bu bayan : Inggih bu, leres.

Bu Ijah : oiyo, sido ra tuku dagangan ki? malah dimek mek, mengko dadi rapayu meneh no, walah bu bu.

Bu Mina : sek to bu ijah mengko sek

Awane, Pak Bayan disibukake karo urusan sing nyangkut pekerjaanne dadi bayan. Rasa rasane deweke
wes jenuh lan aras arasen dadi bayan sing kakekan masalah ing Siang harinya pak bayan disibukkan
dengan berbagai urusan yang menyangkut pekerjaan nya sebagai bayan. Rasa rasanya ia sudah jenuh
dan bosan menjadi bayan dengan berbagai persoalan dikampungnya yang tak kunjung usai. Ia
berbincang dengan isterinya mengenai hal itu.

Pak bayan : Buk, aku ki mumet tenan eh, jarene pak carik dalan nggon samping gang kae wis ambyar
ambyar.

Bu bayan : lha yo diaspal to pak.

Pak bayan : diaspal ki duite seko sopo? Njabut untu emas ? pemerintah e wae amburadul

Tiba tiba terdengar ketukan pintu dan tak disangka tamunya adalah Bu Siti

 Bu Siti: Kulo nuwun....

Bu bayan : Nggih sekedap. ( buka pintu ) , lah Bu Siti, tiros e mengke sonten, monggo monggo bu. Lo pak
padosi Bu Siti.

Pak bayan : monggo pinarak rumiyin.

Bu Siti: Inggih inggih pak.

Pak bayan : Enten napa bu, sak jake penting niki.

Bu Siti: niki pak kulo langsung mawon nggih. Kulo saking Tim sukses partai Bolkar nembe madosi caleg
caleg pak. Nah kulo niki didhawuhi atasan kulo manggih njenengan dipun dados caleg ing partai kulo
menika.Pripun ?

Pak bayan : O nggih nggih. Tak mikir mikir sik bu ndak mengko kisruh.

Mas Joko : Nggih, kulo ajeng ten Balaikota pak, ora isoh suwe suwe ten mriki. Nyuwun sewu nggih.

Pak bayan : lha kok ra ngombe ngombe sik i piye ? Bojoku mau yo malah ditinggal lungo, yowis bu
rapopo. Mengke kulo telpun.

Mas joko : Nggih pak. Monggo

Pak bayan : Kepriye yo, jane rejeki ki raoleh ditolak. Ning yo bingung.

Bu bayan : Ngopo to pak? (mlaku ngampiri Pak Bayan)

Pak bayan : Kui lo buk, Bu Siti mau i rene nawari aku dadi caleg. Jarene wis ngincer aku suwe. Ning aku
yo sih bingung.

Bu bayan : opohhh ? nyaleg ? (kaget dan bicara keras ) ndesomu dewe wae koyo cekeran pitik arep
nyaleg opo kon demo piye ?
Pak bayan : Lah bantere lo, ngono i indik indik wae. Yo ra ngono buk, aku ki wes arep entek jabatanku,
yen wes entek aku arep kerjo opo meneh ? Maculi sawah ? Mbok yo pangerten sitik to yo.

 Bu bayan : Aku ki mung manut pak, sing penting ki kowe iso ngingoni anak bojomu. Kowe yen sanggup
tenan dadi caleg yo silahkan. Aku bojo ki yo mung iso ndukung karo dongo.

Babak 3 : 2 Minggu berlalu, Pak bayan yang sudah lama memikirkan tawaran Tim sukses itu akhirnya
menemui titik akhir. Bu Siti moro neng daleme Pak Bayan.

Bu Siti: Kulonuwun?

Pak bayan : nggih, nah monggo mas. Buk buk, ndang metu. ( teriak memanggil bu bayan )

Bu: Piye pak ? Tertarik ora ?

