Dakwah PENDEKATAN IMAM AL-GHAZALI TERHADAP MAD'U

1.0 PENGENALAN

Direkodkan oleh Imam Baihaqi, "Kelebihan ilmu lebih hamba adalah seperti kelebihan bulan
purnama ke atas bintang kecil di langit. Para ulama adalah pewaris para nabi. Para nabi tidak
mewariskan dinar dan dirham. Walau bagaimanapun, mereka mewariskan ilmu. Sesiapa yang
mengambil ilmu, maka dia mengambil banyak, yang sangat berharga. Oleh itu, kematian yang soleh
adalah satu tragedi digantikan dan ditutup dengan berat sebelah yang sukar, bintang seperti itu
hilang pada dipadamkan di kalangan bintang-bintang. kematian sukar suku musibahnya lebih ringan
daripada kematian yang soleh. "

Sejarah pemimpin Islam adalah penerus dakwah usaha nabi sepanjang zaman. Mereka belajar dan
mengajar dengan tanpa apa-apa kepentingan peribadi. Mereka membawa mesej yang sama
daripada nabi purba ke akhir hayat mereka. Kehadiran mereka adalah tanda kasih sayang Allah
kepada manusia. Jadi, pemikir Islam yang terkenal yang akan dibincangkan adalah Imam al-Ghazali.
Untuk bab ini, kita akan membincangkan tentang takrif dakwah dan tujuan dakwah ..

TAKRIF Dakwah

Dakwah atau dalam Bahasa Arab ‫دعوة‬, biasanya menandakan dakwah Islam. Dakwah bermaksud
"mengeluarkan saman" atau "membuat pelawaan", sebagai participle aktif makna kata kerja
pelbagai "untuk memanggil" atau "menjemput" (yang akar triconsonantal adalah ‫)د ع ى‬. Seorang
Muslim yang mengamalkan dakwah, sama ada sebagai pekerja agama atau dalam suatu usaha
masyarakat sukarelawan, dipanggil Da'i, jamak du'āt. Da'i itu adalah orang yang menjemput orang
untuk memahami Islam melalui proses dialogical, dan boleh dikategorikan dalam sesetengah kes
sebagai bersamaan Islam mubaligh, sebagai salah satu yang mengajak orang kepada iman, untuk
solat, atau kepada Islam kehidupan. Aktiviti dakwah boleh mengambil pelbagai bentuk. Sesetengah
melanjutkan pengajian Islam secara spesifik untuk melaksanakan dakwah. Masjid-masjid dan pusat-
pusat Islam yang lain kadang-kadang menyebarkan dakwah secara aktif, sama dengan gereja-gereja
evangelis. Lain menganggap yang dibuka kepada orang ramai dan menjawab soalan untuk dakwah.
Mengingatkan umat Islam kepada iman dan mengembangkan pengetahuan mereka juga boleh
dianggap dakwah.
TUJUAN Dakwah

Dalam teologi Islam, tujuan Dakwah adalah untuk menjemput orang, kedua-dua orang Islam dan
bukan Islam, untuk memahami menyembah Allah seperti yang dinyatakan dalam Al-Quran dan
sunnah nabi, serta memberitahu mereka tentang Muhammad . Dakwah menghasilkan memeluk
Islam, yang seterusnya tumbuh saiz umat Islam atau masyarakat Islam.

Dakwah atau hubungi kepada Allah, adalah cara-cara yang digunakan oleh Islam Nabi Muhammad
menyebarkan mesej al-Quran kepada manusia. Selepas Muhammad, pengikut atau umatnya
mengambil alih tanggungjawab dakwah kepada rakyat di zaman mereka. Mereka menyampaikan
mesej al-Quran dengan menyediakan maklumat tentang mengapa dan bagaimana Al-Quran
mengajar tauhid.