Pak bayan : Aku iki wis mikir jero tenan, aku wis setuju mas. Pokok e aku manut kowe segala keperluan
ku urusen mengko perlune piro omongo aku.

Bu bayan : Diunjuk mas. ( ikut duduk bersama mereka )

Mas Joko : kulo manut perintah mawon pak, asalkan enten niki ne.

Pak bayan : Tenang to pak, niku gampang.

Bu bayan : Inggih , njaluk e pinten ?

Mas Joko : Ngeneeeee ( nduding driji )

Pak bayan : alaah kecil niku mas, mengke gampang.

Mas Joko : Eh pak, Aku ki meh nyaranke kow dinggo ning dukun pak. Dukune ampuh banget gaene
diparani caleg caleg.

Bu bayan : Opoooo? Dukun? Dinggo opo ?

Mas Joko : Ngene buk, Nyawang kemampuane pak bayan ku, bukane ngece. Tapi isih akeh caleg sing
luwih pinter lan wis terkenal. Mereka ki yo nganggo dukun ben dadi kepilih lan memang. Aku mung
saran, yen tertarik aku ndue alamat e dukun sakti, pokok e manjur tenan lah bu.

Pak bayan : lah lah, jane yo rapopo sih. Gari ngetokne duit.

Bu bayan : La terus mengko bojoku piye ?

Mas Joko : Mengko tak kek i alamat e bu, pak. Ang teko kiyambak. Mengke kulo pesenke tempat sik.
Soale ki yen hari hari biasa rame banget.

Pak bayan : yowis pak, aku manut wae lah. Sing penting aku iso menang.
Mas Joko : Iki alamat e pak, O yo. 2 minggu engkas pokok e enek kampanye. Kowe kudu siap ya pak. Aku
ki meh bali muleh sik.

Bu bayan : nggih nggih mas, la kok apik e eram lo mas e ki.

Pak bayan : nggih monggo mas. Kabar pak bayan mau nyaleg sudah tersebar di seluruh kampung.
Banyak omongan miring yang tidak mendukung pak bayan karena ini itulah dan sebagainya.

Bu Imah : Eh jeng, suaminya bu bayan mau nyaleg. Wis mudeng durung ?

Bu Ijah : Wis mudeng aku jeng.

Bu Imah : Lha iyo to, dalan isih koyo brocelan ngono arep nyaleg. Tek sugihmen duit.

Bu Ijah : Emang sugih nok jeng jeng, palingo dinggo nyaleg kui mengko ngedol lemah disik sing ning etan
kebonne mbah Wagiman kae. Kae lak ombo lemah e.

Bu Imah : Hoo jeng bener, aku ngono yo kurang sreg yen pak bayan nyaleg meneh, ning jane yo mesakne
ning kadang nganyelne.

Bu Ijah : Bojone wae gaene pamer mas masan nok, sugih sugih o ning pelit medit e rangadubilah.

Bu Imah : Hoo ki bu, anyel anyel ngono pengen tak suntak i banyu kali sisan og, ben neyeng kabeh emas
e. Sik bu aku arep tuku beras gone yu Jeki, melu ra ayo ?

Bu Ijah : Yo ayo bu sisan tuku gulo.

Tiba tiba ada perempuan yang terlihat waras dari belakang namun sedeng dari depan itu berlari lari
keliling kompleks sambil menggendong boneka bayi yang dianggapnya sebagai anak itu. Dan ia tiba tiba
masuk ke dalam gerbang pak bayan.

Wongedan : anakku ayune lah, nang ning nung ning nang ning nung. Pakkk,, woy pak, delok en anakku
iki, ayune koyo aku.

Pak bayan : wuallaaaaaalahhhh sopo kae, bukkk reneo buk, enek wongedan ki. Heh lungo kono, lungo
ora !!!

Wongedan : Aku ki sugih duit ketimbang kowe, mengko aku arep facial ning salon ngisor kretek kae karo
anakku.

Bu bayan : heh, sopo kowe ngaleh kono.