1.3 KAEDAH untuk menarik SASARAN DAIE

1. Mempermudahkan dan kelonggaran yang diberikan

Diberi pilihan masyarakat bukan Islam tanpa paksaan untuk menerima Islam. Mereka boleh menilai
dengan melihat keperluan alam semula jadi yang wujud di dalamnya. Islam sentiasa membenarkan
pendakwah Memudahkan dan alternatif menarik untuk memberi lebih fleksibiliti dalam beberapa
kes untuk bukan Islam dan saudara baru memeluk Islam.

2. Dakwah bil hal

Setiap tingkah laku dan amalan harian pendakwah dan umat Islam hendaklah mencerminkan
kesucian Islam kemakmuran dan keamanan sejagat. Setiap tindakan akan dilihat oleh orang bukan
Islam yang akan dinilai sebelum menerima Islam. Kelakuan mestilah berdasarkan nilai tauhid,
mengikut undang-undang Islam dan jemputan berbentuk Islam dengan sempurna.

3. Dakwah melalui pendidikan

Pendidikan Islam itu sendiri adalah satu proses mendidik minda, badan, dan nilai-nilai rohani
manusia berdasarkan sifat manusia. Proses pendidikan Islam akan membina
watak dan membawa kepada kehidupan yang baik. Dakwah perlu merujuk kepada cara Nabi
Muhammad berdakwah pada peringkat awal penekanan Islam kepada perasaan psikologi, rohani
dan.

4. Dakwah melalui pergaulan

Islam menyeru umat Islam amnya dan pendakwah supaya mewujudkan pergaulan yang baik dan
menunjukkan jalan yang betul kepada masyarakat, bukan orang Islam atau bukan Islam. Pendakwah
mesti tahu latar belakang orang yang akan dipanggil terlebih dahulu bagi memudahkan pergaulan
dan proses bermuamalah dengan mereka.

5. Dakwah melalui "ziarah"

"Ziarah" merupakan satu usaha untuk mendapatkan emosi yang terlibat dengan orang bukan Islam
yang digalakkan oleh Islam, terutama pada masa-masa perlu seperti apabila mereka sakit,
bermasalah, mahukan bantuan dan seumpamanya. Pelawat boleh mengurangkan dada mereka dan
memberi ketenangan.

2.0 PENDEKATAN DAKWAH IMAM AL-GHAZALI TERHADAP MAD'U

Al-Ghazali menerangkan dakwah panjang sebagai program (barnamij) melengkapkan, bahawa semua
pangkat mengandungi semua pengetahuan yang menjadi satu keperluan kepada orang ramai untuk
menjelaskan tujuan dan matlamat dalam kehidupan dan untuk mengetahui jalan panduan sebagai
panduan kepada mereka.

Jadi, dalam bab ini, perbincangan akan memberi tumpuan kepada pendekatan dakwah Imam Al-
Ghazali terhadap mad'u. Ia mengenai metodologi yang digunakan oleh Imam al-Ghazali untuk mad'u
dan latar belakang Imam al-Ghazali.

2.1 SEJARAH IMAM AL-GHAZALI

Nama sebenar beliau adalah Muhammad ibn Muhammad At-Thusi Al-Imam Abu Hamid Al-Ghazali.
Beliau dilahirkan pada tahun 450H tahun pada Thusi (1058M). Dia datang dari keluarga yang
sederhana. Bapanya adalah seorang Sufi yang sangat taat. Bapanya mempunyai cita-cita tinggi yang
ingin melihat anaknya menjadi orang alim dan soleh. Bapanya tidak berpendidikan dan
bekerja sebagai penenun bulu dan dijual di kedai di itu. Pada masa kematiannya, bapanya telah
mewariskan Al-Ghazali dan anak saudara kepada Ahmad Sufi yang merupakan seorang rakan beliau.
Bapanya juga diingatkan bahawa penjagaan Sufi dan pendidikan sehingga habis harta pusaka
kemudian.