Wongedan : aku dikek i ombe sik no, wedang susu enak pokoke. Ndang og pak

Pak bayan : Raenek wis lungo kono, ngombe njaluk hik kono. Randue banyu

Wongedan : woooo, sugih pelit medit, Ning sugihan aku pokok e. Awas kowe
Bu bayan : Kowe kui wong edan dikon lungo ra lungo, kene raenek banyu. Wis lungo kono.

Wong edan : Aku ra edan kok, aku waras. Lo aku ndue anak. Titeni kowe pak. Kowe arep dadi caleg to,
caleg opo kui week koyo telek.

Bu bayan : Laah mbuh pak urusono dewe, aku arep turu. Mumet.

Pak bayan : wee, rasah kakean nglantur wis lungo kono.

Wongedan : Kowe gagal caleg, aku mengko presiden, kowe gagal caleg.

Pak bayan : wongedan wongedan ( mengambil koran dan melemparkannya ke orang gila itu ) Aku ra
percoyo omonganmu. !!!!!

Saat pergi dari rumah pak bayan pun orang gila itu masih menyerukan kalimat “gagal caleg” entah
sampai kapan. Semenjak kejadian itu, pak bayan masih memikirkan perkataan orang gila itu. Untuk
menghilangkan pikirannya yang aneh itu, pak bayan dan isterinya pergi ke sebuah dukun yang telah
disarankan oleh Timsuksesnya. Dengan bekal berpuluh puluh juta uang, ia siap untuk ke Dukun Mbah
Rinah.

Dukun : Ambu ambune koyo arep enek sing nggowo duit akeh. Ambune yo duit gede ngono. Abang
abang. Dukun joss ngene bayarane yo mesti gedhe. Bariki aku sugih ki.

Bu bayan : Dukune ki endi to pak, wes bener urung alamate, sepine koyo ngene. Pak bayan : Bener iki,
ayo cobo mlebu sik. Kulonuwun.

Dukun : Lha kae gudang e duit. Kene mlebu. Pak bayan : Nggih mbah ( pelan pelan memasuki rumah
mbah dukun )

Dukun : Lingguh ! Ono opo ?

Pak bayan : Ngene mbah, aku ki karo bojoku rene dikandani karo uwong. Aku arep melu caleg dinggo
suk sasi ngarep. Aku arep njaluk tulung kowe ben aku menang caleg.

Dukun : Gampil gampil gampil ! wani piro ?

Pak bayan : Saksakmu mbah, aku manut.

Dukun : Ngene ( nduding driji ) Bu bayan : Wee la kok akehmen drijine, ngene piro ?

Dukun : Lha gelem ora ? ra gelem lungo kono.

Bu bayan : Yowis kui masalah gampang. Gekndang dikandani piye ben menang.

Dukun : Pokok e ngene. (nduding driji menenh ) Sakiki rene pak, nyedak aku.

Pak bayan : Arep ngopo ?


Dukun : Wes menengo wae ! ( Dukun membacakan jabu jabunya, meminum air dalam gelas dan
menyemburkannya kepada pak bayan ) ....................................baca mantra....... burrrrrrrrrrr !

Pak bayan : Duh

Dukun : Sakiki kow wes kebal. Pokok e mengko pas kampanye kowe kudu nyebutne kata Oplosan ping
limo. Yen ora mbok sebutne kampanyemu mengko gagal terus pemilumu kalah.

Pak bayan : Opo ? Oplosan ? Tenan ra kui.

Dukun : Dukun ku iki wes paling jos gandos.

Pak bayan : Yowis mbah aku percoyo karo kowe pokok e. Mau bayare piro ?

Dukun : Ngene ( nduding driji ) Pak bayan : Kui buk jikukno duit ning tas. Bu bayan : Niki mbah, wis ayo
muleh pak. Ambumu wis kecing. Dukun : Nggih ngggih muleh kono.

Pak byan : Nggih empun mbah, matur nuwun sanget. Pak bayan pergi meninggalkan rumah dukunnya.

Dukun : Lah lah wong jaman sakiki aneh anhe wae tur yo rodok pekok hahaha. Untungo aku ki dadi
dukun wes ahli pinter lan mujarab. Lulus kuliah barang. Mulakno dadi wong kui ojo gampang diapusi.
Kene ki yo butuh duit dinggo nyaleg barang kok Seletah pulang dari rumah mbah Dukun, pak bayan
segera mandi kembang untuk menghilangkan bau kecingnya.

Keesokkan harinya ia mengadakan konverensi di kelurahannya untuk mengumumkan bahwa ia akan


mencalonkan diri sebagai Caleg.

Pak bayan : Assalamualaikum wr wb. Sugeng siang. Saya disini mau mengumumkan sesuatu kepada
warga masyarakat Desa Rodokapik. Bahwa sesuai masa jabatan saya sebagai Bayan, saya akan
mencalonkan diri saya sebagai Calon Legislatif. Saya minta maaf sebesar besarnya apabila banyak
kekurangan dan kesalahan yang saya lakukan ketika saya menjadi Bayan nomer siji ing kampung iki.

Masyarakat : Opo ? nyaleg pak ? Ndesomu wae ijik elek koyo ngene arep nyaleg.

Pak bayan : Pak bayan berjanji, nik misal aku dadi caleg. Pokok e uripmu mengko makmur. Wis to,
sekolah gratis. Opo meneh?

Masyarakat : Ibu ibu njaluk bahan pokok gratis pak.!

Pak bayan : Waa nik kui yo ojo buk, lha opo pengen aku digebukki sik tukang sayur ?

Bu bayan : Ibu ibu bapak bapak... pilih dan dukung suamiku tercinta untuk jadi caleg nomer 1. Pokoknya
makmur.

TimSukses : Untuk itu, pemilu akan diadakan dalam 3 minggu lagi. Persiapkan diri anda untuk memilih
caleg yang baik seperti pak bayan ini. Sekian konverensi singkat dari kamu. Wassalamualaikum wr wb.
Babak 4 Seminggu menjelang pemilu, semua caleg mulai disibukkan dengan persiapan untuk kampanye.
Disamping itu, ada kandidat caleg baru yang masih misterius pula. Ia terkenal dengan julukan Bu Rejeng.
Ia juga berada dalam satu partai dengan pak bayan tapi berbeda Timsukses. Namun, tak jarang ia sering
bertemu dengan mas Joko timsuksesnya pak bayan.

Bu Rejeng : Piye mas, wis jos kan ? Mas Joko : Jos buk, pokok e mengko gampang tak urusi kabeh.

Bu Rejeng : Gek ndang ayo kampanye..Aku wes yakin yen aku menang.

Mas Joko : Yo ayo bu, lawan pak bayan we. Dirumah pak bayan sudah disibukkan dengan berbagai
poster, amplop suap, undangan dan lain lain. Dan sudah ada banyak orang untuk kampanye.

Mas Joko : Pripun pak ? Pun siap ?

Pak bayan : Sampun, wis ayo. Ojo lali amplop e Jo. Kampanye pun dimulai dan pak bayan pun berorasi
ditengah tengah masyarakat. Tak lupa membagikan uang suap dengan beratus ratus amplopnya. Dan
juga menyebutkan mantra yang kata si dukunnya itu syarat untuk menang caleg.

Pak bayan : Pilih saya menjadi Caleg nomer 1. Saya akan memakmurkan kehidupan kalian. Oplosan !
Masyarakat : opo to pak ?

Pak bayan : hoooraaa popo, wis ayo Oplosan !

Masyarakat : Pilih pak bayan pilih pak bayan.!!! ( teriak teriak ) coblos nomer 3. Pak bayan : Niki pak
( menylempitkan amplopan uang ) pilih saya. Yaya Oplosan

Masyarakat : pengen ndangdutan to pak ?