Beliau dikenali sebagai "Al-Ghazali" sempena gelaran bapanya yang bekerja sebagai pemutar bulu
kambing biri-biri (al-Ghazzal). Ada yang mengatakan gelaran itu diambil sempena kampung
kelahirannya, Ghazalah. Imam Al-Ghazali adalah seorang ulama, pemikir, sufi dan ahli falsafah Islam
yang terkemuka sehingga ke hari ini. Beliau meninggal dunia pada hari Isnin 14 Muharram pada
505H (1111M) dalam Sastera dan mayatnya dikebumikan di tempat kelahirannya. Berikut adalah
peribadi dan pendidikan Imam Al-Ghazali:

1) Personal

a. Imam Al-Ghazali mempunyai hafalan dan ingatan yang kuat dan bijak berhujah.

b. Beliau menguasai pelbagai bidang ilmu.

c. Imam Al-Ghazali sangat suka ilmu.

d. Beliau juga sanggup meninggalkan segala kemewahan hidup untuk perjalanan untuk mencari dan
menuntut ilmu.

e. Dikenali sebagai ahli falsafah Islam yang telah menyumbang kepada ulama Islam di Eropah melalui
hasil karyanya yang bermutu tinggi.

2) Pendidikan

a. Pada mulanya, dia mendapat pendidikan percuma untuk keluarga miskin. Beliau belajar fiqh pada
masa itu.

b. Beliau juga belajar tasawuf, mantiq, perundangan dan falsafah serta penyelidikan dan mengkaji
pendapat empat mazhab hingga mahir dalam bidang ini.

c. Selepas itu, beliau meneruskan pengajian dengan guru yang bernama Ahmad Al-Razkani, maka
Abu Nasr Al-Ismail di Jorjan.
d. Sejak Al-Imam Al-Ghazali mempunyai pengetahuan bahawa dia telah dilantik

menjadi profesor di Madrasah Nizamiah di Baghdad.

e. Beliau juga telah mengembara ke beberapa tempat seperti Makkah, Madinah, Mesir dan
Jerusalem untuk meneroka falsafah yang dipelajarinya.

f. Dalam pengembaraan, beliau telah menulis buku "Ihya Ulumiddin" yang memberi sumbangan
kepada masyarakat dan pemikiran Islam dalam semua masalah yang masih rujukan hari ini.

3) Caruman:

a. Pandangan Imam Al-Ghazali bahawa, untuk mendapat kebahagiaan di dunia dan di akhirat,
seseorang itu perlu mempunyai pengetahuan dan amalan yang baik dan ikhlas hanya kerana Allah
SWT

b. Imam Al-Ghazali adalah seorang pemikir Islam yang telah meninggalkan perkhidmatan yang dapat
di nilai melalui hasil kerja beliau.

c. Antara kerja-kerja Imam Al-Ghazali telah diterjemahkan ke dalam pelbagai bahasa Eropah sebagai
rujukan kepada pelajar-pelajar di pusat-pusat pengajian tinggi.

d. Karya-karya beliau yang paling terkenal ialah Ihya Ulumiddin yang merangkumi kepercayaan
pengetahuan, perundangan, falsafah, etika dan mistik.

e. Semua tulisan beliau telah mempengaruhi pemikir kemudian Muslim, seperti Jalaluddin ar-Rumi,
Syaikh al-Ashraf, Ibn Rushd dan Shah Waliyullah.

f. Kebanyakan produk Imam Al-Ghazali falsafah. Oleh itu, penyelidik barat menganggap bahawa
Imam Al-Ghazali adalah seorang ahli falsafah. Antara hasil karya beliau yang lain termasuk:

i. Ihya Ulumiddin. ii. Al-Munqiz Min ad-Dalal

iii. Mizanul-amal. iii. Tahafut al-Falasifah

iv. Hidayah Al-Salikin v Jawahir Al-Quran

vi. Minhaj al-Abidin vii. Asma Allah al-Husna

viii. Ayyuha al-Walad ix. Kimia as-Sa'adah.