Pak bayan : Wa yo ketok e ngono. Oplosan oplosan!! Berulang kali pak bayan memberikan uang suap
dan menyebut kata oplosan 5 kali sampai kampanye berakhir.

Pemilu telah tiba dan masyarakat Desa Rodokapik serentak mengikuti pemilu untuk memilih caleg.
Keesokkan harinya, tiba dipenghujung penantian pak bayan untuk memperoleh hasil menang atau
tidaknya. Ia menuju kantor kelurahan bersama istrinya. Disana juga ada caleg yang misterius itu.

Pak bayan : Buk buk, kae lo delok en. Kok ketok e aku tau ketemu yo ?

Bu bayan : Sopo to pak ? ramudeng. Paling wajahe pasaran.

Pak bayan : Hoo paling yo buk, mbok ben.

Pengurus pemilu : Selamat siang bapak bapak ibu ibu. Tiba dipenghujung hasil pemilu legislatif tahun ini.
Kita akan sama sama mengetahui siapakah yang memenangkan pemilu tahun ini. Masyarakat : Langsung
mawon pak ! ( teriak masyarakat )
Pengurus pemilu : Baik. Akan saya buka amplop nya. Perolehan hanya berbeda tipis. Daannnnnn, sing
dadi pemenang caleg taun iki yaiku Caleg nomer seeeeepuloohhhhh. Selamat Ibu Prof.Drs.Hajah Ismaini
Meida Agustin Simanjuntak Hadiningrat S.Pd, M.Pd, M.M, S.Psi, P.Di.

Kubu Bu Rejeng : Weeeeeee nomer 10 ( sorakan kemenangan )

Pak bayan : Laaahhhhhh ( pak bayan shock berat ) Kok iso, lha wong aku yo wis nganggo jabu jabu
barang kok yo iso kalah. Kurang ajar tenan.

Bu bayan : Opo iki ?

Bu rejeng : ya ya terimakasih ( bu rejeng bergembira atas kemenangannya ) Mas joko : selamat bu,
menang to yo. Wis gek ayo ngurusi syarat syarat

Bu rejeng : Yo jelas, ayune koyo ngene ra menang, emas e kiloan ra menang yo ngisin ngisini.

Pak bayan : heeh, mas tim sukses ku piye to kowe iki !!!

Mas Joko : Ngapunten pak, kulo nggih butuh duit.

Pak bayan : aku kudune menang ( pak bayan pun terlihat seperti orang stres, ia berlari lari dan akhirnya
pingsan )

Bu bayan : Lah lah pak, ojo semaput, mas mas tulung.

Pak bayan pun dibawa ke rumah sakit bersama dengan istrinya.

Mas Joko : Pripun bu ? Kerjo kulo pun beres kan ?

Bu Rejeng : Top markotop, aku seneng kerja sama karo kowe. Jan jane pak bayan goblok, diapusi gelem.
Untungo idemu kui yo cles tenan. Nyaranke ndukun apus apus ben etuk duit. Wis njalukmu bayaran piro
omongo aku saguh ngek i duit. Mergo aku wes sugih.

Mas Joko : Lha ya to bu bu, Joko Sumito putrane pak Broto gitu lohh. ! Yen ra pinter ngapusi ojo nyeluk
aku Joko hahahaha

Bu Rejeng : Yen ngene iki sing sugih sopo ? Lha yo aku ! wakaka. Sing bangkrut sopo ? Yo pak bayan.

Mas Joko : Wis ben rasah ngurusi pak bayan, sing penting kowe menang. Gek ayo gawe pesta geden ben
rakyat do mudeng. Usulku sih nanggap kui lo bu, dangdutan woyo woyo.

Bu Rejeng : Uwis ayo muleh sik. Assistenku mau neng ndi golek ono. Iki yo sumuk men ( mengangkat
tangannya yang penuh dengan gelang emas sekaligus pamer )

Mas Joko : Ayo bu, yo wis kesel iki.

Babak 5 Nasib pak bayan sudah tak terurus. Ia pingsan karena kaget mengetahui bahwa ia kalah dalam
pemilu. Dan ternyata slidik punya slidik, dukun yang didatangi pak bayan ternyata adalah seorang
kandidat caleg. Bu Rejeng dan Mas Joko telah bersekongkol untuk mengeruk harta pak bayan. Kini pak
bayan sedang menjalani perawatan di Rumah sakit karena terindikasi terkena stress.

Bu bayan : pak dokter, piye keadaan e bojo ku ?

Dokter : Suami anda mengalami stress yang mengakibatkan dia selalu berteriak teriak. Sudah berulang
kali kami menyuntikkan obat bius untuk menenangkannya. Kondisinya sedikit lumayan.

Bu bayan : Nopo stress pak ? Gangguan jiwa ?

Dokter : Bisa dibilang begitu bu. Yasudah bu, saya harus menangani pasien lain. Nanti saya akan kembali
lagi.

Bu bayan : Nggih nggih pak dokter.

Bu bayan gelisah dan segera menelpon anggota keluarganya serta anaknya yang sedang dalam
perjalanan pulang. Pak bayan sengaja ditempatkan dalam ruang khususkarena kondisinya sungguh
memprihatinkan. Berulang kali ia mencoba kabur dari ruangan.

Pak bayan : Aku ning ndi iki ? Aku arep muleh, ning omahku enek pemilu. Aku arep muleh.

Suster : Pak, tapi anda belum sehat pak, anda harus dirawat dulu.

Pak bayan : Ora, pokok e aku wes sehat. Aku arep muleh.

Suster : pak pak, ( teriak suster sambil mengejar pak bayan ) dokter pasiennya kabur dokter. Pak bayan
kabur entah kemana. Dokter dan suster mengejar pak bayan yang kabur keluar rumah sakit.

Pak bayan : Aku iki ning ngendi ? kok aku ora mudeng. Gek pemilu ku mau piye ? Aku kan menang.
Gelooo rupaku dipajang aaaahahahaha aku menang.

Masyarakat : woy.. ! orang gila ya ? Caleg gila tu.

Pak bayan : Kowe edan !

Suster : Pak pak, tau pasien kami yang kabur memakai baju rumah sakit ?

Masyarakat : Disana mbak tadi.

Suster : Ayo dok. Makasih pak. ( mengejar pak bayan ) pak pak tungggu !!!

Dokter : Suster kita harus mengepungnya. Ambil tali dan obat bius.

Suster : Baik dok.

Dokter : Bapak permisi, bapak ayo pulang ya.

Pak bayan : Pulang pulang kemana? Omahku kene lo pak.


Dokter : Iya nanti saya antar, tapi sekarang ikut saya dulu.

Pak bayan : wegah. Aku wegah. Culne aku ( teriak pak bayan )

Dokter : Mana suntiknya sus ( menyuntikkan obat bius ke tangan pak bayan )

Suster : Ayo dok kita bawa ke rumah sakit. Pak bayan : Aku ki wes mari dok, aku arep melu caleg.
( ngelantur )

Suster : Iya iya pak, sudah.

Akhirnya pak bayan berhasil diamankan di rumah sakit. Pihak rumah sakitpun menghubungi bu bayan
untuk meminta persetujuan bahwa pak bayan harus dirawat dirumah sakit jiwa. Sedangkan di rumah, bu
bayan sedang mendiskusikan sesuatu dengan anaknya.

Bu bayan : Lah aku wes setres ngurusi pak mu nduk. Janet : Lha piye to buk Tiba tiba telepon berdering
tulit tulit tulit. Dan bu bayan mengangkat telepon tersebut.