Walau bagaimanapun, sebagai seorang manusia biasa, Imam al-Ghazali tidak bebas dari kesalahan.
Kesilapan yang paling penting beliau adalah bahawa dia mempunyai banyak koleksi Hadis yang
mauduk dan lemah dalam karya monumental Ihya 'Ulumuddin. Ini berlaku kerana dia tidak
mempunyai kemahiran dalam Hadis sebagai kepakaran beliau dalam bidang lain. Perkara ini diakui
oleh beliau. Walaupun kekurangan ini, kritikan yang dikemukakan oleh ulama adalah kritikan
membina. Kedudukan Al-Ghazali tidak terjejas sebagaimana yang dinyatakan oleh Imam-Dhahabi.

2.2 METODOLOGI DAKWAH PENDEKATAN OLEH IMAM AL-GHAZALI TERHADAP MAD'U

a) Terdapat beberapa peringkat dalam pendekatan dakwah menurut Imam Ghazali:

1. Peringkat pertama: Tahu ada jahat, dengan tidak ada usaha untuk menyiasat. Sebagai contoh
diberitahu keingkaran oleh dua orang saksi yang adil tanpa diminta. Imam Ghazali juga memberi
contoh yang tidak boleh menarik nafas untuk mengesan bau alkohol. Larangan sehingga mengorek
(tajassus) adalah sifat individu jahat. Maksiat yang tidak melibatkan orang lain.

2. Peringkat kedua ialah: Ia adalah wajib memberitahu dengan lemah lembut. Memberi kefahaman
tanpa menyakitkan. Menyakiti umat Islam, pemerintah adalah haram mesti dijauhi. Cara atau
pendekatan adalah untuk orang-orang yang jahil.

3. Peringkat ketiga: Mad'u dimaklumkan bahawa takut kemurkaan Allah dengan kasih sayang, lemah
lembut dan tanpa kata-kata keras. sebagai pendakwah perlu terus bercakap kepada kurang daripada
menghina. Orang yang menegur dengan cara memalukan dan menyakitkan adalah seperti seorang
lelaki yang mengambil orang lain daripada api untuk membakar dirinya sendiri. Pendekatan ini,
kepada orang-orang yang tahu bahawa perbuatan yang dia lakukan adalah salah dan terus berbuat
demikian.
4. Keempat: Mengutuk, menghina dan mengejek kata-kata keras dan kasar. Di sini, penggunaan
Imam al-Ghazali perkataan; ‫السب و التعنيف‬. Pendekatan ini dilakukan apabila pendekatan yang lembut
tidak berkesan dan tanda-tanda awal kelahiran untuk terus melakukan dosa dan juga orang-orang
yang ditegur nasihat kanak-kanak itu. Sebagai ucapan Abraham [gov] dalam al-Quran:

‫أف لكم ولما تعبدون من دون هللا أفال تعقلون‬

Bermaksud: "Fie, anda Mengapa kamu menyembah sesuatu yang lain dari Allah Adakah anda tidak
fikir!.?" (Surah al-Anbiya ': Ayat 67).

Tetapi tidak hamun lucah dan pembohongan. Contoh pendekatan ini adalah untuk melakukan
sebagai pendakwah itu berkata kepada orang-orang yang degil dan keras hati bahawa: "! Wahai
orang yang melampaui batas O bodoh Adakah anda tidak takut kepada Allah" Ini adalah kerana
orang-orang yang melakukan kejahatan dan kejahatan terhadap Allah, adalah tidak masuk akal .
Suka diingatkan bahawa untuk mencapai tahap ini, perlu memenuhi dua syarat:

i) apabila `perlu '(‫ )ضرورة‬dan apabila kaedah lembut tidak berkesan.

ii) tidak menyebut tetapi kebenaran dan dipendekkan kepada hanya dan mengikut tempat.