15. Bu bayan : Sugeng siang, nggih ?

Suster : Selamat siang ibuk, kami dari pihak rumah sakit yang mengurusi suami anda, mau memberikan
permohonan ijin kepada anda.

Bu bayan : Ijin apa sus? Suami saya gimana keadaannya ?

Suster : Begini bu dari kemari, suami anda sudah berulang kali mencoba kabur dari rumah sakit. Kondisi
tersebut sudah memprihatinkan. Pihak rumah sakit menyarankan agar suami ibu dibawa ke rumah sakit
jiwa.

Bu bayan : Opoo ?

Suster : Suami ibu harus dimasukkan ke rumah sakit jiwa ibuk, karena terkena gangguan kejiwaan yang
serius.

Bu bayan : Waduhhhh pak,

Suster : Bagaimana ibu ?

Bu bayan : Terserah mbak, saya enggak mau tau. Berikan yang terbaik. Saya sudah enggak mau urusin.
Nanti masalah bayaran gampang sus.

Suster : lohh bu,

Bu bayan : Masukkan ke rumah sakit jiwa !

Janet : whattt ?

Suster : Baik bu, informasi selanjutnya kami akan menghubungi ibu lagi. Selamat siang.
Bu bayan : yaaa.

Janet : Sing edan sopo buk ?

Bu bayan : Pakkmu edan, wes mbuh.

Janet : Aku wegah ndue pak edan lan sedeng pokok e wegah.

Bu bayan : Aku yo isin nduk. Piye yen tak pegat ?

Janet : Pokok e aku wegah. Pegat pegat en. Golek sing anyar. !

Bu bayan : lahh, ndue bojo siji wae edan. Ngentekne duit tok.

Janet : Pokok e aku wegah yen nganti konco koncoku kuwi mudeng yen pak e edan.

Bu bayan : Yowis, awak e dewe kudu lungo seko kampung iki. Melu ning omah e mbah e wae.

Janet : Yo buk, pokok e aku manut kowe.

Bu bayan : Bojo edan ngono tinggal minggat wae !

Bu Mina : Assalamualaikum ?

Bu bayan : waalaikum salam.

Bu Mina : Ade ape ini bu ? sepi sangat?

Bu bayan : Tak pe. Saya mau pergi bu. Saya mau pulang kampung.

Bu Mina : Kenape ? Saya bawe berlian terbaru ini cik ?

Bu bayan : Saya tidak minat. Saya sibuk. Mau pergi. Mari

Bu Mina : Lohh bu, tak usah pergilah. Coba dulu ini. Buuu .... buu

Bu bayan : Gah bu, aku sibuk, yo nduk lungo.

Bu Mina : ( geleng geleng kepala) Macam apa pula itu, anak istri suami tak de yang beres sikek pun.
Suami gile, anak katroknya, ibu mungken juga gila. Macam tu mau nyaleg. Kalah pastilah. Angon kebo
saja. Berbanding terbalik dengan keadaan rumah sakit jiwa tempat pak bayan dirawat. Kondisinya
memprihatinkan. Pak bayan sangat nelangsa, kaki dan tangannya dipasung.

Pak bayan : Aku pengen muleh. Aku wegah. Aku wis waras. Caleg ku menang to yo. Aku arep ning kantor
iki.

Suster : Iya bapak makan dulu ya

Pak bayan : Aku kan arep ngantor mbak, wegah raenak.


Bu bayan yang tidak terima karena suaminya gila akhirnya ia memutuskan untuk meninggalkan
suaminya dan menceraikannya karena malu. Anaknya juga ikut ibunya ke kampung untuk menghindari
ejekan dari temannya. Kegagalan pak bayan untuk nyaleg adalah peristiwa yang memalukan dimana
hartanya hampir habis untuk berkampanye dan perawatannya di rumah sakit jiwa. Inilah akhir dari
drama kami. Cerita yang seru dan kurang masuk akal. Terimakasih.

Anda mungkin juga menyukai