Tidak cukup dalam diam, takut jika berlaku pada kehinaan, tetapi perlu diganti dengan tanda
terhadap yang lain. Sebagai contoh menunjukkan mukanya yang kebencian dan kemarahan.

b) Kaedah Pengajaran

Berhubung dengan masalah mencari ilmu, al-Ghazali menjelaskan semua pengetahuan manusia
diminta oleh datang dari Allah. Iaitu, Allah SWT adalah guru utama, guru Gabriel adalah yang kedua
dan guru ketiga ialah Nabi Muhammad SAW. Semua manusia mendapat pengetahuan daripada para
nabi. Tiada siapa pun terkecuali daripada proses ini (Hamid Fahmy Zarkasyi: 1990).
Menurut al-Ghazali, seorang guru adalah seseorang yang memberikan sesuatu kepada orang lain
atau kepada pelajar. Dalam definisi lain al-Ghazali guru adalah orang yang menyampaikan yang baik,
positif, kreatif atau membina kepada seseorang, tanpa mengira Wasiat umur, dengan pelbagai cara
dan kaedah tanpa mengharapkan sesuatu sebagai balasan. Dalam pengajaran mereka, banyak
kaedah yang digunakan oleh Imam al-Ghazali. Antaranya:

1. Perbandingan kaedah

Kaedah ini digunakan dalam pengajaran, perbincangan untuk membuktikan kebenaran fikiran dan
keyakinan dalam karya-karya beliau. Di dalam kitab Ihya Ulum Ad-Din, Imam al-Ghazali menerangkan
perbezaan pendapat di kalangan ulama mengenai kebaikan dan keburukan moral.

2. kaedah halaqah

Kaedah ini terus digunakan oleh institusi-institusi di dunia Islam. Sejak permulaan dakwah Islam,
pelajar-pelajar di separuh bulatan di sekeliling guru untuk mendengar khutbah beliau. Imam al-
Ghazali juga melaksanakan kaedah halaqah semasa menyampaikan ilmu kepada pelajar-pelajar di
sekolah. Sekolah ini telah ditubuhkan berhampiran rumahnya untuk pelajar sains serta lodge Sufi.

3. Petunjuk Kaedah / Bimbingan

Kaedah ini digunakan semasa dasar-dasar agama menanamkan kepada anak-anak mereka. Imam al-
Ghazali mula meniru, yang menunjukkan kepada anak-anak mereka, diikuti dengan percaya dan
mengukuhkan bukti-bukti, membaca ayat-ayat al-Quran dan menerangkan kandungan dan makna.

4. Kaedah Dialog dan Perbincangan

Kaedah ini adalah melalui soal jawab untuk mendapatkan fakta-fakta yang tidak boleh ragu-ragu,
mengkritik dan membantah lagi. Imam al-Ghazali pernah menggunakan perbincangan dan dialog
untuk mendalamkan pemahaman seseorang sains. Ini
kaedah boleh menajamkan otak dan menguatkan pendapat di samping keyakinan diri dan
keupayaan untuk bercakap tanpa teks.

3.0 KESIMPULAN

Oleh itu al-Ghazali, seorang ulama besar dan pengarang yang paling megah di dunia Islam. Beliau
telah menulis pada usia 20 tahun dan beliau meninggal dunia pada usia 55 tahun dengan
meninggalkan banyak kerja dalam pelbagai cabang ilmu seperti ilmu fiqh, logik, falsafah dan mistik.
sebahagian besar daripada karya-karya beliau telah diterjemahkan ke dalam bahasa Inggeris,
Perancis, dan Jerman. Ihya 'Ulumuddin adalah yang paling terkenal karya-karya beliau, dan yang
menjulang namanya sehingga kini.

Kesimpulannya, Imam al-Ghazali sangat tekun dalam mengejar pengetahuan dan penyebaran
pengetahuan. Kita patut mencontohi beliau dalam bidang kedua. Beliau telah memberi sumbangan
besar dalam tamadun ilmu dan dakwah. Karya-karya beliau menjadi rujukan hingga ke hari ini. Kita
semua harus ingat bahawa kaedah pengajaran yang diamalkan di seluruh dunia sekarang ini adalah
berdasarkan kepada al-Quran dan Sunnah. Seperti yang lepas, kita perlu mengamalkan kaedah yang
telah digunakan oleh Imam Al-Ghazali di dalam kehidupan harian kita menjadi pendakwah yang baik.